...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 6 Οκτωβρίου 2025 |
Είναι η 280η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 86 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:25 – Δύση ήλιου: 19:00 – Διάρκεια ημέρας: 11 ώρες 35 λεπτά
🌕 Σελήνη 13.9 ημερών
| Χρόνια πολλά στη Θωμαή και την Ερωτηίδα |
Γεγονότα
1860 – Γαλλικές και βρετανικές δυνάμεις καταλαμβάνουν το Πεκίνο, στο πλαίσιο του Β’ Πολέμου του Οπίου. Τον Σεπτέμβριο του 1839, οι δυο απομακρυσμένοι κόσμοι της Δύσης και της Ανατολής συγκρούονται βίαια για πρώτη φορά, στον Πρώτο Πόλεμο του Οπίου μεταξύ της Βρετανικής και της Κινεζικής Αυτοκρατορίας.
O πόλεμος, που διεξήχθη λόγω εμπορικών διαφωνιών, θα λήξει με τη Συνθήκη της Nanking, αλλά οι διάφορες των δυο πλευρών δε θα επιλυθούν ικανοποιητικά, οδηγώντας τα δυο κράτη σε έναν δεύτερο, μεγαλύτερο και πιο καταστροφικό πόλεμο.
Όπως και στον πρώτο πόλεμο, οι Κινέζοι δεν είναι πρόθυμοι να υποκύψουν και απλώς καθυστερούν. Όταν, τον Ιούνιο του 1859, οι δυτικοί πρέσβεις έρχονται στα οχυρά Taku, που επιστράφηκαν στους Κινέζους, οι τελευταίοι τούς αρνούνται τη διέλευση προς το Πεκίνο. Σύντομα, οι αγγλογαλλικές δυνάμεις συγκεντρώνονται έξω από αυτά και ετοιμάζονται για μάχη. Οι Κινέζοι, όμως, υπό την ηγεσία του Μογγόλου Sengge Rinchen, υποτιθέμενου απογόνου του Genghis Khan, είναι προετοιμασμένοι. Οι Σύμμαχοι, με εσφαλμένη αίσθηση ασφάλειας, προσεγγίζουν την υδάτινη οδό των οχυρών, μα αδυνατούν να την ξεμπλοκάρουν. Με τα πλοία τους στάσιμα, ο Rinchen αποκαλύπτει την ενέδρα του.
Γρήγορα, κινεζικά κανόνια σημαδεύουν με ακρίβεια τον συνωστισμένο Συμμαχικό Στόλο, προκαλώντας σοβαρές απώλειες. Η συμμαχική απόβαση στις κινεζικές θέσεις αποτυγχάνει παταγωδώς, με τους στρατιώτες να κολλάνε στις λασπώδεις όχθες και τους Κινέζους να τους αποδεκατίζουν. Οι Σύμμαχοι γρήγορα υποχωρούν πριν καταστραφεί ολόκληρος ο στόλος. Οι Κινέζοι μόλις είχαν την πρώτη τους νίκη έναντι των δυτικών.
Όμως, η ντροπιαστική ήττα μόνο ενισχύει την αποφασιστικότητα των Αγγλογάλλων. Συγκεντρώνοντας νέες δυνάμεις, στις 14 Αυγούστου 1860, επιτίθενται ξανά, ισοπεδώνοντας τα οχυρά. Οι Κινέζοι πάλι προτείνουν διπλωματική επίλυση του προβλήματος, ωστόσο, στη συνάντησή τους, απαγάγουν τους δυτικούς διπλωμάτες. Οι Σύμμαχοι, εξοργισμένοι, προελαύνουν προς την αρχαία πόλη του Πεκίνου. Φτάνοντας σε αυτό νωρίς τον Οκτώβριο του 1860, οι Σύμμαχοι καταλαμβάνουν μέρος της πόλης. Το Καλοκαιρινό Παλάτι του Αυτοκράτορα πέφτει στα χέρια τους και ακολουθούν τρεις μέρες λεηλασίας και βανδαλισμού. Τα λάφυρα από το Καλοκαιρινό Παλάτι εκτίθενται ακόμα και σήμερα σε πολλά μουσεία του κόσμου, με την Κίνα να απαιτεί τον επαναπατρισμό τους.
