-
Ο γέγονε… Γέγονε
Γεγονότα
1934 – Επεισόδιο σημειώνεται στην ελληνική Βουλή, όταν μετά από λογομαχία μεταξύ του Γεώργιου Κονδύλη και του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, βουλευτής – φίλος του Κονδύλη πετά κάθισμα κατά του Παπαναστασίου, τραυματίζοντάς τον ελαφρά στον ώμο. Οι συζητήσεις στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, επί της οδού Σταδίου, προκαλούσαν εντάσεις, ωστόσο τη ∆ευτέρα 4 Ιουνίου 1934 ο έλεγχος ξέφυγε.
Στο βήµα βρισκόταν ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, αρχηγός του αντιπολιτευόµενου Αγροτικού Εργατικού Κόµµατος (που αποτελούσε τµήµα του βενιζελικού Εθνικού Συνασπισµού), που κατηγορούσε ευθέως τον υπουργό Στρατιωτικών Γεώργιο Κονδύλη ότι ήταν υπαίτιος για την αποτυχία συνεννόησης µεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την αλλαγή του εκλογικού νόµου.
Το µέλος της κυβέρνησης διέκοπτε συνεχώς τον οµιλούντα ζητώντας εξηγήσεις για όσα του καταµαρτυρούσε. «Μα, καθίστε επιτέλους, δεν µπορώ να δέχοµαι ερωταποκρίσεις» του είπε εκνευρισµένος ο Παπαναστασίου.«Οφείλετε να απαντήσετε» φώναξε εκτός εαυτού ο Κονδύλης. «∆εν δέχοµαι διακοπές, κύριε υπουργέ» ήταν η απάντηση που έλαβε.
Ο πολιτικός προϊστάµενος των Ενόπλων ∆υνάµεων έχασε την ψυχραιµία του και δείχνοντας τον οµιλητή µε το δάχτυλο του είπε: «Τότε είσθε συκοφάντης».
Ο Παπαναστασίου ανταπέδωσε άµεσα: «Είσαι ανάξιος να είπης σε εµένα αυτό. Συ είσαι συκοφάντης. Είσαι ανάξιος να κάθεσαι εις αυτά τα εδώλια»!
Από εκείνη τη στιγµή η κατάσταση ετέθη εκτός ελέγχου, καθώς ο φίλος του υπουργού και βουλευτής Καρδίτσας ∆ηµοσθένης Αναγνωστόπουλος σηκώθηκε ξαφνικά όρθιος, άρπαξε ένα κάθισµα και το εκσφενδόνισε προς το µέρος του Παπαναστασίου, τον οποίο πέτυχε στον δεξιό ώµο.
Χωρίς δεύτερη σκέψη εκείνος επιχείρησε να ανταποδώσει το χτύπηµα. Αρπαξε το ίδιο κάθισµα και το πέταξε προς το µέρος του Αναγνωστόπουλου, χωρίς όµως να τον πετύχει. Η συµπλοκή γενικεύτηκε. Μάταια ο πρόεδρος της Βουλής χτυπούσε το καµπανάκι που είχε δίπλα του προσπαθώντας να επιβάλει την τάξη.∆ιέκοψε τη συνεδρίαση και αποχώρησε από την αίθουσα. Το αποτέλεσµα του επεισοδίου ήταν να υποστεί εξάρθρωση ώµου ο Παπαναστασίου και να νοσηλευτεί για µερικές µέρες στο νοσοκοµείο.
1961 – Το τρίποντο εφαρμόζεται για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα της American Basketball League και περιλαμβάνει όλα τα σουτ που εκτελούνται από απόσταση μεγαλύτερη των 22 ποδιών (6,71 μ.) από το καλάθι.
Στις 5 Ιουνίου του 1961, το American Basketball League (ABL), κατά την ηγεσία του Έιμπ Σάμπερσταιν, εφάρμοσε για πρώτη φορά τον κανονισμό του τριπόντου. Η απόσταση από το καλάθι «άγγιζε» τα 7.62 μέτρα, με το πρωτοποριακό αυτό μέτρο για τα δεδομένα του τότε μπασκετικού κόσμου, να κάνει τα πρώτα του βήματα.
Το ABL άντεξε εν τέλει, μονάχα για μιάμιση σεζόν (1961-1962, μέρος της σεζόν 1962-1963), ωστόσο το τρίποντο υιοθετήθηκε από το «Eastern Professional Basketball League» για τη σεζόν 1963-64.
Και αυτή η διοργάνωση άντεξε για μόλις μία χρονιά, φαινόμενο αρκετά συνηθισμένο για τις λίγκες που «ξεπηδούσαν» εκείνη την εποχή και υπέκυπταν στον ανταγωνισμό από τα διασημότερα «brand names». Η πρώτη πραγματικά σημαντική εφαρμογή του τριπόντου, έγινε στο American Basketball Association (ABA), το μέγεθος του οποίου αποδεικνύεται από το γεγονός πως εκείνη την εποχή, ήταν το αντίπαλο δέος του ΝΒΑ.
