...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
1 Ιουλίου 2025 |
Είναι η 183η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 183 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:06 – Δύση ήλιου: 20:51 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 45 λεπτά
🌓 Σελήνη 6.1 ημερών |
Χρόνια πολλά στους: Ανάργυρο, Ανάργυρη, Αναργυρούλα, Δαμιανό,
Δαμιανή, Κοσμά, Μαυρίκιο, Μαυρίκη, Μαυρικία και Μαυρίκα |
Γεγονότα
1968 – Εξήντα δύο χώρες υπογράφουν στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και τη Μόσχα τη Συνθήκη μη διάδοσης πυρηνικών όπλων. Η Συνθήκη μη διάδοσης πυρηνικών όπλων σκοπεύει στον περιορισμό της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων. Τέθηκε σε ισχύ στις 5 Μαρτίου 1970 και έχει υπογραφεί από 189 κράτη, πέντε εκ των οποίων αναγνωρίζονται ως πυρηνικά κράτη: Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Κίνα. Αυτά τα κράτη είναι και τα μόνα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. Αν και αρχικά είχε οριστεί να έχει διάρκεια 25 χρόνια, στη συνέχεια έπαψε να έχει ημερομηνία λήξης.
Η συνθήκη αποτελείται, γενικά, από τρεις πυλώνες: Μη διάδοση, αφοπλισμός και ειρηνική χρήση.
Πρώτος Πυλώνας: Μη διάδοση – Τα πέντε πυρηνικά κράτη συμφωνούν να μη μεταφέρουν πυρηνικά όπλα ή άλλες πυρηνικές εκρηκτικές συσκευές και να μη βοηθήσουν, ενθαρρύνουν, παρακινήσουν ένα μη πυρηνικό κράτος να αποκτήσει ή να κατασκευάσει πηρηνικά όπλα (Άρθρο Ι). Τα μη πυρηνικά κράτη που έχουν υπογράψει τη συνθήκη συμφωνούν να μην αποδεχτούν, κατασκευάσουν, ή αποκτήσουν πυρηνικά όπλα. Συμφωνούν, επίσης, να μην αναζητήσουν ή αποδεχτούν καμία βοήθεια στην κατασκευή πυρηνικών όπλων (Άρθρο ΙΙ).
Δεύτερος Πυλώνας: Αφοπλισμός – Στο άρθρο VI καταγράφεται μία ασαφής δέσμευση για όλα τα κράτη που υπέγραψαν τη συνθήκη. Βάση αυτού του άρθρου όλα τα μέλη θα συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις, με καλή πίστη, έτσι ώστε σε σύντομο χρόνο να επιτευχθεί πυρηνικός αφοπλισμός και γενικότερα πλήρης αφοπλισμός. Συμβουλευτική γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ορίζει ότι τα κράτη μέλη έχουν υποχρέωση να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις με καλή πίστη και να καταλήξουν σε πυρηνικό αφοπλισμό κάτω από αυστηρό και διεθνή έλεγχο.
Τρίτος πυλώνας: Ειρηνική χρήση πυρηνικής ενέργειας – Η συνθήκη επιτρέπει τη μεταφορά τεχνολογίας και υλικών σε μη πυρηνικά κράτη που έχουν υπογράψει τη συνθήκη με σκοπό την ανάπτυξη προγραμμάτων ειρηνικής χρήσης πυρηνικής ενέργειας. Τα μη πυρηνικά κράτη θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι τα προγράμματά τους δε σχετίζονται με την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.
