.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
– 1 Φεβρουαρίου 2025 –
Είναι η 32η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 333 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:29 – Δύση ήλιου: 17:48 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 19 λεπτά
🌒 Σελήνη 3.1 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Τρύφωνα, Τρυφωνία, Φιλικητάτη, Φιλικήτη, Φιλικήτα
| Γεγονότα
1862 – Αντιοθωνική εξέγερση ξεσπά στο Ναύπλιο (Ναυπλιακή Επανάσταση), με αίτημα την αλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης, ώστε να εγγυάται τις ελευθερίες του λαού και τη συγκρότηση νόμιμης εθνοσυνέλευσης. Μολονότι αντιμετωπίζεται με επιτυχία από τον Αθανάσιο Μιαούλη, θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους για τη βασιλεία του Όθωνα.
Η Ναυπλιακή Επανάσταση ή Ναυπλιακά ήταν στρατιωτικό κίνημα το οποίο πραγματοποιήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1862 με στόχο την ανατροπή του βασιλιά Όθωνα. Ο Όθωνας είχε νωρίτερα διαλύσει την εκλεγμένη κυβέρνηση, ενώ παράλληλα είχε εξορίσει πολλούς αντιφρονούντες στο Ναύπλιο. Σε αυτές τις συνθήκες εκδηλώθηκε επανάσταση στο Ναύπλιο την 1η Φεβρουαρίου, με επικεφαλής τον Δημήτριο Γρίβα, τον Πέτρο Α. Μαυρομιχάλη και τον Δημήτριο Μπότσαρη, η οποία αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση και τον βασιλιά με οργάνωση στρατοπέδου στην Κόρινθο, υπό την αρχηγία του υποστράτηγου Χαν. Την 1η Μαρτίου οι κυβερνητικές δυνάμεις με οργανωμένη επίθεση κατάφεραν να καταλάβουν τις θέσεις των επαναστατών και τελικά στις 24 Μαρτίου έγινε συνθηκολόγηση με χορήγηση γενικής αμνηστίας από την οποία , όμως, εξαιρούνταν 19 άτομα, τα οποία έπειτα από αίτηση στην κυβέρνηση έφυγαν από την Ελλάδα με δύο ξένα πλοία. Δυναμικά αντιμετωπίστηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις και η επανάσταση που ξέσπασε την ίδια περίοδο στη Σύρο, όπου, επίσης, είχαν οξυνθεί τα αντιδυναστικά αισθήματα, καθώς και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Τελικά, στις 30 Απριλίου, ο βασιλιάς έδωσε γενική αμνηστία στους επαναστάτες με εξαίρεση τρεις. Ο αντιδυναστικός αγώνας όμως συνεχίστηκε και τελικά, στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο Όθωνας εξαναγκάστηκε σε έξωση.
1887 – Ο Χάρβεϊ Γουίλκοξ τεμαχίζει και πουλά τη γη του, έκτασης 600 στρεμμάτων, σε οικόπεδα, τα οποία στη συνέχεια θα αποτελέσουν το Χόλιγουντ.
Το 1866, μια κλασσική αμερικανίδα γυναίκα ονόματι Νταέιντα Γουίλκοξ, είπε στον σύζυγο της που ήταν καθηλωμένος σ’ ένα αναπηρικό καροτσάκι: «Πάμε μια βόλτα στην εξοχή να ξεσκάσουμε;» Ήταν η μοιραία κουβέντα που θα έφτιαχνε έναν παγκόσμιο μύθο. Ο Χάρβεϋ Χέντερσον Γουίλκοξ, δε μπορούσε να μετακινηθεί λόγω αναπηρίας, είχε όμως πολλά λεφτά. Τα είχε κερδίσει κάνοντας τον κτηματομεσίτη στο Κάνσας. Όταν το Κάνσας άρχισε να παρακμάζει, το ζεύγος μετακινήθηκε σε μια περιοχή που έδειχνε σημεία οικονομικής ανάπτυξης, στην πόλη Ελ Πουέμπλο Γκράντε. Η Νταέιντα έμαθε ότι κάπου έξω από την πόλη υπήρχε μια τοποθεσία όπου είχε συλληφθεί ένας διαβόητος παράνομος από την εποχή των καουμπόϋδων, ο Τιμπούτσιο Βασκέζ και θέλησε να κάνει σ’ αυτήν έναν περίπατο.
