Γέγονε την 28η Απριλίου

...

1826 – Ο διάσημος ιταλός συνθέτης Τζοακίνο Ροσίνι διευθύνει συναυλία στο Παρίσι για την ενίσχυση της Ελληνικής Επανάστασης. Είναι Απρίλης του 1826 στο Παρίσι.

Ό,τι έχει παρουσιαστεί το μελόδραμα του σπουδαίου Ιταλού συνθέτη Τζοακίνο Αντόνιο Ροσίνι (το πρώτο και τελευταίο στη Γαλλική) «Η πολιορκία της Κορίνθου» και ο Γάλλος κριτικός Λακρετέιγ δημοσιεύει την άποψη του. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε μέγεθος και επιτυχία εκδήλωση φιλίας προς τη Ελλάδα. Η εφημερίδα «Moniteur Universel» σημειώνει: «Είδαμε στην Κόρινθο το Μεσολόγγι. Με την πολιορκία της Κορίνθου ο Ροσίνι και οι Έλληνες πολιόρκησαν και κατέλαβαν το Παρίσι».

Αυτή την εποχή, ο Ροσίνι βρίσκεται στο Παρίσι, όπου χτυπάει η καρδιά του φιλελληνικού κινήματος, με αιχμή την ισχυρή Societe de la Morale Chretiene (Εταιρεία Χριστιανικής Ηθικής). Ο συνθέτης έχει καταξιωθεί ήδη με κάμποσες όπερες -έργα που αποπνέουν πάθος για τη ζωή- και κυρίως με τον Κουρέα της Σεβίλλης και παρότι χαρακτηρισμένος «πατέρας της κωμικής όπερας», δεν μένει ασάλευτος στις δάφνες του. Δεν πολυνοιάζεται για την πολιτική. Γράφει μουσική και ζει τη ζωή του, έτσι όπως επιβάλλει ο χαρακτήρας του.

Είναι καλοφαγάς και λάτρης γενικώς του ωραίου… Αλλά η Έξοδος του Μεσολογγίου ταξιδεύει από στόμα σε στόμα με ταχύτητα φωτός και μια τέτοια μαζική θυσία δεν είναι δυνατόν να τον αφήσει ασυγκίνητο. Όλοι μιλούν για το παράδειγμα ενός γενναίου λαού, ο Ντελακρουά ζωγραφίζει με ελληνική (όπως συνηθίζει) φορεσιά μία νεαρή Γαλλίδα και δίνει ένα ακόμη θαυμάσιο έργο του, την «Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου», ο Γκαίτε τελεί σε συγγραφικό παραλήρημα περί την Ελλάδα, ο Σατωβριάνδος ορκίζεται στο όνομα των Ελλήνων… Ο Ροσίνι περιδινείται σε έναν ορμητικό ποταμό συγκίνησης.

Είναι, βλέπεις, και ο λόρδος Βύρων που έχει αφήσει την τελευταία του πνοή στο Μεσολόγγι και ο συνθέτης είναι θαυμαστής του. Τότε (Απρίλιος 1824), μάλιστα, εκείνη η απώλεια είχε βρει τον Ροσίνι σε περιοδεία της πρώτης συζύγου του, της σοπράνο Ισαβέλας Κολμπράν, στο Λονδίνο, όπου εμπνεόμενος από το εγγλέζικο βαρύ κλίμα πένθους συνέθεσε το έργο «Θρήνος των Μουσών για τον θάνατο του λόρδου Βύρωνα», κρατώντας τον πρώτο ρόλο για τον εαυτό του!

1945 – Ιταλοί αντιφασίστες συλλαμβάνουν και εκτελούν τον ιδρυτή του φασιστικού κινήματος Μπενίτο Μουσολίνι και την ερωμένη του Κλαρέτα Πετάτσι.

Ο θάνατος του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένδοξος και περήφανος, όπως τον οραματιζόταν ο ίδιος.

Το μεσημέρι της 28ης Απριλίου 1945 άφησε την τελευταία του πνοή, πέφτοντας από τις σφαίρες του Ιταλού Παρτιζάνου Βάλτερ Αουντίζιο. Στο πλευρό του βρίσκονταν η ερωμένη του, η 33χρονη Κλαρέτα Πετάτσι. Δεν είπε τελευταία λόγια, ούτε καν μίλησε στην ερωμένη του, παρά έτρεμε σαν το ψάρι και είχε γίνει άσπρος σαν πανί.

