15 Ιουλίου 2024
Είναι η 197η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 169 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:15 – Δύση ήλιου: 20:47
Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 32 λεπτά
🌓 Σελήνη 8.7 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Βλαδίμηρο, Κήρυκο, Ιουλίττα και Ιουλίττη
Γεγονότα
301 π.Χ. – Μάχη στην Ιψό της Φρυγίας, μεταξύ των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η αφορμή αυτής της μάχης ήταν η επέκταση του βασιλείου του Σελεύκου αλλά και των συμμάχων του. Αντίθετα, ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος ήθελε να ανασυστήσει την αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου με βασιλέα τον ίδιο. Έτσι οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στην Ιψό της Φρυγίας. Η στρατιά του Αντιγόνου και του γιου του Δημητρίου αριθμούσε 70.000 πεζούς, 10.000 ιππείς και 75 πολεμικούς ελέφαντες. Η αντίπαλη στρατιά διέθετε 64.000 πεζούς, 10.500 ιππείς, 400 ελέφαντες και 120 άρματα. Ο Δημήτριος ανέλαβε το ιππικό, ενώ το πεζικό ανέλαβε ο πατέρας του. Στην αντίπαλη παράταξη, ο Αντίοχος, ο γιος του Σελεύκου, ανέλαβε το ιππικό ενώ ο Σέλευκος και ο Λυσίμαχος το πεζικό. Η μάχη ξεκίνησε με νίκη του Δημήτριου εναντίον του Αντίοχου του Σελεύκου στο ιππικό, αλλά αυτό ήταν ένα τέχνασμα του Αντίοχου για να τον παρασύρει. Το τέχνασμα ήταν επιτυχές. Το ιππικό του Δημήτριου απομακρύνθηκε από το πεζικό και ο Σέλευκος βρήκε την ευκαιρία να κυκλώσει τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο. Ο Δημήτριος προσπάθησε να βοηθήσει τον πατέρα του, αλλά ο Σέλευκος σταμάτησε τον Δημήτριο με ελέφαντες και το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος σκοτώθηκε και οι αντίπαλοί του τον έθαψαν μεγαλόπρεπα.
1892 – Φοιτητικές ταραχές ξεσπούν στην Αθήνα, λόγω της επιβολής διδάκτρων στο Πανεπιστήμιο από την κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη. Η Αθήνα το 1892 έμοιαζε ακόμη σαν χωριό, αν και οι εφημερίδες της εποχής, με αφορμή τα βιαια επεισόδια για την Παιδεία, την περιγράφουν ως στρατοκρατούμενη πόλη, με τους ένοπλους ευζώνους να χτυπάνε τους φοιτητές με τους υποκόπανους των όπλων του, προκαλώντας έντονες αποδοκιμασίες από διερχόμενους πολίτες. Δυσβάστακτο ήταν το οικονομικό κόστος για τη μέση ελληνική οικογένεια και πολύ περισσότερο για τα κατώτερα οικονομικά στρώματα προκειμένου να μορφώσει το παιδί της κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Πέρα από τα υπέρογκα τέλη, που επιβλήθηκαν από το 1892, οι οικογένειες έπρεπε να επωμιστούν και το κόστος διαβίωσης (στέγη, διατροφή κ.λπ.) του παιδιού στην Αθήνα, εάν επρόκειτο για το Πανεπιστήμιο ή σε κάποια άλλη μεγάλη επαρχιακή πόλη για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς δεν υπήρχαν, τότε, σχολεία στα χωριά.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα του κ. Κώστα Λάππα, με θέμα «Πανεπιστήμιο και φοιτητές στην Ελλάδα κατά τον 19ο αιώνα», διαβάζουμε ότι από το 1860 και μετά καταγράφεται μια διαρκής αύξηση του ποσοστού των φοιτητών από εύπορες οικογένειες, με περιουσία αξίας 13.000 δραχμών και άνω, για να φτάσει το 1886 στο 67,6%, με ανάλογη μείωση των κατώτερων και μεσαίων κατηγοριών (σ.σ. η περιουσία μιας μέσης οικογένειας κυμαινόταν μεταξύ 5.000 ή 6.000 έως 12.000 δρχ. Για μια μέση αγροτική οικογένεια η κινητή και ακίνητη περιουσία υπολογιζόταν σε περίπου 3.000 δρχ.).
