Υπάρχει δεξιά στην Ελλάδα; Aυτό το ρητορικό ερώτημα φαίνεται
ότι θα αποτελέσει ένα από τα βασικά και ίσως και αναπάντητα ερωτήματα
που θα τίθενται στον δημόσιο διάλογο,
όσο θα πλησιάζουμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
- του Χρήστου Λουτράδη
To ερώτημα αυτό εμπεριέχει από την βάση του ένα οξύμωρο, αν αναζητήσεις μια θετική απάντηση, στους πολιτικούς σχηματισμούς που διεκδικούν είτε την εξουσία, βλέπε Νέα Δημοκρατία, είτε την είσοδο τους στην επόμενη βουλή, βλέπε την συμπαράταξη Τζήμερου, Κρανιδιώτη και Μπογδάνου σίγουρα θα απογοητευτεί βαθιά, αφού στην πατρίδα μας βιώνουμε το παράδοξο, πολιτικοί σχηματισμοί που έχουν παράδοση, ιστορία αλλά και έχουν εφαρμόσει πολιτικές με καθαρό συντηρητικό πρόσημο.
Ειδικά στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας έχουμε να αντιμετωπίσουμε την πιο τρανταχτή περίπτωση μετα-πολιτικής. Την έκπτωση της ιδεολογίας και του προγραμματικού λόγου προς όφελος ενός α-πολιτικού μορφώματος σούπερ μάρκετ όπου ο πελάτης-ψηφοφόρος , μπορεί να διαλέξει την πολιτική πρόταση που ταιριάζει περισσότερο, όχι στις ηθικές του αναφορές και αξίες αλλά στις μιντιακά κατασκευασμένες ‘’ανάγκες’’ του ή στις νευρώσεις και ανασφάλειες του που μεταμφιέζονται εντέχνως από τα ΜΜΕ ως ιδεολογία ή πολιτική άποψη , και εργαλειοποιούνται καταλλήλως , ανάλογα την ανάγκη που υπάρχει από τα πολιτικά κόμματα-πελάτες , των ΜΜΕ.
Το δυστύχημα αλλά και ο ολισθηρός δρόμος στον οποίο έχει αρχίσει να βαδίζει η δημοκρατία μας, αλλά και η ποιότητα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος είναι προφανής. Αυτό που δεν είναι προφανές ή τουλάχιστον δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι η α-πολιτικοποίηση αυτή της Νέας Δημοκρατίας, νομοτελειακά θα οδηγήσει και στην απομάκρυνση από τις κοινωνικές εκείνες ομάδες που θεωρητικά είναι ταγμένη να εξυπηρετεί. Αφού πλέον έχει αποδειχθεί ότι όταν πάψει η γείωση με την κοινωνία η εκλογική συντριβή είναι απλά ζήτημα χρόνου , και αν δεν πραγματοποιηθεί άμεσα , θα έχει σίγουρα μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ίδια την πολιτική βιωσιμότητα του κόμματος.
Ένας άλλος παράγοντας που έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας στην κυβερνώσα παράταξη είναι η στάση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Η κυριαρχία της κυβερνητικής προπαγάνδας και η απουσία ακόμη και της πιο υποτονικής κριτικής ματιάς απέναντι στα πεπραγμένα της κυβέρνησης αποτελεί, εσκεμμένη και ενορχηστρωμένη στρατηγική ενταγμένο σε ένα κοινό και με ιστορικό αποτύπωμα για την δεξιά., πλαίσιο το οποία χαρακτηρίζεται από τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους και την δημιουργία σχέσεων αλληλεξάρτησης με κρατικές δομές που ιδρύθηκαν για να πορεύονται ανεξάρτητα στον διάβα της ιστορίας και η ανεξαρτησία τους αποτέλεσε αντικείμενο και πολιτικών διεκδικήσεων, όπως αυτός της δικαιοσύνης.
O συνδυασμός της ιστορικής έφεσης που έχει διαχρονικά η συντηρητική παράταξη στον έλεγχο ανεξαρτήτων δομών, και η δημιουργία μιας μη-πραγματικότητας από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αποτελεί το εκρηκτικό κοκτέιλ, που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα την κυβερνητική παράταξη στον καθρέφτη της συνείδησης, και των πράξεων της. Η συνάντηση αυτή θα έχει τραγικές επιπτώσεις όχι μόνο γιατί θα απογυμνώσει την κυβέρνηση από την χρυσόσκονη της προπαγάνδας αλλά γιατί θα φέρει στην κοινωνική επιφάνεια την ένδεια της ιδεολογίας από την οποία εμφορείται η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Σε αυτό το σημείο θα εμφανιστεί και η απουσία κοινωνικής γείωσης της δεξιάς.
Οι κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες που νομοτελειακά θα ακολουθήσουν μετά την εκλογική κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας, είναι σαφές ότι θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για να απαντηθεί το αρχικό μας ερώτημα , υπάρχει δεξιά στην Ελλάδα ; Kαι από το περιεχόμενο που θα λάβει η απάντηση θα αρχίσει να διαμορφώνεται το πολιτικό μας σύστημα ως προς τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά. Ιδεολογικά χαρακτηριστικά που θα διαμορφώσουν πέρα από τα πολιτικά κόμματα και την ίδια την ποιότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αφού πλέον οι εκπρόσωποι της δεξιάς θα πορεύονται στον δημόσιο βίο με καθαρή ιδεολογική ταυτότητα, συγκεκριμένη προγραμματική στόχευση και συντηρητικό προσανατολισμό. Το ζήτημα είναι αν το ερώτημα , υπάρχει δεξία στην Ελλάδα ; θα οδηγήσει και στον επαναπροσδιορισμό της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου εν γένει. Ο καιρός γαρ εγγύς.
