...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 6 Σεπτεμβρίου 2025 |
Είναι η 250η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 115 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:59 – Δύση ήλιου: 19:47 – Διάρκεια ημέρας: 12 ώρες 48 λεπτά
🌕 Σελήνη 13.3 ημερών.
| Χρόνια πολλά στους: Βίβο, Βιβή, Ευδόξιο, Ευδοξία,
Ευδόξη, Δόξη, Ρωμύλος και Ρωμυλία |
Γεγονότα
1860 – Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1860, η Νάπολη βρισκόταν σε αναστάτωση. Ο βασιλιάς Φραγκίσκος Β΄ είχε αποσυρθεί στη Γκαέτα, αφήνοντας την πόλη χωρίς την κεντρική διοίκηση του Βασιλείου των Δύο Σικελιών. Στις 6 Σεπτεμβρίου, ο Τζιουζέπε Γκαριμπάλντι και οι εθελοντές του, γνωστοί ως «κόκκινα πουκάμισα», εισήλθαν στην πόλη. Η είσοδός τους δεν συνάντησε ουσιαστική αντίσταση, και οι δρόμοι γέμισαν κόσμο που παρακολουθούσε την πορεία τους.
Ο Γκαριμπάλντι είχε ξεκινήσει λίγους μήνες νωρίτερα από τη Γένοβα με περίπου χίλιους άνδρες. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στη Σικελία και στην ηπειρωτική Ιταλία, οι δυνάμεις του σημείωσαν σειρά νικών κατά των βουρβονικών στρατευμάτων, ενώ σε πολλές περιοχές βρήκαν υποστήριξη από τον τοπικό πληθυσμό. Η είσοδός του στη Νάπολη υπήρξε συνέχεια αυτής της πορείας.
Μετά την άφιξή του, ο Γκαριμπάλντι ανέλαβε προσωρινά τη διοίκηση της πόλης «στο όνομα του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ Β’», επισημαίνοντας τη σύνδεσή του με το ευρύτερο έργο της ιταλικής ενοποίησης. Η κατάληψη της Νάπολης αποτέλεσε σημαντικό βήμα για τη σταδιακή κατάρρευση της εξουσίας των Βουρβόνων στο νότο.
Στους μήνες που ακολούθησαν, η ενοποίηση προχώρησε: οι στρατιωτικές ενέργειες ολοκληρώθηκαν με την πτώση της Γκαέτα και την ενσωμάτωση της Νότιας Ιταλίας στο νέο βασίλειο υπό τον Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄. Η είσοδος του Γκαριμπάλντι στη Νάπολη σημειώνεται ως μια από τις κρίσιμες στιγμές στην πορεία προς την ίδρυση του ενιαίου ιταλικού κράτους.
1955 – Στην Κωνσταντινούπολη ξεσπά το πογκρόμ των Τούρκων κατά των Ελλήνων, με αφορμή την προβοκάτσια στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη.
Η Κωνσταντινούπολη ζει στιγμές τρόμου και χάους. Ήταν το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου όταν ο οργανωμένος τουρκικός όχλος ξεχύθηκε στους δρόμους της πόλης, στοχοποιώντας κυρίως τους Έλληνες και δευτερευόντως τους Αρμένιους. Καταστήματα λεηλατήθηκαν, σπίτια πυρπολήθηκαν, σχολεία έγιναν στάχτη, ενώ ανυπεράσπιστες γυναίκες βιάστηκαν και εκκλησίες βεβηλώθηκαν. Η βία δεν περιορίστηκε μόνο στην περιουσία· υπήρξαν και θάνατοι, καθώς ο όχλος ένιωθε ατιμώρητος.
Αφορμή για το πογκρόμ στάθηκε η είδηση ότι Έλληνες είχαν τοποθετήσει βόμβα στο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Η έρευνα που ακολούθησε αποκάλυψε ότι επρόκειτο για τουρκική προβοκάτσια· ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν μικρής ισχύος, σπάζοντας μόνο μερικά τζάμια. Σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της προβοκάτσιας φέρεται να είχε η σύζυγος του Τούρκου προξένου στην πόλη, με το γραφείο του να βρίσκεται δίπλα στην επίμαχη οικία. Παρά τη μικρή έκταση της ζημιάς, η είδηση λειτούργησε ως θρυαλλίδα για τον όχλο που κατευθύνθηκε εναντίον των Ρωμιών.
