Μνήμη χρονολογίου της 20ης Ιανουαρίου


.

Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»

– 20 Ιανουαρίου 2025 –

Είναι η 20η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 345 ημέρες για τη λήξη του.
🌅  Ανατολή ήλιου: 07:37 – Δύση ήλιου: 17:34 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 57 λεπτά
🌗  Σελήνη 20.9 ημερών

Χρόνια πολλά στους: Ευθύμιο, Ευθύμη, Θύμιο, Θέμη,
Ευθυμία, Θύρσο, Θύρσα, Θύρση, Φαβιανό


| Γεγονότα

 

1877 – Τελευταία ημέρα της Διάσκεψης της Κωνσταντινούπολης, η οποία κατέληξε σε συμφωνία για πολιτικές μεταρρυθμίσεις στα Βαλκάνια. Η Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης (1876 – 1877) των Μεγάλων Δυνάμεων (Βρετανία, Ρωσία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία) διεξήχθη στην Κωνσταντινούπολη, από τις 23 Δεκεμβρίου 1876 έως τις 20 Ιανουαρίου 1877. Μετά την εξέγερση της Ερζεγοβίνης, που άρχισε το 1875, και τη Βουλγαρική εξέγερση του Απριλίου 1876, οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφώνησαν σε ένα σχέδιο για την πολιτική μεταρρυθμίσεων τόσο στη Βοσνία όσο και στα Οθωμανικά εδάφη της με πλειοψηφία Βουλγαρικού πληθυσμού.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις εκπροσωπήθηκαν στη διάσκεψη αντίστοιχα από : το Ηνωμένο Βασίλειο Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας, η Ρωσική Αυτοκρατορία, η Γαλλία, η Γερμανική Αυτοκρατορία, η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Ιταλίας. Ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, Γιουτζίν Σούιλερ, πήρε επίσης ενεργό μέρος στη σύνταξη των αποφάσεων της διάσκεψης. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία εκπροσωπήθηκε στη διάσκεψη από τους Μιντάτ Πασά, Σαφέτ Πασά και Εντέμ Πασά. Ο Μιντάτ Πασάς ήταν ο Μεγάλος Βεζίρης (Πρωθυπουργός) και ο Σαφέτ Πασά Υπουργός Εξωτερικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αν και οι Οθωμανοί εκπρόσωποι συμμετείχαν στις συνελεύσεις της διάσκεψης, δεν είχαν προσκληθεί στις προηγηθείσες συνεδριάσεις, όπου οι Μεγάλες Δυνάμεις διαπραγματεύτηκαν τη συμφωνία τους.

Ο Λόρδος Σόλσμπερι και Κόμης Ιγκνάτιεφ έπαιξαν ηγετικό ρόλο στη διαδικασία. Ο Ιγκνάτιεφ προσπαθούσε να διαλύσει τις Βρετανικές ανησυχίες ότι ο υποτιθέμενος ρόλος της Ρωσίας ως προστάτη των Ορθόδοξων Σλάβων δεν ήταν παρά πρόσχημα για τα σχέδιά της να καταλάβει τα Στενά της Μαύρης Θάλασσας και την ίδια την Κωνσταντινούπολη και έτσι – όπως φοβόταν ο πρωθυπουργός Ντισραέλι – να μπορέσει να απειλήσει τους ζωτικούς Μεσογειακούς δρόμους προς τη Βρετανική Ινδία. Ο Σόλσμπερι, από τη μεριά του, είδε τη διάσκεψη σαν προνομιακή ευκαιρία να εκπονήσει με τη Ρωσία ένα σχέδιο αλληλοκατανόησης για τις συγκρουόμενες εδαφικές φιλοδοξίες τους στην Κεντρική Ασία.

 

1969 – Ο Ρίτσαρντ Νίξον ορκίζεται ως ο 37ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ανταποδίδοντας στο Δημοκρατικό Κόμμα την ήττα του το 1960 από τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι με μία από τις μικρότερες διαφορές στην αμερικανική ιστορία, ο Ρίτσαρντ Μίλχαουζ Νίξον εκλέχθηκε πρόεδρος των Η.Π.Α. στις 5 Νοεμβρίου του 1968 “μετά δραματικόν εις διακυμάνσεις και στήθος προς στήθος μέχρι της τελευταίας σχεδόν στιγμής αγώνα”, όπως σημείωσε ο Τύπος της εποχής, με διαφορά μόλις 335 χιλιάδων ψήφων από τον αντίπαλό του, Χιούμπερτ Χάμφρι.

