...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 21 Οκτωβρίου 2025 |
Είναι η 294η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 71 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:39 – Δύση ήλιου: 18:39 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 60 λεπτά
🌑 Σελήνη 29.4 ημερών
| Χρόνια πολλά στους: Ευκράτη, Εύκρατο, Ευκρατά, Ευκρατία, Ευκρατούλα
Ούρσουλα, Ορσαλία, Σωκράτης, Σωκρατίνα, Σωκρατία, Χριστόδουλος και Χριστοδούλη. |
Γεγονότα
1879 – Ο Τόμας Έντισον δοκιμάζει με επιτυχία τον πρώτο ηλεκτρικό λαμπτήρα πυράκτωσης, ο οποίος λειτουργεί 13½ ώρες προτού σβήσει.
Να αναφέρουμε πάντως οτι μπορεί η ανακάλυψη του λαμπτήρα πυρακτώσεως να αποδίδεται στον Έντισον, όμως οι προσπάθειες για την υλοποίηση αυτής της ιδέας είχαν ξεκινήσει πολλά χρόνια νωρίτερα από άλλους ερευνητές. Πιο «ηχηρό» παράδειγμα ο Άγγλος χημικός Τζόζεφ Σουάν που είχε αρχίσει τα πρώτα αξιόλογα πειράματα τη δεκαετία του 1860. Ο Σουάν ο οποίος επεδίωξε να κατασκευάσει λάμπες με νήμα άνθρακα, αλλά η επιτυχία είχε μικτή διάρκεια, αφού έπειτα από μερικά λεπτά το νήμα καταστρεφόταν.
Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, αποφάσισε να επαναλάβει τα πειράματά του, αξιοποιώντας μία νέα εφεύρεση, την αντλία υψηλού κενού. Έτσι παρουσίασε την ηλεκτρική του λάμπα το 1879, αλλά ήταν πλέον… κομμάτι αργά. Ο Έντισον τον είχε προλάβει για λίγους μήνες. Συγκεκριμένα Αμερικανός εφευφρέτης είχε υποβάλει αίτηση ευρεσιτεχνίας για έναν όμοιο λαμπτήρα κενού. Την πρωτοχρονιά του 1879 παρουσίασε μια συστοιχία από 50 λαμπτήρες, οι οποίες έπαιρναν ρεύμα από μια γεννήτρια συνεχούς ρεύματος.
Τρία χρόνια αργότερα άρχισε τη βιομηχανική παραγωγή τους στο ιδιόκτητο εργοστάσιο «Edison Lamp Company» στο Νιου Τζέρσεϊ, το οποίο είχε συγκροτήσει με ξένες χρηματοδοτήσεις. Στο μεταξύ, αντικατέστησε το νήμα άνθρακα από σκληρές ίνες γιαπωνέζικου μπαμπού. Ο Σουάν είχε αρχίσει την κατασκευή λαμπτήρων στη Μεγάλη Βρετανία από το 1880, επιλέγοντας ως νήμα πυρακτώσεως ίνες βαμβακιού, επεξεργασμένες με άνθρακα.
1992 – Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Αντώνης Σαμαράς, ανακοινώνει την παραίτησή του από βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, μετά τη διαφωνία του με την κυβέρνηση στο θέμα των Σκοπίων.
Στις 13 Απριλίου 1992, συγκλήθηκε το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για το φλέγον αυτό εθνικό θέμα υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Στη σύσκεψη αυτή από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών ο Αντώνης Σαμαράς παρουσίασε σημείωμα με 7 σημεία δράσης, τα οποία διαφοροποιούνταν σαφώς από την κυβερνητική γραμμή.
Η πρωτοβουλία του αυτή πυροδότησε την έντονη αντίδραση τόσο του Προέδρου της Δημοκρατίας όσο και του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε ο Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε την αποπομπή Σαμαρά από την κυβέρνηση και ανέλαβε ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών.
Στο διάστημα από το 1992 έως και το τέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Αντώνης Σαμαράς διατήρησε τις απόψεις του επί της εξωτερικής πολιτικής και τον Οκτώβριο εκείνου έτους όπως αναφέραμε παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα και αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία.
Γεννήσεις
1917 – Ντίζι Γκιλέσπι (Dizzy Gillespie, 1917–1993). Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους τρομπετίστες, συνθέτες και αρχιμουσικούς της τζαζ, εμβληματική μορφή του μπίμποπ και αργότερα της αφροκουβανέζικης τζαζ. Με τη χαρακτηριστικά λυγισμένη τρομπέτα του και τα φουσκωμένα μάγουλά του, έγινε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες στην ιστορία της μουσικής. Οι συνθέσεις του «A Night in Tunisia», «Salt Peanuts» και «Manteca» θεωρούνται αριστουργήματα που καθόρισαν τη σύγχρονη τζαζ.
