Ποιό είναι το «Κράτος»
και ποιο το «Κτήνος»;
- του Γιώργου Σολτάτου
(πρώην)
Και που λες, εκείνο τον καιρό, το να διεκδικήσεις την εκλογή σου στο Χωριό, ήτανε μεγάλη τιμή και «φορτωνόσουν» καθήκοντα και ευθύνες.
Γιατί δεν ήτανε ο τίτλος το κίνητρο αλλά, πρώτα από όλα, η διάθεση σου για προσφορά για το γενικότερο καλό. Άλλωστε η συμμετοχή σου δεν εξαντλούνταν στο στενό περιβάλλον του Χωριού αλλά απλώνονταν μέσω των Τοπικών Ενώσεων και διεκδικητικά προς την Κεντρική Εξουσία .
Αυτό βέβαια καθόλου δεν άρεσε στην Κεντρική Εξουσία και άρχισε να δημιουργεί συνθήκες «συγκέντρωσης» με διάφορα προσχήματα, τα οποία πολλές φορές «περιείχαν», όλο και περισσότερο «τυρί», για να μην φαίνεται και το μεγάλωμα της «φάκας»!
(Τι τον θέλουμε τον γραμματέα και τον κλητήρα σε κάθε Χωριό; Να ενωθούμε να έχουμε σε όλα τα χωριά έναν, για οικονομία! Μπράβο! Και αφού τα κάναμε όλα ένα, ας διορίσουμε κι έναν «Εντεταλμένο» κι έναν «Ειδικό Σύμβουλο» και «Συνεργάτες» να μας βοηθούν!)
– Ωχ! Άρχισες πάλι τις ιστορίες!
– Γιατί ρε φίλε; Τι σε πειράζει; Άλλωστε μην ξεχνάς ότι αυτός ο τόπος παράγει και καταναλώνει, ιστορία, μύθους και παραμύθια, διαχρονικά!
Και όσον αφορά την Ιστορία, ακολούθησε τον Ηρόδοτο ως προς την «υπερβολή», παρά τον Θουκυδίδη ως προς την «αλήθεια»! Γι’ αυτό κι όλοι οι μετέπειτα, «αρέσκονται» στην υπερβολή και στην μυθοπλασία εκτός λίγων εξαιρέσεων! Κι η πλάκα είναι ότι αυτούς που αποτελούν την εξαίρεση τούς αντιμετωπίζουμε σαν ηλίθιους!
Θυμάμαι, όταν ρωτώντας έναν Δήμαρχο παλιότερα γιατί, ενώ λέω αλήθειες, οι πολίτες πιστεύουν αυτόν που συνεχώς λέει ψέματα, μου απάντησε ότι αυτός είναι πολιτικός και όχι «ιεροκύρηκας»!
Τα ψέματα που έλεγε ο συγκεκριμένος, άγγιζαν τα όρια της γελοιότητας και μερικές φορές τα ξεπερνούσαν, παρόλο που ήτανε «άνθρωπος της εκκλησίας»! Για παράδειγμα κάποτε έταξε ότι θα έφτιαχνε εργοστάσιο κατασκευής ραπτομηχανών και ότι σε κάποια γεώτρηση η πηγή έφερνε «βελόνες ελάτου», δείγμα ότι το νερό έρχεται από βουνό με έλατα και ότι θα έφτιαχνε εργοστάσιο να το εμφιαλώνει!!!
Όμως τον πίστευαν… Και δυστυχώς πάλι μερικοί τον πιστεύουν!
Να σου θυμίσω ότι προεκλογικά όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι τονίζουν ότι η πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση είναι κύτταρο της Δημοκρατίας! Δεν εξηγούν όμως ότι με τους διαχρονικούς Νόμους η Κεντρική Εξουσία την μετέτρεψε σε Γενική της Γραμματεία και αυτόματα σε «καρκινικό όγκο» της Δημοκρατίας και της συμμετοχής, τις δε Περιφέρειες σε Υφυπουργείο «άνευ χαρτοφυλακίου» και οι ίδιοι το αποδέχτηκαν.