Η επιβολή τελών στη μέση και ανώτατη εκπαίδευση ήταν, τελικά, ανυπέρβλητο εμπόδιο στη μόρφωση. Με τον νόμο της κυβέρνησης Τρικούπη προβλεπόταν ότι: Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: Ο κάθε μαθητής του «ελληνικού σχολείου» θα πλήρωνε, κάθε χρόνο, για κάθε τάξη 35 δραχμές για εγγραφή πρώτου και δεύτερο εξαμήνου (20 και 15 δραχμές, αντίστοιχα) και για το ενδεικτικό προαγωγής της πρώτης τάξης 5 δραχμές, τη δευτέρας 10 δρχ. και για το απολυτήριο 15 δρχ. Στο «Γυμνάσιον» ο κάθε μαθητής θα πλήρωνε, ετησίως, για εγγραφή 65 δραχμές (40 δραχμές για το πρώτο εξάμηνο και 25 δραχμές για το δεύτερο) και για τα ενδεικτικά προαγωγής 10 δραχμές και για το απολυτήριο 25 δραχμές. Για το Πανεπιστήμιο, το κόστος ήταν πολύ μεγαλύτερο και διαφοροποιείτο ανάλογα με τη σχολή, με την Ιατρική να είναι η ακριβότερη.
1913 – Αρχίζει η τριήμερη μάχη της Τζουμαγιάς. Το Μπλαγκόεβγκραντ (Βουλγαρικά: Благоевград, Ελληνικά: Άνω Τζουμαγιά) είναι πόλη της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Μέχρι το 1950 ονομαζόταν Άνω Τζουμαγιά (βουλγαρικά: Горна Джумая), ως αντίστιξη στην Κάτω Τζουμαγιά, σημερινή Ηράκλεια Σερρών.
Ο Ελληνικός Στρατός συνεχίζει τη θριαμβευτική του επέλαση βαθιά μέσα στο βουλγαρικό έδαφος. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αγωνίζεται στο Βουκουρέστι για την επίτευξη συμφέρουσας διεθνούς συμφωνίας, επειδή όμως οι αξιώσεις της Ελλάδας δεν ικανοποιούνται, συνεχίζονται παράλληλα οι πολεμικές επιχειρήσεις. Από το μέτωπο, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος δηλώνει «ανακωχή με τους Βούλγαρους θα κάνω στη Σόφια!».
Στις 14 Ιουλίου οι ελληνικές δυνάμεις συνέχισαν τον επιθετικό αγώνα σε ολόκληρο το μέτωπο με αμείωτη ένταση. Δεν κατάφεραν όμως αρχικά να διασπάσουν την κύρια βουλγαρική αμυντική τοποθεσία. Τελικά τη νύχτα της 14ης προς 15η Ιουλίου οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και συμπτήχθηκαν προς Άνω Τζουμαγιά.
