«Κρύβονται όσοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων
Ο λαός έχει τη δύναμη να ξαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη»
- Γιώργος Δ. Καραμητσόπουλος
«Συμμαχία Πολιτών»
Ποιοι άραγε στερούν το χαμόγελο στους Αγρινιώτες;
Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα που θέσαμε ως «Συμμαχία Πολιτών» κατά την τοποθέτηση μας στην τελευταία έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου με θέμα τις αρνητικές εξελίξεις στο Νοσοκομείο. Και βεβαίως αυτοί δεν είναι ούτε οι γιατροί του Νοσοκομείου, ούτε οι νοσηλευτές, ούτε οι διοικητικοί υπάλληλοι, ούτε οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα κ.α. οι οποίοι εντελώς μόνοι τους και με αυταπάρνηση κράτησαν και κρατάνε όρθιο το Νοσοκομείο.
Αυτοί που στερούν το χαμόγελο στους Αγρινιώτες είναι όλοι αυτοί που κατά την έκτακτη συνεδρίαση απουσίασαν, παρότι προσκλήθηκαν, δείχνοντας με τη στάση τους την απαξίωση τους προς τον θεσμό του Δημοτικού Συμβουλίου που εκφράζει το σύνολο της κοινωνίας του Δήμου μας.
Ο Υπουργός Υγείας, ο Διοικητής της 6ης ΥΠΕ, ο Διοικητής του Νοσοκομείου Αγρινίου, οι Βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας, με τους παχυλούς μισθούς, φαίνεται ότι είχαν σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούν από το να συμμετάσχουν στη συνεδρίαση για την κατάσταση και τις τραγικές ελλείψεις του Νοσοκομείου, ενός ζητήματος ζωής και θανάτου για τους κατοίκους του Δήμου Αγρινίου και της Αιτωλοακαρνανίας.
Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε στην τοπική κοινωνία, ειδικά η απουσία όλων των Βουλευτών, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης, οι οποίοι δεν καταδέχτηκαν να παραστούν και να ακούσουν τους εργαζόμενους στην υγεία και τους εκπροσώπους των φορέων και της αυτοδιοίκησης.
Είναι τα ίδια πρόσωπα που δεν λείπουν ποτέ από καμία εορταστική και πανηγυρική εκδήλωση όπως και από τις κομματικές φιέστες της περιοχής. Για τέτοια θέματα φαίνεται ότι πάντα βρίσκουν το χρόνο. Για τα σοβαρά θέματα του τόπου μας που έχουν ως αποτέλεσμα τη συνεχή υποβάθμιση του, στην υγεία, στην παιδεία, στις συγκοινωνιακές υποδομές κ.α. είναι μονίμως απόντες. Κρύβονται, όπως κρύβονται οι ένοχοι, γιατί γνωρίζουν ότι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και της αποστολής τους. Φυσικά οι ελάχιστες εξαιρέσεις που υπάρχουν δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα.
Ο λαός ελπίζω πλέον να συνειδητοποιεί ότι δεν έχει ανάγκη από άλλους σωτήρες.
Οι πολίτες είναι αυτοί που έχουν τη δύναμη, με τις επιλογές τους και τους αγώνες τους, να αλλάξουν τα πράγματα και να ξαναφέρουν και πάλι το χαμόγελο στα χείλη.
