Το τέλος της Χρυσής Αυγής και η άνοδος της ακροδεξιάς
Η Χρυσή Αυγή τελείωσε,
αλλά είναι ακόμα εδώ
Εξακολουθούν να σημειώνονται επιθέσεις
με ρατσιστικό και ομοφοβικό περιεχόμενο
- του Γιάννη Αλμπάνη -
Συμπληρώνονται σήμερα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Επρόκειτο για μια από τις ειδεχθέστερες πολιτικές δολοφονίες στη νεότερη πολιτική Ιστορία. Η οργή και ο αποτροπιασμός που προκάλεσε το φασιστικό έγκλημα, ανάγκασαν τις Αρχές να κινηθούν επιτέλους εναντίον της Χρυσής Αυγής και να την αντιμετωπίσουν ως αυτό που ήταν: μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Η κρατική ανοχή είχε τελειώσει.
Στις 22 Οκτωβρίου 2020 το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων χαρακτήρισε επισήμως τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση και καταδίκασε σε βαριές ποινές την ηγεσία της. Ο Ρουπακιάς καταδικάστηκε σε ισόβια για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Η δικαστική απόφαση σήμανε το τέλος της Χρυσής Αυγής.
Η σημασία
Το τέλος της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε αναμφίβολα ένα εξαιρετικά θετικό γεγονός για την ελληνική κοινωνία -και δεν πρέπει να το υποτιμάμε. Ο εγκληματικός μηχανισμός που ασκούσε τρομοκρατική βία σταμάτησε να λειτουργεί. Επιπλέον, αποδόθηκε δικαιοσύνη για πολλά από τα εγκλήματα του ναζιστικού μορφώματος. Πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι εκτός από τον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμαν, ενδέχεται να υπάρχουν και άλλα θύματα της Χρυσής Αυγής για τα οποία η αλήθεια δεν ήρθε στο φως.
Η τελική έκβαση της υπόθεσης επ’ ουδενί δίνει συγχωροχάρτι στις κυβερνήσεις, την αστυνομία και τη Δικαιοσύνη που επί δεκαετίες ανέχονταν τη δράση των χρυσαυγιτών, συνεχίζοντας την παράδοση των σχέσεων στοργής μεταξύ του κράτους και του ακροδεξιού παρακράτος. Είναι βέβαιο ότι η δικαιοσύνη δεν θα είχε αποδοθεί αν χιλιάδες άνθρωποι δεν είχα βγει στους δρόμους, αν δημοσιογράφοι όπως ο Δημήτρης Ψαρράς δεν είχαν δώσει μάχη για την αλήθεια, αν οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής δεν είχαν υπηρετήσει τη δικαιοσύνη χωρίς φειδώ δυνάμεων, αν η Μάγδα Φύσσα δεν είχε μετατραπεί στη Νέμεση των χρυσαυγιτών. Πάνω απ’ όλα, η δικαιοσύνη δεν θα είχε αποδοθεί αν ο Παύλος Φύσσας στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 δεν είχε ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον Τρόμο.
Η μετάλλαξη
Το τέλος της Χρυσής Αυγής δεν σήμανε όμως το τέλος της φασιστικής βίας. Αν και σαφώς λιγότερες στον αριθμό και πιο μικρής έντασης, εξακολουθούν να σημειώνονται επιθέσεις με ρατσιστικό και ομοφοβικό περιεχόμενο. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι αυτές οι επιθέσεις διαπράττονται από άτομα πολύ νεαρής ηλικίας. Ο φασισμός και ο ρατσισμός έχουν απήχηση σε ένα τμήμα της νεολαίας.
Ακόμα πιο ανησυχητικές είναι ο εκλογικές επιδόσεις των επιγόνων της Χρυσής Αυγής. Οι Σπαρτιάτες, ένα κόμμα υπό τον ουσιαστικό έλεγχο του Κασιδιάρη, κατάφεραν να μπουν στη Βουλή τον Ιούνιο του 2023 με 4,68%. Στη συνέχεια, οι εσωτερικές συγκρούσεις και η δικαστική απαγόρευση της συμμετοχής τους στις ευρωεκλογές, οδήγησαν του Σπαρτιάτες στην αφάνεια. Ωστόσο, το ζήτημα που έθεσε η εκλογική επιτυχία τους παραμένει. Παρά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και τη φυλάκιση της ηγεσίας της, 243.922 πολίτες ψήφισαν το μόρφωμα που εμφανιζόταν ως συνέχειά της. Για την ακρίβεια, το ψήφισαν επειδή εμφανιζόταν ως συνέχεια της και είχε την ευλογία του Κασιδιάρη.
Μπορεί οι Σπαρτιάτες να μην αποτελούν έναν μηχανισμό βίας, αλλά την αντιδημοκρατική και ρατσιστική ρητορεία τους δεν τη χωρίζει μεγάλη απόσταση από τα χρυσαυγίτικα ιδεολογήματα του μίσους.
Η άνοδος της Ακροδεξιάς
Πέρα από τους Σπαρτιάτες, η εκλογική άνοδος της ελληνικής Ακροδεξίας χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές η Ακροδεξιά πέτυχε ιστορικό υψηλό με 16,71%. Τα ακροδεξιά κόμματα πουν μπήκαν στην ευρωβουλή ούτε ασκούν βία ούτε είναι ναζιστικά. Επενδύουν πολιτικά όμως στον ρατσισμό, την ομοφοβία , τον αυταρχισμό, την απαξίωση της δημοκρατίας. Σπεκουλάρουν με το φόβο για το αύριο και την απογοήτευση από τη λειτουργία των κοινοβουλευτικών θεσμών. Στον τρόπο που πολιτεύονται, βλέπουμε σε μια πιο light εκδοχή τα βασικά στοιχεία της προπαγάνδας της Χρυσής Αυγής.
Ας μη γελιόμαστε. Η σημερινή επιτυχία της Ακροδεξιάς δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί αν επί χρόνια η Χρυσή Αυγή δεν διαμόρφωνε συνειδήσεις με όπλα το ψέμα και το μίσος. Από αυτή τη σκοπιά, η Χρυσή Αυγή μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά είναι ακόμα εδώ.
dnews.gr/