Αντιπρόεδρος εκλέχθηκε για πρώτη φορά ένας Ελληνοαμερικανός, ο κυβερνήτης του Μέριλαντ Σπύρο Άγκνιου (Αναγνωστόπουλος), ο οποίος καταγόταν από τους Γαργαλιάνους της Μεσσηνίας. Η προεκλογική εκστρατεία του 1968 καθορίστηκε από δύο, κυρίως, γεγονότα: την απόφαση του Λύντον Τζόνσον να μη διεκδικήσει την προεδρία και τη δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι την ημέρα που είχε κατακτήσει ουσιαστικά το χρίσμα των Δημοκρατικών.

Ωστόσο, ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, ο αντιπρόεδρος Χιούμπερτ Χάμφρι, αποδείχθηκε ιδιαίτερα σκληρός αντίπαλος, ενώ σε αστάθμητο παράγοντα, ως τρίτος υποψήφιος, αναδείχθηκε ο ρατσιστής κυβερνήτης της Αλαμπάμα, Τζορτζ Ουάλας. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν Νίξον 43,6%, Χάμφρι 43%, Ουάλας 13%. Για πολλούς στις Η.Π.Α. ο Νίξον, ακόμα και την ημέρα του θριάμβου του, παρέμενε ένα ερωτηματικό. Ωστόσο, σε ανύποπτο χρόνο ο Λύντον Τζόνσον είχε εξηγήσει: “Θα δείτε, στο τέλος θα κάνει κάποιο τρομερό σφάλμα. Πάντοτε κάνει”.

Στις 20 Ιανουαρίου του 1969, ο Ρίτσαρντ Νίξον έδωσε τον νενομισμένο όρκο προ του αρχιδικαστού Ερλ Ουόρεν και ανέλαβε τα καθήκοντά του ως 37ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ ταυτόχρονα η Ουάσινγκτον συγκλονιζόταν από τεράστιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Παρόντες στην τελετή η σύζυγός του Πατ Νίξον, ο δημοκρατικός υποψήφιος Χιούμπερτ Χάμφρι και ο απερχόμενος πρόεδρος Λύντον Τζόνσον. Αντιπρόεδρος ορκίστηκε στην ίδια τελετή ο ελληνικής καταγωγής Σπύρο Άγκνιου.

 

| Γεννήσεις

 

1906 – Σπύρος Μελετζής | Ήταν Έλληνας φωτογράφος. Γεννημένος στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι Ίμβρου, ο Μελετζής ήταν πρωτότοκος γιος (από έξι αδέλφια) του Μενελάου Μελετζή και της Καλλιόπης Γιαννάκη. Ο πατέρας του Μελετζή ήταν φτωχός – ντενεκετζής στο επάγγελμα ενώ η μητέρα του δεν είχε φοιτήσει σε σχολείο. Ο Μελετζής παρακολούθησε το σχολαρχείο και η οικογένειά του τον προόριζε για δεσπότη. Όμως επειδή ο πατέρας του Μελετζή πεθαίνει από επιδημία γρίπης το 1919, σε ηλικία 13 χρονών αναγκάζεται να βιοποριστεί.

Σε ηλικία 17 ετών, το 1923 (Συνθήκη της Λωζάνης – παραχώρησης της Ίμβρου στους Τούρκους) έφυγε για την Αλεξανδρούπολη όπου εργάστηκε αρχικά ως υπάλληλος σε υφασματοπωλείο και αργότερα στο φωτογραφείο του Αλέξανδρου Παναγιώτου (ο οποίος ήταν συγγενής του Μελετζή). Σταθμός στη φωτογραφική του καριέρα αποτέλεσε η φωτογραφία του με τα καΐκια στην παραλία της Αλεξανδρούπολης για την οποία κέρδισε το πρώτο βραβείο στην έκθεση της Θεσσαλονίκης το 1924. Το 1927 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Έμαθε φωτογραφία από τον Γεώργιο Μπούκα – φωτογράφο της βασιλικής οικογένειας. Το 1937 φωτογραφίζει την ελληνική ύπαιθρο στην Ήπειρο.