Το ζευγάρι ανέβηκε σε μια άμαξα και βγήκε έξω από το Ελ Πουέμπλο Γκράντε. Ίσως περίμενε κάποια όαση με πρασινάδες και θέα, αντί γι αυτό όμως βρήκε μιαν άνυδρη πνιγηρή κοιλάδα που την έκαιγε ο ήλιος. Ήταν σχεδόν έρημος, με ελάχιστες παράγκες λαθραία εγκατεστημένων Μεξικανών εδώ κι εκεί. Λίγοι ανεμοδαρμένοι φίκοι ήταν τα μοναδικά δενδρύλλια που φύτρωναν. Κανονικά θα έπρεπε να φύγουν αμέσως, όμως κάτι συνέβη μέσα στο μυαλό της Νταέιντα. «Ας φτιάξουμε ένα σπιτάκι πάνω σ’ εκείνο τον λόφο» είπε στον άνδρα της, που δεν της χαλούσε χατίρι. Η αγορά του οικοπέδου αποδείχτηκε τόσο φτηνή, που ο Χάρβεϋ Γουίλκοξ δεν χρειάστηκε να ξοδέψει πολλά για το καπρίτσιο της γυναίκας του. Με 300 δολάρια αγόρασε τον λόφο και 600 στρέμματα γύρω του.
Όταν ο άρρωστος Χάρβεϋ είχε αγοράσει τα 600 στρέμματα, είχε ρωτήσει την Νταέινα: «Και πως διάβολο θα ονομάσουμε τούτο το έρημο μέρος;» Κι αυτή, επειδή ήταν άσχετη με την εξοχή και δεν γνώριζε τις ονομασίες των φυτών, μπερδεύοντας τους φίκους που έβλεπε με τα πουρνάρια, απάντησε «θα το ονομάζουμε δάσος από πουρνάρια», δηλαδή Χόλυγουντ. Την 1η Φεβρουαρίου 1887 κατατέθηκε επίσημα έγγραφο στο τοπικό γραφείο της πολιτείας με το όνομα Χόλυγουντ. (Με πληροφορίες από Δημήτρης Καμπουράκης, Η δημιουργία του Χόλυγουντ, newsit.gr)
| Γεννήσεις
1891 – Γιάννης Κορδάτος. Έλληνας κοινωνιολόγος, ιστορικός, πολιτικός και νομικός, οπαδός του μαρξισμού. Παρότι αυτοδίδακτος ιστορικός, υπήρξε πολυγραφότατος μελετητής της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή. Γεννήθηκε στη Ζαγορά το 1891, όπου και τελείωσε το Ελληνικό Σχολείο (ημιγυμνάσιο) το 1907. Στη συνέχεια ο πατέρας του, που ήταν κτηματίας και έμπορος, τον έστειλε μαθητή στο Ελληνογερμανικό Λύκειο του Γιαννίκη, στη Σμύρνη. Εκεί είχε καθηγητή τον Δημήτρη Γληνό.
Ο Κορδάτος στα φοιτητικά του χρόνια ήρθε σε επαφή με τον σοσιαλισμό και το εργατικό κίνημα του Βόλου. Στην Αθήνα φαίνεται ότι συμπορεύθηκε με τον κύκλο του Νίκου Γιαννιού, ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κέντρου και δημοτικιστή. Το Νοέμβριο του 1918 δεν έλαβε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (ΣΕΚΕ) –προκατόχου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ)– γιατί απουσίαζε από την Αθήνα, στο οποίο όμως προσχώρησε το Μάιο του 1919. Τον Απρίλιο του 1920 εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) και τον επόμενο μήνα ορίστηκε “αντιπρόσωπος του Κόμματος” στην εφημερίδα Ριζοσπάστης, της οποίας ιδιοκτήτης και διευθυντής ήταν ο Γιάννης Πετσόπουλος. Εκλέχτηκε γραμματέας της ΚΕ του κόμματος το Μάιο του 1921 και παρέμεινε στη θέση μέχρι το Νοέμβριο του 1922, οπότε τον διαδέχτηκε ο Νίκος Σαργολόγος. To 1922 συνελήφθη δυο φορές, μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη του κόμματος.
Περί τα τέλη του 1924 ή αρχές 1925 αποχώρησε από το μόλις μετονομασμένο ΚΚΕ καθώς διαφώνησε με τις επίσημες –έπειτα την πλήρη ευθυγράμμιση αυτού με τις αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς– θέσεις στο Μακεδονικό Ζήτημα, για να διαγραφεί οριστικά το 1927.
Στα τέλη Δεκεμβρίου 1940 συνελήφθη από τη μεταξική κυβέρνηση, επειδή σε δημοσιεύματα είχε χαρακτηρίσει τον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως αντιφασιστικό. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην Αντίσταση από τις τάξεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Μεταπολεμικά διετέλεσε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Παρότι οι διαφορές του με το ΚΚΕ είχαν αμβλυνθεί με αφετηρία την κατοχική περίοδο, οι μεταξύ τους σχέσεις ποτέ δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως.
1901 – Κλαρκ Γκέιμπλ | Αμερικανός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, από τα κορυφαίους αστέρες του Χόλιγουντ. Γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1901 στο Κάντις της πολιτείας Οχάιο των ΗΠΑ. Μοναχογιός ενός εργάτη πετρελαιοπηγών, έκανε στα νιάτα του διάφορες δουλειές τού ποδαριού, ώσπου έπιασε δουλειά στον θίασο Εντ Λίλυ (Ed Lilly) ως βοηθός του διευθυντή σκηνής. Με τη βοήθεια τής πρώτης γυναίκας του, της ηθοποιού Τζόζεφιν Ντίλον, έπαιξε τον πρώτο του μεγάλο ρόλο
στο Μπρόντγουεϊ, το 1928, στο θεατρικό έργο της Σόφι Τρέντγουελ «Machinal».
