Ο καιρός των τσιγγάνων
του Emir Kusturica
Το αριστούργημα του Emir Kusturica
για την ζωή, την ελευθερία,
τον έρωτα που μας κυριεύει την ψυχή
Από την Κινηματογραφική Λέσχη στις 12 Μαρτίου 2024,
στο Δημοτικό Κινηματογράφο ΑΝΕΣΙΣ | Ώρα προβολής: 9:30 μ.μ.
Γενική είσοδος: 4 ευρώ
Μαθητικό, Φοιτητικό, Ανέργων, Πολυτέκνων, Αμεα: Δωρεάν
Γιουγκοσλαβία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο – 1988 – Έγχρωμη – 142’
Σκηνοθεσία: Emir Kusturica | Σενάριο: Emir Kusturica, Gordan Mihi
Φωτογραφία: Vilko Filac | Μοντάζ: Andrija Zafranovic
Μουσική: Goran Bregovic
Ηθοποιοί: Davor Dujmovic, Bora Todorovic, Ljubica Adzovic,
Husnija Hasimovic, Zabit Memedov
Παραγωγή: Mirza Pasic, Harry Saltzman
Ο καιρός των τσιγγάνων είναι σερβική αστυνομική ταινία φαντασίας του σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα, που γυρίστηκε το 1988. H ταινία θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του Κουστουρίτσα, η οποία γυρίστηκε στο Σαράγεβο, τα Σκόπια και το Μιλάνο, από την εταιρεία Φόρουμ Σαράγεβο. Η ταινία είχε επιλεγεί για τα εκπροσωπήσει τη Γιουγκοσλαβία ως καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στα 62α βραβεία όσκαρ, αλλά δεν έγινε δεκτή ως υποψηφιότητα.
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τον Περχάν, έναν έφηβο Ρομά με τηλεκινητικές δυνάμεις και το πέρασμα του από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση που ξεκινά από ένα μικρό χωριό στη Γιουγκοσλαβία και καταλήγει στον εγκληματικό υπόκοσμο του Μιλάνου. Η ταινία ασχολείται με τον μαγικό ρεαλισμό.
Το σάουντρακ της ταινίας υπογράφει ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς.
Ο Περχάν ζει με την αφοσιωμένη γιαγιά του Χατίτζα, την αδύναμη αδερφή του Ντανίρα και τον άσωτο θείο του Μερτζάν. Η Χατίτζα διαθέτει υπερφυσικέ δυνάμεις (κυρίως θεραπευτικές) και ο ίδιος ο Περχάν έχει κληρονομήσει κάποιες τηλεκινητικές ικανότητες. Ο Περχάν θέλει να παντρευτεί ένα κορίτσι που ονομάζεται Άζρα, αλλά η μητέρα της δεν το επιτρέπει, καθώς ο Περχάν είναι ο παράνομος γιος ενός Σλοβένου στρατιώτη που είχε σχέση με τη νεκρή μητέρα του Περχάν. Ο Αχμέντ, ο «τσιγγάνος σεΐχης», έρχεται στο χωριό με τους αδελφούς του. Ο Μερτζάν χάνει τα ρούχα του στα χαρτιά παίζοντας με τους αδελφούς του Αχμέντ και επιστρέφει στο σπίτι ψάχνοντας απελπισμένα για χρήματα, ώστε να μπορέσει να ξεχρεώσει. καθώςβρέχει και δεν βρίσκει χρήματα, κατηγορεί τη γιαγιά ότι του κρύβει χρήματα και σηκώνει το πλαίσιο του σπιτιού (χρησιμοποιώντας ένα σχοινί και ένα φορτηγό), έτσι ώστε να σηκωθεί στον αέρα ενώ η βροχή πέφτει πάνω στον Περχάν, τη γιαγιά του και τη Ντανίρα. Πολύ σύντομα, η Χατίτζα καλείται να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της για να σώσει τον άρρωστο γιο του Αχμέντ. Για πληρωμή, προτείνει μια συμφωνία με τον Αχμέντ: να πληρώσει για να θεραπευτεί το πόδι της Ντανίρα σε νοσοκομείο στη Λιουμπλιάνα. Ο Περχάν πηγαίνει με την Ντανίρα και υπόσχεται στη γιαγιά του να μην την αφήσει, αλλά ο Αχμέντ ρωτάει πού θα μείνει και τον πείθει να πάει στο Μιλάνο. Αρχικά ο Περχάν θέλει να βγάλει χρήματα τίμια, αλλά αφού συρθεί μέσα στον βούρκο, αρχίζει να κλέβει και να μαζεύει χρήματα σε μια καλύβα.
