Είχαν τελειώσει οι πολλές δουλειές με τα καπνά,
από τα μέσα Αυγούστου και ήμασταν στον Σεπτέμβρη του 1958,
όταν θα έπρεπε να ετοιμαστώ για να πάω στην πρώτη Δημοτικού!
- του Γιώργου Β. Σολτάτου
Οι ωραίες και ανέμελες μέρες περνούσαν τόσο γρήγορα,
όσο πιο αργά περνούσαν οι μέρες της ταλαιπωρίας μας στα καπνά!
Από το τελείωμα του μαζέματος και του αρμαθιάσματος μέχρι την έναρξη της σχολικής μας χρονιάς, χανόμασταν σχεδόν όλη την μέρα, προσπαθώντας να αναπληρώσουμε την έλλειψη ζάχαρης του οργανισμού μας, με την κατανάλωση σύκων και σταφυλιών, λεηλατώντας τις συκιές και τις κληματαριές, στον κάμπο!
Ξεκινάγαμε το πρωί, σχεδόν γυμνοί, από την μέση και πάνω, με τα μαύρα σώβρακα που τα συγκρατούσε εκείνο το διαολεμένο στρογγυλό λάστιχο, που άφηνε το σημάδι στην τρυφερή μέση μας! Το δε γάλα των φύλλων της συκιάς, γίνονταν μαρτύριο από την φαγούρα, που έκανε στα τρυφερά σώματά μας!
Ο κάμπος ήταν όλος δικός μας!
Μας κυνηγούσαν βέβαια οι αγροφύλακες, αλλά οι περισσότεροι από μας, είχαμε σπάσει όλα τα ρεκόρ ταχύτητας! Οι αδύναμοι συνήθως κράταγαν τσίλιες !
Η κατανάλωση γίνονταν συνήθως στην βρύση στον Μύτικα ή σε αυτή της Νερατζιάς!
Προτιμούσαμε τον Μύτικα, γιατί κάναμε και το μπάνιο στην Πλαζ Ντελή που ήταν εκεί και που είχε άνετη πρόσβαση στην λίμνη, χωρίς να μας ταλαιπωρούν οι βδέλλες, μια και δεν υπήρχαν καλάμια και ρουγκλιά , που αφθονούσαν σε άλλες περιοχές της!
Ωραίοι μετά γυρνούσαμε , στα σπίτια μας, λες και δεν έγινε τίποτα!
Το Σάββατο, όπως κάθε σχεδόν Σάββατο, η μάνα μου, αφού μου έκανε το σχετικό κεφαλοκλείδωμα, με καθήλωσε στην τσίγκινη λεκάνη για να με λούσει, με το γνωστό σαμπουάν της εποχής, το πράσινο σαπούνι Αστιγξ, πού η παραγωγή του γίνονταν στο Αιτωλικό! Όταν αντιδρούσα με ξανάφερνε στην τάξη με το σαπουνίσιο κτύπημα στο κεφάλι!
Μετά με οδήγησε στον γείτονα τον μπάρμπα Βαγγέλη για να με κουρέψει, έτσι ώστε να είμαι έτοιμος για το σχολείο! Ήταν ευκαιρία να κλείσει και το μικρό χρέος , από τα ουζάκια που χρώσταγε στο μαγαζάκι μας!
Ο μπάρμπα Βαγγέλης, ήταν ο κουρέας της γειτονιάς! Είχε ένα ψαλίδι που την άνοιξη το χρησιμοποιούσε να κουρεύει και τις γίδες της γειτονιάς!
Δεν είχε καρέκλα να καθόμαστε και χρησιμοποιούσε ένα δέμα καπνού για κάθισμα!
Από κούρεμα; Τύφλα να είχαν οι πεζούλες της Παλιοπαραβόλας!!
Βέβαια υπήρχαν κουρεία στο Χωριό, αλλά προτιμούσαμε τον γείτονα!
Ο Θεός και ο γείτονας ήταν άλλωστε το ρητό που κυριαρχούσε τότε, σε αντίθεση με το τι ισχύει σήμερα!
Και έφθασε η μεγάλη μέρα!
Σηκώθηκα πολύ πρωί και αφού έφαγα ο πρωινό (φέτα ψωμιού με τριμμένη ντομάτα, ρίγανη, αλάτι και λάδι), φορτώθηκα την “μαρούδα “,κάτι μεταξύ ταγαριού και σύγχρονης γυναικείας τσάντας, κρεμαστής,τελευταία δημιουργία της μοδίστρας και γειτόνισσας Ευανθίας, φίλης της Μάνας μου !
Πριν ξεκινήσω ,η Μάνα μου ευχήθηκε:
” Παιδί μου ,να προσπαθήσεις να μάθεις γράμματα, να γίνεις χρήσιμος στην κοινωνία “!!
Χρήσιμος στην Κοινωνία!!!
Αλήθεια, πόσοι γονείς ,δίνουνε σήμερα τέτοια ευχή, σαν αυτή της “αγράμματης” Μάνας;
Το σχολείο ήτανε στο λόφο και συστεγάζονταν με το γυμνάσιο. Αργότερα, συνεχίστηκαν τα μαθήματα σε αίθουσα, που ενοικιάζονταν και βρίσκονταν στο κέντρο του Χωριού. Η είσοδος ήτανε στη Νότια πλευρά (ξεχωριστά από την είσοδο του γυμνασίου που ήτανε στην βόρεια) . Όταν έγινε το νέο κτήριο του Δημοτικού και μεταφέρθηκαν εκεί οι μαθητές, αυτή η είσοδος καταργήθηκε.
Η πρώτη μου δασκάλα , ήτανε η μακαρίτισσα Γεωργία, που έκανε μάθημα και στην πρώτη τάξη και στην τετάρτη (στην κοινή αίθουσα)! Τότε για να ανέβεις στον λόφο δεν υπήρχανε τα σκαλοπάτια, που έγιναν αργότερα! Στην Δυτική αυλή του σχολείου, βρίσκονταν το σήμαντρο, που έπρεπε να κτυπάει κάθε πρωί, για να “καλεί “, τους μαθητές στο σχολείο!
Καλή σχολική χρονιά στα παιδιά και στους δασκάλους!!
