...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
14 Ιουλίου 2025 |
Είναι η 195η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 170 ημέρες για τη λήξη του..
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:14 – Δύση ήλιου: 20:48 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 34 λεπτά
🌖 Σελήνη 18.3 ημερών
Χρόνια πολλά στους Νικόδημο και Ακύλα |
Γεγονότα
1795 – Η «Μασσαλιώτιδα» υιοθετείται και επισήμως ως ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας. Γράφτηκε το 1792 από τον Ρουζέ ντε Λιλ.Γράφτηκε στο Στρασβούργο την νύκτα της κήρυξης του πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας 17 Απριλίου 1792.
Αρχικά τιτλοφορήθηκε Πολεμικό άσμα για τη στρατιά του Ρήνου (Chant de guerre pour l’armée du Rhin) αφού γράφτηκε σαν πολεμικό εμβατήριο. Κατά την επιστροφή του γαλλικού στρατού κάποιοι Μασσαλιώτες εθελοντές άρχισαν να το τραγουδούν στους δρόμους του Παρισιού οπότε και ονομάστηκε στην αρχή «Τραγούδι των Μασσαλιωτών» και αργότερα «Μασσαλιώτιδα». Με τον τίτλο δε αυτόν τραγουδήθηκε στην Όπερα κατά τη κήρυξη της Δημοκρατίας οπότε και συμπεριλήφθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1792 στη χορογραφία του Γκαρμιέλ ως «Προσφορά εις την Ελευθερία». Διαρκούσης όμως της Αυτοκρατορίας και της Παλινόρθωσης θεωρήθηκε επαναστατικό τραγούδι.
Γαλλική Εθνοσυνέλευση την αποδέχτηκε ως το γαλλικό εθνικό ύμνο σε διάταγμα που εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου 1795, καθιστώντας την τον πρώτο ύμνο της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ναπολέοντα Α’ το Veillons au Salut de l’Empire ήταν ο ανεπίσημος ύμνος του καθεστώτος, και επί της βασιλείας του Ναπολέοντα Γ’, ήταν Partant pour la Syrie, ενώ τo τραγούδι είχε απαγορευτεί εντελώς από τον Λουδοβίκο τον 18ο και τον Κάρολο τον 10ο. Αποκαταστάθηκε λίγο μετά την Επανάσταση Ιουλίου του 1830. Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου έως τις αρχές του εικοστού αιώνα, η «Μασσαλιώτιδα» αναγνωρίστηκε ως ύμνος του διεθνούς επαναστατικού κινήματος ως εκ τούτου εγκρίθηκε από την Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1879, αποκαταστάθηκε ως ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας και έχει παραμείνει από τότε.
1824 – Η μάχη της Άμπλιανης. Σε μια στενή και δύσβατη διάβαση ανάμεσα στην επιβλητική Γκιώνα και τον Παρνασσό, εκεί όπου ο δρόμος από τη Γραβιά οδηγεί στα Σάλωνα, γράφτηκε μια από τις πλέον αποφασιστικές σελίδες του Αγώνα. Στις 14 Ιουλίου 1824, η Άμπλιανη έγινε το πεδίο μιας λυσσαλέας σύγκρουσης ανάμεσα σε 3.000 Έλληνες αγωνιστές και τις πολυπληθείς δυνάμεις του Οθωμανού στρατηγού Περκόφτσαλη — 12.000 άνδρες και δύο κανόνια. Κι όμως, οι αριθμοί δεν έπαιξαν ρόλο. Νίκησαν οι ταμπουρωμένοι, οι αποφασισμένοι, οι γνώριμοι του τόπου.
Ο Περκόφτσαλης, εκτελώντας εντολή του Ντερβίς Πασά —νέου διοικητή της Ρούμελης με αποστολή την καταστολή της επανάστασης στη Στερεά— ξεκίνησε από τη Γραβιά με στόχο τα Σάλωνα και κατόπιν τη Ναύπακτο. Δεν υπολόγισε όμως τη διορατικότητα των Ελλήνων. Υπό την καθοδήγηση του Κίτσου Τζαβέλλα και την οργάνωση δέκα οχυρωμένων προμαχώνων, οι Έλληνες είχαν στήσει καρτέρι, με ηγετικές μορφές όπως οι Πανουργιάς, Δράκος, Τζαβέλλας, Περραιβός και Νοταράς.
Η μάχη ξεκίνησε το πρωί και κράτησε έως το βράδυ. Παρά την αρχική πίεση των Οθωμανών, οι Έλληνες όχι μόνο άντεξαν αλλά και αντεπιτέθηκαν. Οι ενισχύσεις που έφτασαν το απόγευμα από τα Σάλωνα με τον Γεώργιο Καλμούκη έγειραν την πλάστιγγα. Οι Τούρκοι υποχώρησαν άτακτα, αφήνοντας πίσω 500 ως 2.000 νεκρούς, κανόνια, λάφυρα και το κύρος τους. Ο Περκόφτσαλης γλίτωσε, αλλά το όνομά του εξαφανίζεται από τα ιστορικά αρχεία λίγο αργότερα.