Σε εννέα ώρες, η πόλη μετρά 4.500 κατεστραμμένα ελληνικά καταστήματα, 1.000 σπίτια, 73 εκκλησίες και 37 σχολεία. Τουλάχιστον 30 Έλληνες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες κακοποιήθηκαν. Τα «Σεπτεμβριανά» σφράγισαν την αρχή του τέλους για τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, σημαδεύοντας ανεξίτηλα την ιστορία της πόλης και της μειονότητας που ζούσε εκεί για αιώνες.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
«Σεπτεμβριανά» | 1955: Το μεγάλο πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης
Γεννήσεις
1860 – Λαυρέντιος (Λορέντζος) Μαβίλης. Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε το 1860 στην Ιθάκη, φέροντας όμως βαριά ισπανική κληρονομιά από τον παππού του, πρόξενο της Ισπανίας στην Κέρκυρα, όπου και μεγάλωσε. Μεγαλόσωμος, με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια, έμοιαζε περισσότερο με βορειοευρωπαίο παρά με Έλληνα της εποχής. Από νωρίς ακολούθησε τον δρόμο των γραμμάτων: το 1880 αναχώρησε για τη Γερμανία, όπου σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία για δεκατέσσερα χρόνια. Εκεί ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του Νίτσε, τη φιλοσοφία του Καντ και τον απαισιόδοξο Σοπενχάουερ, ενώ γοητεύτηκε και από τα σανσκριτικά κείμενα, μεταφράζοντας αποσπάσματα του Μαχαμπχαράτα. Παράλληλα, έγραφε λυρικά ποιήματα –κυρίως σονέτα– και διακρίθηκε στη σύνθεση σκακιστικών προβλημάτων, δημοσιευμένων σε γερμανικά περιοδικά.
Το πάθος του για το σκάκι τον οδήγησε σε διεθνή τουρνουά, όπως εκείνα της Φρανκφούρτης (1887) και του Βρότσλαβ (1889), όπου εμφανίστηκε με το ψευδώνυμο Sillibam. Όμως η ζωή του δεν περιορίστηκε στη διανόηση. Το 1896 βρέθηκε στα κρητικά βουνά, πολεμώντας στο πλευρό των επαναστατών, ενώ το 1897, στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, οργάνωσε με δικά του έξοδα σώμα 70 εθελοντών Κερκυραίων και πολέμησε στην Ήπειρο, όπου τραυματίστηκε.
Από το 1909 αναδείχθηκε σε φλογερό κήρυκα του εθνικού ξεσηκωμού και έναν χρόνο αργότερα εκλέχθηκε βουλευτής Κέρκυρας. Στην Αναθεωρητική Βουλή του 1911 υπερασπίστηκε με πάθος τη δημοτική γλώσσα, αφήνοντας ιστορικό τομή την περίφημη φράση του προς τους καθαρευουσιάνους: «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν». Έτσι, ο Μαβίλης έμεινε στην Ιστορία όχι μόνο ως ποιητής και φιλόσοφος, αλλά και ως αγωνιστής με πένα και όπλο.
Θάνατοι
1998 – Ακίρα Κουρασάβα. Ο Ακίρα Κουροσάβα υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της παγκόσμιας κινηματογραφικής ιστορίας. Γεννημένος στην Ιαπωνία, αφιέρωσε τη ζωή του στη σκηνοθεσία και τη συγγραφή σεναρίων, δημιουργώντας πάνω από τριάντα ταινίες που επηρέασαν βαθιά τόσο το ιαπωνικό όσο και το διεθνές σινεμά. Με το μοναδικό του ύφος, κατάφερε να ενώσει την παραδοσιακή ιαπωνική αισθητική με αφηγηματικά στοιχεία που μιλούσαν στο δυτικό κοινό, καθιστώντας τον τον πιο γνωστό Ιάπωνα σκηνοθέτη στη Δύση.
Η διεθνής του αναγνώριση ήρθε με το «Ρασομόν» (1950), ταινία που τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία και έφερε για πρώτη φορά τον ιαπωνικό κινηματογράφο στο προσκήνιο της Ευρώπης και της Αμερικής. Ακολούθησαν διακρίσεις που σφράγισαν τη φήμη του: δύο Χρυσοί Φοίνικες στις Κάννες για τα «Kagemusha» (1980) και «Ραν» (1985), καθώς και το τιμητικό Όσκαρ που του απονεμήθηκε το 1990 για τη συνολική του προσφορά. Το 1999, το CNN τον ανακήρυξε «Ασιάτη του Αιώνα» στην κατηγορία «Τέχνες, Λογοτεχνία και Κουλτούρα».
Οι ταινίες του, από τους «Επτά Σαμουράι» (1954) μέχρι το «Ikiru» (1952) και το «Yojimbo» (1961), έγραψαν ιστορία. Με έργα όπως «Ο Θρόνος του Αίματος» (1957), «Το Μυστικό Φρούριο» (1958) και «High and Low» (1963), ο Κουροσάβα συνδύασε την κλασική δραματουργία με σπουδαία κινηματογραφική καινοτομία. Δεν είναι τυχαίο ότι σκηνοθέτες όπως ο Τζορτζ Λούκας, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Μάρτιν Σκορσέζε παραδέχθηκαν την επιρροή του στη δική τους πορεία.
Ο Κουροσάβα δεν υπήρξε απλώς ένας σκηνοθέτης. Υπήρξε αφηγητής ιστοριών που ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας του, γεφυρώνοντας Ανατολή και Δύση με εικόνες που παραμένουν ζωντανές μέχρι σήμερα.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 6η Σεπτεμβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
