.
Aγρινιώτικο καλαντάρι
23 Δεκεμβρίου
– 1928: «Πάτραι – Κρυονέρι κι από κει ένα κάρρο ως το Αγρίνιο» –
23 Δεκεμβρίου 1928
Σχολιάζοντας το οδικό δίκτυο της Αιτωλοακαρνανίας το ΕΜΠΡΟΣ αναφέρεται εκτενώς σε έναν οδικό άξονα, που όπως αποδεικνύεται ταλαιπωρεί για αιώνες τους Αιτωλοακαρνάνες και τους Ευρυτάνες. «Από της εποχής που λυτρώθηκε το δόλιο τούτο κράτος, ενώ το αέρι του πολιτισμού χάρις στον ένα ή στον άλλο πολιτικό λύτρωσε πολλές επαρχίες από πολλά κακά μ’ αμαξητό, με τραίνο, με βατό στη Φθιώτιδα και Αιτωλοακαρνανία μηδέν! Διεγράφη απ’ τον χάρτη της Ελλάδος.
»Η Καλυδώνα αιώνιος μάρτυς της ελληνικής οπισθοδρομικότητας. Πάτραι – Κρυονέρι κι από κει ένα κάρρο ως το Αγρίνιο για την Αιτωλοακαρνανία. Ένας αμαξητός μόνο για την Φθιώτιδα.
»Ένας αμαξητός κατορθώθηκε να γίνει Λαμίας – Καρπενησίου κι αυτός καταντάει νάναι αδιάβατος χάρις στις κρατικές φροντίδες.»
Αυτά έγραφε το Εμπρός στις 23 Δεκεμβρίου του 1928. Και χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τη σπουδαιότητα του σιδηρόδρομου, οι δρόμοι στο νομό ήταν μόνο για κάρα. Ακόμα και σήμερα αποτελεί «όνειρο θερινής νυκτός» ο δρόμος που θα ενώσει το Αγρίνιο με τη Λαμία.
Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα στο απόκομμα που ακολουθεί:
23 Δεκεμβρίου 1949
Ο Αμερικάνος διοικητής του ΙΚΑ, Πάουελ, που έφθασε στο Αγρίνιο την προηγούμενη μέρα παρακάλεσε το Δήμαρχο της πόλης Σεβαστιανό Καρβούνη να παραχωρήσει ο Δήμος έναν κατάλληλο χώρο για να αναγερθεί μια πολυκλινική και ακόμα έναν για γραφεία του τοπικού υποκαταστήματος. Το κτίριο θα αναγερθεί με δαπάνες του σχεδίου Μάρσαλ. (ΕΜΠΡΟΣ, φύλ. 23/12/1949, Σελ. 6)
23 Δεκεμβρίου 1961
Για την επόμενη μέρα Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 1962 προγραμματίστηκε Παναιτωλοακαρνανικό Καπνικό Συνέδριο στο Αγρίνιο για να διαμαρτυρηθούν οι καπνοπαραγωγοί για τη μη απορρόφηση των καπνών της σοδειάς του 1961. Σ’ αυτό θα παρθούν αποφάσεις για την παραπέρα συνέχιση του αγώνα. (ΕΜΠΡΟΣ, φύλ. 23/12/1949, Σελ. 16)
Φωτογραφία: Αποβάθρα της «Καλυδώνας» στο Κρυονέρι την ίδια περίπου εποχή.
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν