Γ. Κατσούλας: Θέλουμε πρόσβαση
στις κτηνοτροφικές μας μονάδες
Εισήγηση στο Στρατηγικό Συνέδριο «Δυτικά Επιχειρείν 2022», το οποίο διοργάνωσε χθες στο Αγρίνιο η εταιρεία «AgrinioMedia» σε συνεργασία με το «Ελληνικό Ινστιτούτο Επιχειρηματικότητας & Αειφόρου Ανάπτυξης», πραγματοποίησε ο Δήμαρχος Αμφιλοχίας Γιώργος Κατσούλας. Το παρών έδωσαν επίσης από πλευράς Δήμου Αμφιλοχίας ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Χριστόφορος Κουσιορής, ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών Ανδρέας Ρεγκούτας, ο Γενικός Γραμματέας του Δήμου Γιώργος Λιάπης και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Ελένη Δράκου και Γιώργος Ροΐδης.
Το Συνέδριο, το οποίο είχε την τιμητική υποστήριξη της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας καιτου Δήμου Αγρινίου, τελούσε υπό την αιγίδα των Υπουργείων Ανάπτυξης καιΕπενδύσεων, Υποδομών και Μεταφορών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ενώ διέθετε την υποστήριξη των Δήμων Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου,Αμφιλοχίας, Θέρμου και Ναυπακτίας, της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος,της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Δυτικής Ελλάδος, του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας και του Τμήματος Αιτωλοακαρνανίας του ΤΕΕ καθώς και την επιστημονική υποστήριξη του Πανεπιστημίου Πατρών, στόχευε στην αποτύπωση του υφιστάμενου κοινωνικο-οικονομικού πλαισίου και την αναζήτηση προοπτικών ανάπτυξης για την Αιτωλοακαρνανία.
Στο πλαίσιο του συνεδρίου, και συγκεκριμένα στην ενότητα «Αγροτοδιατροφικός Τομέας, Γεωργία και Περιβαλλοντική Διαχείριση», ο Δήμαρχος Αμφιλοχίας πραγματοποίηση εισήγηση κατά την οποία παρουσίασε την αγρο-κτηνοτροφική εικόνα του Δήμου, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι παραγωγοί, αλλά και τις δυνατότητες βελτίωσης και περαιτέρω προώθησης του ποιοτικού, τοπικώς παραγόμενου, προϊόντος κάθε είδους, ενώ εξήγησε τους τρόπους με τους οποίους αυτό μπορεί να αποκτήσει επιπρόσθετη εμπορική αξία.
Ακολουθεί αναλυτικά η εισήγηση:
Κύριε Υπουργέ κύριοι Βουλευτές, κύριοι Δήμαρχοι, αγαπητοί διοργανωτές του σημερινού Συνεδρίου, καλησπέρα!
Καταρχάς, θέλω να συγχαρώ από την καρδιά μου τους διοργανωτές αυτού του συνεδρίου, το οποίο αποσκοπεί και βοηθά στην κατανόηση των προβλημάτων αλλά και των προοπτικών ανάπτυξης της περιοχής μας. Κάτι τέτοιο είναι πολύ χρήσιμο και γι’ αυτό το στηρίζουμε κι εμείς και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τέτοιου είδους κινήσεις.
Ο Δήμος Αμφιλοχίας, όπως συστήθηκε με το νόμο του Καλλικράτη, περικλείει στα όριά του τρεις πρώην Δήμους: το Δήμο Αμφιλοχίας, το Δήμο Ινάχου και το Δήμο Μενιδίου.΄Εκτείνεται σε 1.100 τετραγωνικά χιλιόμετρα, στα οποία μπορεί να συναντήσει κανείς τόσο καλλιεργήσιμες εκτάσεις όσο και δάση, βουνά, παραλίες, λίμνες, δυο ποταμούς, τον Αχελώο και τον Ίναχο, καθώς και μικρότερους παραποτάμους.