1965 – Η ελληνική κυβέρνηση καταργεί το μονοπώλιο μπύρας στην Ελλάδα που είχε η FIX από το 1864. Η οικογένεια Φιξ ήρθε στην Ελλάδα το 1833 ενώ ο ιδρυτής της εταιρείας είχε σπουδάσει ζυθοποιός στο Μόναχο. Το πρώτο εργοστάσιό του ήταν στο Ηράκλειο Αττικής, αλλά επικρατώντας των αντιπάλων του στην παρασκευή ζύθου – επίσης Βαυαρών, εγκαταστάθηκε το 1863 στην Αθήνα σε δύο κτήματα. Το ένα γωνία Καρνεάδου και Ηροδότου και το δεύτερο επί της οδού Υψηλάντου (Τιμολέοντος τότε). Εκεί δημιουργήθηκαν δύο μικρά ζυθοποιεία αλλά έπειτα από μια πυρκαϊά που κατέστρεψε το ένα, ο Φιξ αγόρασε ένα μεγάλο κτήμα στην περιοχή Μακρυγιάννη (Γαργαρέττα τότε) όπου έγινε, το 1863, η εγκατάσταση ζυθοποιείου και κατοικιών της οικογένειας. Εκείνη την εποχή ο Ιλισσός έρρεε ακόμη, δίπλα τους, ενώ η γειτνίαση με τους Στύλους του Ολυμπίου Διός ήταν άμεση καθώς η περιοχή αυτή την εποχή ήταν εντελώς αδόμητη. Με την επέκταση ωστόσο της Αθήνας και τη χάραξη της λεωφόρου Συγγρού το κτήμα διχοτομήθηκε ώστε οι κατοικίες να αποκοπούν από το εργοστάσιο.
1974 – Ξεσπά στην Κύπρο το αιματηρό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών κατά του προέδρου Μακαρίου. Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε από την Εθνική Φρουρά της Κύπρου, την ΕΛΔΥΚ και την ΕΟΚΑ Β΄, κατ’ εντολή της Χούντας των Συνταγματαρχών, με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπου Μακάριου Γ’ και την επίτευξη της ένωσης με την Ελλάδα.
Το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο, σε μια ασταθή περίοδο της ιστορίας της. Η Κυπριακή Δημοκρατία είχε ιδρυθεί το 1960 και μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 οι Τουρκοκύπριοι μετακινήθηκαν σε θύλακες, ενώ στο νησί δρούσαν παραστρατιωτικές οργανώσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εθνικιστών και παραστρατιωτικών. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν σε σύγκρουση με το στρατιωτικό καθεστώς στην Ελλάδα, ενώ αντιμετωπιζόταν με καχυποψία από τις ΗΠΑ. Στην Κύπρο επίσης, υπήρχαν Έλληνες στρατιωτικοί και στρατιώτες τόσο ως ξεχωριστή δύναμη (ΕΛ.ΔΥ.Κ) όσο και εντός της Εθνικής Φρουράς.
Στις 15 Ιουλίου εκδηλώθηκε το πραξικόπημα στην Κύπρο, από την Εθνική Φρουρά. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος διέφυγε προς την Πάφο, πρόεδρος τοποθετήθηκε ο Νίκος Σαμψών που στη συνέχεια ανακήρυξε την “Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου”. Ο Μακάριος μέσω Μάλτας και Λονδίνου έφτασε στην Νέα Υόρκη, όπου στις 19 Ιουλίου έλαβε μέρος στην σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εκεί, κατήγγειλε την χούντα των Αθηνών για εισβολή. Στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία επικαλούμενη το άρθρο 4 της συνθήκης Εγγυήσεων, εισέβαλε στην Κύπρο. Στις 23 Ιουλίου ο Νίκος Σαμψών προ της διαφαινόμενης κατάρρευσης παραιτήθηκε, όπως και το στρατιωτικό καθεστώς στην Ελλάδα. Όμως τα γεγονότα στην Κύπρο συνέχισαν να ξετυλίγονται και με μια δεύτερη επιχείρηση, τον Ατίλλα ΙΙ, τον Αύγουστο του ιδίου έτους, η Τουρκία κατέλαβε το 36% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκτόπισε 180 χιλιάδες Κύπριους (άλλες 20.000 παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά σκοτώθηκαν περίπου 3.000 ελληνοκύπριοι.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο τον Δεκέμβρη του 1974. Έδωσε “κλάδο ελαίας” (απονομή χάριτος) στους πραξικοπηματίες και στα μέλη της ΕΟΚΑ Β’- οι οποίοι υπολογίζονται γύρω στις πέντε χιλιάδες ενεργά μέλη. Από το 1974 μέχρι σήμερα συνεχίζονται συνομιλίες για ειρηνική και δίκαιη επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος.