1991 – Διαλύεται επίσημα το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. | Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (επίσημα Συνθήκη της Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας) ήταν μια στρατιωτική συμμαχία αμυντικού χαρακτήρα των κομμουνιστικών κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Ιδρύθηκε στις 14 Μαΐου του 1955 και ένα μήνα μετά, στις 14 Ιουνίου, υπογράφηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας. Κύρια αφορμή του συμφώνου αυτού, όπως υποστήριξε η Σοβιετική Ένωση, θεωρώντας πιθανή απειλή από τη συμμαχία του NATO, ήταν η προ πενθημέρου της ίδρυσης, ένταξη της «επαναστρατιωτικοποιημένης» Δυτικής Γερμανίας στο NATO στις 9 Μαΐου του ίδιου έτους (1955), δια της επικύρωσης των Συνθηκών Ειρήνης του Παρισιού.
Η οργάνωση κατηγορήθηκε από τους δυτικούς ότι χρησιμοποιήθηκε «ντε φάκτο» ως εργαλείο για τον έλεγχο των χωρών που απελευθερώθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Σοβιετικούς και με τρόπο ώστε να επεμβαίνει στρατιωτικά ενάντια σε οποιεσδήποτε προσπάθειες έκαναν τα άλλα κράτη για να απεμπολήσουν την πολιτική ηγεμονία των Κομμουνιστικών Κομμάτων τους. Το σύμφωνο διήρκεσε για όλο τον Ψυχρό Πόλεμο έως ότου ορισμένα κράτη-μέλη άρχισαν να αποσύρονται το 1989, μετά από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τις πολιτικές αλλαγές στην πρώην Σοβιετική Ένωση.
Την πολιτική «αποσταλινοποίησης» ακολούθησαν και άλλα κράτη του Συμφώνου. Σταδιακά, όμως, οι ηγέτες κάθε χώρας προχώρησαν σε μεταρρυθμίσεις που ήταν αντίθετες με την πολιτική του σοβιετικού μοντέλου. Γρήγορα, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας θα άλλαζε πρόσωπο. Στην Πολωνία, το 1956, οι μεταρρυθμίσεις του ηγέτη της χώρας, Βλαντισλάβ Γκομούλκα, ενόχλησαν τη Μόσχα, αλλά ο Χρουστσόφ αποφάσισε να μην επέμβει. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη όμως το 1956 στην Ουγγαρία, όταν φοιτητές και διανοούμενοι ξεχύθηκαν στους δρόμους και πραγματοποίησαν την πρώτη αντισοβιετική εξέγερση. Τα σοβιετικά στρατεύματα κατέπνιξαν την επανάσταση και ο ηγέτης της χώρας, Νάγκι μαζί με την κυβέρνηση, φυλακίστηκε από τους Σοβιετικους και εκτελέστηκε δύο χρόνια αργότερα.
Το 1961 η Αλβανία, έπαψε να υποστηρίζει το Σύμφωνο καθώς είχε τρομερή εξάρτηση από την Κίνα του Μάο, που είχε έρθει σε ρήξη με την ΕΣΣΔ. Τελικά αποχώρησε το 1968, ενώ αποστάσεις κράτησε και η Ρουμανία επί Τσαουσέσκου, με πρόσχημα ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά. Το 1968 ήταν η μοναδική φορά που οι δυνάμεις του Συμφώνου, εκτός από Ρουμανία και Αλβανία έδρασαν συλλογικά, εναντίον της Τσεχοσλοβακίας. Η απόφαση του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, ηγέτη της χώρας, να μεταρρυθμίσει το κομμουνιστικό καθεστώς δεν άρεσε στη Μόσχα και αποφάσισε να παγώσει οποιαδήποτε προσπάθεια. Ο «σοσιαλισμός με το ανθρώπινο πρόσωπο» ήταν ένα πείραμα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού της Τσεχοσλοβακίας, που έμεινε στην ιστορία ως Άνοιξη της Πράγας.
Πολλοί υποστήριξαν ότι η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία ήταν αναγκαία για να μην πάρει η χώρα τον «δρόμο του καπιταλισμού». Παρόλα αυτά, η επέμβαση αυτή, λειτούργησε ως «ταφόπλακα» του Συμφώνου. Ρουμανία και Αλβανία έκαναν λόγο για παραβίαση εθνικού δικαίου. Έκτοτε, κράτη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης συμμαχούσαν μεταξύ τους και αρνήθηκαν να έχουν στο έδαφός τους σοβιετικούς στρατιώτες. Τη δεκαετία του ’70, το Σύμφωνο υπηρετούσε κάτι τελείως διαφορετικό από τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.