Διαχρονικά, στο πέρασμα των αιώνων, οι κύριοι τομείς απασχόλησης των κατοίκων της περιοχής μας, ιδιαιτέρως δε στα ορεινά σημεία του Βάλτου, είναι ακόμη και σήμερα η Γεωργία και η Κτηνοτροφία. Αν και παλιότερα ο Βάλτος ήταν γνωστός για τα καπνά του, σήμερα στο Δήμο Αμφιλοχίας καλλιεργούμε πλέον κυρίως, καλαμπόκι, μηδική και βρώμη. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν εμφανιστεί και νέες καλλιέργειες, όπως για παράδειγμα τα σπαράγγια και τα ακτινίδια, ενώ αυξητικές τάσεις παρατηρούνται και στα αμπέλια.
Όσον αφορά τις δενδροκαλλιέργειες, η ελιά τύπου Καλαμών, η λαδοελιά και η χονδροελιά κατέχουν τα πρωτεία, με συνολικά περίπου 30.000 στρέμματα καλλιεργειών, ενώ μικρότερη είναι η καλλιέργεια εσπεριδοειδών όπως το πορτοκάλι, τόσο για επιτραπέζια κατανάλωση όσο και για χυμοποιία.
Ιδιαίτερα όμως πλούσιο, είναι και το ζωικό κεφάλαιο στην περιοχή μας, αφού εκτρέφονται περίπου 200.000 αιγοπρόβατα, 15.000 βοοειδή και 500 χοιρομητέρες.
Διαθέτω αναλυτικά στοιχεία αλλά δεν θέλω να σας κουράσω, θα αναφέρω όμως ενδεικτικά ότι τα τελευταία χρόνια, στα Δημοτικά Σφαγεία Αμφιλοχίας που λειτουργεί ο Δήμοςπροκειμένου να στηρίξει την κτηνοτροφική παραγωγή, σφάζονται κατά μέσο όρο περίπου 65.000 ζώα κάθε έτος, με μικρές αυξομειώσεις αναλόγως της χρονιάς.
Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, βλέπουμε ότι η αγροκτηνοτροφική παραγωγή στην περιοχή μας βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μας δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, ενώ μοιραία γεννάται επιπλέον το φυσικό ερώτημα του πως θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε και να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο την παραγωγή μας.
Οι ελλείψεις που υπάρχουν εστιάζονται σε τρεις κυρίως τομείς: Προσβασιμότητα, εξηλεκτρισμός και άρδευση.
Εξηγώ περί τίνος πρόκειται.
Είναι η προσβασιμότητα στις μονάδες, κυρίως τις κτηνοτροφικές, μέσω των αγροτικών οδών,η ανάγκη για εξηλεκτρισμό των εγκαταστάσεων, τόσο των κτηνοτροφικών όσο και των γεωτρήσεων και η ενίσχυση του αρδευτικού δικτύου.
Κατ’ ευφημισμό μιλάω βέβαια για «ενίσχυση», γιατί σε ένα Δήμο με περισσότερα από 200.000 καλλιεργήσιμα στρέμματα, δεν αρδεύεται ούτε ένα στρέμμα από κεντρικό αρδευτικό δίκτυο!
Το επαρχιακό δίκτυο στο Δήμο μας εκτείνεται σε πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα,περίπου 12-15.000 χιλιόμετρα. Όπως είναι αυτονόητο, και το είδαμε και τις προηγούμενες ημέρες με τις φυσικές καταστροφές από την έντονη κακοκαιρία που μας έπληξε, απαιτείται συχνά η άμεση παρέμβαση στην αντιμετώπιση καταστροφών και κατολισθήσεων που συμβαίνουν κάθε τόσο στο επαρχιακό δίκτυο. Αν και υπάρχουν ακόμη ελλείψεις, έχουμε προχωρήσει σε προμήθεια μηχανημάτων, ακολουθώντας τις γνωστές, χρονοβόρες διαδικασίες του ελληνικού δημοσίου, μηχανήματα τα οποία βρίσκονται καθημερινά σε όποιο σημείο χρειάζεται και προκύπτει ανάγκη, έτσι ώστε οι δρόμοι μας να παραμένουν ανοικτοί.
Θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα από την κεντρική κυβέρνηση και από τα συναρμόδια Υπουργεία. Η δαπάνη για να κρατάμε ανοικτούς τους αγροτικούς δρόμους ή για να ασφαλτοστρώσουμε καινούριους για να διευκολύνουμε την πρόσβαση, είναι μεγάλη και δεν μπορεί να τη σηκώσει η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού.Δυστυχώς η κεντρική κυβέρνηση δεν έχει εγκύψει στο πρόβλημά μας.
