Η 26η Ιουνίου ορίστηκε από την παγκόσμια
και διεθνή κοινότητα ως:Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων
Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών
και της Παράνομης Διακίνησής τους
Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων
Η Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων καθιερώθηκε στις 26 Ιουνίου 1998, ημερομηνία κατά την οποία το 1987 υπεγράφη η Διεθνής Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και το 1948 ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ.
Το Διεθνές Συμβούλιο κατά των Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό στάτους στον ΟΗΕ, εδρεύει στην Κοπεγχάγη και επιχορηγείται από την Ε.Ε. και τη δανέζικη κυβέρνηση. Ασκεί το έργο του μέσω του δικτύου των 200 Κέντρων Περίθαλψης και Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Βασανιστήριο είναι σοβαρός πόνος, είτε σωματικός, είτε ψυχικός, μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για την εκμαίευση πληροφοριών ή ομολογίας σχετικά με μια πολιτική ή άλλη πράξη, όπου, κατά την άποψή τους, δεν μπορούν να φτάσουν μ’ άλλον τρόπο.
Πριν από 2.500 χρόνια, οι Έλληνες είχαν δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στο παλιό ερώτημα «αν τα βασανιστήρια δικαιολογούνται». Ο Αριστοτέλης και ο Αντιφών αποφάνθηκαν ότι καμιά ομολογία – απόρροια βασανιστηρίων δεν μπορεί να έχει αξία στο δικαστήριο, αφού συνήθως ο βασανιζόμενος λέει αυτά που θέλει ν’ ακούσει ο βασανιστής του.
Με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών, το 1984 υπογράφηκε και το 1987 τέθηκε σε ισχύ, η Διεθνής Σύμβαση για την άμεση κατάργηση των βασανιστηρίων σ’ όλον τον κόσμο, επίτευγμα όπου η χώρα μας έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Ήδη, με τον «Νόμο Μαγκάκη», τα βασανιστήρια είχαν περάσει ως ιδιώνυμο αδίκημα στην εθνική μας νομοθεσία, λόγω και της δικτατορίας.
Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους
Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» στις 7 Δεκεμβρίου 1987 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις από τη χρήση των ναρκωτικών ουσιών και την παράνομη διακίνησή τους, αλλά και για να τιμήσει τον κινέζο μανδαρίνο Λιν Τσε Χσου (1785-1850), που απαγόρευσε το εμπόριο οπίου στην Καντώνα, με αποτέλεσμα να προκληθεί ο Πρώτος Πόλεμος του Οπίου το 1839.
Ο Ιατρικός Σύλλογος Αγρινίου σε ενημερωτικό δελτίο που κυκλοφόρησε στις 26 Ιουνίου του 2024, αναφέρει:
Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕστις 7 Δεκεμβρίου 1987.
Οποιαδήποτε φυσική ή τεχνητή ουσία που μπορεί να δράσει στο κεντρικό νευρικό σύστημα, κατασταλτικά ή διεγερτικά, είναι εξαρτησιογόνος. Εκτός από τις παράνομες υπάρχουν και πολλές ουσίες που επιδρούν με τον ίδιο τρόπο στο σώμα και τον ψυχισμό. Η διάκριση μεταξύ νόμιμων και παράνομων ουσιών γίνεται στο πλαίσιο της υπάρχουσας νομοθεσίας. Στην πραγματικότητα, όμως, και οι δύο αυτές κατηγορίες ουσιών προκαλούν εξάρτηση.
Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από διαταραχές χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Το όριο ανάμεσα στην περιστασιακή χρήση και την εξάρτηση βρίσκεται στο κατά πόσο κανείς μπορεί να επιλέξει που και πότε θα κάνει χρήση μιας ουσίας ή εάν έχει απόλυτη ανάγκη την ουσία και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη ζωή του χωρίς αυτήν. Η ουσιοεξάρτηση είναι μία ιδιαίτερη μορφή εξάρτησης που οδηγεί σε πλήρη απώλεια ελέγχου. Όταν χάνουμε πλέον τον έλεγχο της χρήσης μίας ουσίας και η ουσία γίνεται αυτοσκοπός, τότε γινόμαστε εξαρτημένοι, είτε πρόκειται για ηρωίνη και χασίς είτε για οινοπνευματώδη, καπνό, ηρεμιστικά.
Οι χρήστες ναρκωτικών θυματοποιούνται πρώτον από τις βλαβερές συνέπειες των ίδιων των ναρκωτικών και δεύτερον από το στίγμα και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν.
Παράλληλα, οι έμποροι ναρκωτικών εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται τους χρήστες ναρκωτικών, κλιμακώνοντας γρήγορα την παραγωγή επικίνδυνων, εξαιρετικά εθιστικών συνθετικών ναρκωτικών. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να δείχνουν το δρόμο προσφέροντας προστασία τόσο των ανθρώπων όσο και των κοινοτήτων με τον τερματισμό της ατιμωρησίας των εμπόρων ναρκωτικών.Επιπλέον, χρειάζεται να εστιάσουνστην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων που κάνουν χρήση ναρκωτικών, τερματίζοντας το στίγμα και δίνοντας έμφαση στην επανένταξη και επέκταση των προγραμμάτων πρόληψης και θεραπείαςτων υπηρεσιών υγείας.
Για να είναι αποτελεσματική η πρόληψη είναι απαραίτητο να υπάρχει μια καλή ισορροπία ανάμεσα στα μέτρα που στόχο έχουν τη μείωση της προσφοράς (κατασταλτικά μέτρα) και σε αυτά που στόχο έχουν τη μείωση της ζήτησης (κοινωνικά και εκπαιδευτικά μέτρα).
Τέλος, η θεραπεία των ουσιοεξαρτήσεων μειώνει τη χρήση ναρκωτικών κατά περίπου 40%-60%. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα όμως δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην αποχή από τη χρήση ναρκωτικών. Ο στόχος της θεραπείας πρέπει να είναι ευρύτερος, όπως η δυνατότητα να λειτουργεί αποδοτικά το άτομο στις οικογενειακές, εργασιακές και άλλες κοινωνικές του υποχρεώσεις και δραστηριότητες.
Πηγή
