- Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας
Μια μέρα σαν αυτή, πριν από 61 χρόνια, γεννήθηκε ο Γιάννης Αγγελάκας
Ο Γιάννης Αγγελάκας (Νεάπολη Θεσσαλονίκης, 30 Οκτωβρίου 1959) είναι Έλληνας τραγουδιστής, μουσικός και ποιητής. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Τρύπες, από το 1983 ως το 2001. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, ακολούθησε σόλο μουσική καριέρα, κυκλοφορώντας προσωπικούς δίσκους σε συνεργασία με πληθώρα άλλων καλλιτεχνών και μουσικών σχημάτων και συνεχίζοντας να είναι ενεργός στην ελληνική μουσική σκηνή μέχρι και σήμερα.
Ο ίδιος αναπολεί με χαρά την ανέμελη παιδική του ηλικία, παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη φτωχή συνοικία της Νεάπολης, με καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του από τον Θολό Σερρών. Το ταλέντο του ως εκτελεστής και ηθοποιός αναδείχθηκε από τότε καθώς συνήθιζε να στήνει μικρές θεατρικές παραστάσεις για τα παιδιά της γειτονιάς του.[1]
«Διακατέχομαι κι εγώ από το σύνδρομο του χαμένου φτωχοπαραδείσου».
Τα εφηβικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τη μουσική των Beatles, Rolling Stones, Pink Floyd καθώς και του David Bowie. Παράλληλα, εκείνη την εποχή η Νεάπολη προσέφερε εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη μιας ζωντανής ροκ, μέταλ και πανκ σκηνής, με πολλά νέα άτομα να δημιουργούν αυτοσχέδια μουσικά συγκροτήματα και να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον κόσμο του νέου, αντικομφορμιστικού και πολιτικοποιημένου αυτού ήχου. Σε αυτό το περιβάλλον, ο Αγγελάκας απέκτησε τις βάσεις της μουσικής του παιδείας και το 1983 δημιούργησε τελικά μαζί με τον φίλο του, Γιώργο Καρρά, τις Τρύπες.[1]
Καλλιτεχνική πορεία
Με τις Τρύπες κυκλοφορεί 7 δίσκους με μεγάλη απήχηση στο ελληνικό κοινό, ενώ τραγούδια όπως το “Ταξιδιάρα Ψυχή”, “Δε Χωράς Πουθενά”, “Γιορτή” περιλαμβάνονται μέχρι και σήμερα στα πιο δημοφιλή ελληνικά ροκ κομμάτια όλων των εποχών.
Η πρώτη του συμμετοχή σε δίσκο άλλου συγκροτήματος πραγματοποιήθηκε το 1990 στον δίσκο “Άντε… και καλή τύχη μάγκες”, ο οποίος ηχογραφήθηκε από πολλούς καλλιτέχνες στην μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου. Το 1995 μαζί με τον Γιώργο Καρρά κυκλοφορούν τον δίσκο “Υπέροχο Τίποτα”.[2]
Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος Τρύπες, συμμετείχε σε συναυλίες μαζί με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και συνεργάστηκε μαζί του στον δίσκο “Βραχνός προφήτης” που κυκλοφόρησε το 2000. Το 2001 συμμετείχε στον δίσκο του Γιώργου Χριστιανάκη “Ο θυρωρός”, όπου έγραψε τους στίχους και τραγούδησε στο κομμάτι “Κυρία των μέσα μου ανέμων”.[2]
«Πρώτη μου μουσική μνήμη είναι η «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Τσιτσάνη
και ο Καζαντζίδης στα ραδιόφωνα κάθε Κυριακή.
Ακόμα και σήμερα, τον Καζαντζίδη μόνο Κυριακές τον αντέχω.»
Alltogethernow και σόλο μουσική καριέρα
Η προσωπική μουσική πορεία του Αγγελάκα ξεκινάει το 2004 με την ίδρυση της δισκογραφικής του εταιρίας “Alltogethernow”, η οποία, όπως δηλώνει και ο ίδιος “είναι μια εταιρία που δημιουργήσαμε, μαζί με μερικούς φίλους, για να προστατέψουμε το έργο μας και το εσωτερικό μας περιβάλλον”. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ της δισκογραφικής, μια συνεργασία του Αγγελάκα με τον τσελίστα Νίκο Βελιώτη με τίτλο “Οι Ανάσες των Λύκων”.[2] Ο δίσκος αναδεικνύει την πειραματική διάθεση που θα εφαρμόσει ο Αγγελάκας στη μουσική του τα επόμενα χρόνια.