Τις επόμενες μέρες το πτώμα του λιντσαρίστηκε από 5.000 Ιταλούς, οι οποίοι χτυπούσαν, έφτυναν και ουρούσαν πάνω στο άψυχο σώμα του. Η καταβαράθρωση και ο θάνατος του Μουσολίνι σηματοδοτούσε το τέλος του φασισμού στην Ιταλία, το τέλος μιας μαύρης εποχής.

Γεννήσεις

1906 – Κουρτ Γκέντελ. Ο Κουρτ Γκέντελ  ήταν Αυστρο-Αμερικανός επιστήμονας της λογικής, μαθηματικός και φιλόσοφος. Ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της λογικής όλων των εποχών, ο Γκέντελ είχε τεράστια επιρροή στην επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη του 20ου αιώνα, σε μια εποχή όταν πολλοί, όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Α. Ν. Γουάιτχεντ και ο Νταβίντ Χίλμπερτ, πρωτοπορούσαν στη χρήση της λογικής και της θεωρίας συνόλων για την κατανόηση των θεμελίων των μαθηματικών.

Ο Γκέντελ είναι περισσότερο γνωστός για τα δύο του θεωρήματα μη-πληρότητας, δημοσιευμένα το 1931 όταν ήταν 25 χρονών, ένα χρόνο μετά το τέλος του διδακτορικού του στο πανεπιστήμιο της Βιέννης.

Το πιο διάσιμο θεώρημα μη-πληρότητας διατυπώνει ότι για κάθε αυτο-συνεπές αναδρομικό αξιωματικό σύστημα αρκετά ισχυρό ώστε να περιγράφει την αριθμητική των φυσικών αριθμών (αριθμητική Πεάνο), υπάρχουν αληθείς προτάσεις για τους φυσικούς που δεν μπορούν να αποδειχθούν από τα αξιώματα. Για να αποδείξει το θεώρημα αυτό, ο Γκέντελ ανέπτυξε μια τεχνική γνωστή ως Γκεντελοποίηση, η οποία κωδικοποιεί τυπικές εκφράσεις ως φυσικούς αριθμούς.

Έδειξε ακόμα ότι η υπόθεση του συνεχούς δεν μπορεί να διαψευσθεί από τα δεκτά αξιώματα της θεωρίας συνόλων, αν τα αξιώματα αυτά είναι συνεπή. Έκανε σημαντικές συνεισφορές στην θεωρία αποδείξεων με το να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις μεταξύ κλασικής λογικής, διαισθητικής λογικής και τροπικής λογικής.

1974 – Πενέλοπε Κρουζ. Η Πενέλοπε Κρουζ Σάντσεθ (γεννημένη 28 Απριλίου, 1974) είναι Ισπανίδα ηθοποιός. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1991 όταν ήταν 16 ετών στην τηλεόραση και ένα χρόνο μετά έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία Jamón, Jamón. Έγινε γνωστή με τους ρόλους της στις ταινίες Vanilla Sky και Blow. Και οι δύο αυτές ταινίες κυκλοφόρησαν το 2001 και έγιναν εισπρακτικές επιτυχίες.

Τη δεκαετία του 2000 εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες διαφορετικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων της κωμωδίας Ζευγάρια σε Διακοπές (Waking Up in Reno, 2002), το θρίλερ Gothika (2003), τη χριστουγεννιάτικη ταινία Noel (2004), την περιπέτεια Σαχάρα (Sahara, 2005), την ταινία κινουμένων σχεδίων G-Force (2009) και το μιούζικαλ Εννέα (Nine, 2009).

Οι πιο σημαντικές ταινίες της αποτελούν το Γύρνα Πίσω (Volver, 2006), για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα και το Vicky Cristina Barcelona (2008), για την οποία κέρδισε το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου. Ήταν η πρώτη Ισπανίδα ηθοποιός στην ιστορία του θεσμού που βραβεύεται με Όσκαρ και η πρώτη Ισπανίδα ηθοποιός που λαμβάνει το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ.

