Η κιβωτός του τρόμου:
Ξύλο, βασανιστήρια και ασέλγεια
Οι “άγιοι” ήταν μαφιόζοι
- Νίκος Γιαννόπουλος
Όταν τον περασμένο Μάιο έφτασαν στο Συνήγορο του Πολίτη οι πρώτες καταγγελίες για τα όσα γίνονταν στην Κιβωτό του Κόσμου, υπήρξε ένα μούδιασμα. Δεν μπορεί κανείς εύκολα να πιστέψει ότι σε μία τόσο προβεβλημένη οργάνωση λαμβάνουν χώρα πράγματα που δεν χωρούν στο νου του ανθρώπου.
Όσο όμως οι καταγγελίες πλήθαιναν και η έρευνα (και από την Εισαγγελία Αθηνών) προχωρούσε αποκαλύφθηκε ένα απίστευτο πλέγμα αξιόποινων πράξεων εναντίον παιδιών που μπορούν να λυγίσουν και τον πιο ψύχραιμο ερευνητή και ακροατή.
Στην πολυσέλιδη έκθεσή του ο Συνήγορος του Πολίτη έχει καταγράψει τα πάντα αλλά κυρίως:
Ανελέητους ξυλοδαρμούς σε παιδιά με ασήμαντη μορφή που έφτασαν σε βαθμό βασανιστηρίου. Δυνατά χτυπήματα με σιδερολοστούς στα καλάμια των ποδιών ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η βία είχε γίνει, δυστυχώς, καθημερινότητα.
Τιμωρίες για ψύλλου πήδημα. Προβλέπονταν παραμονή σε σκοτεινά δωμάτια, εξύβριση και υποτιμητικά σχόλια, διακοπή της επικοινωνίας με την οικογένεια του κάθε παιδιού.
Βαριές, για παιδιά (αλλά και ενήλικες ακόμα) δουλειές. Παράδειγμα: Καταγράφηκε η συνήθεια (που εκπορευόταν από ψηλά) τα παιδιά στη Χίο να ξυπνούν πολύ νωρίς και να σπάνε πέτρες όπως έκαναν οι κρατούμενοι στη Μακρόνησο και στη Γυάρο!
Διακοπή της φοίτησής τους από το σχολείο με τη δικαιολογία ότι δεν τα καταφέρνουν. “Θα σου βρούμε εμείς μια δουλειά για να ζήσεις” ήταν η μόνιμη επωδός.
Ως θύτες σύμφωνα με τις καταγγελίες περιγράφονται κυρίως δύο άνθρωποι οι οποίοι, και εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ ένα σοκαριστικό στοιχείο, ήταν παιδιά που είχαν μεγαλώσει στην Κιβωτό του Κόσμου και είχαν την απόλυτη εμπιστοσύνη της ηγεσίας του οργανισμού.
Για πολλά, αν όχι για το σύνολο των παιδιών, η παραμονή μέσα στις δομές ισοδυναμούσε με έναν εφιάλτη διαρκείας.
Ασέλγεια
Από την κατάθεση του 18χρονου προκύπτει η ενέργεια της ασέλγειας από άνθρωπο που είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο στο οργανισμό του Κιβώτου. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι για το ίδιο άτομο θα υπάρξουν και άλλες σχετικές καταγγελίες.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ίδιο πρόσωπο επιθυμούσε και σε πολλές περιπτώσεις κατάφερνε να έχει τα παιδιά υπό τον απόλυτο έλεγχό του. Κάποια εξ αυτών αναλάμβαναν και το καθήκον να του φορούν τα… παπούτσια. Ηταν, δηλαδή, σαν να είχε μετατρέψει παιδιά σε προσωπικούς του μπάτλερ.
Ο 18χρονος, που βρήκε το κουράγιο και την απίστευτη δύναμη να καταθέσει, έχει περάσει πολλά. Εκβιαζόταν μάλιστα από το σύστημα ότι αν μιλήσει η τύχη των δικών του ανθρώπων (που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας) θα ήταν αβέβαιη.
Το χειρότερο; Επεσε θύμα ξυλοδαρμού έξω, όταν πια είχε φύγει από τις δομές, από ανθρώπους που ήθελα να τον “προειδοποιήσουν”. Ευτυχώς έψαξε μέσα του και βρήκε το σθένος να συνεχίσει σε συνεργασία με τις αρχές.
Είναι χαρακτηριστικό, και πρέπει να αναφερθεί, ότι το τεράστιο βάρος της επιχείρησης αποκάλυψης, το ανέλαβαν παιδιά που έχουν περάσει πρόσφατα από τις δομές. Το θεώρησαν ως προσωπικό τους χρέος απέναντι στα παιδιά που διαβιούν σήμερα κάτω από αυτές τις τραγικές συνθήκες που περιγράφησαν πιο πάνω να βοηθήσουν έτσι ώστε το απόστημα να σπάσει.
Αντιθέτως, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων παρέμεινε αμέτοχη. Ηξεραν, έβλεπαν αλλά δεν θέλησαν, υπό το φόβο της απόλυσης, να μιλήσουν.
Όταν, τέλος, μετά από μεθοδική δουλειά έξι μηνών από τις αρχές, έφτασαν η ώρα των κρίσιμων ερωτήσεων, οι απαντήσεις δεν έφτασαν ποτέ. Η Κιβωτός, σύμφωνα με πηγές που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, δεν απάντησε ποτέ στα συγκεκριμένα ερωτήματα που υπέβαλε γραπτώς ο Συνήγορος.
Για το τέλος δύο, μόνο, ερωτήματα από τις καταγραφές στις οποίες έφτασαν οι αρχές:
Γιατί τα παιδιά μετακινούνταν τακτικότατα και χωρίς σοβαρό λόγο από τη μία δομή στην άλλη;
Πως, ενώ τα παιδιά είχαν σχεδόν συνεχώς μώλωπες από χτυπήματα, σε πολλά εμφανή σημεία του σώματος, δεν έγινε μία συντονισμένη ενέργεια από το προσωπικό για να διαπιστωθεί τι συμβαίνει;
Απαντήσεις, φυσικά, θα δοθούν. Η υπόθεση, έτσι και αλλιώς, είναι απολύτως “δεμένη” και οι εξελίξεις θα “τρέξουν” με καταιγιστικό ρυθμό.