2006 – Αρχίζει τη λειτουργία του o ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης Twitter. Το Twitter (προφέρεται: Τουίτερ) είναι ένας ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης που επιτρέπει στους χρήστες του να στέλνουν και να διαβάζουν σύντομα μηνύματα (μέχρι 280 χαρακτήρες), τα οποία ονομάζονται τουίτς (tweets). Τα μηνύματα μπορούν να αναγνωστούν και από μη συνδεδεμένους χρήστες, αλλά μόνο οι συνδεδεμένοι μπορούν να δημοσιεύσουν κείμενα καθώς και να σχολιάσουν ή να κάνουν retweets (ριτούιτς). Δημιουργήθηκε την 21 Μαρτίου του 2006 από τον Τζακ Ντόρσεϊ και δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου. Η υπηρεσία έγινε γρήγορα δημοφιλής και σήμερα έχει 305 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες (2015). Είναι ένας από τους δέκα πιο δημοφιλείς ιστοτόπους του διαδικτύου. Από τις 23 Σεπτεμβρίου 2016 έχουν ξεκινήσει διαδικασίες εξαγοράς του Τουίτερ. Στις 25 Απριλίου 2022 ανακοινώθηκε η εξαγορά του Twitter από τον Ίλον Μασκ. Κάθε κάτοχος μετοχής θα λάβει 54,2$. Είχε προηγηθεί η αγορά του 9% των μετοχών στις αρχές Απριλίου.
Γεννήσεις
1943 – Λουκιανός Κηλαηδόνης (15 Ιουλίου 1943 – 7 Φεβρουαρίου 2017) ήταν Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής. Γεννήθηκε στην Κυψέλη (Αθήνα) στις 15 Ιουλίου 1943. Σπούδασε στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και κατόπιν Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Αθήνας), χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα. Ἠταν παντρεμένος με την ηθοποιό Άννα Βαγενά, με την οποία είχε δύο κόρες. Οι δυο τους το 1999 δημιούργησαν μια μουσική σκηνή, το «Μεταξουργείο», στο οποίο και εμφανίζονταν επί σειρά ετών. Απεβίωσε στις 7 Φεβρουαρίου 2017 από καρδιακή ανεπάρκεια.
Η καλλιτεχνική πορεία του Λουκιανού Κηλαηδόνη ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν έγραψε τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου Η Πόλη μας. Τα τραγούδια, στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε, ερμήνευσαν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς. Συνέχισε παραγωγικότατος με πολλά τραγούδια και περισσότερη μουσική (προσωπικοί δίσκοι, συμμετοχές και συνεργασίες, μουσική ή/και στίχους για θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις, για τηλεοπτικές εκπομπές, κ.α.). Πολλά τραγούδια του αγαπήθηκαν πολύ («Στη Βουλιαγμένη», «Το Ματς», «Χαμηλή πτήση», «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ», «Μια μέρα μιας Μαίρης», «Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών», «Ντίσκο», «Που βαδίζουμε κύριοι»). Είχε κάνει πολλές ζωντανές εμφανίσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και στην Κύπρο. Στην πολύχρονη πορεία του συνεργάστηκε με πληθώρα καλλιτεχνών, καταξιωμένων αλλά και νεότερων, από όλο το φάσμα του ελληνικού τραγουδιού.