1951 – Ο Στάλιν ανακοινώνει ότι η Ρωσία διαθέτει ατομική βόμβα. Ο Στάλιν, οι στενότεροι συνεργάτες του και οι Σοβιετικοί πυρηνικοί είχαν την πεποίθηση ότι το αμερικανικό ατομικό μονοπώλιο συνιστούσε θανάσιμη απειλή για την ασφάλεια της Σοβιετικής Ενωσης.
Στις 20 Αυγούστου 1945, δύο εβδομάδες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, ο Στάλιν υπέγραψε το διάταγμα για τη σύσταση μιας ειδικής επιτροπής για την ατομική βόμβα. Επικεφαλής τέθηκε ο αδυσώπητος αρχηγός της NKVD, Λαβρέντι Μπέρια. Ο Στάλιν αποφάσισε ότι το σοβιετικό ατομικό πρόγραμμα θα αποτελούσε εγχείρημα «ολόκληρου του κόμματος», ότι θα εκτελείτο υπό απόλυτη μυστικότητα, ενώ η αρμόδια επιτροπή θα ενεδυόταν με έκτακτες εξουσίες.
Η υλοποίηση του προγράμματος έλαβε απόλυτη προτεραιότητα και υπήρξε η πρώτη εκστρατεία κινητοποίησης του κρατικού, κομματικού και βιομηχανικού-επιστημονικού δυναμικού της Σοβιετικής Ενωσης στη μεταπολεμική εποχή. Η ειδική επιτροπή, που ήδη απαρτιζόταν από επιφανείς πυρηνικούς επιστήμονες, υψηλόβαθμους κρατικούς και κομματικούς αξιωματούχους, καθώς και ανώτερα στελέχη της μυστικής αστυνομίας, πήρε λευκή επιταγή να στρατολογήσει από άλλους κλάδους της οικονομίας τα καλύτερα στελέχη και να χρησιμοποιήσει όποιες εγκαταστάσεις και πλουτοπαραγωγικές πηγές έκρινε αναγκαίες.
Το σοβιετικό ατομικό πρόγραμμα υπήρξε κολοσσιαίο εγχείρημα για μια χώρα που είχε υποστεί τρομακτικές ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τα διαθέσιμα στοιχεία, φαίνεται ότι σε απόλυτες τιμές κόστισε περισσότερο από το ανάλογο «Πρόγραμμα Μανχάταν» των ΗΠΑ και, φυσικά, πολύ περισσότερο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Παράλληλα, η εχθρότητα του σταλινικού καθεστώτος απέναντι στη σοβιετική διανόηση και την επιστημονική κοινότητα είχε κρατήσει στο περιθώριο τους Σοβιετικούς πυρηνικούς επιστήμονες ώς το 1945.
Ωστόσο, η απόφαση για την κατασκευή της σοβιετικής ατομικής βόμβας και η διαδικασία υλοποίησης του προγράμματος σύντομα οδήγησαν όχι μόνο σε δραματική αλλαγή των σχέσεων ανάμεσα στο σταλινικό καθεστώς και την επιστημονική κοινότητα (ιδίως τους πυρηνικούς επιστήμονες), αλλά τελικά και στη δημιουργία ενός σύγχρονου και πανίσχυρου στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος. Η συνακόλουθη τεχνολογική και οργανωτική βελτίωση πολλών τομέων της σοβιετικής οικονομίας και βαριάς βιομηχανίας επέτρεψε λίγο αργότερα τη δημιουργία βιομηχανιών παραγωγής εξελιγμένων συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας, βαρέων βομβαρδιστικών και βαλλιστικών πυραύλων.
Γεννήσεις
1887 – Λε Κορμπιζιέ. Γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου του 1887. Εγκατέλειψε το σχολείο του στη μικρή πόλη Λα Σω-ντε-Φον της Ελβετίας σε ηλικία 13 ετών και διέσχισε την Ευρώπη φθάνοντας ως τη Μικρά Ασία.
