Δεν είναι τυχαίο
που έχει καταχωρηθεί
ως ίδιον της περιοχής η λέξη: «γούρνα»(Όλα για μια «γούρνα» γίνονται.
Για μια «γούρνα», που δεν είναι καν «γούρνα»)
- γράφει ο provocatorας
Και δεν είναι που ζούμε σε «γούρνα», είναι που σκεφτόμαστε «γούρνα», ονειρευόμαστε «γούρνα», καταναλώνουμε «γούρνα»… Και δεν είναι που πάμε σε εκλογές αυτοδιοίκησης… χωρίς αυτοδιοίκηση…. Είναι που η «γούρνα», δεν είναι «γούρνα», γιατί θα μπορούσε να ήταν καλύτερη «γούρνα».
Ο εμφύλιος της «γούρνας»: από τη μία οι υποστηρικτές της δημοτικής αρχής, οι οποίοι υπερασπίζονται την αισθητική της «γούρνας»… κι από την άλλη η ανοιχτή πολυχρωμία του μπλε, του πράσινου, του χρυσαφί και των άλλων χρωμάτων, η οποία «διαρρηγνύει τα ιμάτιά της» υποστηρίζοντας ότι, τέτοια «γούρνα», ούτε στους πιο φρικτούς της εφιάλτες.
Μεγάλα γλέντια!!!
Για να ηρεμήσουμε όμως λιγάκι, γιατί, όπως όλοι γνωρίζετε, παρθενογένεση στην αισθητική, τη μόδα και την τέχνη δεν υπάρχει. Από κάπου τις κλέβουν αυτές τις ιδέες κι έρχονται και τις εφαρμόζουν στο Αγρίνιο.
Η πρώτη σκέψη ήταν ότι, αυτό το κίτς ενδοδαπέδιο συντριβανάκι η δημοτική αρχή του Αγρινίου το εμπνεύστηκε από κάποιο ξενοδοχείο, στο οποίο φιλοξενήθηκε ο Δήμαρχος του Αγρινίου ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΚΕΔΕ. Όμως δεν είναι έτσι. Άλλη είναι η πηγή της έμπνευσής της.
Το εμπνεύστηκε από μία πλατεία του Παναιτωλίου, η οποία υπήρξε πρωτοποριακή στην αισθητική της.
Ιδού, λοιπόν η πρωτοπορία:
Όπως βλέπετε, πίσω από τη θλιμμένη μάνα του Καπράλου ένας πρωτοπόρος δήμαρχος, του πρώην δήμου Θεστιέων, μερίμνησε να κατασκευάσει ένα ενδοδαπέδιο συντριβάνι. το οποίο πλημμύριζε και συνεχίζει να πλημμυρίζει με δροσιά και νερά μια ολόκληρη πλατεία, πηγή έμπνευσης, για τις πλατείες του μέλλοντος μας.
Άρα «προς τι το μίσος και η κακιά, ο αλληλοσπαραγμός και αλληλοεξόντωση»;
«Αλλά… τέτοιοι είστε».
Βάρδα μόνο, μην περάσει και από τις δύο πλατείες κανένας απ΄αυτούς που υπερασπίζονται τους υδάτινους πόρους και αντιστέκονται στην κατασπατάλησή τους και μπλέξουμε άγρια.
Θα αρχίσουν οι καταγγελίες για το νερό που κυλά και χάνεται, «τη ζωή που κυλά και χάνεται»… στην παρακάτω γωνία στον υπόνομο… Κι άλλο να στα γράφω, κι άλλο να τ’ ακους…
