...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 22 Αυγούστου 2025 |
Είναι η 234η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 131 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:46 – Δύση ήλιου: 20:09 – Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 23 λεπτά
🌑 Σελήνη 28.6 ημερών
| Χρόνια πολλά στους: Αγαθόνικο, Ανθούσα,
Θεοπρέπιο, Θεοπρεπή και Θεοπρεπία |
Γεγονότα
1716 – Η Κέρκυρα αντέχει στην οθωμανική πολιορκία, με τις βενετικές δυνάμεις υπό τον Σάξονα κόμη Σούλεμπουργκ να υπερασπίζονται την πόλη με σθένος. Η πολιορκία που ξεκίνησε στις 8 Ιουλίου και διήρκεσε έως τις 22 Αυγούστου, αποδεικνύεται μια δοκιμασία επιμονής και στρατηγικής. Από τα τέλη Ιουνίου οι Οθωμανοί είχαν ξεκινήσει τις προετοιμασίες, τρομοκρατώντας τους πληθυσμούς της Ζακύνθου και της Κεφαλλονιάς και προσπαθώντας να αποτρέψουν οποιαδήποτε βοήθεια από συμμαχικά πλοία. Ο οθωμανικός στρατός συγκεντρώνεται στα παράλια της Ηπείρου και ο στόλος αγκυροβολεί στο Βουθρωτό, ενώ ο βενετικός στόλος ακινητοποιείται προσωρινά λόγω ανέμου.
Στις 8 Ιουλίου οι πρώτες οθωμανικές δυνάμεις αποβιβάζονται 10 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης, και σημειώνεται η πρώτη αιματηρή σύγκρουση, με 120 νεκρούς και 250 τραυματίες από βενετικής πλευράς. Ο Σούλεμπουργκ οργανώνει άμεσα την άμυνα, στρατολογώντας άμαχους για τα τείχη και για βοηθητικά καθήκοντα. Οι Οθωμανοί εξαπολύουν συνεχείς επιθέσεις, προσπαθώντας να καταλάβουν τους λόφους Αβραάμ και Σωτήρα, που προηγούνται των τειχών της πόλης. Παρά τις απειλές για μαζική σφαγή, οι πολιορκημένοι απορρίπτουν κάθε τελεσίγραφο.
Στις 18–19 Αυγούστου οι αμυνόμενοι επιχειρούν έξοδο, προκαλώντας χάος και βαριές απώλειες και στις δύο πλευρές. Στις 19 Αυγούστου η επίθεση 3.000 γενιτσάρων προκαλεί πανικό, αλλά οι Βενετοί, με τη γενική κινητοποίηση των αμάχων, περνούν στην αντεπίθεση και τρέπουν σε φυγή τους Οθωμανούς, που χάνουν περίπου 2.000 άνδρες. Στις 20 Αυγούστου, μια καταιγίδα καταστρέφει τις οχυρώσεις και των δύο πλευρών, και στις 22 Αυγούστου οι Οθωμανοί αναγκάζονται να αποχωρήσουν στην απέναντι ακτή της Ηπείρου. Η Κέρκυρα παραμένει βενετική, με μεγάλο μέρος πολεμικού υλικού και αιχμαλώτους να περνούν στα χέρια των υπερασπιστών, υπογραμμίζοντας την αποφασιστικότητα και τη στρατηγική ικανότητα των αμυνόμενων
1864 – Η ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού και η διαμόρφωση ενός διεθνούς πλαισίου προστασίας των θυμάτων πολέμου σηματοδοτούνται με την υπογραφή της Συνθήκης της Γενεύης από δώδεκα κράτη. Οι Συμβάσεις της Γενεύης, μαζί με τρία συμπληρωματικά πρωτόκολλα, καθιερώνουν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου για την ανθρωπιστική διαχείριση των αμάχων, των αιχμαλώτων και των τραυματιών πολέμου. Ο όρος «Σύμβαση της Γενεύης» στον ενικό αριθμό συνδέεται με τις συμφωνίες του 1949, οι οποίες υιοθετήθηκαν μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανανέωσαν τις πρώτες τρεις συνθήκες του 1864, 1906 και 1929, προσθέτοντας μία τέταρτη.
Η Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης (1949) αποτελεί ορόσημο για την προστασία των πολιτών και των αιχμαλώτων, ορίζοντας τα βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις εγγυήσεις κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων. Οι πρόνοιες της καλύπτουν την προστασία των τραυματιών, αλλά και των αμάχων που βρίσκονται μέσα ή κοντά σε ζώνες πολέμου, ανεξαρτήτως εάν συμμετέχουν ενεργά ή όχι στις μάχες. Η παγκόσμια υιοθέτηση των Συμβάσεων είναι εντυπωσιακή: έως σήμερα, 194 χώρες έχουν επικυρώσει τις Συμβάσεις, είτε πλήρως είτε με επιφυλάξεις, επιβεβαιώνοντας την καθολική αναγνώριση των ανθρωπιστικών τους αρχών.
Παρά τη σημασία τους για την προστασία των ανθρώπων, οι Συμβάσεις της Γενεύης δεν ρυθμίζουν τις πολεμικές επιχειρήσεις, τη χρήση όπλων ή τις στρατηγικές μάχης. Αυτά τα θέματα καλύπτονται από τις Συμβάσεις της Χάγης του 1899 και 1907, ενώ ο βιοχημικός πόλεμος και η χρήση τοξικών όπλων αντιμετωπίζονται σε ξεχωριστά πρωτόκολλα, όπως αυτό της Γενεύης του 1929. Η συνύπαρξη αυτών των διεθνών ρυθμίσεων δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο, που στοχεύει στην ελαχιστοποίηση των ανθρώπινων απωλειών και την προστασία όσων δεν συμμετέχουν άμεσα στη σύγκρουση.
