«Ευχαριστώ! Αλλά
μη μ’ αγαπάτε σας παρακαλώ…
Σφάξτε με, καλύτερα»*
- γράφει ο provocatorας
«Φταίει το ζαβό το ριζικό μας; Φταίει ο Θεός που μας μισεί; Φταίει το κεφάλι το κακό μας; Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί; Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα;».
Κι ούτε θα το πει ποτέ!
Κάθομαι και διαβάζω εδώ και τέσσερις μέρες αυτή την ανακοίνωση του Εμποροβιομηχανικού Συλλόγου Μεσολογγίου και σε όλους τους παραπάνω στίχους των Μοιραίων του Βάρναλη, δεν βάζω θαυμαστικό, όπως είχε κάνει ο «Οδηγητής» της ελληνικής ποίησης, αλλά ερωτηματικό, γιατί μπροστά μου ξεδιπλώνονται άλλα ποιήματα! Σουρεαλιστικά!
Διαβάζω από δελτίο τύπου του παραπάνω Συλλόγου: «η διοίκηση του Εμποροβιομηχανικού Συλλόγου Μεσολογγίου εκφράζει δημόσια τις ευχαριστίες της προς την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος για την τοποθέτηση μηχανήματος αυτόματων συναλλαγών ATM σε σημείο που εξυπηρετεί τις ευπαθείς ομάδες καταναλωτικού κοινού και των δημοτών της πόλης μας εν γένει, ικανοποιώντας έτσι ένα χρόνιο αίτημα του συλλόγου μας».
Αυτό κι αν είναι ποίημα!!!
Η ντροπή του Γκόρμπα, ένα πράμα.
Ένας σύλλογος, που τα μέλη του στενάζουν κάτω από τα χαράτσια των τραπεζικών προμηθειών, ευχαριστεί δημόσια μία τράπεζα που έδειξε, «άκουσον – άκουσον», κατανόηση και έβαλε μια Αυτόματη Ταμειακή Μηχανή (ΑΤΜ) σε σημείο εύκολα προσβάσιμο !!!
Να σε «κόβει» το λυπηρό, το μαύρο.