1956 – Τζο Σατριάνι. Ο Σατριάνι γεννήθηκε στο Γουέστμπερι της Νέας Υόρκης στις 15 Ιουλίου του 1956 και προέρχεται από οικογένεια Ιταλών μεταναστών. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα κατά τα εφηβικά του χρόνια και στα δεκαοκτώ του έκανε μαθήματα με τον κιθαρίστα της τζαζ, Μπιλ Μπάουερ. Στα είκοσι του χρόνια ξεκίνησε να διδάσκει κιθάρα, με γνωστότερους μαθητές του τον Κερκ Χαμμετ των Metallica και τον μετέπειτα βιρτουόζο κιθαρίστα, Στηβ Βάι,ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσε μαθήματα στο κολέγιο “Five Towns”. Το 1978, μετακόμισε στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια συνεχίζοντας να διδάσκει και συγχρόνως έπαιζε κιθάρα στο συγκρότημα των Squares. Εκείνο το διάστημα του ζητήθηκε να ενταχθεί στο συγκρότημα του Γκρεγκ Κην, ενώ ταυτόχρονα ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο “Not Of This Earth”. Το Δεκέμβριο του 1986 υπέγραψε στην δισκογραφική εταιρεία “Relativity Records” και το 1987, κυκλοφόρησε το δεύτερο του άλμπουμ, “Surfing with the Alien”, ανεβαίνοντας στο # 29 των αμερικανικών τσαρτ. Μέσα στο 1988, διέκοψε δύο φορές την δική του περιοδεία για να παίξει με τον Μικ Τζάγκερ. Ένα χρόνο αργότερα, επανήλθε με το δίσκο “Flying in a Blue Dream”, ο οποίος έγινε χρυσός στις Ηνωμένες Πολιτείες και ασημένιος στη Μεγάλη Βρετανία. Το 1992, κυκλοφόρησε το “The Extremist” ανεβαίνοντας στο # 22 στις Ηνωμένες Πολιτείες, υψηλότερη θέση στην οποία έφθασε ποτέ δίσκος του Σατριάνι και ιδιαίτερα ψηλή θέση για καθαρά ορχηστρικό άλμπουμ.
Στα τέλη του 1993, ο Σατριάνι αντικατέστησε τον θρυλικό κιθαρίστα Ρίτσι Μπλάκμορ στους Deep Purple, ολοκληρώνοντας την παγκόσμια περιοδεία του συγκροτήματος για την προώθηση του δίσκου “The Battle Rages On”. Μετά το τέλος της περιοδίας, του ζητήθηκε να παραμείνει στο συγκρότημα σαν μόνιμο μέλος αλλά αυτός αρνήθηκε λόγω της συμφωνίας του με την εταιρεία “Sony” για την κυκλοφορία σόλο δίσκων.
Στο άλμπουμ “Joe Satriani” που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1995, ο Σατριάνι επέκτεινε τον ήχο του παίζοντας μπλουζ ροκ και τζαζ. Την επόμενη χρονιά, δημιούργησε τους G3 μαζί με τον Στηβ Βάι και τον Έρικ Τζόνσον, ένα τρίο κιθαριστών οι οποίοι έπαιζαν σόλο επί σκηνής. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας έδωσαν 24 συναυλίες μπροστά σε πάνω από 90.000 θεατές. Τον Ιούνιο του 1997, κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο “G3 Live In Concert”. Οι G3 συνεχίζουν μέχρι σήμερα και κατά καιρούς έχουν περάσει από το πρότζεκτ οι Yngwie Malmsteen, Στηβ Μορς, Μίκαελ Σένκερ, Πωλ Γκίλμπερτ, Τζον Πετρούτσι, κ.α.
Το 1998, επέστρεψε στην προσωπική του καριέρα κυκλοφορώντας το δίσκο “Crystal Planet” με το τραγούδι “Summer Song” να λαμβάνει υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, ενώ δύο χρόνια αργότερα πειραματίστηκε με την ηλεκτρονική μουσική στο άλμπουμ “Engines of Creation”. Ακολούθησαν τα “Strange Beautiful Music” (2002) και “Is There Love in Space?” (2004), με τον Σατριάνι να ανοίγει συναυλίες των Deep Purple και των Thin Lizzy κατά τη διάρκεια της αμερικανικής περιοδείας τους.