Την ίδια χρονιά ακολουθεί ο πρώτος καθαρά προσωπικός του δίσκος, για τις ανάγκες του οποίου δημιουργεί το μουσικό σχήμα “Οι Επισκέπτες”. Το άλμπουμ ονομάζεται “Από ‘δω και Πάνω” και σηματοδοτεί την αποχώρηση του Αγγελάκα από τις ροκ και πανκ ρίζες που χαρακτήριζαν τις Τρύπες προς εξερεύνηση ενός νέου ήχου που στηρίζεται στην έντεχνη και την παραδοσιακή μουσική με όργανα όπως την ακουστική κιθάρα, το μπουζούκι και τις τρομπέτες να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Από τον δίσκο ξεχωρίζει το κομμάτι “Σιγά μη Κλάψω” το οποίο στη συνέχεια θα γίνει το δημοφιλέστερο τραγούδι του Αγγελάκα στη σόλο πορεία του.
Τα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσει τους δίσκους “Πότε θα Φτάσουμε Εδώ” (2007), πάλι σε συνεργασία με τον Βελιώτη, “Σαράβαλο/Η Γελαστή Ανηφόρα” (2012) και “Ήσυχα Τραγούδια για Ανέμελα Λιβάδια” (2016) με το μουσικό σχήμα “Οι 100º C”, με τους οποίους εξακολουθεί να δίνει συναυλίες μέχρι και σήμερα. Παράλληλα ασχολείται με την παραγωγή δίσκων για άλλους μουσικούς, πολλοί από τους οποίους γίνονται και μέλη της “Alltogethernow”, όπως ο Ψαραντώνης.[2]
«Τις φάγαμε, αλλά δώσαμε κιόλας. Δόξα τω Θεώ, το γλεντήσαμε.
Το ευχάριστο ήταν ότι πολύς κόσμος το γλεντούσε μαζί μας.»
Κινηματογραφικό έργο και ποίηση
Ως μέλος στις Τρύπες, ο Αγγελάκας ηχογραφεί 4 τραγούδια για την ταινία “Η Εποχή των Δολοφόνων” (1993), τα οποία το ίδιο το συγκρότημα παίζει ζωντανά στην ταινία. Τα τραγούδια αυτά καταλήγουν στο δίσκο “Υπέροχο Τίποτα”.[2]
Το 1999 θα αναλάβει ένα μικρό ρόλο στη ταινία “Χώμα και Νερό”. Ο πιο αναγνωρίσιμος όμως ρόλος του στο σινεμά θα αποτυπωθεί το 2002 στην ταινία του Νίκου Νικολαΐδη: “Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα”, στην οποία αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δημιουργώντας παράλληλα και τη μουσική της ταινίας, η οποία θα κυκλοφορήσει αργότερα σε δίσκο.[2]
Το 2009 ο Παντελής Βούλγαρης εμπιστεύεται στον Αγγελάκα τη δημιουργία του soundtrack για την ταινία Ψυχή Βαθιά, το οποίο επίσης θα κυκλοφορήσει από την alltogethernow. Για την μουσική της ταινίας, κέρδισε το βραβείο πρωτότυπης μουσικής στα Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για το 2010.[3] Έγραψε τη μουσική για το ντοκιμαντέρ “Χρεοκρατία” (“Deptocracy”) των Κατερίνας Κιτίδη και Άρη Χατζηστεφάνου, το 2011.
Έχει επίσης εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές (Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι και Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;), οι οποίες συνοδεύονται από δικά του σκίτσα. Το 2000 κυκλοφορεί το βιβλίο Για την καρδιά ενός κτήνους 1985-2000 που περιέχει όλους τους στίχους του, καθώς και συνεντεύξεις.[2]
«Αυτό που με γεμίζει είναι που μπορώ ακόμα
να παίρνω φόρα και να κουτουλάω πάνω στα ντουβάρια της νεοελληνικής ανοησίας.
Ακόμα κι αν δεν ανοίξω καμιά τρύπα,
είναι ένας αξιοπρεπής τρόπος να τρώω τα μούτρα μου.»