Γεννημένος στο Τσερό της Νότιας Καρολίνας, ο Τζον Μπερκς Γκιλέσπι ξεκίνησε μαθήματα τρομπέτας με τον πατέρα του και σπούδασε στο Ινστιτούτο Λόρινμπεργκ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 συνεργάστηκε με ορχήστρες όπως των Καμπ Κάλαγουεϊ και Ερλ Χάινς, ενώ τη δεκαετία του ’40 συμπορεύτηκε με τον Τσάρλι Πάρκερ και τον Θελόνιους Μονκ, οδηγώντας την τζαζ σε νέους δρόμους, γεμάτους τεχνική τόλμη και ρυθμικό αυτοσχεδιασμό. Το παρατσούκλι «Ντίζι» (ζαλιστικός) τού αποδόθηκε για την εκρηκτική και χιουμοριστική του σκηνική παρουσία.
Το 1953 η λυγισμένη του τρομπέτα προέκυψε τυχαία — από ατύχημα σε πάρτι — αλλά έγινε σήμα κατατεθέν του ήχου του. Συνδύασε την παράδοση του σουίνγκ με φουτουριστικές αρμονίες και έντονη αφροκουβανέζικη ρυθμικότητα, επηρεάζοντας βαθιά μουσικούς όπως ο Μάιλς Ντέιβις και ο Τζον Κολτρέιν.
Ως «μουσικός πρεσβευτής» των ΗΠΑ έδωσε συναυλίες σε όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και στην Αθήνα το 1956, ενώ αργότερα διηύθυνε την Ορχήστρα των Ηνωμένων Εθνών. Πέθανε το 1993 στο Νιου Τζέρσεϊ, αφήνοντας πίσω του μια αξεπέραστη μουσική κληρονομιά.
Θάνατοι
1969 – Τζακ Κέρουακ. Ο Τζακ Κέρουακ (Jack Kerouac, πραγματικό όνομα: Jean-Louis Lebris de Kérouac, 12 Μαρτίου 1922 – 21 Οκτωβρίου 1969) ήταν Αμερικανός λογοτέχνης, εικονοκλάστης του γραπτού λόγου, ένας από τους κύριους εκπροσώπους, μαζί με τους Γουίλιαμ Μπάροουζ και Άλλεν Γκίνσμπεργκ, της Μπιτ γενιάς (αγγλ. Beat Generation)[2] και εισηγητής του ομώνυμου όρου. Ανάμεσα στα διασημότερα έργα του ανήκουν τα μυθιστορήματα Οι αλήτες του Ντάρμα, Οι υποχθόνιοι και πάνω απ΄όλα το Στο δρόμο.
Ο Κέρουακ αναγνωρίζεται για τη μέθοδο της αυθόρμητης πρόζας. Από θεματικής πλευράς, το έργο του εκτείνεταιν σε πεδία όπως η Καθολική πνευματικότητα, η τζαζ, η ελευθεριότητα, ο Βουδισμός, τα ναρκωτικά, η φτώχεια και τα ταξίδια. Κατέστη διασημότητα του underground και, μαζί άλλους Μπιτ λογοτέχνες, ένας από τους προγόνους του κινήματος των χίπις, αν και παρέμεινε εχθρικός προς ορισμένα από τα πολιτικά ριζοσπαστικά στοιχεία του.
Το 1969, σε ηλικία 47 χρονών, ο Κέρουακ πέθανε από εσωτερική αιμορραγία εξαιτίας της μακροχρόνιας κατάχρησης αλκοόλ. Από το θάνατό του, το λογοτεχνικό κύρος του Κέρουακ έχει αυξηθεί, και πολλά απαρατήρητα στο παρελθόν έργα του έχουν δημοσιευθεί. Όλα τα βιβλία του είναι σε κυκλοφορία σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των Η Κωμόπολη και η Πόλη, Στο δρόμο, Ντόκτορ Σακς, Οι αλήτες του Ντάρμα, Mexico City Blues, Οι υποχθόνιοι, Ο γυρισμός του ταξιδευτή, Οράματα του Κόντυ, Η θάλασσα τ’ αδέρφι μου, και Μπιγκ Σερ.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 21η Οκτωβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
