.
| Aγρινιώτικο καλαντάρι Οκτωβρίου |
– Η ύδρευσις του Αγρινίου –
8 Οκτωβρίου 1911
Ο περιοδεύων εκείνη την εποχή συντάκτης της εφημερίδας του ΕΜΠΡΟΣ (φύλλο της 10/8/1911), «ΜΥΗΝΙΟΣ», όπως υπογράφει στο τέλος του άρθρου, αναφέρεται σε όλα εκείνα που είδε και έζησε κατά την μικρή παραμονή του στην πόλη του Αγρινίου.
Το Αγρίνιο, γράφει στις 8 Οκτωβρίου 1911, είναι η εμπορικότερη και ίσως η ευφορότερη και πλουσιότερη πόλη της Αιτωλοακαρνανίας. Και ενώ έχει κατακτήσει όλα τα πλεονεκτήματα που προέρχονται από τη γεωγραφική της θέση και από την πλούσια παραγωγή δημητριακών καρπών, καπνού, κρασιού, λαδιού κ.λπ., για να μεγαλώσει τον πληθυσμό της με την εγκατάσταση σε αυτή κατοίκων από τις όμορες επαρχίες, παραμένει στάσιμη λόγω έλλειψης κατάλληλου νερού.
Η ύδρευση των κατοίκων, αναφέρει η εφημερίδα, γίνεται από πηγάδια, στα οποία το νερό δεν πληροί τις συνθήκες της υγιεινής, γεγονός το οποίο μεγαλώνει την «μαστίζουσα ταύτην» ελονοσία.
Στη συνέχεια ο συντάκτης της εφημερίδας αναφέρει ότι ο Μπέλλος, δήμαρχος εκείνη την εποχή του Δήμου Αγρινίου, με δοκιμαστικές εργασίες ασχολείται με το ζήτημα, πάνω στις μελέτες ενός Σούλη.
Στη θέση Σπηλιά ή Λογγιά που απείχε περίπου μια ώρα από την πόλη και βρίσκονταν κοντά στην όχθη της Ερμίτσας είχαν γίνει ήδη δοκιμαστικές εργασίες. Αυτές οι εργασίες όμως είχαν γίνει πρόχειρα, γι αυτό κλήθηκαν και έφτασαν να τις επιτηρήσουν ο Δάσιος, ο Νομάρχης, ο Σχοινάς και ο νομομηχανικός Μεταξάς. Μετά τις μετρήσεις που πραγματοποίησαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ποσότητα του νερού που βρήκαν μπορούσε να καλύψει την «ύδρευσιν πληθυσμού τριπλασίως του ήδη υπάρχοντος ενταύθα.
Από την τελευταία παράγραφο αυτού του οδοιπορικού μαθαίνουμε ότι, υπό την επίβλεψη του Νομάρχη και του νομομηχανικού ξεκίνησαν την προηγούμενη μέρα (7 Σεπτεμβρίου 1911) οι προκαταρκτικές εργασίες στο στρατόπεδο (μιε δεσμευμένη από το στρατό έκταση σύρω από το παλιό εκκλησάκι) του Αγίου Κωνσταντίνου για την ανεύρεση νερού κοντά στο τουρκικό υδραγωγείο που βρίσκονταν παλιότερα σ’ εκείνο το μέρος. Πιθανώς η θέση να είναι εκεί που σήμερα βρίσκεται η πηγή «κούνι». Υπήρχαν ελπίδες εκείνες τις μέρες, ότι οι δοκιμαστικές αυτές εργασίες θα στέφονταν από πλήρη επιτυχία και φυσικά η ελπίδα όλων ήταν να βρεθεί στο σημείο εκείνο επαρκή ποσότητα νερό για να καλύψει τις ανάγκες ενός στρατιωτικού σώματος, αφού η πόλη διεκδικούσε έντονα τη δημιουργία του.
Και ο συντάκτης καταλήγει στην διατύπωση ότι η έλλειψη νερού ήταν εκείνη που είχε αποκλείσει τη δημιουργία στη συγκεκριμένη θέση στρατώνων, παρά το γεγονός ότι το Αγρίνιο είχε χαρακτηρισθεί από τον Γάλλο στρατηγό Εντού ως στρατηγική πόλη από κάθε άποψη.
Φωτογραφία: Το θρυλικό για τους πρόσφυγες του Αγιου Κωνσταντίνου Αγρινίου, Κιούνι
(Πηγή φωτογραφίας: https://agriniomemories.blogspot.com/)
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
