Κιβωτός: Για να μην βρισκόμαστε συνεχώς
έκπληκτοι μπροστά στο ανείπωτο κακό…
- Γιώργος Αγγελόπουλος
Μέχρι σήμερα είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι πραγματικά ισχύει στην περίπτωση των καταγγελιών για την Κιβωτό του Κόσμου. Δεδομένης της μεγάλης διάστασης που πήρε το θέμα, δεν θα είναι εύκολο να κρυφτεί η αλήθεια.
Αναμένομεν και αποφεύγουμε τα τηλεπαράθυρα – δίκες. Ανεξάρτητα από τις καταγγελίες περί κακοποίησης, η λογική των επιχειρημάτων που διατυπώθηκαν στις απαντήσεις των υπευθύνων της Κιβωτού εγείρει ερωτήματα. Υπάρχουν “μη συνηθισμένα παιδιά” και ποια είναι τα “συνηθισμένα”; Στα σοβαρά μιλάμε για παιδιά που “θέλουν να παραβατούν”;
Επαναλαμβανόμενα τους τελευταίους μήνες, το ένα μετά το άλλο, τα τραγικά γεγονότα που αφορούν κακοποίηση των παιδιών, ειδικά αυτών που προέρχονται από τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα, απαιτούν μια ξεκάθαρη αλλαγή πορείας στην πολιτική προστασίας των παιδιών. Αυτή την αλλαγή πορείας είχε προδιαγράψει η νομοθετική μεταρρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ για τις αναδοχές (ν. 4538/2018). Θυμίζουμε ότι κομβικά σημεία εκείνου του νόμου ανατράπηκαν με νομοθετικές παρεμβάσεις που εισηγήθηκε η υφυπουργός αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Δόμνα Μιχαηλίδου. Οι τροπολογίες αυτές:
(α) Δίνουν στους υπουργούς τη δυνατότητα να ορίζουν αρμόδιους φορείς, χρονική διάρκεια και άλλα θέματα απροσδιορίστως, σχετικά με το κρίσιμο θέμα του ταιριάσματος παιδιών – υποψηφίων γονέων στις περιπτώσεις αναδοχής.
(β) Άλλαξαν κομβικά σημεία που αφορούν τους εργαζόμενους στις δομές παιδικής φιλοξενίας: η πρόληψη περιορίστηκε στο να επεκτείνει τον έλεγχο του ποινικού μητρώου και των αξιόποινων πράξεων, πέραν των εργαζομένων με συμβάσεις εργασίας, και στους απασχολούμενους με μπλοκάκι, στους εργολαβικούς και στους εθελοντές. Η πρόληψη θεωρεί το λευκό ποινικό μητρώο ως απόλυτα και μοναδικά επαρκές κριτήριο μη παραβατικής συμπεριφοράς των εργαζομένων και δεν εισακούστηκαν οι προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ για δομημένη συνέντευξη από ομάδα ειδικών.
Ο ορισμός ενός ατόμου ανά δομή ως υπεύθυνου για την παιδική προστασία, (δηλ. για την αναφορά περιπτώσεων κακοποίησης) δημιουργεί συνθήκες για σχέσεις διαφθοράς και συναλλαγής στις δομές. Η απαραίτητη εκπαίδευση του προσωπικού των δομών παραπέμπεται στην καλή προαίρεση τον επικεφαλής ιδιωτικών και δημοσίων δομών κ.α.
Η λύση δεν βρίσκεται σε fast-track διαδικασίες αναδοχής όπως τώρα προτείνει η κυβέρνηση δια στόματος της κ. Δ. Μιχαηλίδου. Φυσικά και πρέπει να προωθηθεί η απο-ιδρυματοποίηση, όχι όμως με πρακτικές “φύγε κακό από τα μάτια μου”. Οι ιδιωτικές φιλανθρωπικές δομές έχουν προσφέρει σημαντικό έργο. Αν θέλουμε όμως μια μόνιμη και κοινωνικά υπεύθυνη λύση δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην καλοσύνη των ιδιωτών. Αυτά λέγαμε και στις δομές αλληλεγγύης το 2010 – 2015: υπάρχουμε προσδοκώντας να κλείσουμε. Η ελληνική πολιτεία πρέπει μέσω των δικών της θεσμών να αναλάβει την αρμοδιότητα του κράτους πρόνοιας. Αλλιώς θα βρισκόμαστε συνεχώς έκπληκτοι μπροστά στο ανείπωτο κακό.