Στις 14 Μαρτίου 2006 κυκλοφόρησε το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ του με τίτλο “Super Colossal” σε παραγωγή του ιδίου και του Μάικ Φρέηζερ. Την επόμενη χρονιά, η “Epic” κυκλοφόρησε μία επετειακή έκδοση του “Surfing with the Alien” για τα είκοσι χρόνια από την αρχική του κυκλοφορία, σε μορφή διπλού CD με DVD το οποίο περιελάμβανε ζωντανή του εμφάνιση από το 1988. Το 2008, επανήλθε με το δίσκο “Professor Satchafunkilus and the Musterion of Rock” και την ίδια χρονιά συμμετείχε στο συγκρότημα Chickenfoot με τα πρώην μέλη των Van Halen, Σάμι Χάγκαρ και Μάικλ Άντονι και τον ντράμερ Τσαντ Σμιθ των Red Hot Chili Peppers. Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2009 και ανέβηκε στο # 4 των αμερικανικών τσαρτ. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το δεύτερο τους άλμπουμ, με τίτλο “Chickenfoot III” ανεβαίνοντας και αυτό στο Top-10 του Billboard. Ενδιάμεσα, είχε κυκλοφορήσει το προσωπικό του άλμπουμ “Black Swans and Wormhole Wizards”, τον Οκτώβριο του 2010, ενώ το Μάρτιο εκείνης της χρονιάς είχε συμμετάσχει μαζί με άλλους καλλιτέχνες στην περιοδεία “Experience Hendrix Tribute”, παίζοντας τραγούδια που έγραψε ο Τζίμι Χέντριξ, αλλά και συνθέσεις από τις οποίες εμπνεύστηκε τη μουσική του.
Στις αρχές του 2013, ανακοίνωσε την κυκλοφορία του 14ου στούντιο δίσκου του με την ονομασία “Unstoppable Momentum” και επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας στις 7 Μαΐου 2013.[7] Ακολούθησαν τα “Unstoppable Momentum” (2013) και “Shockwave Supernova” (2015), τα οποία μπήκαν στο Top-50 στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Μεγάλη Βρετανία.
1980 – Μιχάλης Ζαμπίδης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιουλίου 1980. Ο πατέρας του είναι Έλληνας ποντιακής καταγωγής. Ξεκίνησε από τα έξι του χρόνια τον αθλητισμό με κλασική γυμναστική και συνέχισε με καράτε Shotokan στο οποίο πήρε καφέ ζώνη. Ασχολήθηκε επίσης και με το Μουάι Τάι. Παράλληλα άρχισε Kickboxing και κατέκτησε το πρωτάθλημα Kickboxing Ελλάδος στην κατηγορία Junior. Μετά από αυτό αφιερώθηκε επαγγελματικά στο Kickboxing. Στα 16 του προτάθηκε για μια θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες, έχοντας πετύχει 48 νοκ άουτ επί αντιπάλων σε 60 αγώνες.
Το Μάρτιο του 2008 ο Ζαμπίδης πρώτευσε στο τουρνουά Νο Ρισπέκτ 4 (No Respect 4) στο στάδιο «Βόνταφον Αρίνα», στη Μελβούρνη. Νίκησε στα σημεία τον Αυστραλό πρωταθλητή στα 70 κ. Daniel «The Rock» Dawson. Στις 31 Ιανουαρίου του 2009 κατέκτησε την 155η νίκη του επί του Δανού πρωταθλητή Ρασάν Μουχαρέμπ, σε τουρνουά στο Ηράκλειο της Κρήτης, που διοργανώθηκε από τον Αθλητικό Σύλλογο «Μίνωα». Το 2010 συμμετείχε στο τηλεοπτικό σόου Dancing with the stars, όπου αναδείχτηκε 5ος. Τον Μάιο του 2010 δημιούργησε την πρώτη του σχολή / γυμναστήριο, το ZAMBIDIS CLUB στην περιοχή της Γλυφάδας.
