Καταλάβατε κ. Μητσοτάκη και κ. Τσιάρα,
γιατί οι φεμινίστριες μιλούν για «κρατικές γυναικοκτονίες;»
- της Φωτεινής Λαμπρίδη
Πρώτα παγώσαμε, μετά θυμώσαμε πάλι. Ανταλλάξαμε μηνύματα και τηλεφωνήματα -πάλι- μήπως χωρέσει αυτός ο θυμός στην αγκαλιά της φίλης, της αδερφής, της φεμινιστικής συλλογικότητας. Αλλά ξέρετε κάτι; Έρχεται με τόση φόρα αυτός ο φθόνος απέναντι στη γυναίκα κάθε φορά που το δελτίο ανακοινώνει μια νέα γυναικοκτονία, που ο θυμός γίνεται οργή κι ο πόνος βαθιά απελπισία.
Γυναικοκτονία και παιδοκτονία στην Καβάλα. Γιατί μια γυναίκα ήθελε να φύγει, πάλι. Γιατί μια γυναίκα δεν ήθελε να παραμείνει στη σχέση. Κι άρχισε να κακοποιείται να εκφοβίζεται να απειλείται, πάλι. Γιατί μια μητέρα, ήθελε να καταφύγει στη Γερμανία, μακριά από έναν επικίνδυνο σύντροφο -άρα και πατέρα- για να σωθεί η ίδια και το παιδί της, για να μη μεγαλώσει το μωρό σε ένα περιβάλλον μίσους και διαρκούς αγωνίας.
Μια γυναίκα έτρεμε πάλι. Και ζητούσε από τη γειτόνισσα να την καλεί κάθε μισή ώρα. Γιατί δεν ήταν παράλογος ο φόβος, γιατί κινδύνευε. Πάλι.
Και πλησίαζε μια δίκη, πάλι. Που θα όριζε αν θα έπαιρνε την επιμέλεια του παιδιού της, ή αν το παιδί θα έμενε στα χέρια του κακοποιητή της όπως συνέβη σε τόσες περιπτώσεις όπου η έδρα του δικαστηρίου αποθρασυμένη από το νομοσχέδιο Τσιάρα, παραδίδει την επιμέλεια στον κακοποιητή.
Γιατί όλο και κάποιος θα αναμασήσει το επιχείρημα του Λοβέρδου, ότι ένας κακοποιητικός σύζυγος μπορεί να είναι καλός γονιός.
Κι έρχεται η πραγματικότητα να επιβεβαιώσει με αίμα τις δολοφονικές πολιτικές, πάλι. Ότι πολύ απλά, ένας κακοποιητικός σύντροφος συνήθως δεν είναι καθόλου καλός γονέας, γιατί η κτητικότητα της πατριαρχίας επεκτείνεται και στο παιδί, που αν κινδυνεύει να το χάσει όπως τη μάνα του, το παίρνει κι αυτό στον τάφο. Ή αυτός θα τους έχει ή θα τους στερήσει τη ζωή.
Ο κ. Μητσοτάκης, διαμήνυσε πρόσφατα από τη ΔΕΘ, ότι αποδέχεται τον όρο γυναικοκτονία αλλά δεν πρέπει να αποκτήσει νομική κατοχύρωση. Ο κ. Τσιάρας προηγουμένως με το νόμο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, παρέδωσε παιδιά σε κακοποιητές και τόνωσε τον φόβο και την απελπισία των γυναικών που έχουν το νόμο απέναντι τους.
Ο πρωθυπουργός μας συμβούλεψε μάλιστα, να χρησιμοποιούμε τον όρο στον δημόσιο διάλογο « …γιατί βοηθάει στο σπάσιμο της σιωπής που περιβάλλει αυτά τα εγκλήματα»!
Παρά την ευρεία όμως χρήση του ότου, είχαμε την 20 γυναικοκτονία για το 2022. Καταλάβατε κ. Μητσοτάκη και κ. Τσιάρα γιατί οι φεμινίστριες μιλούν για κρατικές γυναικοκτονίες;
Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί ακόμα για να μεριμνήσετε ώστε να μη φοβάται μια γυναίκα να χωρίσει; Ώστε να μην τρέμει για την ίδια και το παιδί της;
Πόση οργή και πόνο πρέπει να προκαλέσει αυτό το. «πάλι»;