Η Πενέλοπε Κρουζ Σάντσεθ γεννήθηκε στο Αλκομπέντας της Κοινότητας της Μαδρίτης στην Ισπανία, από τους Ενκάρνα και Εδουάρδο Κρουζ. Έχει έναν μικρότερο αδερφό, τον Εντουάρντο, ο οποίος είναι τραγουδιστής και μια μικρότερη αδερφή, τη Μόνικα, η οποία είναι ηθοποιός. Αρχικά δεν είχε φιλοδοξίες να γίνει ηθοποιός και εστίασε την προσοχή της στο χορό, έχοντας κάνει μαθήματα κλασικού μπαλέτου για εννέα χρόνια. Έκανε μαθήματα ισπανικού μπαλέτου για τρία χρόνια και θέατρο για τέσσερα χρόνια στο σχολείο Κριστίνα Ρότα της Νέας Υόρκης. Η ίδια δήλωσε ότι “Συνήθιζα να βγάζω τα νύχια των ποδιών μου – θα πέθαιναν από το χορό- και έτσι έβγαζα ολόκληρο το νύχι και το πέταγα και δεν ένιωθα τίποτα”, ωστόσο, το μπαλέτο της έδωσε την πειθαρχεία που θα της ήταν απαραίτητη στην μελλοντική καριέρα της στην υποκριτική.

Θάνατοι

1918 – Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ ήταν Σερβοβόσνιος που δολοφόνησε τον Αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο της Αυστρίας και τη γυναίκα του, Σοφία, Δούκισσα του Χόχενμπεργκ, στο Σεράγεβο στις 28 Ιουνίου 1914.

Ο Πρίντσιπ και οι συνεργοί του συνελήφθησαν και ενέπλεξαν κάποια από τα μέλη του Σερβικού στρατού, οδηγώντας την Αυστροουγγαρία να εκδώσει ένα επίσημο διπλωματικό ανακοινωθέν προς τη Σερβία γνωστό και ως το Τελεσίγραφο του Ιουλίου. Αυτό χρησιμοποιήθηκε ως η δικαιολογία για την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Πρίντσιπ ήταν ένας Γιουγκοσλάβος εθνικιστής σχετιζόμενος με το κίνημα Νέα Βοσνία (Μλάντα Μπόσνα) που κυρίως αποτελούνταν από Σέρβους, αλλά επίσης από Μουσουλμάνους Σλάβους και Κροάτες. Κατά τη διάρκεια της δίκης του δήλωσε: “Είμαι Γιουγκοσλάβος εθνικιστής που επιδιώκω την ενοποίηση όλων των Γιουγκοσλάβων και μου είναι αδιάφορη η μορφή του κράτους που θα δημιουργηθεί, αλλά θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο από την Αυστρία.”

2005 – Οδυσσέας Δημητριάδης. Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1908 στο Μπατούμι της Ρωσίας (σήμερα στη Γεωργία), από Πόντιους γονείς.

Ο πατέρας του, Αχιλλέας, ήταν έμπορος και είχε καταγωγή από την Τραπεζούντα, ενώ η μητέρα του Καλλιόπη Ευφραιμίδη ασχολούνταν με τα οικιακά. Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από νεαρή ηλικία, σπουδάζοντας βιολί, πιάνο και μουσική σύνθεση στην Τιφλίδα (1930), και διεύθυνση ορχήστρας στο Ωδείο Λένινγκραντ (1936).

Το 1934 γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Μητρόπουλο στον οποίο εξέφρασε την επιθυμία του να μετακομίσει στην Ελλάδα με το πέρας των σπουδών του. Ωστόσο η απάντηση του Μητρόπουλου τον έπεισε να μείνει στη Σοβιετική Ένωση.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, το 1937, ανέλαβε αρχιμουσικός και διευθυντής της όπερας του Μπαλέτου της Τυφλίδας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1965. Παράλληλα, την περίοδο 1947–1952 υπήρξε αρχιμουσικός της Κρατικής Συμφωνικής Ορχήστρας της Γεωργίας και αργότερα από το 1965 έως το 1973 αρχιμουσικός της Ορχήστρας του Θεάτρου Μπολσόι.

Το 1980 η σοβιετική κυβέρνηση τον όρισε επίσημο αρχιμουσικό των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1980. Τελικά το 1994 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου συχνά εμφανιζόταν σε παραστάσεις που πραγματοποιούνταν στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Πέθανε στην Τιφλίδα στις 28 Απριλίου 2005.

——————————————————————————————————————————————————————–
Πηγές

• www.sansimera.gr | www.el.wikipedia