.
| AΓΡΙΝΙΩΤΙΚΟ ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ |
1858: Διορίζεται Δήμαρχος Αγρινίου, ο Αθανάσιος Τσακανίκας
1926: Στέγαση του εργοστασίου φωτισμού
1932: Επανιδρύεται ο Μουσικός Σύλλογος Ορφέας
1974: Ο ΘΟΚ στο Αγρίνιο
1 Οκτωβρίου 1858
Με το Βασιλικό διάταγμα της 1ης Οκτωβρίου 1858, διορίζεται Δήμαρχος Αγρινίου, ο Αθανάσιος Τσακανίκας. Απολύθηκε, πάλι με Βασιλικό διάταγμα, στις 30 Δεκεμβρίου 1864.
Δείτε ΕΔΩ το ΦΕΚ του διορισμού του.
1 Οκτωβρίου 1926
Το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου εγκρίνει την εισήγηση του Δημάρχου Ανδρέα Παναγόπουλου με την οποία ζητούσε να προβεί ο Δήμος στη στέγαση του εργοστασίου φωτισμού (με ασετιλίνη) της πόλης του Αγρινίου με φύλλα τσίγκου και ψηφίζει ομόφωνα πίστωση 3. 800 δρχ για το συγκεκριμένο έργο, την οποία καταλογίζει σε βάρος των υπόχρεων ηλεκτρολόγων, Σουβαλιώτη και Στυλιανίδη.
1 Οκτωβρίου 1932
Με την αρωγή του Δήμου Αγρινίου επανιδρύεται ο Μουσικός Σύλλογος Ορφέας. Πρόεδρος του νέου Νομικού Προσώπου είναι ο Δήμαρχος Αγρινίου Ανδρέας Παναγόπουλος, αντιπρόεδρος, ο Μιλτιάδης Τζάνης, γενικός γραμματέας, ο Γιώργος Τζωρτζόπουλος, ταμίας, ο ταμίας του Δήμου, Γιαννακόπουλος, ειδικός γραμματέας ο τμηματάρχης του Δήμου Χριστόφορος Γεροβασίλης και ειδικός έφορος, ο ζωγράφος Ανδρέας Γεωργιάδης.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η ίδρυση του μουσικού συλλόγου «ΟΡΦΕΥΣ» τοποθετείται γύρω στο 1890, σιγά – σιγά όμως και με την πάροδο του χρόνου η λειτουργία του αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα, έτσι ώστε να χρειαστεί ο Δήμος Αγρινίου να επιχειρήσει να αναλάβει τη συντήρηση του, όπως προκύπτει από την τοπική εφημερίδα το φως του Αγρινίου εκείνης της εποχής.
1η Οκτωβρίου 1944
Κατόπιν διαμαρτυριών απάντων των Αξ/κών, ότι οι φυλακαί της Αγίας Τριάδος δεν ήτο χώρος περιορισμού κατάλληλος αφ’ ενός λόγω της κακίστης καταστάσεως του οικήματος, αφ’ ετέρου δε λόγω της σμικρότητος τούτου όπου πλήθος ανθρώπων ευρίσκετο ο είς επί του άλλου μή δυνάμενοι όχι μόνον να κοιμηθούν άλλα και μετά μεγίστης δυσκολίας να κινούνται δεδομένου ότι μόνον οι συλληφθέντες Αξ/κοί και λοιποί πρόκριτοι της πόλεως υπερέβαινον τους 250 απεφασίσθη η μεταφορά των κρατουμένων εις τας εντός της πόλεως αχρήστους καπναποθήκας Παναγοπούλου, εις ας και μεταφέρθησαν και λοιποί κρατούμενοι ευρισκόμενοι εις τα Τμήματα της Ε.Π. θεωρηθέντες ως επικίνδυνοι.
Η τραγική πομπή των κρατουμένων εξέρχεται των φυλακών της Αγίας Τριάδος παρουσιάζουσα οικτρότατον θέαμα. Κατηφείς και συντετριμένοι άπαντες έχοντες ανά χείρας τα διάφορα μικρά πράγματα άτινα εχρησιμοποίουν διά τας ανάγκας των εξέρχονται και υπό τας ύβρεις και τας ωθήσεις των ελασιτών αφ’ ενός και αφ’ ετέρου υπό τους γιουχαϊσμούς των υπ’ αυτών συγκεντρωθέντων αλητών της πόλεως, προχωρούν προς τας Καπναποθήκας αι οποίαι έμελλον να χρησιμεύσωσιν ως κτίριον πολυμήνου βασανισμού των.
Από της 1ης Οκτωβρίου 1944 μέχρι της 10ης Μαρτίου 1945 όλη η ανωτέρω δύναμις Αξ/κών και οπλιτών του Τάγματος ως και πλείστοι πρόκριτοι της πόλεως Αγρινίου παρέμεινε εις τας Καπναποθήκας Παναγοπούλου αίτινες εχρησιμοποιήθησαν ως φυλακαί ημών υπό του Ε.Λ.Α.Σ.
1 Οκτωβρίου 1974
Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου αναχώρησε από την Αθήνα για το Αγρίνιο, για να δώσει δύο παραστάσεις στις 2 και 3 Οκτωβρίου με τις θεατρικές παραγωγές, «Όμηροι», του Λουκή Ακρίτα και «Το νερόν του Δρόπη», του Μιχάλη Πασιαρδή. (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φυλ. 1.10.1974, Σελ. 6).
Φωτογραφία: Μουσικός Σύλλογος Ορφέας
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
