Μιχαήλ Μπέλλος ή Βέλλος
Ο έκτος Δήμαρχος (δεύτερος εκλεγμένος)
από τη συγκρότηση του Δήμου Αγρινίου
Αγωνίστηκε για έξι σχεδόν, συνεχόμενα χρόνια
να μεταμορφώσει το Βραχώρι σε Αγρίνιο
Είχαν προηγηθεί της θητείας του οι διορισμένοι Δήμαρχοι, Θανάσης Καστανάς (δύο θητείες), Κώστας Τρυγώνης, Γιώργος Στάικος, Θανάσης Τσακανίκας και ο πρώτος εκλεγμένος, Γρηγόρης Στάικος.
Ο Μιχάλης Μπέλλος ήταν Βορειοηπειρώτης στην καταγωγή και γεννήθηκε στο Αγρίνιο, άγνωστο προς το παρόν πότε. Σύμφωνα με το Θόδωρο Θωμόπουλο[1], ο Μπέλλος ή Βέλλος σπούδασε γιατρός και επέστρεψε στο Αγρίνιο όπου παρείχε δωρεάν τις ιατρικές του υπηρεσίες λόγω της μεγάλης του οικονομικής άνεσης και ανεξαρτησίας.
Σύζυγός του ήταν η Σπυριδούλα Σκαλτσοδήμου, κόρη του Βασίλη Σκαλτσοδήμου ή Σκαλτσά, ο οποίος διατέλεσε πληρεξούσιος της Δωρίδας, Βουλευτής, Υπουργός Στρατιωτικών και ήρθε στο Αγρίνιο για να καταπολεμήσει τις ληστοσυμμορίες που δρούσαν στην περιοχή. Με τη Σπυριδούλα απέκτησαν δύο παιδιά, το Βασίλη Μπέλλο (μετέπειτα Δήμαρχο Αγρινίου) και την Ευανθία, την οποία νυμφεύθηκε ο συγγραφέας Νίκος Γκινόπουλος.
Ο Μιχάλης Μπέλλος με την εργατικότητα και το μεγάλο αίσθημα προσφοράς προς την ιδιαίτερη πατρίδα του αγωνίστηκε για έξι σχεδόν συνεχόμενα χρόνια να μεταμορφώσει την πόλη του Αγρινίου σε μια σύγχρονη και λειτουργική, για την εποχή της, πόλη. Δώρησε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του, για να διαμορφωθεί η σημερινή κεντρική πλατεία του Αγρινίου (Πλατεία Δημοκρατίας), η οποία για χρονικό διάστημα 39 ετών περίπου έφερε το όνομά του[2].
Σήμερα, με το όνομα του Μιχάλη Μπέλλου είναι ονομασμένο το μικρό τρίγωνο που περιλαμβάνεται μεταξύ των οδών Λουριώτη και Δημητρακάκη, απέναντι από τα ιατρεία του Ι.Κ.Α.. Εκτίμησή μας είναι, ότι η «τιμή» αυτή δεν συνάδει με το μέγεθος της προσφοράς του Δημάρχου, στον οποίο αναφερόμαστε. Ας μην ξεχνάμε ότι αν δεν υπήρχε η δωρεάν προσφορά της περιουσίας του Μιχάλη Μπέλλου προς το Δήμο ή θα έπρεπε η κοινότητα της πόλης να ξοδέψει πολύ δημοτικό χρήμα για να αποκτήσει μια πλατεία ανάλογης έκτασης και θέσης ή θα είχε παραμείνει με μια κεντρική πλατεία εξαιρετικά περιορισμένη. Θεωρούμε ως απόδοση της πρέπουσας στη μνήμη του η κεντρική πλατεία της πόλης του Αγρινίου, να πάρει ξανά το όνομά του.
Πέρα όμως από αυτό, ένα από τα σημαντικότερα έργα του Μπέλλου ήταν η εφαρμογή εν μέρει του βαυαρικού ρυμοτομικού σχεδιασμού που συντάχτηκε το 1852 και το οποίο άλλαξε σε σημαντικό βαθμό την εικόνα της πόλης. Μέχρι τότε το Αγρίνιο διατηρούσε όλα τα ρυμοτομικά δεδομένα μιας δαιδαλώδους οθωμανικής πόλης του μεσαίωνα, με χορταριασμένους δρόμους και οθωμανικά ερείπια, όπως έγραφε ο Φώτης Μαυρογόνατος ή Παπαδημητρίου σε ένα άρθρο του το 1888[3]. Δεν διαμορφώθηκε όμως μόνο η Κάτω Πλατεία, το ίδιο συνέβη και με την Πάνω Πλατεία, καθώς και ο κεντρικός οδικός άξονας της πόλης από το ναό του Αγίου Γεωργίου (σημερινή Χαρ. Τρικούπη) μέχρι και την οδό Δημοτσελίου (σημερινή Παπαστράτου).
Οι δημόσιες κτιριακές υποδομές, που πιστώνονται στη θητεία του Μιχάλη Μπέλλου, ήταν η μεταφορά του Δημαρχείου από τη σημερινή οδό Τσαλδάρη στη θέση που βρίσκεται σήμερα, η δημιουργία των τριών κτιρίων που στεγάστηκαν τα πρώτα τρία Δημοτικά Σχολεία της πόλης του Αγρινίου και τέλος η οργάνωση και λειτουργία του πρώτου δημοσυντήρητου μονοτάξιου Γυμνασίου της ευρύτερης περιοχής.
Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 1885 κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στο έδρανο του Δημάρχου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου της 8ης Νοεμβρίου του 1885[4].
1. Θεόδωρου Θωμόπουλου, Το Αγρίνιο από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Αθήνα 1954, σελ. 139. | 2. Η Κάτω Πλατεία του Αγρινίου ονομάστηκε πλατεία Μπέλλου στις 10 Μαρτίου του 1928. Μετονομάσθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1967 σε πλατεία 21ης Απριλίου (αρ. απόφ. 193/67) και στις 24 Ιουλίου 1974 ξαναπήρε το παλιό της όνομα (αρ. απ. 7046/24-7-74). Σε Πλατεία Δημοκρατίας ονομάστηκε μετά τον Ιούνιο του 1975. | 3. Φώτης Μαυρογόνατος ή Παπαδημητρίου, Αιτωλοακαρνάνες! Προσοχή!, εφημερίδα Αχελώος, 20/4/1888, αρ. φύλ. 70. | 4. Το κείμενο στηρίχτηκε και σε πληροφορίες που αντλήθηκαν από το χαρτόδετο τόμο της Μεταξούλας Μανικάρου και της Χρυσούλας Σπυρέλη, Αγρίνιο – Δήμαρχοι και Δημαρχίες 1833 – 2007, Το δόντι και Δήμος Αγρινίου, Δεκέμβριος 2009, σελ. 53 – 61.
Φωτογραφία: Μιχαήλ Μπέλλος
