.
Κινηματογράφος Δήμου Αγρινίου
Άνεσις | Χαρ. Τρικούπη 33 – Αγρίνιο | τηλ.: 26410 44345
Είμαι Ακόμη Εδώ
(I’m Still Here), του Βάλτερ Σάλες
Aπό την Πέμπτη 20 έως και την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2025
στον Δημοτικό κινηματογράφο Άνεσις
O Bραζιλιάνος σκηνοθέτης («Κεντρικός Σταθμός», «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας»)
είναι ακόμα εδώ! Επέστρεψε, 12 χρόνια μετά το «On the Road»,
με μία πολιτικά στιβαρή, αληθινή ιστορία,
με μία ακόμα πανανθρώπινη, συγκινητική, τρυφερή ταινία.
Ώρα προβολής: καθημερινά στις 9:30, το βράδυ
εκτός από την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2025
που η Κινηματογραφική Λέσχη προβάλει την ταινία: Στην τύχη ο Μπαλταζάρ
Βραζιλία, Γαλλία, 2024 | Παραγωγή: Μαρία Καρλότα Μπρούνο,
Ροντρίγκο Τεϊξέιρα, Μαρτίν ντε Κλερμόν-Τονέρ
Σκηνοθεσία: Βάλτερ Σάλες | Σενάριο: Μουρίλο Χάουζερ, Εϊτόρ Λορέγκα
Φωτογραφία: Aντριαν Τεϊτζίντο | Μοντάζ: Αφόνσο Γκονσάλβες
Μουσική: Γουόρεςν Ελις
Πρωταγωνιστούν: Φερνάντα Τόρες, Σέλτον Μέγιο, Φερνάντα Μοντενέγκρο
Διάρκεια: 136 λεπτά | Διανομή: Spentzos Film
Το σπίτι του Ρούμπενς και της Γιούνις Παΐβα ήταν πάντα ανοικτό. Μία ευήλια, γωνιακή μονοκατοικία στην παραλία του Ρίο ντε Τζανέιρο – αρκετά μεγάλη για να στεγάζει τα πέντε παιδιά τους, αρκετά ταπεινή για να ταιριάζει σ’ έναν πρώην βουλευτή του Εργατικού Κόμματος και νυν απλό πολιτικό μηχανικό. Φίλοι, ξαδέλφια, συμμαθητές γέμιζαν τους κήπους και τους καναπέδες, πιτσιρίκια έτρεχαν ξυπόλητα από τη θάλασσα μεταφέροντας αλμύρα στα μωσαϊκά, γάργαρα γέλια συνόδευαν το σήμα-καταταθέν σουφλέ της οικοδέσποινας στην τραπεζαρία, φωτογραφίες έβγαιναν με σύσσωμη την ευρύτερη οικογένεια πάνω στην άμμο.
Εκείνη την εποχή όμως, ο βραζιλιάνικος ήλιος έριχνε και μία βαριά σκιά. Πολιτικές συζητήσεις και καπνοί ανήσυχων τσιγάρων πότιζαν τους δερμάτινους καναπέδες του γραφείου του Παΐβα, εκεί που μαζεύονταν οι άντρες για να συζητήσουν τις εξελίξεις της Δικτατορίας από τον Βραζιλιάνικο Στρατό. Ηταν ήδη 1971, το Πραξικόπημα μετρούσε 7 χρόνια, και αυτοί που μπορούσαν εγκατέλειπαν τη χώρα για μια καλύτερη, ελεύθερη ζωή στην Ευρώπη. Οσοι είχαν την οποιαδήποτε σύνδεση με την αριστερά άλλωστε ήταν υπό παρακολούθηση. Αν έδιναν την οποιοδήποτε αφορμή μπορούσαν να «εξαφανιστούν». Πράκτορες χτυπούσαν την πόρτα των σπιτιών τους και τους έπαιρναν «για μία τυπική κατάθεση». Δεν επέστρεφαν ποτέ. Μετά από βασανιστήρια στις φυλακές, τούς «εξαφάνιζαν». Και κανείς δεν μπορούσε να αποδείξει τίποτα για τις μαζικές δολοφονίες του Κράτους. Ελικόπτερα του στρατού ξεφορτώνονταν εκατοντάδες πτώματα στην ανωνυμία του ωκεανού.
Ο Ρούμπενς φαινόταν πολύ μακριά από όλα αυτά. Τρυφερός, γελαστός, πειραχτήρι αγαπούσε την καθημερινότητα του παραλιακού του σπιτιού. Κοιτούσε με γλύκα τη γυναίκα του, υπέκυπτε στις πιέσεις του πιτσιρικά γιου του για σκύλο, χόρευε ξέφρενο rock ‘n’ roll με την μεγάλη κόρη του που ήταν έτοιμη να φύγει στο Λονδίνο για σπουδές, έθαβε τρυφερά το δοντάκι της μικρής του στην παραλία – έθιμο που θα της έφερνε τύχη αν «ήταν ακόμα εκεί» όταν θα έψαχνε να το ξαναβρεί.
Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη
δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός
Γενική είσοδος: 6 ευρώ
Μαθητικό, Φοιτητικό, Ανέργων, Πολυτέκνων, Αμεα: 4 ευρώ