Γεννήσεις
1921 – Ο Ντίνος Δημόπουλος, γεννημένος στις 22 Αυγούστου 1921 στην Πάλαιρο και αποθανών στην Αθήνα το 2003, υπήρξε μία από τις κεντρικές μορφές του ελληνικού κινηματογράφου των δεκαετιών του 1950 και του 1960. Η πορεία του χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακή παραγωγικότητα και πολυδιάστατη προσέγγιση, καθώς δεν περιορίστηκε μόνο στη σκηνοθεσία, αλλά έδρασε επίσης ως σεναριογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας. Με περισσότερες από σαράντα ταινίες στο ενεργητικό του, ο Δημόπουλος πειραματίστηκε σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, από κωμωδίες και δράματα μέχρι νουάρ και πολεμικές ταινίες.
Η ταινία του «Μανταλένα» (1960) ξεχωρίζει ως η πιο διεθνώς αναγνωρισμένη, αφού προτάθηκε για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Παράλληλα, οι κωμωδίες του, όπως τα «Το κλωτσοσκούφι» (1960), «Δεσποινίς διευθυντής» (1964) και «Τζένη Τζένη» (1966), συνδύαζαν το χιούμορ με αισθηματικά στοιχεία, κερδίζοντας το κοινό και αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα στην ελληνική ψυχαγωγία. Σε πιο σοβαρό τόνο, οι ταινίες «Λόλα» (1964), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966) και «Κατηγορώ τους ανθρώπους» (1966) κατέδειξαν την ικανότητά του να χειρίζεται δραματικές καταστάσεις, ενώ το νουάρ «Πυρετός στην Άσφαλτο» (1967) και οι πολεμικές παραγωγές «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967) και «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά» (1969) έδειξαν την ευρύτητα των θεματικών του αναζητήσεων.
Η σχέση του Δημόπουλου με το θέατρο ήταν εξίσου σημαντική. Ξεκίνησε ως ηθοποιός και στη συνέχεια σκηνοθέτησε έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ενώ ο ίδιος υπέγραψε επτά θεατρικά έργα και δώδεκα βιβλία, με ιδιαίτερη έμφαση στην παιδική λογοτεχνία. Η πολυπραγμοσύνη του και η ικανότητά του να συνδυάζει διαφορετικά καλλιτεχνικά μέσα τον καθιστούν μία από τις πιο χαρακτηριστικές και δυναμικές προσωπικότητες της ελληνικής πολιτιστικής σκηνής του 20ού αιώνα.
Θάνατοι
1922 – Ο Μάικλ Κόλινς, γεννημένος στις 16 Οκτωβρίου 1890 στην Κομητεία Κορκ, υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του ιρλανδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος. Πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης, πρωταγωνίστησε στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας και στη διαμόρφωση της νεοσύστατης Ιρλανδικής Δημοκρατίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Ως πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης και επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, ο Κόλινς διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις Αγγλο-Ιρλανδικές διαπραγματεύσεις του Λονδίνου, οι οποίες οδήγησαν στη συνθήκη που έθεσε τα θεμέλια για το ανεξάρτητο ιρλανδικό κράτος. Παράλληλα, ήταν πρόεδρος της Ιρλανδικής Ρεπουμπλικανικής Αδελφότητας από το 1920 έως τον πρόωρο θάνατό του.
Η στρατιωτική και πολιτική του δράση ξεκίνησε νωρίς. Το 1913 ιδρύθηκαν δύο σημαντικές παραστρατιωτικές ομάδες: η Ιρλανδική Πολιτοφυλακή, για την προστασία των απεργών, και οι Ιρλανδοί Εθελοντές, που απάντησαν στη δημιουργία των Εθελοντών του Όλστερ, προτάσσοντας την αντίσταση κατά της ξένης κυριαρχίας. Ο Κόλινς αναδείχθηκε ως βασικός οργανωτής της προετοιμασίας οπλισμού και στρατευμάτων για την Εξέγερση του Πάσχα το 1916, υπηρετώντας ως βοηθός του Τζόζεφ Πλάνκετ στο Γενικό Ταχυδρομείο του Δουβλίνου. Στο πλευρό του Πάτρικ Πιρς και του Τζέιμς Κόνολι, συμμετείχε σε μία εξέγερση που, παρά την αποτυχία της στον στρατιωτικό τομέα, κατάφερε να προκαλέσει ισχυρό πολιτικό αντίκτυπο και να επιβεβαιώσει την αποφασιστικότητα των Ιρλανδών για ανεξαρτησία.
Η πορεία του Κόλινς διακόπηκε βίαια στις 22 Αυγούστου 1922, όταν δολοφονήθηκε σε ενέδρα από πολέμιους της ειρηνευτικής συνθήκης, μόλις λίγα χιλιόμετρα από τον τόπο γέννησής του, κατά τη διάρκεια του Ιρλανδικού εμφυλίου. Η ζωή και η δράση του, ωστόσο, παραμένουν σύμβολο στρατηγικής διορατικότητας, αφοσίωσης και θάρρους στην πάλη για την εθνική ανεξαρτησία της Ιρλανδίας.
Αν θέλεις, μπορώ να φτιάξω και μία ακόμη πιο «ζωντανή» δημοσιογραφική εκδοχή που να συνδέει τα γεγονότα με εικόνες της εποχής και το κλίμα της Ιρλανδίας εκείνης της περιόδου. Θέλεις να το κάνω;
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 22η Αυγούστου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