Η νίκη στην Άμπλιανη δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική επικράτηση· ήταν αναχαίτιση της τουρκικής προέλασης, διάσωση της Στερεάς και απόδειξη ότι ο Αγώνας στηρίζεται στην οργάνωση, τη γνώση του τόπου και την αποφασιστικότητα. Ήταν μια καίρια νίκη, που κράτησε τη φωτιά της Επανάστασης ζωντανή.
Γεννήσεις
1896 – Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι (Buenaventura Durruti Dumange, 14 Ιουλίου 1896 – 20 Νοεμβρίου 1936) Ήταν ένας από τους πιο εμβληματικούς Ισπανούς αναρχικούς του 20ού αιώνα και κεντρική μορφή στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Γεννημένος στη Λεόν, σε εργατική οικογένεια, εργάστηκε ως μηχανικός τρένων και από νωρίς εντάχθηκε στο συνδικαλιστικό και αναρχικό κίνημα, μέσω της CNT (Confederación Nacional del Trabajo).
Διακρίθηκε για τη μαχητικότητά του, συμμετέχοντας σε απεργίες, εξεγέρσεις και εξορίας. Ήταν μέλος της θρυλικής ομάδας “Los Solidarios”, που περιλάμβανε και άλλες εμβληματικές μορφές όπως ο Φρανσίσκο Ασκάσο. Το 1936, με το ξέσπασμα του εμφυλίου, ηγήθηκε της Φάλαγγας Ντουρούτι, μιας από τις ισχυρότερες αναρχικές πολιτοφυλακές, που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην άμυνα της Μαδρίτης ενάντια στις δυνάμεις του Φράνκο.
Η πολιτική του φιλοσοφία στηριζόταν στην άμεση δράση, τον ελευθεριακό κομμουνισμό και την αυτοοργάνωση. Πίστευε ότι η κοινωνική επανάσταση δεν ήταν απλώς ζήτημα μέλλοντος, αλλά έπρεπε να υλοποιηθεί εδώ και τώρα, μέσα από τη ζωή των αγωνιστών και τη δράση τους.
Ο Ντουρούτι σκοτώθηκε μυστηριωδώς στη Μαδρίτη τον Νοέμβριο του 1936, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο θάνατός του αποτέλεσε βαρύ πλήγμα για το αναρχικό κίνημα. Η κηδεία του στη Βαρκελώνη συγκέντρωσε πάνω από 200.000 ανθρώπους, δείγμα της λαϊκής απήχησης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει.
Ο Ντουρούτι παραμένει μέχρι σήμερα σύμβολο της ελευθερίας, της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στον φασισμό και την εκμετάλλευση.
Θάνατοι
2003 – Κομπάι Σεγκούντο. Ο Μάξιμο Φρανσίσκο Ρεπιλάδο Μουνιός Τέλλες (Máximo Francisco Repilado Muñoz, 18 Νοεμβρίου 1907 – 14 Ιουλίου 2003), γνωστός ως Κομπάι Σεγκούντο (Compay Segundo), ήταν Κουβανός κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης.
Κομπάι Σεγκούνδο τον λέγανε χαϊδευτικά, διότι στις μουσικές ενφανίσεις ακομπανιάριζε πάντα παίζοντας το δεύτερο όργανο. Γεννήθηκε στο Σιμπόνι της Κούβας, και μετακόμισε στο Σαντιάγο δε Κούβα μικρό παιδί στα εννέα.
Πρωτοεμφανίστηκε στη Δημοτική Μπάντα του Σαντιάγο δε Κούβα. Το 1934, αφου για ένα διάστημα είχε παίξει σε ένα κουιντέτο, μετακόμισε στην Χαβάνα, όπου επίσης έπαιζε κλαρινέτο στην Δημοτική Μπάντα.
Επίσης, είχε μάθει να παίζει κιθάρα και τρες (κουβανέζικη κιθάρα). Εφηύρε την επτάχορδη κιθάρα, το λεγόμενο αρμόνικο, που το ονόμασε έτσι επειδή ακομπανιάριζε όλο αρμονία τόσο την ισπανική, όσο και την κουβανέζικη κιθάρα. Στη δεκαετία του 1950 γνώρισε επιτυχία με τους Los Compadres, ένα ντουέτο που σχημάτισε με τον Λορέντζο Ιερεζουέλο το 1947.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 14η Ιουλίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
