Ο Γεώργιος Τολιόπουλος
γεννήθηκε στην Υπάτη της Λαμίας,
αλλά μέχρι και σήμερα το όνομα του
στοιχειώνει ολόκληρη την περιοχή της Τριχωνίδας
του Λευτέρη Τηλιγάδα
Ο Γεώργιος Τολιόπουλος γεννήθηκε στην Υπάτη της Λαμίας, και ακολούθησε μια στρατιωτική σταδιοδρομία χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ίδιος στην «έκθεσή» του, εντάχθηκε στο 2ο Τάγμα Ευζώνων Αθηνών το Σεπτέμβριο του 1943 και ανέλαβε τη διοίκηση του 5ου λόχου, όπου και παρέμεινε μέχρι την 17η Ιανουαρίου του 1944, ημερομηνία κατά την οποία το τάγμα αναχώρησε για την Πάτρα με στόχο τη συγκρότηση και ανάπτυξη Ταγμάτων Ασφαλείας και στην Πελοπόννησο.
Στις 18 Φεβρουαρίου του 1944 ο Τολιόπουλος με 200 άνδρες αφήνει την Πάτρα και έρχεται στο Αγρίνιο για τη συγκρότησης ενός Τάγματος κάτω από τις διαταγές του Άγγελου Κέντρου.
Μετά την παραίτηση του Κέντρου και αμέσως μετά την απόφαση των γερμανικών δυνάμεων κατοχής «να εκτελέσουν εκατόν είκοσι κομμουνιστές», ως αντίποινα του σαμποτάζ που είχε προηγηθεί στη σιδηροδρομική γραμμή Κρυονερίου-Αγρινίου, ο Τολιόπουλος, αναλαμβάνει την διοίκηση του Τάγματος, το οποίο με αναγκαστικές και μη στρατολογήσεις αυξάνει τον αριθμό της δύναμης του στους οκτακόσιους ταγματασφαλίτες.
Το τάγμα κάτω από τις διαταγές του Τολιόπουλου πρωταγωνιστεί σε μάχες εναντίον των ανταρτών αλλά και λεηλασίες και σφαγές κατά αμάχων, ενώ πολλές φορές επιλέγει ο ίδιος να βασανίζει και να εκτελεί τα θύματά του με πρωτοφανή αγριότητα.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1944 το τάγμα παραδίδεται στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ μετά από διαπραγματεύσεις, αλλά 15 μέρες αργότερα και μετά από διαταγή του Αρχιστρατήγου της Συμμαχικής Δύναμης Μέσης Ανατολής και της Ελληνικής Κυβέρνησης συλλαμβάνεται μαζί με το σύνολο των αξιωματικών του «Τάγματος» και φυλακίζονται αρχικά στις φυλακές της Αγίας Τριάδας και κατόπιν στις Καπναποθήκες του Παναγόπουλου. Με την έναρξη των Δεκεμβριανών μεταφέρονται στον Πλάτανο Ναυπακτίας όπου παραμένουν έγκλειστοι γι έναν μήνα περίπου.
Κατά την περίοδο της «Λευκής τρομοκρατίας» ο Τολιόπουλος συγκροτεί Ανεξάρτητο Μεταβατικό Απόσπασμα στην περιοχή της ορεινής Τριχωνίδας και νοτιοδυτικής Ευρυτανίας έχοντας εξασφαλισμένη κρατική στήριξη, εξοπλισμό και ενθάρρυνση. Από τις αρχές του 1946 ως τα μέσα του 1947 αναλαμβάνει διοικητής της εθνοφρουράς του Καρπενησίου.
Μέχρι το 1962 που απεβίωσε πλήρης τιμών(!!!), συνέχιζε να διακηρύττει πως πολέμησε ενάντια στον κομμουνισμό, χωρίς όμως να απαντά στα ερωτήματα για τις εκτελέσεις αμάχων. Το όνομά του έμεινε να στοιχειώνει την περιοχή, ως παράδειγμα ενός από τους πλέον αιμοσταγείς συνεργάτες των Γερμανών.
Φωτογραφία: Γιώργος Τολιόπουλος
(Στο πιο ψηλό σκαλί δεξιά αμέσως της εξέδρας)
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Μαρτυρίες
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Μαρτυρίες