Ως αρχιτέκτονας υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος. Επηρέασε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τη σύγχρονη αρχιτεκτονική και χαρακτηρίστηκε “Μιχαήλ Άγγελος του 20ού αιώνα” και “μεγαλοφυής πρόδρομος”.
“Παρατηρούσα πώς ήταν φτιαγμένα τα σπίτια, οι ναοί, οι δρόμοι, τα παρεκκλήσια. Εργαζόμενος καθ’ οδόν για να κερδίσω το ψωμί μου, ανακάλυψα την αρχιτεκτονική”, είπε ο ίδιος.
“Το έχω πει”, έγραψε, “ότι τα υλικά για την οικοδόμηση μιας πόλης είναι ο ουρανός, ο χώρος, τα δέντρα, το ατσάλι και το τσιμέντο, με αυτή τη σειρά και ιεράρχηση”.
Ο Λε Κορμπυζιέ πίστευε πως οι σύγχρονες πόλεις πρέπει να εκτείνονται προς τα επάνω και όχι προς την περιφέρεια. Ήθελε να κατεδαφίσει το Παρίσι και έβρισκε τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης πολύ μικρούς. Στην “Πολυκατοικία της Μασσαλίας” πραγματοποίησε το όραμα της “κατακόρυφης πόλης”. Ανάλογα συγκροτήματα έκτισε αργότερα στη Ναντ, στο Μπριέ και στο Δυτικό Βερολίνο. Το Εθνικό Μουσείο Δυτικής Τέχνης στο Τόκιο, το Κάρπεντερ Βίζουαλ Αρτ Σεντρ στο Χάρβαρντ των Η.Π.Α. και τα σχέδια του περιπτέρου των Εκθέσεων της Ζυρίχης, συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του.
Ο Λε Κορμπυζιέ, που κάποτε περιέγραψε το σύγχρονο σπίτι ως “μια μηχανή για να ζει κανείς μέσα της”, θεωρείται ο δημιουργός ενός νέου αρχιτεκτονικού στυλ καινοτόμου και εκσυγχρονιστικού. “Εργάστηκα για να δώσω στους ανθρώπους αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη σήμερα: τη σιωπή και την ειρήνη”, έλεγε στο τέλος της ζωής του.
Ο Λε Κορμπυζιέ έφυγε από τη ζωή στις 27 Αυγούστου του 1965, σε ηλικία 78 ετών, από καρδιακή προσβολή ενώ κολυμπούσε. Εκδηλώσεις πένθους έλαβαν χώρα από την Ελλάδα (την οποία είχε επισκεφθεί στις αρχές του 20ου αιώνα) ως την Ινδία (ένα από τα μεγαλύτερα έργα του ήταν ο σχεδιασμός της νέας πρωτεύουσας Τσαντιγκάρ του κρατιδίου Παντζάμπ, 1951).
Θάνατοι
1999 – Αμάλια Ροντρίγκεζ. Ευρέως γνωστή ως Αμάλια (Amália), ήταν μια πορτογαλική φαντίστα (τραγουδίστρια fado) και ηθοποιός. Γνωστή ως «Βασίλισσα του φάντο» (Rainha do Fado), η Ροντρίγκες συνέβαλε στη διάδοση του φάντο παγκοσμίως και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια της καριέρας της. Παραμένει ως σήμερα ο πιο ευπώλητος πορτογάλος καλλιτέχνης στην ιστορία.
Η Αμάλια Ροντρίγκες πέθανε στις 6 Οκτωβρίου 1999 σε ηλικία 79 ετών στο σπίτι της στη Λισαβόνα. Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας κήρυξε αμέσως τριήμερο εθνικό πένθος.
Το σπίτι της, στο Rua de São Bento, είναι σήμερα μουσείο. Τάφηκε στο Εθνικό Πάνθεον μαζί με άλλες διακεκριμένες προσωπικότητες της χώρας.
Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη και συμμετείχαν σε αυτήν δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Το 2001 μεταφέρθηκε στο εθνικό Πάνθεον και έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα που τέθηκε ανάμεσα στις μεγαλύτερες προσωπικότητες της χώρας, μια εξαιρετική τιμή που της απονεμήθηκε από το Κοινοβούλιο.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 6η Οκτωβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