Στην Αντίσταση του ’40 ακολουθεί και φωτογραφίζει τους αντάρτες στην Πελοπόννησο και Ευρυτανία. Ο Μελετζής θεωρείται ο φωτογράφος της Αντίστασης. Στο βιβλίο Με τους αντάρτες στα βουνά παρουσιάστηκαν φωτογραφίες από τους αντάρτες στα βουνά της Ευρυτανίας την περίοδο 1941-1944. Πολλές από αυτές τις φωτογραφίες χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα ως ιδανικές αναπαραστάσεις του αγώνα της Αριστεράς. Το 1948 φωτογραφίζει τη Σαμοθράκη και την Αλεξανδρούπολη.

Λόγω των αριστερών φρονημάτων και την εμπλοκή του στον αντιστασιακό αγώνα αντιμετωπίζει προβλήματα στην εύρεση εργασίας. Ο Μελετζής συνεχίζει μεταπολεμικά να φωτογραφίζει: φωτογραφίζει αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία και τη δεκαετία του 50′ φωτογραφίζει πολιτικούς όπως τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, Γεώργιο Ράλλη, Γεώργιο Παπανδρέου όπως και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και Ιάκωβο αλλά και προσωπικότητες της τέχνης.

Το 1953 το έργο του Μελετζή παρουσιάζεται και λαμβάνει τιμητικές διακρίσεις στο Ρότσεστερ, Μπέρμινχαμ και στο Μπουένος Άιρες. Το 1955 μέσω σύμβασης με το δημόσιο, φωτογραφίζει δημόσια έργα στον Έβρο. Αργότερα με εντολή του υπουργείου Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων το 1957 εργάζεται ως φωτογράφος δημόσιων έργων και περιοδεύει φωτογραφίζοντας σε όλη την Ελλάδα (από την Πελοπόννησο, Ρούμελη μέχρι τη Θράκη). Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ με θέμα την Εθνική Αντίσταση για λογαριασμό της σουηδικής τηλεόρασης.

 

1946 – Ο Ντέιβιντ Κιθ Λιντς | Ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός, ζωγράφος, μουσικός, συγγραφέας και παραγωγός.

Αποτέλεσε τον πιο περίφημο και αναγνωρισμένο Αμερικανό σκηνοθέτη σουρρεαλιστικών ταινιών. Ήταν γνωστός για το ονειρικό και υπερρεαλιστικό στιλ του, καθώς και τα θέματα που ενώνουν την φιλμογραφία του, όπως η αποδόμηση της έννοιας της Αμερικής.

To 2018 η λέξη Lynchian εντάχθηκε στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης, με τον ορισμό της λέξης να είναι ο εξής: «θυμίζει ή μιμείται τα έργα του David Lynch. Ο Λιντς είναι γνωστός για την αντιπαράθεση σουρεαλιστικών ή απειλητικών στοιχείων με καθημερινά περιβάλλοντα, καθώς και για τη χρήση συναρπαστικών οπτικών εικόνων για να τονίσει μια ονειρική ποιότητα μυστηρίου ή μια απειλή». Θεωρείται συχνά ως ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών.

Είχε νυμφευθεί τέσσερις φορές και είχε τέσσερα παιδιά. Σύντροφός του από το 1986 ως το 1991 ήταν η Ιζαμπέλα Ροσελίνι.

Πριν από πέντε μέρες, ο Λιντς εκκένωσε την οικία του στο Λος Άντζελες, εξαιτίας των πυρκαγιών που ξέσπασαν στη Καλιφόρνια. Λόγω των πολλαπλών αναπνευστικών προβλημάτων που είχε διαγνωστεί (λόγω της πολύχρονου εκτεταμένου καπνίσματος), υπέστη καθολική αναπνευστική ανεπάρκεια. Απεβίωσε στο σπίτι της κόρης του στις 15 Ιανουαρίου, πέντε ημέρες πριν τα 79α γενέθλιά του.

