...
Aγρινιώτικο καλαντάρι
19 Δεκεμβρίου
1911: Η Αμφιλοχία των εμπόρων
1919: ο Τσακανίκας σε επιτροπή για τα ανεπεξέργαστα
1928: Ζημιές στην οδό Αγρινίου – Μεσολογγίου| Έκθεση ζωγραφικής Γεωργιάδη
19 Δεκεμβρίου 1911
Το άρθρο του ΕΜΠΡΟΣ στις 19.12.1911 περιέγραφε την Αμφιλοχία ως πόλη με ζωηρό εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο, βασισμένο στην καθημερινή ατμοπλοϊκή συγκοινωνία και στην ιδιωτική πρωτοβουλία των εμπόρων. Η οικονομική πρόοδος είχε επιτευχθεί χωρίς κρατική ή τραπεζική στήριξη, καθώς δεν υπήρχε τοπικό πιστωτικό ίδρυμα και όλες οι συναλλαγές γίνονταν μέσω Αγρινίου, παρά τα επανειλημμένα αιτήματα του Εμπορικού Συλλόγου. Η πόλη διέθετε ανεπτυγμένες συγκοινωνίες και λειτουργούσε ως επίνειο της Άρτας και της Ηπείρου, ενώ ταυτόχρονα αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα ύδρευσης, για το οποίο είχε δρομολογηθεί η κατασκευή υδραγωγείου.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Η Αμφιλοχία των εμπόρων το 1911
19 Δεκεμβρίου 1919
Συγκροτήθηκε ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη μελέτη του ζητήματος της εξαγωγής των ανεπεξέργαστων καπνών, ενός θέματος με καθοριστική σημασία για την εθνική οικονομία και τις καπνοπαραγωγικές περιοχές της χώρας. Η επιτροπή απαρτίστηκε από τους βουλευτές της Ανατολικής Μακεδονίας Τερμεντζή, Αλεξανδρίδη, Τικοπούλο, Μέλφο και Γοργία, από τους δύο σοσιαλιστές βουλευτές Θεσσαλονίκης Σιδέρη και Κουριέλ, καθώς και από τους βουλευτές της Θεσσαλίας Σιαμούλη και Σαρλή, της Σάμου Νικολαΐδη, των Κυκλάδων Αλαβάνο, της Αργολιδοκορινθίας Τερζάκη και τον Τσακανίκα από το Αγρίνιο. Η ευρεία αυτή εκπροσώπηση υπογράμμιζε τη γεωγραφική έκταση και την πολιτική βαρύτητα του ζητήματος.
Η επιτροπή, σε συνεννόηση με το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, επρόκειτο να επιληφθεί άμεσα της μελέτης του θέματος, το οποίο θα επανερχόταν προς συζήτηση στη Βουλή με την επανάληψη των εργασιών της. Ιδιαίτερο βάρος αναμενόταν να δώσουν οι σοσιαλιστές βουλευτές, οι οποίοι είχαν προαναγγείλει εκτενείς τοποθετήσεις, μεταφέροντας στο κοινοβουλευτικό βήμα την άποψη και τα αιτήματα των εργατών, καθιστώντας σαφές ότι το ζήτημα των καπνών δεν ήταν μόνο οικονομικό, αλλά και βαθιά κοινωνικό.
19 Δεκεμβρίου 1928
Από τις συνεχόμενες βροχές, η οδός Αγρινίου – Μεσολογγίου καταστράφηκε σε εκείνα τα σημεία, όπως αναφέρει ο συντάκτης του ΕΜΠΡΟΣ, που είχε ήδη προβλήματα. Η αθλιότητα αυτού του δρόμου ήταν βέβαια γνωστή και στο νομομηχανικό και στο μηχανικό της Τριχωνίδας. Καταστράφηκε επίσης και η γέφυρα της διώρυγας που συνδέει τις δύο λίμνες και υπήρχε φόβος να υπάρξουν θύματα. Η πόλη του Αγρινίου επίσης είχε ήδη ηλεκτροφωτιστεί και τον επόμενο μήνα Ιανουάριο του 1929 στους δρόμους θα τοποθετούνταν πινακίδες με τα ονόματά τους.
Στα καλλιτεχνικά της πόλης κυριαρχούσε η έκθεση ζωγραφικής του Γεωργιάδη, τα εγκαίνια της οποίας δεν ήταν απλά και μόνο ένα καλλιτεχνικό γεγονός, αλλά και κοσμικό. Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1891, και πέθανε το 1951 στο ίδιο μέρος. Με τη ζωγραφική άρχισε να ασχολείται από 13 χρονών και να φιλοτεχνεί πορτρέτα και αγιογραφίες, όπως το πορτρέτο τού ήρωα Παναγιώτου και κατόπιν τις αγιογραφίες τού ναού τής Σκουτεσιάδας. Ο δήμος Αγρινίου τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε δρόμο της πόλης. (ΕΜΠΡΟΣ, φύλ. 20/12/1928, Σελ. 4)
Φωτογραφία: Ανδρέας Γεωργιάδης
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