Στα τέλη του 2010 κατέκτησε την 3η θέση στο Κ-1 ΜΑΧ στην Ολυμπιάδα του αθλήματος στην Ιαπωνία, ενώ σε παγκόσμια ψηφοφορία που διεξήγαγε η διοργανώτρια του Κ-1 μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της, ο Iron Mike ανακηρύχθηκε «MVP» της διοργάνωσης με το εντυπωσιακό ποσοστό 42,6%. Επίσης το 2012 κατέκτησε ξανά την 3η θέση στο K-1 WORLD MAX, που έγινε στο κλειστό του Ο.Α.Κ.Α. στην Αθήνα. Το 2015 ο Έλληνας πρωταθλητής νίκησε τον Αυστραλό Στιβ Μόξον, με ομόφωνη απόφαση των κριτών στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του και γνώρισε την αποθέωση από περίπου 7.000 θεατές, που βρέθηκαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Τον Οκτώβριο του 2017 ο Μιχάλης Ζαμπίδης συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή Nomads(Reality Show).
Τον Μάρτιο του 2019 ο Έλληνας πρωταθλητής Μιχάλης Ζαμπίδης επέστρεψε στην ενεργό δράση , και έπειτα από απουσία 3,5 χρόνων, νίκησε τον Βενεζουελανό Αντόνιο Γκόμες σε αγώνα επαγγελματικής πυγμαχίας
Θάνατοι
1015 – Βλαδίμηρος Α’ Σβιατοσλάβιτς. Ο Βλαδίμηρος Α’ Σβιατοσλάβιτς υπήρξε ηγεμόνας των Ρως (Ρώσων) του Κιέβου και ανακηρύχθηκε Άγιος για τις μεγάλες υπηρεσίες που προσέφερε στον χριστιανισμό. Η μνήμη του τιμάται στις 15 Ιουλίου. Γεννήθηκε το 960 και ήταν γιος του ηγεμόνα του Κιέβου Σβιατοσλάβου και εγγονός της Όλγας, της πρώτης ρωσίδας που έγινε χριστιανή. Αφού εκθρόνισε τον αδελφό του Γιαροσλάβο, αναδείχθηκε σε ηγεμόνα του Κιέβου και προσπάθησε να τονώσει την ενότητα της επικράτειάς του με την ενίσχυση της πατροπαράδοτης σλαβικής ειδωλολατρίας. Όμως, η ταχύτατη ανάπτυξη των βυζαντινο-ρωσικών σχέσεων επέσπευσαν τη μεταστροφή του Βλαδίμηρου και του λαού του στον χριστιανισμό. Οι σχέσεις του με το Βυζάντιο έγιναν στενότερες, όταν του ζητήθηκε βοήθεια από τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο για την καταστολή των εξεγέρσεων των στρατηγών Βάρδα Σκληρού (976 – 979) και Βάρδα Φωκά (989). Ο Βλαδίμηρος ανταποκρίθηκε, αλλά ζήτησε ως σύζυγο την αδελφή του αυτοκράτορα, Άννα Πορφυρογέννητη. Η πριγκίπισσα αρνήθηκε αρχικά, επειδή ο Βλαδίμηρος για τους Βυζαντινούς ήταν βάρβαρος, αλλά στο τέλος πείστηκε να τον παντρευτεί, όταν ο ρώσος ηγεμόνας βαπτίστηκε χριστιανός. Μετά τον γάμο του με την Άννα και την επάνοδό του στο Κίεβο, ο Βλαδίμηρος υποχρέωσε όλους τους υπηκόους του να γίνουν χριστιανοί και να βαπτιστούν στον ποταμό Δνείπερο από βυζαντινούς ιεραποστόλους. Ο Βλαδίμηρος πέθανε το 1015, αφού είχε κληροδοτήσει στους διαδόχους του ένα οργανωμένο κράτος με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η μαζική μεταστροφή των Ρως (Ρώσων) στον χριστιανισμό ήταν ο βασικός λόγος, που η Εκκλησία ανακήρυξε τον Βλαδίμηρο, Άγιο.
1899 – Γεώργιος Αβέρωφ (γεννημένος ως Γεώργιος Αυγέρου Αποστολάκας) (Μέτσοβο, 15 Αυγούστου 1815 – Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 15 Ιουλίου 1899) ήταν Έλληνας Βλάχος επιχειρηματίας, και ένας από τους μεγαλύτερους εθνικούς ευεργέτες. Κατά τη συνήθεια της εποχής καθιέρωσε ως επώνυμο το όνομα του πατέρα του, Αυγερινού (Αυγέρου), το οποίο μετατράπηκε σε Αβέρωφ.
Από το Μέτσοβο μετέβηκε το 1837 στο Κάιρο της Αιγύπτου για να εργαστεί στο εμπορικό κατάστημα του αδελφού του Αναστασίου. Χάρη στην επιχειρηματική δραστηριότητα και την τόλμη του, εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο έμπορο της Αιγύπτου και σημαντικό μέλος των Ελλήνων της Αιγύπτου. Παράλληλα ασχολήθηκε με τραπεζικές εργασίες, την αγορά και εκμίσθωση κτημάτων ενώ με τα ποταμόπλοιά του στον Νείλο κυριάρχησε στο εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο της Αιγύπτου. Από αυτές τις δραστηριότητες απόκτησε μία τεράστια περιουσία την οποία διέθεσε για εθνικούς και κοινωφελείς σκοπούς. Η πολυεπίπεδη ευεργετική του δράση εκδηλώνεται μέσα από δωρεές σημαντικών ποσών για φιλανθρωπίες, κοινωφελή έργα και δημιουργία εκπαιδευτικών και άλλων υποδομών, στην ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας, το Μέτσοβο, την Αθήνα αλλά και γενικότερα προς το ελληνικό κράτος. Μεταξύ αυτών, την ίδρυση Γεωργικής Σχολής στη Λάρισα, την ανέγερση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, τη δωρεά προς το Ωδείο των Αθηνών, τη δωρεά για την αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού σταδίου, όπου τελέστηκαν οι πρώτοι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώνες, την αποπεράτωση του Πολυτεχνείου των Αθηνών και τη δωρεά για τη ναυπήγηση σύγχρονου θωρηκτού με το οποίο η Ελλάδα κυριάρχησε στο Αιγαίο πέλαγος.
1997 – Τζιάνι Βερσάτσε (Gianni Maria Versace, 2 Δεκεμβρίου 1946 – 15 Ιουλίου 1997) ήταν Ιταλός σχεδιαστής μόδας και ιδρυτής του διεθνούς οίκου Versace. Υπήρξε φίλος των Έρικ Κλάπτον, πριγκίπισσας Νταϊάνα, Ναόμι Κάμπελ, Duran Duran, Madonna, Έλτον Τζον, Cher, Στινγκ και πολλών άλλων δημοσίων προσώπων ενώ ήταν ένας από τους πρώτους σχεδιαστές που συνέδεσαν τη μόδα με τον κόσμο της μουσικής. Αυτός και ο σύντροφός του, Αντόνιο Ντ’Αμίκο, ήταν τακτικοί στην διεθνή σκηνή των πάρτυ. Κάθε πρωί ο βοηθός του Βερσάτσε πήγαινε να αγοράσει τον καφέ του Βερσάτσε σε μια καφετέρια στον παραλιακό δρόμο του Μαϊάμι, όμως στις 15 Ιουλίου 1997 ο Βερσάτσε πήγε μόνος του,αγόρασε τον καφέ του και γύρισε πίσω για το σπίτι του χωρίς να δώσει σημασία στον νεαρό που τον ακολουθούσε. Όταν έβγαλε το κλειδί για να ανοίξει την εξώπορτα,ο νεαρός ονόματι Άντριου Κουνάναν, τον πυροβόλησε 2 φορές και οι σφαίρες τον βρήκαν στο κεφάλι. Ο δράστης κατάφερε να ξεφύγει.Αυτοκτόνησε με πυροβολισμό 8 μέρες μετά (το οποίο όπλο το έκλεψε από το πρώτο θύμα του και είχε σκοτώσει τρεις με το ίδιο όπλο,μαζί και τον Βερσάτσε) στις 23 Ιουλίου,ο δράστης είχε σκοτώσει άλλους 5 ανθρώπους και τα κίνητρα της ανθρωποκτονίας δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ. Ο Βερσάτσε ήταν το τελευταίο θύμα του Κουνάναν.
