.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
– 13 Φεβρουαρίου 2025 –
Είναι η 44η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 321 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:17 – Δύση ήλιου: 18:01 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 45 λεπτά
🌕 Σελήνη 15.6 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Πρίσκιλλα, Πρισίλλα και Μαρτινιανό
| Γεγονότα
1937 – Δημοσιεύεται στα Νέα Γράμματα επιστολή του Γιώργου Σεφέρη περί της δημοτικής γλώσσας. Την είχε στείλει από την Κορυτσά όπου υπηρετούσε ως διπλωμάτης.
«Στο τεύχος της 23ης Ιανουαρίου 1937 των «Νεοελληνικών Γραμμάτων», ο φίλος Άγγελος Τερζάκης θυμήθηκε μια παλιά μας συνομιλία: Λέγαμε τότες για την ανάγκη, που γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική, να παραμερίσουμε όσο μπορούμε τα τυπικά γλωσσικά εμπόδια που συναντούμε πάντα στο δρόμο μας για μια ουσιαστικότερη προσπάθεια.
Ήμασταν, νομίζω, σύμφωνοι, ότι μια από τις απαιτήσεις της γενεάς μας είναι να μη θυσιαστεί σε γλωσσικές διαμάχες, όπως οι μεγαλύτεροί μας. Και αληθινά, αν αισθανόμαστε κάτι οι νεότεροι, αισθανόμαστε πριν απ’ όλα πως δεν μας μένει πολύς καιρός. Παρατηρούσαμε ακόμα πόσο είναι αστείο να δίνουμε την εντύπωση της αναρχίας, όταν υπάρχουν τόσοι που συμφωνούν και πόσο λίγη προσπάθεια θα χρειαζότανε για να συμβιβάσουμε τις γλωσσικές μας μικροδιαφωνίες.
Ανεξάρτητα από την καλλιέργεια της γλώσσας που είναι δουλειά αποκλειστικά προσωπική του κάθε λογοτέχνη, υπάρχουν δύο ζητήματα «δημοσίας τάξεως» που πρέπει επιτέλους να λυθούν, αν δεν θέλουμε να παρουσιαζόμαστε διαρκώς σαν αρχοντοχωριάτες:
α) Το ζήτημα του τυπικού και της ορθογραφίας. Πάνω σ’ αυτό ο Γιώργος Θεοτοκάς διατύπωσε στο φύλλο των «Νεοελληνικών Γραμμάτων» της 30ής Ιανουαρίου ορισμένες προτάσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν θαυμάσια μια αρχή γενικής συμφωνίας. Δε χρειάζονται πολλές συζητήσεις μιας και οι συμμορφωμένοι και οι ελάχιστοι ασυμμόρφωτοι φαίνουνται από τα βιβλία τους. Θα έφθαναν δυο-τρεις λογοτέχνες, που με τη βοήθεια του κ. Μανόλη Τριανταφυλλίδη, θα φρόντιζαν να διατυπώσουν σ’ ένα προσχέδιο τους άγραφους γραμματικούς κανόνες που τηρούνται ή που χωρίς μεγάλες αντιδράσεις θα μπορούσαν να τηρηθούν. Σας προτείνω να δημοσιευτεί στα «Νεοελληνικά Γράμματα». Όσοι λογοτέχνες ενδιαφέρονται θα σας έστελναν τις παρατηρήσεις τους. Ύστερα από το προπαρασκευαστικό αυτό στάδιο θα γινότανε μια συγκέντρωση για να συζητήσει σύντομα και κυρίως για να ψηφίσει αυτούς τους κανόνες. Η κωδικοποίηση θα δημοσιευότανε και θα την ανέφεραν όλα τα βιβλία που θα ήταν γραμμένα σύμφωνα μ’ αυτή. Έτσι θ’ αποφεύγαμε μια για πάντα και τις διάφορες ορθογραφικές επεξηγήσεις που βλέπουμε κάποτε στα έντυπα μας.
β) Το δεύτερο ζήτημα αφορά τις νέες λέξεις. Υπάρχουν στη ζωή μας ορισμένες έννοιες, απολύτως συγκεκριμένες, που δεν μπορούμε να τις αρθρώσουμε. Για τις έννοιες αυτές, που πρέπει οπωσδήποτε να τις πούμε, χρειαζόμαστε λέξεις ελληνικές, αντίστοιχες προς τις ξένες και ακριβείς. Για την ώρα η δουλειά αυτή γίνεται πρόχειρα, βιαστικά και άσχημα, τις περισσότερες φορές από τις εφημερίδες. Θα μπορούσε, ίσως, η συνάθροιση που ανέφερα παραπάνω να υποδείξει μια επιτροπή από έναν ή δύο γλωσσολόγους και δυο τρεις λογοτέχνες για να συζητά και να προτείνει μια λύση σε κάθε πρόβλημα. Οι γνώμες της επιτροπής θα δημοσιευότανε σ’ ένα από τα γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά. Έτσι θα είχαμε μια μικρή οργάνωση, όπου θα μπορούσαμε ν’ απευθυνθούμε για τις απορίες μας -ή τουλάχιστο θα είχαμε τον τρόπο να μαθαίνουμε ποιες απορίες μένουν εκκρεμείς- και θα ξέραμε επιτέλους με ποια ακριβώς έννοια χρησιμοποιούνται οι καινούργιες λέξεις που μπαίνουν καθημερινά στην κυκλοφορία.
Δε φαντάζομαι να είναι εξαιρετικά δύσκολα πράγματα όλα αυτά, που δεν υπαγορεύονται από σχολαστικισμό, αλλά από την επιθυμία να ξεπεράσουμε το σχολαστικισμό μια ώρα αρχήτερα.
Με το σεβασμό μου και τη φιλία μου | Γιώργος Σεφέρης | Κορυτσά, 3 Φεβρουαρίου 1937»
| Γεννήσεις
1924 – Γιώργος Φούντας | Έλληνας ηθοποιός, που διακρίθηκε ιδιαίτερα στη μεγάλη οθόνη. Έπαιξε σε περισσότερες από 50 ταινίες και δημιούργησε τον δικό του κινηματογραφικό τύπο, του δυναμικού, παραδοσιακού, αλλά και με ευαισθησίες άνδρα. Η ατάκα του προς τη συμπρωταγωνίστριά του Μελίνα Μερκούρη «Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!» («Στέλλα») παραμένει αξέχαστη.
Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1924 στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας. Μικρός, ήρθε με την πολυμελή οικογένειά του στην Αθήνα κι έζησε στη Ριζούπολη. Τελειώνοντας το Δημοτικό άρχισε να εργάζεται στο γαλατάδικο του πατέρα του στου Ψυρρή, αλωνίζοντας μ’ ένα ποδήλατο την Αθήνα. Φοιτά σε νυχτερινό σχολείο, παίζει μποξ και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ, αν και αργότερα θα γίνει γνωστός ως οπαδός του Παναθηναϊκού.
Ο κινηματογράφος πάντα τον γοήτευε και όταν του δόθηκε η ευκαιρία έλαβε μέρος στα δοκιμαστικά της ταινίας του Γιώργου Τζαβέλλα «Χειροκροτήματα» (1943). Κέρδισε ένα μικρό ρόλο, παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός στη μεγάλη οθόνη. Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλο τον κορυφαίο έλληνα ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη.
Φαντάρος πραγματοποιεί την πρώτη του θεατρική εμφάνιση στο θέατρο «Περοκέ», με το «Νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον θίασο Μουσούρη και τον θίασο της Κατερίνας. Αρχές του 1951 συναντά τον Φίνο και παίζει στη «Νεκρή Πολιτεία» του Φρίξου Ηλιάδη, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών κι έκανε γνωστή στο διεθνές κοινό την πρωταγωνίστρια της Ειρήνη Παππά.
| Θάνατοι
2017 – Γιώργος Ιωάννου, Έλληνας ζωγράφος. Ήταν Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης. Γεννήθηκε το 1926 στην Αθήνα. Θεωρείται βασικός εκπρόσωπος και πρωτοπόρος της Ποπ Αρτ στην Ελλάδα. Στο έργο του, που κινείται στο χώρο της Ποπ Αρτ και των κόμικς με διάχυτη την κριτική παραστατικότητα, έχει δημιουργήσει ένα χαρακτηριστικό προσωπικό ιδίωμα. Ενδιαφερόμενος για το τοπίο, τη νεκρή φύση, τα εσωτερικά αλλά και την ανθρώπινη μορφή, ακολούθησε στα πρωιμότερα έργα του τις αντιλήψεις του ιμπρεσιονισμού. Στη συνέχεια, υιοθετώντας χαρακτηριστικά της Ποπ Αρτ και χρησιμοποιώντας την τεχνική των κόμικς, στράφηκε στη σάτιρα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, δημιουργώντας συνθέσεις με σουρεαλιστική ατμόσφαιρα και συμβολικούς υπαινιγμούς.
Έκανε σπουδές ζωγραφικής στην Αθήνα με δασκάλους του τους Κωστή Ηλιάδη και Θεόδωρο Δρόσο και στη συνέχεια στο Παρίσι στην Ακαδημία Ζυλιάν στα εργαστήρια των Caude Schurr και Mac Avoy. Ακολούθησαν πολλά ταξίδια μελέτης στα καλλιτεχνικά κέντρα της Ευρώπης, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία. Η πρώτη ατομική παρουσίαση του στην Αθήνα έγινε στη γκαλερί Ζυγός τον Οκτώβριο του 1959. Ακολούθησαν 23 ατομικές παρουσιάσεις σε γκαλερί της Αθήνας και του εξωτερικού όπως στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Οστάνδης, στη γκαλερί Isy Brachot, Βρυξέλλες -της οποίας υπήρξε μόνιμος συνεργάτης- και στη γκαλερί Pagani, Μιλάνο, μεταξύ άλλων.
Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσα στις οποίες η Μπιενάλε της Βενετίας το 1970 και τα Ευρωπάλια στις Βρυξέλλες το 1982. Στις αίθουσες τέχνης Isy Brachot (Βρυξελλες), Grosvenor Galleries (Λονδίνο), Εnglish Speaking Union (Εδιμβούργο), Ateneui Roman (Boυκουρέστι), C.N.A Gallery (Σικάγο), κ.α.. Η δουλειά του έχει βραβευθεί μεταξύ άλλων στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Prix Europa de Peinture de la Ville d’ Ostende με έπαθλο ατομική έκθεση στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Οστάνδης. Μεταξύ των μελών της κριτικής επιτροπής ήταν οι Hodin, Apollonio, Argan, Penrose, Restany και Matney.
Έργα του έχουν αγοραστεί από Μουσεία, Πινακοθήκες, Οργανισμούς, όπως το Μusee des Beaux Arts d’ Ostende, την Εθνική Πινακοθήκη, την Πινακοθήκη της Ρόδου, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, τη γκαλερί House of Ritchie του Τορόντο, τη Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων, τα Υπουργεία Παιδείας, Προεδρίας Κυβερνήσεως, Πολιτισμού. Επίσης έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στο Βέλγιο, στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Αγγλία, στην Αμερική και στον Καναδά.
Το 2012 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του καλλιτεχνικού του έργου.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 13η Φεβρουαρίου