– Δηλαδή δεν υπάρχει προοπτική;
Προοπτική υπάρχει, όμως διάθεση για αγώνες δεν βλέπω!
Δυστυχώς σταδιακά έχουμε μετατραπεί σε «μοιρολάτρες». Σχεδόν πάντα λέμε: «Τι να κάνουμε»;
Και περιμένουμε, κοιτάζοντας πως θα την «βολέψουμε» προσωρινά κι αν άνοιξε κάποια «πλατφόρμα» να εισπράξουμε «ψίχουλα», για να τα δώσουμε στην συνέχεια στους λίγους «αετονύχιδες» του δήθεν εμπορίου.
Κάπως έτσι έφτιαξαν τον «Καλλικράτη» για να διαλύσουνε το «Κράτος» και αναγκάστηκε ο Ικτίνος να φωνάξει: «Μακρυά από το “κτήνος”! “Μολύνατε” τα ονόματά μας !!
– Δύσκολα βάζεις! Ποιό είναι το «Κράτος» και ποιο το «Κτήνος»;
Το «Κράτος» είναι η συμμετοχική κοινωνία και το «Κτήνος» η απόλυτη εξουσία.
– Κάπως ποιό απλά ;
Κοίταξε: Ένας υποψήφιος Δήμαρχος ενός Δήμου που έχει περίπου πενήντα τοπικές κοινότητες και καμιά τριανταριά οικισμούς, έχει συνδυασμό τετρακόσιων περίπου υποψηφίων.
Ούτε τα ονόματά τους δεν ξέρει!
Άλλους πρότεινε ο ένας Βουλευτής, άλλους η οργάνωση, μερικούς και σημαντικούς οι «χρηματοδότες» και κάνα δυό η ποσόστωση… Και είναι έτοιμος να σώσει την Πόλη!
Τις τοπικές κοινότητες και τους οικισμούς τους αφήνει να σωθούν μόνοι τους !
Οι περισσότεροι από τους υποψήφιους δεν είχανε καμία συμμετοχή στα κοινά, αλλά βιογραφικά κρατικών θέσεων, που τις απόκτησαν κατά πλειοψηφία με κομματικό κριτήριο, που συνεχίζουν να τις κατέχουν, όσο κυβερνά το «δικό τους» κόμμα ή όταν επανέλθει στην εξουσία. Αυτό έχει σαν συνέπεια μετά την εκλογή τους, αν καταγράψεις τις συμμετοχές στα συμβούλια και τις προτάσεις τους σ’ αυτά… Άστα. Είναι ανύπαρκτη!
Αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουν να ζητούν την ψήφο μας!
– Πως μπορεί να αλλάξει αυτό;
– Δεν αλλάζει εύκολα! Αυτό είναι αλήθεια. Μπορεί όμως να γίνει κάποιο ξεκίνημα. Προϋπόθεση βέβαια είναι να υπάρξει διάθεση και πολίτες που πιστεύουν στην Αυτοδιοίκηση και όχι στην Διοίκηση. Να ξεκινήσουν από το Χωριό (Τοπικές Κοινότητες) και να ζητήσουνε δημοψήφισμα για την συμμετοχή τους ή όχι στον Δήμο, που αυθαίρετα και χωρίς ούτε καν τεχνοκρατικά κριτήρια τους έβαλαν!
– Πως θα το ζητήσουνε;
– Με την συγκέντρωση υπογραφών των πολιτών. Να κινηθούν αντίστροφα από τον τρόπο που εντάχθηκαν. Άλλωστε το πολιτικό προσωπικό δεν διακηρύσσει ότι «βάση της Δημοκρατίας» είναι η γνώμη του πολίτη;
Ας το πράξουν!
– Δεν λέω, είναι σωστή ιδέα. Πως γίνεται όμως πράξη;
Στην ηλικία μας ιδέες δίνουμε. Πράξεις πρέπει να κάνουνε οι απλοί άνθρωποι της δράσης! Άλλωστε όλα τα κινήματα πάντα ξεκινούν από τις ιδέες και γίνονται πράξη από τους πολίτες της δράσης. Τους ενεργούς πολίτες. Γι’ αυτό, ως τότε, στην υγειά μας.
– Στην υγειά μας !