 

| Θάνατοι

 

1984 – Τζόνι Βαϊσμίλερ | Αμερικανός κολυμβητής και ηθοποιός. Ένας από τους καλύτερους κολυμβητές του κόσμου στη δεκαετία του 1920, που αργότερα ακολούθησε καριέρα ηθοποιού. Κέρδισε πέντε ολυμπιακά χρυσά μετάλλια και ένα χάλκινο. Κατέκτησε πενήντα δύο αμερικανικά εθνικά πρωταθλήματα και κατέρριψε τουλάχιστον 51 παγκόσμια ρεκόρ. Μετά από τη σταδιοδρομία του ως κολυμβητής, έγινε ηθοποιός στον ρόλο του Ταρζάν. Αν και πολλοί άλλοι ηθοποιοί έχουν επίσης υποδυθεί τον ρόλο αυτό, ο Βαϊσμίλερ είναι ο πιο γνωστός. Η χαρακτηριστική και διαπεραστική του κραυγή έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Βάϊσμίλλερ φέρει τα ονόματα Peter John Weissmüller, Johnny Weissmüller, Johnny Weissmuller και János Weißmüller, το όνομα με το οποίο γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1904 στο Szabadfalu της Ουγγαρίας. Η πατρίδα του ήταν στο Μπανάτ που τότε ανήκε στο βασίλειο της Ουγγαρίας που ήταν μέρος της Αυστροουγγαρίας, ενώ σήμερα είναι συνοικία της Τιμισοάρα της Ρουμανίας.

Η πατρίδα του είχε ως επί το πλείστον γερμανόφωνο πληθυσμό, τους λεγόμενους Σουάβους της Μπανατίας. Όταν ήταν σε ηλικία επτά μηνών οι γονείς του Πέτρους Βάϊσμίλλερ και Ελίζαμπετ Κέρς μετανάστευσαν στην Αμερική, φτάνοντας εκεί με το πλοίο στο Έλις Άιλαντ της Νέας Υόρκης στις 26 Ιανουαρίου του 1905. Αμέσως κατά την απόβαση τους άλλαξαν το όνομα και τό έκαναν αγγλικό. Έτσι ο μικρός ονομάστηκε Πίτερ Τζων και ο πατέρας του Πίτερ Βάϊσμίλλερ. Ο Πατέρας του έπιασε δουλειά στα ανθρακορυχεία του Γουίντμπερ μιας περιοχής του Σόμερσετ στην Πενσυλβάνια. Εδώ γεννήθηκε και ο μικρός αδελφός του, ο Πίτερ Βάϊσμίλλερ Τζούνιορ στις 3 Σεπτεμβρίου του 1905.

Μετά από λίγα χρόνια παραμονής, μετακόμισαν όλοι μαζί στο Σικάγο όπου βρέθηκαν κοντά στους παλιούς συμπατριώτες τους. Ο Τζόνι που του άρεσε να τραγουδάει γιόντελ (γερμ. Jodel) έλαβε μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς και άρχισε να χρησιμοποιεί αυτό που αργότερα έγινε η παγκόσμια γνωστή χαρακτηριστική φωνή του Ταρζάν. Ο πατέρας του που στο μεταξύ είχε ανοίξει ένα μπαράκι και δούλευε και σε μια βιομηχανία ζυθοποιίας είχε γίνει κακός οικογενειάρχης επειδή καταδυνάστευε και έδερνε την οικογένειά του, και τελικά τους εγκατέλειψε.

Ο Τζόνι σταμάτησε το σχολείο από τα 12, έκανε δουλειές του ποδαριού και κατά διαστήματα δεν είχε σπίτι. Η υγεία του ήταν τόσο άσχημη, που οι γιατροί τον είχανε ξεγράψει. Ο Τζόνι αποφάσισε να ακούσει τι του είπε ένας γιατρός και άρχισε κολύμβηση, την οποία έκανε με πάθος και είχε αμέσως εξαιρετική απόδοση.

 

Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 20η Ιανουαρίου

—————————————————————————————
Πηγές: https://www.sansimera.gr/| https://el.wikipedia.org/