...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»|
22 Μαΐου 2025
Είναι η 142η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 223 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:09 – Δύση ήλιου: 20:34 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 25 λεπτά
🌘 Σελήνη 24.1 ημερών.
Χρόνια πολλά στους: Αιμίλιο, Μίλιο, Αιμιλία, Έμυ, Εμιλία, Έμιλυ, Έμμα, Μίλια, Κόδρο και Κόδρα|
Γεγονότα
1963 – Δολοφονική επίθεση σημειώνεται στη Θεσσαλονίκη εναντίον του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος θα υποκύψει στο μοιραίο πέντε μέρες αργότερα.
Το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα για να πάρουν μέρος σε αυτή.
Άλλοι αστυνομικοί, ένστολοι, αν και παρόντες σε μεγάλο αριθμό δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την απώθηση των παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη, ενός μέλους δηλαδή του ελληνικού κοινοβουλίου. Μάλιστα, ένας παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο κατά την είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Σοβαρά, αντίθετα, τραυματίστηκε από τους ανεξέλεγκτους διαδηλωτές ο έτερος παρών αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς.
Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα με πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει. Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον έριξε στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη. Όπως αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Γρηγόρης Λαμπράκης: Ένα σύμβολο
1973 – Αποτυγχάνει το Κίνημα στο Πολεμικό Ναυτικό για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος Παπαδόπουλου. Το Κίνημα του Ναυτικού της 23ης Μαΐου 1973 ήταν μια στασιαστική προσπάθεια στην οποία προέβησαν επισήμως, 207 συνολικά αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του ελληνικού πολεμικού Ναυτικού, με στόχο την ανατροπή του τότε δικτατορικού καθεστώτος.
Παρότι το κίνημα είχε αρχίσει να σχεδιάζεται από δημοκράτες αξιωματικούς στα 1969, τελικά προδόθηκε μια ημέρα πριν την εκδήλωσή του και καταπνίγηκε εν τη γενέσει του.Η αντίδραση της δικτατορίας υπήρξε άμεση, με σύλληψη όλων σχεδόν των μυημένων στο κίνημα, πολλοί εκ των οποίων βασανίσθηκαν απάνθρωπα, όπως ο απόστρατος τότε ταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής τον οποίον κατέστησαν ανάπηρο.
Δυο μέρες μετά την καταστολή του κινήματος, το αντιτορπιλικό «Βέλος» (με πλήρωμα συνολικά 270 άνδρες) στο οποίο κυβερνήτης ήταν ο εκ των πρωτεργατών του κινήματος, πλωτάρχης τότε Νίκος Παππάς, εγκατέλειψε το σχηματισμό σκαφών που μετείχαν σε άσκηση του ΝΑΤΟ στα ανοικτά της Σαρδηνίας και προσορμίσθηκε στο λιμένα του Φιουμιτσίνο, όπου 7 αξιωματικοί (συμπεριλαμβανομένου του κυβερνήτου) και 25 υπαξιωματικοί ζήτησαν πολιτικό άσυλο από τις ιταλικές αρχές, το οποίο ύστερα από πολυήμερη ταλαιπωρία, τους παραχωρήθηκε.
Η ενέργειά τους αυτή έπληξε καίρια το γόητρο της στρατιωτικής κυβέρνησης της Αθήνας που είχε σπεύσει προηγουμένως να υποβαθμίσει την έκταση του κινήματος κάνοντας δια του εκπροσώπου της Βύρωνα Σταματόπουλου λόγο για «οπερέτα ναυτικού κινήματος ολίγων αποστράτων αξιωματικών», για προφανείς σκοπούς προπαγάνδας. Ακολούθως, οι φυγάδες αξιωματικοί προέβησαν σε συνεντεύξεις Τύπου όπου με ντοκουμέντα απέδειξαν τη δυσφορία και την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και στρατού στη δικτατορία. Καταδείχθηκε έτσι διεθνώς η έκταση που είχε λάβει η αντίδραση κατά της δικτατορίας και στάθηκε μια από τις κυριώτερες αιτίες για τη φθορά του καθεστώτος.
Γεννήσεις
1959 – (Στίβεν) Μόρισεϊ (γενν. 22 Μαΐου 1959), ευρύτερα γνωστός ως Morrissey, είναι Άγγλος τραγουδιστής, τραγουδοποιός και συγγραφέας. Έγινε τραγουδιστής των Smiths, οι οποίοι ήταν ενεργοί από το 1982 έως το 1987. Από τότε, ο Morrissey είχε μια σόλο καριέρα, φτάνοντας στην πρώτη δεκάδα του UK Singles Chart σε δέκα διαφορετικές περιστάσεις και φτάνοντας στον αριθμό ένα στο UK Album Album Chart τρεις φορές.
Γεννημένος στο Davyhulme, Lancashire, σε ιρλανδική οικογένεια της εργατικής τάξης, ο Morrissey μεγάλωσε στο Μάντσεστερ. Ως παιδί ανέπτυξε μια αγάπη της λογοτεχνίας, του ρεαλισμού και της λαϊκής μουσικής. Συμμετείχε στη Punk Rock σκηνή του Μάντσεστερ στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ενώ αντιμετώπισε με μεγάλη επιτυχία τους Nosebleeds.
Ξεκινώντας μια καριέρα στη μουσική δημοσιογραφία, συντάσσει πολλά βιβλία για τη μουσική και για ταινίες στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Με τον Johnny Marr ίδρυσε τους Smiths το 1982, προσελκύοντας σύντομα την εθνική αναγνώριση για το ομότιτλο άλμπουμ τους. Ως frontman του συγκροτήματος, ο Morrissey προσέλκυσε την προσοχή για την ασυνήθιστη αλλά εκφραστική βαριά του φωνή, τους ευφυείς και σαρδονικούς στίχους και την ιδιοσυγκρασιακή του εμφάνιση.
Αποφεύγοντας σκόπιμα το ροκ machismo, καλλιέργησε την αισθητική ενός κοινωνικού αλλοδαπού που απέφυγε τα ναρκωτικά και αγκάλιασε την αγαμία. Οι Smiths κυκλοφόρησαν τρία επιπλέον άλμπουμ στούντιο και είχαν μια σειρά από singles με μεγάλη επιτυχία. Οι προσωπικές διαφορές μεταξύ Morrissey και Marr οδήγησαν στη διάλυση των Smiths το 1987.
Θάνατοι
1885 – Βίκτωρ Ουγκώ (γαλλικά: Victor Marie Vicomte Hugo, γαλλική προφορά: /vik.tɔʁ ma.ʁi y.ɡo/, 25 Φεβρουαρίου 1802 – 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.
Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό.
Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του Lettre à une femme (Γράμμα σε μία γυναίκα): “Je ne sais plus mon nom, je m’appelle Patrie!” (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε στις 22 Μαΐου
———————————————————————————————————————————————————–
Πηγές
Σαν σήμερα, el.wikipedia
————————————————————————————–
