Motra u prefshe ne paqe

Οκτώ μέρες καταφέραμε μόνο να περάσουμε μέσα στο 2024 χωρίς να μπούμε πάλι σε έναν ακόμα θλιβερό απολογισμό για το έτος και σε έναν αέναο κύκλο βίας. Κι όσο περνάνε οι μέρες ειδικά σε αυτό το κενό μεταξύ διακοπών και νέας αρχής, έχεις την ψευδαίσθηση ότι κάποια πράγματα τα αφήσαμε πίσω. Κι όταν αυτή η άθλια καταμέτρηση αρχίζει τόσο νωρίς αναρωτιέσαι πόσες αδελφές μας θα θρηνήσουμε μέχρι το τέλος του 2024.

Η Γεωργία, 41 χρόνων, συμμετανάστρια από την Αλβανία, μητέρα ενός κοριτσιού 13 χρόνων και έγκυος με το δεύτερο της παιδί, δολοφονήθηκε από τον σύντροφό της ελληνικής καταγωγής. Από τον σύντροφό της που την σκότωσε και την παράτησε μέσα σε ένα μπαούλο. Μάλιστα έστειλε και μήνυμα στο κινητό του προσποιούμενος εκείνη.

«Καλημέρα αγάπη μου… Έφτασα σπίτι, οπότε θα τα πούμε μετά. Να ξέρεις πως ξέρω ότι δε δουλεύεις πλέον λόγω του ψέματος που σου ζήτησα να πεις για να είμαστε παρέα. Θέλω να σου πω κάτι: σου πήρα λεφτά από το συρτάρι… Ξέρω ότι τα χρειάζεσαι, αλλά είναι ανάγκη. Θα σου πω από κοντά. Μη μου θυμώσεις σε παρακαλώ πολύ… Σε αγαπάω».

Ποια στερεοτυπικά αντανακλαστικά ήθελε να ενεργοποιήσει με αυτό το μήνυμα για την Γεωργία που θα έπαιρνε τα λεφτά του και θα πήγαινε στην μαμά της; Τι μπορει να μας πει το προφίλ του στο φβ γεμάτο με συντηρητικά θρησκευτικά και μάλλον φιλοακροδεξιά ποστ;

Τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά για να ζει η Γεωργία τώρα; Το ήξερε ότι κινδυνεύει; Ίσως αν μπορούσε να απευθυνθεί σε κάποια υπηρεσία ή σε μια αστυνομία που δεν συμβουλεύει τους επίδοξους γυναικοκτόνους να ταν αλλιώς τα πράγματα. Ίσως αν μπορούσε να υπάρξει ένα άλλο κοινωνικό πλαίσιο που δεν θα φυσιολογικοποιούσε σχεδόν την βία κατά των γυναικών τότε η Γεωργία και όλες οι προηγούμενες από αυτήν να ήταν ζωντανές. Και για τις επόμενες τι; Όσο δεν μιλάμε σαν κοινωνία και δεν παίρνουμε μέτρα για την καταπολέμηση της πατριαρχίας και της έμφυλης βίας η μόνη βεβαιότητα είναι ότι θα υπάρξουν επόμενες δολοφονημένες.

Motra u prefshe ne paqe