Αυτή τη στιγμή, τρέχει το πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης», το οποίο αποτιμάται στα τρία δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 100 εκατομμύρια προορίζονται για αγροτική οδοποιία. Από τους 350 δήμους της Ελλάδας, οι 200 με 250 είναι αγροτικοί και έχουν τέτοιες ανάγκες. Εάν τα χρήματα αυτά μοιραστούν σε 200 δήμους, τότε καταλαβαίνετε ότι αναλογεί από ένα χιλιόμετρο ασφαλτόστρωσης σε κάθε Δήμο! Κι εμείς έχουμε 15.000 χιλιόμετρα αγροτικό οδικό δίκτυο! Είναι ένα πρόγραμμα που έχει δώσει έμφαση σε smartcities, «έξυπνες» τεχνολογίες, «έξυπνα παγκάκια», «έξυπνες στάσεις λεωφορείων», αλλά αυτά είναι καλά για πόλεις οι οποίες έχουν λύσει τα υπόλοιπα προβλήματά τους.
Εμείς, θέλουμε πρόσβαση στις κτηνοτροφικές μας μονάδες.
Όσον αφορά το ζήτημα του εξηλεκτρισμού των μονάδων, είναι κάτι που επίσης θα πρέπει επισταμένως να ασχοληθεί η Πολιτεία.. Ο εξηλεκτρισμός δεν είναι κάτι απλό, καθώς μπορεί να αποτελέσει ισχυρό αναπτυξιακό εργαλείο, αφού θα «κρατήσει» τον κόσμο στα χωριά μας.
Οι κτηνοτρόφοι, ούτως ή άλλως αναμένεται ότι σύντομα θα απαγορευτεί το άρμεγμα των ζώων με τα χέρια για λόγους υγειινής, είναι υποχρεωμένοι να βάλουν αρμεκτικά μηχανήματα, και για να αυξήσουν την παραγωγή τους και για να είναι ανταγωνιστικοί. Δεν έχουν όμως ηλεκτρικό ρεύμα και δεν έχουν καλές προσβάσεις. Τι θα πράξουν λοιπόν; Είτε θα παρατήσουν την παραγωγή τους είτε, ένα εξίσου αρνητικό ενδεχόμενο, θα αφήσουν τις μονάδες εκεί που βρίσκονται και θα μετακινηθούν κάπου πιο κεντρικά. Κοντά στα χωριά, ώστε να έχουν δρόμο και ηλεκτρισμό.
Αυτό όμως θα άρει το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η κτηνοτροφία στην περιοχή μας και είναι η εκτατική εκτροφή. Έχουμε ένα από τα ισχυρότερα brandname στα τυριά στην Ελλάδα, το «Τυρί Αμφιλοχίας». Αυτό όμως οφείλεται στην εκτατική κτηνοτροφία, αφού τα ζωντανά δεν είναι κλεισμένα σε ένα στάβλο όλη μέρα όπου τρώνε ζωοτροφές εισαγόμενες από την Ουκρανία. Όταν έχεις ένα ζωντανό κλεισμένο και το ταΐζεις καλαμπόκι από την Ουκρανία, δεν θα πάρεις τυρί Αμφιλοχίας ή Αγρινίου.Θα πάρεις «τυρί Ουκρανίας».
Πρέπει να στηρίξουμε λοιπόν τους κτηνοτρόφους μας και τους αγρότες μας, με πρόσβαση στις μονάδες τους και κυρίως αγροτικό εξηλεκτρισμό. Παλιότερα, υπήρχαν τέτοια προγράμματα. Όταν ήμουν στο Β’ βαθμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τη δεκαετία του 2000, υπήρχε και από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση τέτοιο πρόγραμμα, με το οποίο πολλές κτηνοτροφικέςμονάδες ή γεωτρήσεις πήραν ρεύμα προκειμένου να εκσυγχρονιστούν.