Αφού προδίδεται από τον αδελφό του Σαντάμ, ο Αχμέντ διορίζει τον επικεφαλής της επιχείρησης τον Περχάν. Σχετικά πλούσιος πια, ο Περχάν γυρίζει σπίτι του, όπου εξοργισμένος μαθαίνει ότι η Άζρα είναι έγκυος. Ο Περχάν αρνείται να πιστέψει ότι το μωρό είναι δικό του. Οι δυο τους παντρεύονται με την προϋπόθεση ότι θα πουληθεί το μωρό. Ο Περχάν απογοητεύεται όταν διαπιστώνει ότι το σπίτι που του υποσχέθηκε ο Αχμέντ ότι δεν χτίζεται και ότι η Ντανίρα δεν χειρουργήθηκε, αλλά αναγκάζεται να γίνει ζητιάνος και να δουλέψει για την επιχείρηση του Αχμέντ. Τη νύχτα του γάμου τους, η Άζρα του λέει ότι το παιδί είναι δικό τους και το συνέλαβε όταν έκαναν έρωτα στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Φορώντας ακόμα το νυφικό της, η Άζρα πεθαίνει αφού γεννήσει ένα αγόρι αιωρούμενη στον αέρα (σημάδι ότι το αγόρι, καθώς έχει και αυτό δυνάμεις, είναι πράγματι του Περχάν). Ο Αχμέντ φεύγει με το μωρό, το οποίο ανακαλύπτουμε αργότερα ότι ονομάζεται επίσης Περχάν, και μεγαλώνει με τη συμμορία του Αχμέντ.
Μετά από αναζήτηση τεσσάρων ετών, ο Περχάν ξαναβρίσκει στη Ρώμη τη Ντανίρα, η οποία τον οδηγεί στον μικρό Περχάν, τον οποίο ο Περχάν δέχεται πια ως παιδί του. Ο Περχάν πηγαίνει τα παιδιά στον σιδηροδρομικό σταθμό και υπόσχεται να ξαναβρεθούν αφού αγοράσει ένα ακορντεόν για τον γιο του και ένα δώρο για τη γιαγιά. Το αγόρι του λέει ότι του έχει θυμώσει, γιατί δεν θα επιστρέψει και δεν θα του πάρει ακορντεόν. Ο Περχάν τον διαβεβαιώνει ότι θα το κάνει “στον λόγο της ταιγγάνικης τιμής του”, αλλά αμέσως φεύγει από τον σταθμό για να κανονίσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του με τον Αχμέτ, ο οποίος ετοιμάζεται να παντρευτεί. Ο Περχάν φτάνει στον γάμο και σκοτώνει τον Αχμέτ με ένα πιρούνι, χρησιμοποιώντας τις τηλεκινητικές του δυνάμεις. Σκοτώνει επίσης τους αδελφούς του Αχμέτ, αλλά με τη σειρά του σκοτώνεται από τη νέα γυναίκα του Αχμέτ. Στην κηδεία, η γιαγιά μοιράζει ποτά σε όλους και ο μικρός Περχάν βγαίνει από το σπίτι, κοιτάζει μέσα από το παράθυρο τον νεκρό πατέρα του, σπάει το ποτήρι και κλέβει τα χρυσά νομίσματα που ήταν πάνω στα μάτια του πατέρα του. Ο Μερτζάν το βλέπει αυτό και ακολουθεί τον μικρό μέσα στη βροχή, καθώς το παιδί τρέχει κρυμμένο κάτω από ένα χαρτόκουτο. Ο Μερτζάν ετοιμάζεται να τον πιάσει και να πάρει σηκώσει το χαρτόκουτο, αλλά φαίνεται να μετανιώνει, σταματά και αρχίζει να τρέχει προς την κοντινή εκκλησία.
Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1989, ο Εμίρ Κουστουρίτσα κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη, ενώ η ταινία προτάθηκε και για χρυσό φοίνικα. Στα 26α βραβεία Guldbagge στη Σουηδία, η ταινία κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ξένης Ταινίας. Επιπλέον, Ο καιρός των τσιγγάνων ήταν ανάμεσα στις υποψηφιότητες καλύτερης ξένης ταινίας στα βραβεία Σεζάρ το 1990 στη Γαλλία.
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα με click στο Posted in Τέχνες
