Ο Στέλιος Μερμίγκης αναπολεί στο Short Stories
τις στιγμές που πέρασε με τον αλησμόνητο Μανώλη Γλέζο,
κατά την επίσκεψη του δεύτερου
στο Αγρίνιο τον Σεπτέμβρη του 2017
Είχαμε τη μεγάλη τιμή o Μανώλης Γλέζος να αποδεχτεί την πρόσκληση της δημοτικής μας παράταξης Ανυπότακτο Αγρίνιο στις 13 και 14 του Σεπτέμβρη του 2017. Στόλισε λοιπόν με την παρουσία του τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήσαμε –για πρώτη φορά στην πόλη μας–, εκδηλώσεις αφιερωμένες στην επέτειο της εισόδου του ΕΛΑΣ στο Αγρίνιο, τον Σεπτέμβρη του 1944.
Έτσι μοιράστηκα λίγες ώρες μαζί του. Μόνο δέος μπορούσες να νιώσεις δίπλα σε τέτοιον άνθρωπο, που ήταν η ζωντανή ιστορία του τόπου μας. Ο πρώτος και μάλλον ο τελευταίος παρτιζάνος μιας συγκλονιστικής εποχής. Άνθρωπος με απίστευτη αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο.
Παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, κινητικά εκείνη την περίοδο, δεν δίστασε να έρθει με τη μαγκούρα του, να προσκυνήσει το μνημείο των εκτελεσμένων στην Αγία Τριάδα, αλλά και αυτό των τριών απαγχονισμένων στην πλατεία Δημοκρατίας. Το απόγευμα μίλησε σε ένα πολυπληθές ακροατήριο, ως κεντρικός ομιλητής στην ανοιχτή εκδήλωση με θέμα «Ποτέ πια φασισμός».
«Οι νεκροί δεν θέλουν λουλούδια και στεφάνια,
θέλουν οι θυσίες τους να δικαιώνονται
από τους αγώνες του σήμερα για έναν κόσμο δίκαιο»
Την άλλη μέρα επισκέφτηκε ένα λύκειο της πόλης μας και καθήλωσε τους μαθητές και τις μαθήτριες για δυο ώρες, παραδίδοντας, χωρίς υπερβολή, το ωραιότερό τους μάθημα.
Δεν θα ξεχάσω την παιχνιδιάρικη διάθεση που έδειξε απέναντι σε ένα επτάχρονο αγόρι, τον γιο μου, όταν το συνάντησε στο φουαγέ του ξενοδοχείου και προσπαθούσε να του μάθει διάφορα κόλπα, αφήνοντας τον μικρό αλλά και εμένα κατάπληκτους με τη δύναμη που εξέπεμπε.
Τέλος, δεν θα λησμονήσω τα λόγια που μου είπε όταν αποχαιρετιστήκαμε την επόμενη μέρα: «Οι νεκροί δεν θέλουν λουλούδια και στεφάνια, θέλουν οι θυσίες τους να δικαιώνονται από τους αγώνες του σήμερα για έναν κόσμο δίκαιο».
Υποκλινόμαστε, Μανώλη, για όλα όσα μας έμαθες με το περήφανο και ανυπότακτο παράδειγμα της ζωής σου.
