Μαλβίνα Καζακοπούλου*
Νεκρολογία για την Ευανθία Μπέλλου-Γκινοπούλου
Η Ευανθία Γκινοπούλου έδωσε ολόκληρη τη ζωή της
για το παιδί που βρέθηκε σε ηθικό κίνδυνο.
Με την αγάπη και τη στοργή της ζέστανε αμέτρητες παιδικές ψυχές
Ύστερα από δίμηνη ασθένεια, έφυγε από τη ζωή η Ευανθία Γκινοπούλου, η γυναίκα που για τρεις δεκαετίες υπήρξε στην πρώτη γραμμή του εθνικού και κοινωνικού αγώνα για την προστασία των ανηλίκων από την εγκληματικότητα.
Για το έργο της τιμήθηκε από τον βασιλιά με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Ευποιΐας, ενώ η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε έπαινο. Όσοι γνώρισαν το έργο και την προσωπικότητά της, όσοι στάθηκαν δίπλα της στα χρόνια των αγώνων για το παιδί χωρίς οικογένεια και στοργή, το παραστρατημένο που κατέληγε στο δικαστήριο ή στη φυλακή, δεν διστάζουν να τη χαρακτηρίσουν άξια κάθε τιμής.
Η Ευανθία Γκινοπούλου γεννήθηκε στο Αγρίνιο πριν από 73 χρόνια. Ο πατέρας της ήταν γιατρός και δήμαρχος της πόλης, ενώ η μητέρα της εγγονή του οπλαρχηγού Σκαλτσή, πρωτοπαλίκαρου του Αθανασίου Διάκου. Σύντροφος της ζωής της υπήρξε ο διακεκριμένος εκπαιδευτικός Νικόλαος Γκινόπουλος. Η καταγωγή και το οικογενειακό της περιβάλλον σμίλεψαν μια προσωπικότητα με δυναμισμό και πάθος για κοινωνική προσφορά.
Τα πρώτα της βήματα τα έκανε στον φεμινιστικό αγώνα. Μαζί με την Αίρα Θεοδωροπούλου και άλλες Ελληνίδες αγωνίστηκε για την αναγνώριση της συμβολής των γυναικών στους εθνικούς αγώνες. Αργότερα, συνέλαβε τη μεγάλη κοινωνική και ανθρωπιστική ιδέα: να αφιερωθεί στον αγώνα κατά της εγκληματικότητας των ανηλίκων. Ήταν η εποχή που διεθνώς κέρδιζε έδαφος η αντίληψη ότι ο ανήλικος χρειάζεται ειδική μεταχείριση και ότι για την ψυχοσωματική του ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του καθοριστικό ρόλο παίζουν το περιβάλλον και η στήριξη της κοινωνίας.
Η Γκινοπούλου πίστεψε βαθιά σε αυτόν τον σκοπό και ξεκίνησε τον αγώνα της με αφοσίωση. Δεν λύγισε μπροστά σε καμία δυσκολία. Έτρεχε μέρες, μήνες, χρόνια για να πείσει τους αρμόδιους να θεσπίσουν νόμους για την προστασία των παιδιών, ζητούσε τη δημιουργία ειδικών δικαστηρίων ανηλίκων και την ίδρυση Εταιρειών Προστασίας Ανηλίκων. Και ως το τέλος, έδινε μάχη για την εφαρμογή των νόμων που είχαν ψηφιστεί.
Το όνομά της έγινε συνώνυμο της πίστης στον σκοπό. Όταν οι συνεργάτες της απογοητεύονταν από την κρατική και κοινωνική αδιαφορία, εκείνη ύψωνε με σθένος το ανάστημά της, υπενθυμίζοντας με πραότητα και ευγένεια ότι ο δρόμος που χάραξαν απαιτεί θυσίες και αυταπάρνηση. Χαρακτηριστικά έλεγε:
«Παιδιά μου, θα αγωνιστούμε όπως μπορούμε και με ό,τι έχουμε. Τα εγκαταλελειμμένα παιδιά δεν θα τα εγκαταλείψουμε κι εμείς».
Η Ευανθία Γκινοπούλου έδωσε ολόκληρη τη ζωή της για το παιδί που βρέθηκε σε ηθικό κίνδυνο. Με την αγάπη και τη στοργή της ζέστανε αμέτρητες παιδικές ψυχές.
Ας αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για όλες τις Ελληνίδες.
Αιωνία της η μνήμη.
——————————————————————————————————————————————————————–
Υποσημείωση: Οι χρονολογίες που καταγράφονται πριν την 16η Φεβρουαρίου 1923 είναι σύμφωνες με την χρονολόγηση των πηγών. Για την αντιστοίχιση με τη σημερινή χρονολόγηση πρέπει στην αντίστοιχη χρονολογία να προστεθούν 13 μέρες.
*Η Μαλβίνα Καζακοπούλου ήταν Δικηγόρος – Μέλος Δ.Σ. της «Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων Αθηνών» και η νεκρολογία που δημοσιεύουμε σήμερα τυπώθηκε στο φύλλο της 21ης Αυγούστου 1959.
Φωτογραφία:
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