Επιπλέον, επιτακτική είναι η ανάγκη ολοκλήρωσης των έργων άρδευσης του Κάτω Βάλτου. Οφείλω βέβαια να αναγνωρίσω ότι, όπως έχει εξαγγείλει η Κυβέρνηση, μέσα στους επόμενους μήνες θα δημοπρατηθεί ένα πολύ μεγάλο έργο 65 εκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Θα είναι ένα έργο τέτοιο που δεν έχουμε ξαναδεί στην περιοχή μας και το περιμένουμε.
Από την παραγωγή μας, λείπει η τυποποίηση. Ενώ είμαστε σε καλό επίπεδο όσον αφορά στην κτηνοτροφία, διαθέτουμε οκτώ μεγάλες τυροκομικές μονάδες, οι οποίες έχουν καταστήσει τα προϊόντα μας ένα πολύ ισχυρό brandname στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, δεν έχουμε μονάδες τυποποίησης για τα γεωργικά προϊόντα. Οι τεράστιες εκτάσεις με ελιές καλαμών ή χονδροελιάς και το λάδι που παράγουμε, θα μπορούσαν, με μονάδες τυποποίησης, να λάβουν μεγάλη υπεραξία και να βελτιώσουν τα εισοδήματα της περιοχής μας.
Οι ελιές, η γραβιέρα, το τσαλαφούτιΑμφλιλοχίας, το κρέας, το αρνί Αμφιλοχίας, είναι μερικά από τα προϊόντα τα οποία θα πρέπει κάποια στιγμή να βρούμε τον τρόπο ώστε να χαρακτηριστούν ως «Π.Ο.Π.», Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Και αυτό θα προσθέσει υπεραξία στα προϊόντα μας. Εδώ όμως θέλω να προσθέσω και την περίφημη Γαρίδα Αμφιλοχίας, η οποία μπορεί να είναι περιζήτητη, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κάποια σκέψη για την τυποποίησή της, κάτι το οποίο θα βοηθούσε στην ιχνηλασιμότητά της και θα της προσέδιδε μεγάλη υπεραξία.
Έχουμε πολλά στο μυαλό μας και διεκδικούμε. Μια ιδέα που έχουμε, είναι για την ίδρυση σε δήμους σαν τον δικό μας ενός «ΚΕΠ Αγροτών». Τα Γραφεία Αγροτικής Ανάπτυξης δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν πλέον, πνίγονται στη γραφειοκρατία. Εμείς από την πλευρά μας, θα μπαίναμε σε συζήτηση να στήσουμε οι ίδιοι με κάποιους πόρους και ειδικούς από το αρμόδιο Υπουργείο ένα τέτοιο γραφείο που θα στηρίξει τους κτηνοτρόφους μας.
Τελειώνοντας, θέλω να αναφέρω το εξής:Βλέπαμε στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια τον κόσμο να φεύγει από τη γεωργία και την κτηνοτροφία και να κατευθύνεται στον τριτογενή τομέα της οικονομίας, στις Υπηρεσίες. Το ονομάσαμε «αστυφιλία». Το διαπιστώναμε στα ερημωμένα χωριά, στις επιλογές σπουδών των νέων, στην υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού στην Αθήνα και τα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η οικονομική κρίση όμως που προηγήθηκε της υγειονομικής, μας έδειξε άλλα πράγματα. Μας έδειξε ότι η επαρχία «κράτησε». Άντεξε πολύ περισσότερο τις επιπτώσεις των κρίσεων απ’ ότι οι μεγάλες πόλεις. Σήμερα, η επισιτιστική κρίση που προκύπτει από τον πόλεμο στην Ουκρανία, εκεί που βλέπουμε την αγροτική παραγωγή μιας ολόκληρης χώρας να εργαλειοποιείται για λόγους άσκησης πολιτικών πιέσεων, σήμερα που η απειλεί του λιμού κρέμεται για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες πάνω από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι πρέπει να στηριχτούμε και πάλι στα δικά μας πόδια και να στηρίξουμετον πρωτογενή τομέα. Μπορεί να έχουμε φτάσει στο διάστημα αλλά εξακολουθούμε να ζούμε από αυτή τη γη την οποία πατάμε.
Οι Έλληνες, μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις και όχι να γινόμαστε κάθε φορά έρμαια της κάθε διεθνούς κρίσης. Η πραγματικότητα του σήμερα, επιβάλει την ενίσχυση των ανθρώπων του μόχθου.
