...
| Επικαιρότητα |
Eπίδομα παιδιού
| Tρεις πληρωμές, μια κοινωνία σε αναμονή |
Τρεις πληρωμές απομένουν για τους δικαιούχους του επιδόματος παιδιού Α21 μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος του ΟΠΕΚΑ για το 2025 — και μαζί τους, μια ολόκληρη κοινωνία μετρά μέρες, δόσεις και υποσχέσεις. Το επίδομα παιδιού, κάποτε θεσμός κοινωνικής πολιτικής, έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε ένα ρολόι ακριβείας: κάθε δύο μήνες, μια ανάσα. Κάθε καθυστέρηση, ένας μικρός πανικός.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Dnews, η 5η διμηνιαία δόση του 2025 θα καταβληθεί στις 28 Νοεμβρίου, ενώ εντός Δεκεμβρίου αναμένεται μια έκτακτη πληρωμή, πιθανότατα μεταξύ 18 και 23 Δεκεμβρίου, πριν τα Χριστούγεννα — μια «γιορτινή ανάσα» για χιλιάδες οικογένειες που στηρίζουν τον μήνα τους σε αυτό το έμβασμα. Οι τελευταίοι δικαιούχοι, όσοι κάνουν αίτηση τελευταία στιγμή, θα πληρωθούν τέλη Ιανουαρίου 2026. Μέχρι τότε, η ηλεκτρονική πλατφόρμα Α21 έχει κλείσει προσωρινά, εν αναμονή της εκκαθάρισης της 5ης δόσης.
Πίσω από τους πίνακες πληρωμών και τις ημερομηνίες, όμως, κρύβεται ένα σκληρότερο κοινωνικό δεδομένο: το επίδομα παιδιού δεν είναι απλώς οικονομικό βοήθημα — είναι συχνά το μοναδικό σταθερό εισόδημα για χιλιάδες νοικοκυριά, ιδίως για μονογονεϊκές οικογένειες και εργαζόμενους φτωχούς.
Στις λίστες των δικαιούχων βρίσκονται Έλληνες, ομογενείς, πολίτες της ΕΕ και πρόσφυγες, όλοι ενταγμένοι σε ένα σύστημα που διαρκώς ανανεώνει τα όρια της επιλεξιμότητας, αφήνοντας πολλές φορές εκτός όσους δεν προλαβαίνουν να ανανεώσουν χαρτιά ή να «κλικάρουν» έγκαιρα την αίτηση. Κάθε «προσωρινά αποθηκευμένη» αίτηση ισοδυναμεί με χαμένη δόση, με ένα μήνα χωρίς βασική ρευστότητα.
Κι ενώ το κράτος διακηρύσσει τη «στήριξη της οικογένειας», οι ίδιες οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση του επιδόματος λειτουργούν συχνά ως φίλτρο αποκλεισμού. Μια αλλαγή διεύθυνσης, μια εκκρεμότητα στο ΑΦΜ, ή ακόμη και η προσωρινή απουσία από τη χώρα, μπορεί να οδηγήσει σε αναστολή καταβολής. Το επίδομα, έτσι, γίνεται εργαλείο επιτήρησης και συμμόρφωσης – όχι στήριξης.
Η κρατική μηχανή, με τον ΟΠΕΚΑ στην αιχμή, λειτουργεί σε μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην τεχνική διαχείριση και τη διαρκή πολιτική νομιμοποίηση. Όσο πλησιάζουν οι εκλογές και οι γιορτές, η «έκτακτη πληρωμή» αποκτά σχεδόν τελετουργικό χαρακτήρα: μια στιγμή ευνοϊκής δημοσιότητας για το κράτος, μια στιγμιαία ανακούφιση για τους πολίτες.
Μέσα σ’ αυτή τη διαρκή ανακύκλωση «επιδομάτων» και «εκκαθαρίσεων», λείπει το ουσιαστικό: μια πολιτική για την παιδική φτώχεια που να υπερβαίνει την αποσπασματική ενίσχυση. Γιατί όσο οι οικογένειες μετρούν τις δόσεις του Α21, η Ελλάδα εξακολουθεί να μετρά παιδιά κάτω από το όριο της φτώχειας, σχολεία χωρίς θέρμανση και γονείς που κάνουν δεύτερη δουλειά για να καλύψουν τα βασικά.
Το επίδομα παιδιού, έτσι, γίνεται καθρέφτης μιας κοινωνίας που διαχειρίζεται τη φτώχεια της. Και κάθε νέα «δόση» έρχεται όχι ως υπενθύμιση ενός μόνιμου εκκρεμούς: ανάμεσα στην ανάγκη και την επιβίωση.
————————————————————————
Επιμέλεια: Lef.T