Η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιούσε τo Σύμφωνο ως «μεσάζοντα» προς τα υπόλοιπα κράτη – μέλη, πιέζοντας για τη στήριξη τους σε διεθνή ανθρωπιστικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα. Τη δεκαετία του ’80, πολλοί θεώρησαν ότι ο διάδοχος του Χρουστσόφ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, θα έπαυε την ισχύ του Συμφώνου. Ωστόσο, το 1985, σε διάσκεψη που συγκάλεσε ο Γκορμπατσόφ, ανανέωσε την ισχύ του Συμφώνου, ο σκοπός του οποίου ήταν σχεδόν ίδιος με αυτόν του 1955. Η διάρκεια ζωής, όμως, του Συμφώνου ήταν σύντομη. Τα κομμουνιστικά κράτη επιθυμούσαν την αυτονομία τους και με την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, την 1η Ιουλίου 1991, στην τελευταία σύσκεψη των ηγετών του Συμφώνου στην Πράγα, γνωστοποιήθηκε και το τέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Σταδιακά, τα σοβιετικά στρατεύματα αποχώρησαν από τα κράτη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, με τελευταίο τη Γερμανία το 1994. Σήμερα, εκτός από τα Πρώην Σοβιετικά Κράτη, όλα τα πρώην κράτη – μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας ανήκουν στο ΝΑΤΟ.
Γεννήσεις
1967 – Πάμελα Άντερσον, Καναδή ηθοποιός και μοντέλο. | Γεννημένη στο Ladysmith της Βρετανικής Κολομβίας του Καναδά, την 1η Ιουλίου του 1967, με ρίζες σε Φινλανδία και Ρωσία, η Πάμελα μάλλον κατά τύχη βρέθηκε στο μαγικό κόσμο της show biz. Αφού τελείωσε τη μέση εκπαίδευση, μετακόμισε στο Βανκούβερ όπου εργάστηκε ως σύμβουλος διατροφής. Το καλοκαίρι του 1989 η Άντερσον πήγε με φίλους της στον αγώνα ράγκμπι των BC Lions. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, την έδειξαν στην οθόνη του σταδίου να φοράει ένα διαφημιστικό μπλουζάκι της καναδικής μπύρας Labatt, προκαλώντας το κοινό να την επευφημήσει. Την κατέβασαν κάτω στο γήπεδο για να την αποθεώσει το πλήθος. Η Labatt αμέσως πρόσφερε στην Άντερσον ένα συμβόλαιο μόντελινγκ και κάπως έτσι άρχισαν όλα…
Ακολούθησε μια λαμπρή καριέρα στο μόντελινγκ, πολλά εξώφυλλα (κυρίως στο Playboy, του οποίου έγινε το κεντρικό πρόσωπο), η αλλαγή της σε ξανθιά και μια αυξητική στήθους που άνοιξε το δρόμο σε πολλές γυναίκες οι οποίες μέχρι τότε δίσταζαν να το τολμήσουν. Το 1991 κέρδισε ένα μικρό ρόλο στην κωμική σειρά «Home Improvement», ενώ ακολούθησαν πολλές συμμετοχές σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές (με πιο γνωστή το «Baywatch»). Το 2004 εξέδωσε το βιβλίο με τίτλο «Star», το οποίο έγραψε μαζί με τον Έρικ Σόου Κουίν, ενώ το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Star Struck» εκδόθηκε το 2005 κι ήταν μια κρυφή ματιά στη ζωή της με τον Τόμι Λη, τον ντραμίστα του ροκ γκρουπ Μότλεϋ Κρου και την εξερεύνηση της ζωής των διασημοτήτων.
