...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
27 Ιουλίου 2025 |
Είναι η 208η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 157 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:24 – Δύση ήλιου: 20:39 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 15 λεπτά
🌒 Σελήνη 2.6 ημερών |
Χρόνια πολλά στους: Ανθούσα, Παντελεήμωνα,
Παντελή, Παντελίνα και Παντελεούσα |
Γεγονότα
1922 – Με το νόμο 2905 θεσπίζονται για πρώτη φορά οι εισαγωγικές εξετάσεις. Από την ίδρυση του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1837 και μέχρι το 1924, η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γινόταν χωρίς εξετάσεις.
Το καλοκαίρι του 1922 μπήκε ο θεμέλιος λίθος ενός θεσμού που επρόκειτο να καθορίσει τις ζωές χιλιάδων μαθητών: με τον νόμο 2905 θεσπίστηκαν για πρώτη φορά οι εισαγωγικές εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση. Η εφαρμογή τους ξεκίνησε δύο χρόνια αργότερα στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1926 επεκτάθηκαν και στις υπόλοιπες σχολές.
Για τις επόμενες δεκαετίες, κάθε πανεπιστήμιο διεξήγαγε τις δικές του εξετάσεις. Οι υποψήφιοι μπορούσαν να διαγωνιστούν σε όσα ιδρύματα επιθυμούσαν, αρκεί να μην συνέπιπταν οι ημερομηνίες. Αν περνούσαν σε περισσότερες από μία σχολές, έπρεπε να διαλέξουν μόνο μία. Την ίδια εποχή γεννήθηκε και ένα νέο φαινόμενο: τα φροντιστήρια, που στόχευαν στην προετοιμασία των μαθητών για τον δύσκολο αυτό αγώνα.
Το 1964 σηματοδότησε μια σημαντική τομή. Με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου καθιερώθηκε το συγκεντρωτικό σύστημα εισαγωγής, με τις πρώτες κοινές εξετάσεις να διεξάγονται τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς. Από τότε και μέχρι σήμερα, οι εξετάσεις οργανώνονται κεντρικά από το Υπουργείο Παιδείας, με κοινά θέματα για όλους τους υποψηφίους.
Το όνομα του θεσμού μεταβλήθηκε αρκετές φορές: το 1980 ονομάστηκαν «Πανελλήνιες Εξετάσεις» επί κυβερνήσεως Ράλλη, το 1983 έγιναν «Γενικές Εξετάσεις» με το σύστημα των «δεσμών» επί Ανδρέα Παπανδρέου, και από το 2000 μέχρι σήμερα είναι γνωστές ως «Πανελλαδικές Εξετάσεις». Ένας θεσμός που, εκατό χρόνια μετά τη γέννησή του, παραμένει πυλώνας του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
1974 – Ήταν 27 Ιουλίου 1974 όταν οι Lynyrd Skynyrd κυκλοφόρησαν το τραγούδι που έμελλε να γίνει σήμα κατατεθέν του αμερικανικού Νότου: Sweet Home Alabama. Ένα κομμάτι που έγραψε ιστορία όχι μόνο για το χαρακτηριστικό του riff και τον ήχο του Southern Rock, αλλά και για τον πολιτικό απόηχο που προκάλεσε.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε μια ταραγμένη εποχή για τις ΗΠΑ: το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ συγκλόνιζε το πολιτικό σκηνικό, ενώ ο πόλεμος στο Βιετνάμ βρισκόταν στο λυκόφως του. Με στίχους που «απαντούσαν» σε κριτικές κατά του αμερικανικού Νότου και υπονοούμενα για την αμερικανική πολιτική, το Sweet Home Alabama προκάλεσε αμέσως αίσθηση.
Το μεγαλύτερο μέρος της αντιπαράθεσης επικεντρώθηκε στον στίχο που αναφέρεται στον Τζορτζ Γουάλας, τον κυβερνήτη της Αλαμπάμα, γνωστό για τις ακραίες ρατσιστικές του θέσεις. Αν και τα μέλη του συγκροτήματος είχαν δηλώσει ότι η αναφορά ήταν ειρωνική και όχι εγκωμιαστική, πολλοί θεώρησαν ότι το τραγούδι εξωραΐζει μια σκοτεινή πλευρά της αμερικανικής ιστορίας. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν εμπόδισε τη μουσική του δύναμη.
Το τραγούδι έγινε τεράστια επιτυχία, διασκευάστηκε δεκάδες φορές, ακούστηκε σε ταινίες και διαφημίσεις, και το 2004 συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Rolling Stone με τα 500 σημαντικότερα τραγούδια όλων των εποχών. Πενήντα χρόνια μετά, το Sweet Home Alabama εξακολουθεί να διχάζει και να συγκινεί. Είναι κάτι παραπάνω από τραγούδι: είναι ένα κομμάτι της αμερικανικής ψυχής, με όλες τις αντιφάσεις της.
