.
Αφιερώματα ημερών ή εβδομάδων,
που απαιτούν ευαισθητοποίηση και συντονισμένη δράση.
Η 13η Νοεμβρίου ορίστηκε ως:
Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης
Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης
Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης (World Kindness Day) καθιερώθηκε το 2000 με πρωτοβουλία του Παγκοσμίου Κινήματος Καλοσύνης (World Kindness Movement), που συσπειρώνει εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις – μέλη του Κινήματος.
Η καλοσύνη είναι ένα θεμελιώδες μέγεθος της ανθρώπινης κατάστασης, που γεφυρώνει τις διαφορές φυλής, φύλου, θρησκείας και πολιτικής. Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 13 Νοεμβρίου.
Κύριος σκοπός αυτής της μέρας είναι να προαγάγει την καλή θέληση και την ευγένεια σε μια ευρεία κοινότητα, τόσο σε τοπικό, όσο και σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.(Τι παράξενο! Να πρέπει να υπενθυμίσουμε στους άλλους και στον εαυτό μας να κάνουμε το καλό. Λες κι η καλοσύνη είναι εξαίρεση κι οι κακοπροαίρετες συμπεριφορές ο κανόνας.)
Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για να εστιάσουμε στη διάδοση μιας κουλτούρας συναισθημάτων και ενσυναίσθησης. Να εστιάζουμε στην ανθρώπινη ευγένεια, στη θετική δύναμη της καλοσύνης!
Οι οργανώσεις του κινήματος που ξεκίνησε το 1996 στο Τόκιο, από την πρωτοβουλία ενός γιατρού, του Δρ Wataru Mori, προέρχονται από την Αυστραλία , τη Βραζιλία , τον Καναδά , την Κίνα , τη Γαλλία, την Ινδία, την Ιταλία , την Ιαπωνία , το Νεπάλ , την Ολλανδία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νιγηρία, το Ομάν, τη Ρουμανία, τη Σκωτία, τη Νότια Κορέα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τις ΗΠΑ.
Το κίνημα WKD περιγράφεται ως μια παγκόσμια συμμαχία των διαφόρων κινήσεων- οργανώσεων για τη μελέτη και την προώθηση της ατομικής και συλλογικής ανθρώπινης συμπεριφοράς με στόχο τη βελτίωση της.
Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν αδιάφοροι άνθρωποι, άνθρωποι με ανασφάλειες που προσπαθούν με κόπο να βρουν τον εαυτό τους καταστρέφοντας ό,τι τους γυαλίζει περισσότερο απ’ τους ίδιους, άνθρωποι ματαιόδοξοι και πληγωμένοι με τάσεις εκδίκησης. Για όλα υπάρχει μια εξήγηση, βλέπετε, αλλά κακός δεν είναι κανείς μας.
Θυμώνουμε, ξεσπάμε δίχως αύριο, ξεστομίζουμε κουβέντες που πονάνε, απογοητεύουμε, απορρίπτουμε με αγένεια, αδιαφορούμε, ζηλεύουμε, μισούμε, ανταγωνιζόμαστε, μειώνουμε, ξεχνάμε. Η δική μας προσωπική αγωνία και οι φόβοι για ένα αβέβαιο μέλλον, μας κρατούν σε μια νοοτροπία επιβίωσης, η οποία μας απομακρύνει από την ευγενική φύση μας. Είμαστε πολύ απασχολημένοι, κουρασμένοι, φοβισμένοι, υπερβολικά εργαζόμενοι, προσκολλημένοι στην τεχνολογία… και να που χάσαμε τον πραγματικό μας εαυτό!
Και μέσα σ’ όλα αυτά ξεχνάμε το σημαντικότερο: με λίγη καλοσύνη ο κόσμος μας γίνεται πιο φωτεινός.
————————————————————————————
Πηγές: https://blogs.sch.gr/
