Κινηματογραφικά αριστουργήματα στο Ελληνίς
Tο Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2022 Ντίβα/Diva
Η Ντίβα (αγγλικά: Diva), είναι Γαλλική ταινία του 1981 σε σκηνοθεσία Ζαν-Ζακ Μπενέξ, από την ομώνυμη νουβέλα του Ντελακόρτα, σε σενάριο του συγγραφέα και του σκηνοθέτη.
Πλοκή
Ο Ζιλ είναι ένας νεαρός παριζιάνος ταχυδρόμος που λατρεύει τη μαύρη Αμερικανίδα τραγουδίστρια της όπερας Cynthia Hawkins. Κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας της και κατά παράβαση της επιθυμίας της, ο Ζυλ την ηχογραφεί μ’ ένα υψηλής ποιότητας μαγνητόφωνο. Στη συνέχεια, κλέβει από το καμαρίνι της το φόρεμα που φορούσε.
Αργότερα, ο Ζιλ βρίσκει μια ηχογραφημένη κασέτα με την ηχογραφημένη μαρτυρία μιας δολοφονημένης πόρνης, που κατονομάζει έναν ανώτερο αξιωματικό της αστυνομίας, ως τον επικεφαλής σ’ ένα κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών και πορνείας. Ο Ζιλ καταδιώκεται από δύο γκάνγκστερ που θέλουν να αποκτήσουν την ηχογράφηση της συναυλίας της Cynthia Hawkins. Επιπλέον, καταδιώκεται και από τους μπράβους του διεφθαρμένου αστυνομικού που θέλουν να αποκτήσουν την ηχογραφημένη μαρτυρία που τον ενοχοποιεί.
Ο Ζιλ γνωρίζεται με μια νεαρή γαλλο-βιετναμέζα την Άλμπα και τον μυστηριώδη φίλο της Γκοροντίς οι οποίοι τού προσφέρουν καταφύγιο και προστασία. Ο Ζιλ επιστρέφει το φόρεμα στην τραγουδίστρια και την προστατεύει από τον εκβιασμό που την ασκούν οι δύο γκάνγκστερ. Ο Γκοροντίς προστατεύει τον Ζιλ από τους μπράβους του διεφθαρμένου αστυνομικού.
Βραβεία
-
- Βραβείο Σεζάρ Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη
- Σεζάρ Μουσικής
- Σεζάρ Φωτογραφίας
- Σεζάρ Ήχου
Κριτικές
Η Ντίβα είναι η πρώτη ταινία του Ζαν Ζακ Μπενέξ ενός Γάλλου σκηνοθέτη με θητεία στη διαφήμιση, που στην εποχή του διαφοροποιήθηκε από την κυρίαρχη ρεαλιστική τάση του γαλλικού σινεμά. Η ταινία στην αρχή αντιμετωπίσθηκε αρνητικά από την κριτική αλλά βρήκε ανταπόκριση στο κοινό και έμεινε για ένα ολόκληρο χρόνο στις αίθουσες. Οι αμερικανικές θετικές κριτικές βοήθησαν επίσης στην επιτυχία.
Η ταινία απέκτησε ένα cult status και θεωρήθηκε ως μια αισθητική πρόταση ανανέωσης του ευρωπαϊκού κινηματογράφου του δημιουργού. Υπήρξε η ταινία η πιο εμβληματική εκπρόσωπος της τάσης “σινεμά της εικόνας”. Παράλληλα, η ταινία συνεχίζει την παράδοση του φιλμ νουάρ και του γαλλικού αστυνομικού.