Γεννήσεις
1940 – Πίνα Μπάους (Pina Bausch). Γεννημένη στις 27 Ιουλίου 1940 στο Ζόλινγκεν της Γερμανίας, η Πίνα Μπάους (Pina Bausch) έμελλε να γίνει η γυναίκα που θα επαναπροσδιόριζε την έννοια του χορού στον 20ό αιώνα. Εξπρεσιονιστική, τολμηρή, αταξινόμητη, η «μεγάλη κυρία του γερμανικού χοροθεάτρου» δεν δίδαξε απλώς βήματα – αφηγήθηκε ιστορίες με σώματα.
Σπούδασε χορό στην Ακαδημία Folkwang υπό τον Κουρτ Γιόος, έναν από τους πρωτοπόρους του εξπρεσιονιστικού χορού, και συνέχισε στη Νέα Υόρκη, στη Σχολή Juilliard, απορροφώντας τις επιρροές της avant-garde σκηνής. Επιστρέφοντας στη Γερμανία, ξεκίνησε να δημιουργεί τα δικά της έργα. Το 1973 ανέλαβε το μπαλέτο της Όπερας του Βούπερταλ και το μετέτρεψε στο θρυλικό «Tanztheater Wuppertal».
Τα έργα της –Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης, Café Müller, Walzer, Sweet Mambo– συνδύαζαν χορό, θέατρο και καθημερινές κινήσεις με πάθος, χιούμορ και ποιητικό ρεαλισμό. Η Μπάους απελευθέρωσε τη σκηνή από τη φόρμα και την πειθαρχία, δίνοντάς της φωνή, συναίσθημα και σάρκα.
Εμφανίστηκε και ως ηθοποιός σε ταινίες του Φελίνι και του Αλμοδόβαρ, ενώ επηρέασε καλλιτέχνες όπως ο Ντέιβιντ Μπόουι, που βασίστηκε στην αισθητική της για την περιοδεία Glass Spider του 1987. Πέθανε στις 30 Ιουνίου 2009, πέντε μόλις ημέρες μετά τη διάγνωση καρκίνου. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου της αφιέρωσε μέρος της παράστασης Πουθενά, ενώ το 2011, ο Βιμ Βέντερς την τίμησε με την ταινία Pina, ένα κινηματογραφικό πορτρέτο γεμάτο κίνηση, φως και συγκίνηση.
Η Πίνα Μπάους δεν χόρεψε απλώς· χόρεψε τον κόσμο όπως τον αισθανόταν. Και τον άλλαξε.
Θάνατοι
1992 – Η Τζένη Καρέζη, γεννημένη ως Ευγενία Καρπούζη το 1932 στην Αθήνα, αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Με μια καριέρα που εκτεινόταν σε τέσσερις δεκαετίες, η Καρέζη ξεχώρισε όχι μόνο για το ταλέντο της και τη θεατρική της παρουσία, αλλά και για την έντονη αντιδικτατορική της δράση και τη σημαντική συμβολή της ως θεατρική επιχειρηματίας.
Παρά την αντίθεση του πατέρα της, που ήταν γυμνασιάρχης και μαθηματικός, εισήλθε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1951, όπου αποφοίτησε με άριστα το 1954. Από την πρώτη στιγμή ξεχώρισε δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες, ενώ το 1955 πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», η οποία γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της, η Τζένη Καρέζη συνεργάστηκε με κορυφαία ονόματα του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, ενώ η φήμη της εκτοξεύτηκε μέσα από ταινίες όπως «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, και οι εμπορικές επιτυχίες «Μια τρελή… τρελή οικογένεια» και «Τζένη Τζένη». Στο θέατρο, κατάφερε να διακριθεί ως βασική πρωταγωνίστρια σε μπουλβάρ και κλασικά έργα, ενώ μετά το 1968 συνεργάστηκε αποκλειστικά με τον σύζυγό της, ηθοποιό Κώστα Καζάκο.
Η μάχη της με τον καρκίνο ξεκίνησε το 1989, όταν διαγνώστηκε κατά τη διάρκεια εξετάσεων στο Λονδίνο. Παρά τις δυσκολίες, συνέχισε να παίζει μέχρι το 1991, ενώ η υγεία της επιδεινώθηκε τα επόμενα χρόνια. Πέθανε το 1992 και κηδεύτηκε με τιμές στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών, σε μια τελετή που συγκέντρωσε πλήθος κόσμου και συναδέλφων.
Λίγο πριν το τέλος της ζωής της, είχε γράψει την αυτοβιογραφία της «Τετράδια Ζωής». Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ιδρύθηκε το «Ίδρυμα Τζένη Καρέζη», που έχει στόχο την ανακούφιση καρκινοπαθών και άλλων ασθενών, τιμώντας έτσι τη μνήμη και το έργο της μεγάλης αυτής καλλιτέχνιδας.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 27η Ιουλίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