Η προσωπική της ζωή πάντα λειτουργούσε ως φάρος για τα media. Οι σχέσεις της έχουν γίνει πρωτοσέλιδα σε περιοδικά για χρόνια. Παντρεύτηκε τον Τόμι Λη, στις 19 Φεβρουαρίου του 1995, έπειτα από γνωριμία 96 ωρών και το ζευγάρι απέκτησε τελικά δύο γιους, τον Μπράντον Τόμας Λη και τον Ντήλαν Τζάγκερ Λη. Στον δεύτερο έδωσε το όνομα του προπάππου της Ντέηλ Τζάγκερ Γκρόσκο, που πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένα ερασιτεχνικό βίντεο με ερωτικές σκηνές από τον μήνα του μέλιτος με τον Λη είχε κλαπεί από το σπίτι τους και έκανε πάταγο στο διαδίκτυο. Η Άντερσον μήνυσε την εταιρία που το διένειμε. Τελικά τα δικαστήρια απένειμαν στην Άντερσον και τον Λη 1,5 εκατομμύριο δολάρια για το μερίδιο τους από τα κέρδη. Ακολούθησαν κι άλλοι γάμοι, αρραβώνες, χωρισμοί και σκάνδαλα.
Θάνατοι
2001 – Τάκης Παππάς, Έλληνας νομικός και αντιστασιακός – Ήταν Έλληνας διαπρεπής ποινικολόγος, αντιστασιακός και πολιτικός, από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του νομικού κόσμου. Ο Τάκης Παππάς γεννήθηκε στη Θεσσαλία αλλά πολύ νωρίς μετοίκησε στην Αθήνα. Εντάχθηκε στο κίνημα της νεολαίας της δεκαετίας του ’60 και έλαβε μέρος στους αγώνες για τη δημοκρατία, σαν στέλεχος της ΕΔΑ. Φοιτητής της Νομικής Σχολής, συνελήφθη αρκετές φορές από την αστυνομία για συμμετοχή σε διαδηλώσεις και πορείες.
Με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας το 1967, η Χούντα των συνταγματαρχών του αφαίρεσε για δυο έτη την άδεια να δικηγορεί, με το αιτιολογικό ότι δεν διέθετε πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Από το 1969 ήταν συνήγορος υπεράσπισης αγωνιστών της αντιδικτατορικής πάλης στα στρατοδικεία, αλλά το 1972 συνελήφθη εκ νέου, κρατήθηκε στη Γενική Ασφάλεια όπου και κακοποιήθηκε, ενώ το 1972 εκτοπίσθηκε στο Κερασοχώρι της Ευρυτανίας και αργότερα στο Θέρμο της Τριχωνίδας.
Το 1973 εγκλείσθηκε για 6 μήνες στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου βασανίσθηκε. Απόρροια των ταλαιπωριών που υπέστη ήταν το νευρολογικό νόσημα από το οποίο προσεβλήθη στη συνέχεια της ζωής του. Μετά την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος συμμετείχε στο ΔΣ του ΔΣΑ για μια 20ετία, διατελώντας αντιπρόεδρος τα έτη 1987-1990 και πρόεδρος τα έτη 1993-1996. Από το 1994 ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ όπως και μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής, ωστόσο το 2000 διαφώνησε με την ασκούμενη πολιτική του Κινήματος και αποχώρησε. Ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΔΗΚΚΙ στις εθνικές εκλογές της 9 Απριλίου του 2000. Υπήρξε επίσης, ιδρυτικό μέλος της κίνησης «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη».
Στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής 1 Ιουλίου του 2001 και ενώ κολυμπούσε στην περιοχή Λιγονερίου Σπετσών, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και εν συνεχεία πνίγηκε, σε ηλικία μόλις 59 ετών. Ήταν παντρεμένος με τη Γιούλη Παπαδοπούλου και είχαν ένα γιο, το Βίκτωρα.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 1η Ιουλίου
