«Η Φωνή της» + Η Φωνή μας
Δεν ήταν απλώς μια εκδήλωση -παρουσίαση ενός βιβλίου –
του συλλογικού τόμου διηγημάτων
53 Ελληνίδων Συγγραφέων του Δικτύου
«Η Φωνή της»… ήταν μια Πολιτική Πράξη!!!
Σάββατο , 2 Μαρτίου στο Κτίριο Χρυσόγελου ενώσαμε τις φωνές μας και τις ψυχές μας, για να πούμε όλοι ΜΑΖΙ ότι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου πρέπει και μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά. Η συγγραφέας Ελένη Πριοβόλου ως μία από τις 53 Ελληνίδες συγγραφείς με τον μεστό της λόγο, η Φωτεινή Μυλωνά – εκπαιδευτικός και συγγραφέας- ως μέλος του Δικτύου, με την ποιητική της προσέγγιση, η Ομάδα Φιλαναγνωσίας του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου και πλήθος κόσμου…
8 του Μάρτη σε λίγες ημέρες. Και πάλι, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Και πάλι, ημέρα Δικαιωμάτων. Και πάλι, ημέρα μνήμης Αγώνων.
Ε και;;; Από το πρωί αναρωτιόμουν και μετρούσα και λειψός μου ‘βγαινε ο λογαριασμός.
Κι είναι κι ο ποιητής που λέει “οι βάρβαροι στο τέλος θα περάσουν”. Τον τελευταίο καιρό το επαναλαμβάνω όλο και πιο συχνά. (Ποιητής είναι… Κάτι Παραπάνω ξέρει.)
Και να πεις ότι δεν τα έχουμε πει και να πεις ότι δεν τους ανέλυσα ποιήματα και να πεις ότι δεν τους έφερα άρθρα και να πεις ότι δεν τους είπα για την Αντιγόνη και την Εκάβη, για την Καλλιρρόη Παρέν και για τις σουφραζέτες, για την κακοποιημένη γυναίκα και για κείνη που αξημέρωτα πήγαινε στο χωράφι και έλιωσαν τα χέρια της ν’ αρμαθιάζει καπνό και τ’ όνομά της δεν το ‘χε… Και να πεις ότι δεν είπα σε όλους τους τόνους να μη δεχτούν να γίνουν “γατούλες”, να μη δεχτούν υποκοριστικά και εκπτώσεις, να μη δεχτούν να τις υποτιμήσουν, να μη δεχτούν…
Είπα και ελάλησα ότι το δικό τους όνομα είναι Αξιοπρέπεια κι Αγώνας. Και για το ματωμένο Μάρτη είπα και για τις εργάτριες που χάθηκαν για το δίκιο τους και για τις απεργίες, και… Ε, και;;;; Η κακοποίηση είναι δίπλα μας…Ο σεξισμός είναι καθημερινός… Η ανισότητα είναι παρούσα…
Και τι να πω τώρα; Όχι στις σουφραζέτες και στην Καλλιρρόη Παρέν, όχι στη Μαλάλα και στις αδελφές Πανκχώρστ… Στη γιαγιά μου που έλιωσε τα χέρια της στις ξένες σκάφες, να ξενοπλένει για να μεγαλώσει τα παιδιά της, τι να απολογηθώ;;;
Ώρες – ώρες έχω την αίσθηση ότι κουβαλάω τα χέρια της. Τι κι αν εκείνη κρατούσε τα άπλυτα (τα άπλυτα του κόσμου) κι εγώ το μολύβι και το χαρτί… Και πάλι, σκέφτομαι ότι υπάρχουν οι μαθήτριές μου που όλες μαζί τραγουδήσαμε χθες “να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι!!! Όλες μαζί μια γροθιά!!!”. Δεν είναι πολλές… Αλλά δεν είναι και λίγες… Είναι όλα εκείνα τα νέα κορίτσια που αγωνίζονται για την Ισότητα και το Δίκιο. Είναι όλες εκείνες οι γυναίκες που το όνομά τους είναι Αγώνας.
Άρα, συνεχίζω…
Άρα, συνεχίζουμε… Δεν γίνεται αλλιώς. Αυτή την υπόσχεση δώσαμε χθες.
Υ.Γ. Καλή συνέχεια στους Αγώνες. Ε.Π. (οι φωτογραφίες είναι με την αγάπη του κ. Νίκου Παπαλέξη και τα βίντεο με τη ματιά της συναδέλφου Νατάσας Λιάλιου)
Από το προφίλ της Δημελέ Τριάντα
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα με click στο Posted in Πολιτισμός
