.
Κυκλοφορεί το νέο βιβλίου του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
«Άνθρωποι και Ρομπότ:
Οι προκλήσεις της τεχνητής νοημοσύνης»
«Το όριο ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία και την πραγματικότητα,
γίνεται δυσδιάκριτο στις μέρες μας»
Από τις εκδόσεις Λιβάνη, κυκλοφόρησε το νέο βιβλίου του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, με τίτλο Άνθρωποι και Ρομπότ: Οι προκλήσεις της τεχνητής νοημοσύνης. Ο συγγραφέας πραγματεύεται την ιστορική διαδρομή της τεχνητής νοημοσύνης, τις ανατροπές και τα διλήμματα που φέρνουν οι νέες τεχνολογίες της ψηφιακής εποχής στις σφαίρες της επιστήμης, της εργασίας, των ελευθεριών, της γεωπολιτικής και του πολιτισμού.
«Το όριο ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία και την πραγματικότητα» αναγράφεται στο οπισθόφυλλο της έκδοσης, «γίνεται δυσδιάκριτο στις μέρες μας. Χάρη στην αλματώδη πρόοδο της τελευταίας δεκαετίας, η τεχνητή νοημοσύνη διεισδύει στις πιο διαφορετικές πλευρές της σύγχρονης ζωής. Αλγόριθμοι αναγνωρίζουν πρόσωπα σε βίντεο από κάμερες παρακολούθησης, υπολογιστές και φορητές συσκευές επικοινωνούν με τον άνθρωπο σε φυσική γλώσσα, νευρωνικά δίκτυα διαβάζουν αξονικές τομογραφίες, αυτοκινητοβιομηχανίες ετοιμάζουν αυτόνομα IX, χωρίς οδηγούς.
»Στο νέο του βιβλίο, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου σκιαγραφεί την ιστορική εξέλιξη των αυτόνομων μηχανών και αποτιμά επιτεύγματα και αποτυχίες, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις μεγάλες ανατροπές που φέρνει η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση στην εργασία, στον πολιτισμό και στη γεωπολιτική.
Μέσα από έναν πλούτο παραδειγμάτων και αναφορών, αναδεικνύει την τεχνητή νοημοσύνη ως πεδίο πολλαπλών συγκρούσεων ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις, οικονομικούς ομίλους και ισχυρά κράτη, γύρω από το κεντρικό επίδικο: ποιοι, πώς, για ποιο σκοπό, προς όφελος ποιων θα καταφέρουν τελικά να ελέγξουν αυτή την καινούρια δύναμη δημιουργίας αλλά και καταστροφής, τον “ηλεκτρισμό του 21ου αιώνα”;»
————————————————————-
Τίτλος:
ISBN:
Εκδότης:
Χρονολογία Έκδοσης:
Αριθμός σελίδων:
Μετάφραση:
Επιμέλεια:
————————————————————-
Ταξίδι στην καρδιά του σκότους
Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τη διεθνή, ψηφιακή οικονομία σαν μια πυραμίδα με κορυφή τα μεγάλα κέντρα έρευνας και ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών, στα μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης. Το πιο αντιπροσωπευτικό από αυτά είναι βέβαια η Σίλικον Βάλεϊ (Κοιλάδα του Πυριτίου, πρώτης ύλης των ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων ή μικροτσίπ, όπως λέγονται), στο νότιο τμήμα του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Εδώ έχουν την έδρα τους χιλιάδες επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένων εμβληματικών εταιρειών, όπως οι Google, Apple, Facebook, Hewlett– Packard, Intel, Cisco, Oracle και Yahoo. Οι εργαζόμενοι σ’ αυτές θεωρούνται τυχεροί, καθώς οι απολαβές και οι συνθήκες εργασίας είναι συγκριτικά καλύτερες. Για παράδειγμα, ο μέσος μισθός στις εταιρείες λογισμικού της Σίλικον Βάλεϊ είναι δύο φορές μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο σε ομοειδείς εταιρείες άλλων περιοχών της Αμερικής και 5,6 μεγαλύτερος από το εθνικό μέσο όρο.
Ωστόσο τα ρήγματα των ανισοτήτων διατρέχουν και την ίδια τη Σίλικον Βάλεϊ. Το 2012, οι μηχανικοί λογισμικού της Google είχαν μέσο όρο ετήσιων απολαβών 112.915 δολάρια, ενώ οι εργαζόμενοι στην παραγωγή μικροτσίπ περιορίζονταν στα 36.584 δολάρια το χρόνο. Γενικά, οι μηχανικοί λογισμικού είναι στην πλειονότητά τους λευκοί, ενώ η παραγωγή των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων απασχολεί κατά κύριο λόγο χαμηλής ειδίκευσης Ασιάτες και Ισπανόφωνους. Πολλοί από αυτούς είναι μετανάστες χωρίς χαρτιά, θύματα υπερεκμετάλλευσης, εκτεθειμένοι σε τοξικές ουσίες χωρίς αποτελεσματικά μέτρα προστασίας, με αποτέλεσμα να πυκνώνουν αφύσικα τα κρούσματα λοιμώξεων του αναπνευστικού, καρκίνων και αποβολών.
Στην κορυφή της κορυφής στέκει η Google, «το καλύτερο μέρος του κόσμου για να δουλεύει κανείς», όπως υπερηφανεύεται η ίδια η εταιρεία και της αναγνωρίζουν όχι λίγοι στον κόσμο των μίντια. Στη λίστα του περιοδικού Fortune, η Google φιγουράριζε σταθερά στην πρώτη θέση για έξι διαδοχικά χρόνια, μέχρι το 2017. Πέρα από τους δελεαστικούς μισθούς για το μόνιμο προσωπικό της, η εταιρεία προσφέρει στις εγκαταστάσεις της δωρεάν, απολαυστικά γεύματα, γυμναστήρια και χώρους για σπορ, καφέ, διαλέξεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις, αλλά και μεγάλες άδειες στους γονείς που αποκτούν παιδί.
Ό,τι λάμπει δεν είναι ωστόσο χρυσός στο βασίλειο της Google. Πέρα από τον σκιώδη στρατό της προσωρινής, επισφαλούς απασχόλησης που αντιπροσωπεύει, όπως ήδη σημειώσαμε, περισσότερη από τη μισή εργατική δύναμη της εταιρείας, ακόμη και για την εργατική αριστοκρατία της οι αξιοζήλευτες παροχές έρχονται με ακριβό τίμημα. Ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Ουεσμτίνστερ Κρίστιαν Φουκς πραγματοποίησε το 2013 έρευνα, στηριγμένη σε προσωπικές μαρτυρίες εκατοντάδων εργαζομένων. Το κεντρικό του συμπέρασμα ήταν ότι οι παροχές, σε συνδυασμό με την εργασιακή κουλτούρα του playbor (δουλειά που γίνεται παιχνίδι), την οποία καλλιεργεί η εταιρεία, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στις εγκαταστάσεις της, συχνά με μη αμειβόμενες υπερωρίες. Ο καταναγκασμός δεν είναι βίαιος, αλλά πολιτιστικός και ιδεολογικός, πάντως αποδεικνύεται αποτελεσματικός- ποιος θα ήθελε να γίνει το μαύρο πρόβατο σε ένα από αρκετές απόψεις προνομιακό περιβάλλον; Προβλέψιμα, η έρευνα του Φουκς καταγράφει υψηλό στρες, λιγοστό ελεύθερο, εκτός εταιρείας, χρόνο και περιορισμένη κοινωνική ζωή για το μόνιμο προσωπικό της Google.