Ο Γκέιμπλ είχε παίξει μικρούς ρόλους σε βωβές ταινίες ήδη από το 1924 και με την εμφάνιση τού ομιλούντος κινηματογράφου, επέστρεψε ξανά στο Χόλιγουντ. Με μια σειρά γκανγκστερικούς ρόλους, όπως στις ταινίες «The Finger Points» (1931) και «Νυχτερινή Νοσοκόμα» («Night Nurse», 1931), κέρδισε σχεδόν αμέσως μεγάλη δημοτικότητα. Σε αποκλειστική συνεργασία με τα στούντιο της Μέτρο-Γκόλντουιν-Μάγιερ, γνωστής τότε ως «η στέγη των σταρ», από το 1931 έως το 1954, μεταπήδησε σταδιακά στους περιπετειώδεις ρόλους τού ανοιχτόκαρδου ήρωα, με τους οποίους έγινε διάσημος. Κέρδισε το Όσκαρ για την ερμηνεία του στο «Συνέβη μια νύχτα» («It Happened One Night», 1934) και προτάθηκε ακόμη δυο φορές ακόμη για την ερμηνεία του στις ταινίες « Ναυτική Ανταρσία («Mutiny on the Bounty», 1935) και « Όσα παίρνει ο άνεμος» (1939). Μετά τον θάνατο τής τρίτης γυναίκας του, της ηθοποιού Κάρολ Λόμπαρντ, ο Γκέιμπλ κατατάχθηκε στην πολεμική αεροπορία κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο τής Αεροπορίας για «εξαίρετες πράξεις» σε πέντε βομβαρδιστικές αποστολές και αφυπηρέτησε με τον βαθμό του επισμηναγού. Στον τελευταίο του ρόλο, τον οποίο ολοκλήρωσε δύο εβδομάδες προτού πεθάνει, υποδύθηκε έναν ώριμο καουμπόυ στο έργο τού Άρθουρ Μίλερ «Οι απροσάρμοστοι» («The Misfits», 1961), που σκηνοθέτησε ο σπουδαίος Τζον Χιούστον.
Ο Κλαρκ Γκέιμπλ πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1960 στο Λος Άντζελες σε ηλικία 59 ετών. Άφησε πεθαίνοντας την πέμπτη του γυναίκα, την ηθοποιό Κέι Γουίλιαμς, και έναν γιο που γεννήθηκε τέσσερις μήνες μετά τον θάνατό του.
| Θάνατοι
1851 – Μαίρη Σέλεϊ. Αγγλίδα συγγραφέας, που διακρίθηκε στη συγγραφή γοτθικών μυθιστορημάτων. («Φράνκενσταϊν»).
Η Μαίρυ Ουόλλστονκραφτ Γκόντγουιν γεννήθηκε στο Σόμερς Τάουν του Λονδίνου το 1797 και ήταν κόρη του πολιτικού φιλοσόφου Ουίλλιαμ Γκόντγουιν και της φεμινίστριας συγγραφέως Μαίρυ Ουόλλστονκραφτ. Η μητέρα της απεβίωσε 11 μέρες μετά τη γέννηση της. Την ανατροφή της ανέλαβε ο πατέρας της.
Η Μαίρυ έλαβε μια εξαιρετική εκπαίδευση, η οποία ήταν πολύ ευρεία και ριζοσπαστική για την εποχή της. Ο πατέρας της, όταν η ίδια ήταν 15 ετών, την περιέγραψε ως τολμηρή, αποφασιστική και με “κοφτερό” μυαλό.
Το 1812, ο Γκόντγουιν την έστειλε να μείνει σε ένα σπίτι φίλων, των Μπάξτερ, στην Σκωτία. Εκεί γνώρισε και ερωτεύτηκε τον ποιητή Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ, ο οποίος την απήγαγε το 1814 στην Ελβετία. Παντρεύτηκαν μετά τον θάνατο της γυναίκας του Σέλλεϋ, Χάριετ Ουέστμπρουκ. Απέκτησαν 4 παιδιά εκ των οποίων τα τρία πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία.
Το 1816 κατά τη διάρκεια ταξιδιού με τον Σέλλεϋ και ενώ φιλοξενούνταν στη βίλα του ποιητή Λόρδου Μπάυρον στην Λίμνη της Γενεύης, ξεκίνησε να γράφει το μυθιστόρημα Φράνκενσταϊν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1817 και εκδόθηκε το 1818. Μετά το θάνατο του συζύγου το 1822 της αφοσιώθηκε στη συγγραφή.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 1η Φεβρουαρίου