1967 – Αρχίζει ο περιβόητος Πόλεμος των Έξι Ημερών ανάμεσα στο Ισραήλ από τη μία πλευρά, την Αίγυπτο, τη Συρία και την Ιορδανία από την άλλη.
Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, γνωστός και ως Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1967 ή Τρίτος Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος, ξέσπασε μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και την Συρία. Το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και η Αλγερία συνεισέφεραν με άντρες και οπλισμό στις αραβικές δυνάμεις. Τον Μάιο του 1967 η Αίγυπτος εκδίωξε τις δυνάμεις του Ο.Η.Ε. (UNEF) από τη χερσόνησο του Σινά, οι οποίες στάθμευαν εκεί από το 1957 (ως συνέπεια της εισβολής του Ισραήλ στο Σινά το 1956) για να παρέχουν μία ειρηνευτική νεκρή ζώνη.
Μετά τις απειλές του Ισραήλ εναντίον της συμμάχου της Συρίας, η Αίγυπτος συγκέντρωσε 1000 τεθωρακισμένα και 100.000 στρατιώτες στα σύνορα, έκλεισε τα στενά του Τιράν σε όλα τα πλοία που έφεραν ισραηλινή σημαία ή μετέφεραν υλικά στρατηγικής σημασίας και έκανε πρόσκληση για ενωμένη αραβική απάντηση στο Ισραήλ. Στις 5 Ιουνίου 1967 το Ισραήλ εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον των αεροπορικών δυνάμεων της Αιγύπτου, φοβούμενο, όπως υποστήριξε, άμεση εισβολή από την Αίγυπτο.
Η υπεροχή στον αέρα (κατέστρεψε τα περισσότερα αιγυπτιακά αεροσκάφη) υπήρξε το καθοριστικό ισραηλινό όπλο. Σε απάντηση η Ιορδανία επιτέθηκε στη δυτική Ιερουσαλήμ και τη Νετάνια, αλλά η ισραηλινή απάντηση ήταν άμεση. Στο τέλος του πολέμου το Ισραήλ είχε κερδίσει τον έλεγχο της ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Λωρίδας της Γάζας, της Δυτικής Όχθης, των υψιπέδων του Γκολάν και της χερσονήσου του Σινά.
Γεννήσεις
1646 – Η Ελένα Λουκρέτσια Κορνάρο Πισκόπια (Elena Lucrezia Cornaro Piscopia) ήταν γόνος μεγάλης Βενετικής οικογένειας με οικόσημο, με ιστορία, με φέουδα και κύρος.
Πατέρας της ήταν ο Τζιοβάνι Μπατίστα Κορνάρο Πισκόπια, (Giovanni Battista Cornaro Piscopia), Πληρεξούσιος του Σαν Μάρκο κι αξιότιμος Βενετός, μητέρα της ήταν η Ζανέττα Τζιοβάνα Μπόνι (Zanetta Giovanna Boni), που πριν το γάμο της, δεν ανήκε στα υψηλά στρώματα της κοινωνικής τάξης.
Η μικρή είχε ακόμα τέσσερα αδέλφια: δύο μεγαλύτερα αγόρια, μιαν αδελφή επίσης μεγαλύτερη κι έναν αδερφό μικρότερο. Γεννήθηκε στη Βενετία στις 5 Ιουνίου 1646 κι έμελλε να μείνει στην ιστορία ως το επτάγλωσσο θαύμα (κατείχε άνετα επτά γλώσσες) και ως η πρώτη γυναίκα που απέκτησε διδακτορικό -κανονικά δύο έπρεπε, αλλά της αρνήθηκαν το δεύτερο.
Έχοντας μουσικό ταλέντο ήδη στα 17 της, μπορούσε να τραγουδήσει, να συνθέσει και να παίξει όργανα όπως βιολί, άρπα και πιάνο της εποχής, το αρπίχορδο. Η Ελένα Λουκρέτσια, μαζί με τη βασίλισσα της Κύπρου, Αικατερίνη υπήρξαν οι δύο πιο λαμπρές γυναικείες φυσιογνωμίες των δύο κλάδων αντίστοιχα της οικογένειας Κορνάρο.
1883 – Τζον Μέιναρντ Κέινς. Τα δύο πιο σημαντικά βιβλία που συνέγραψε ήταν Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης (1919) και η Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος (1936).
Με το πρώτο από τα παραπάνω βιβλία του υποστήριξε ότι η Γερμανία δεν είχε την ικανότητα να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που απαίτησαν από αυτή οι νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ότι αυτό θα οδηγούσε στην επανάληψή του σε πιο μεγάλη κλίμακα. Με το δεύτερο, ότι για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας που αντιμετώπιζε ο δυτικός κόσμος μετά το κραχ της Νέας Υόρκης (1929), θα έπρεπε να παρέμβει το κράτος και χρηματοδοτώντας την οικονομία και τις επιχειρήσεις να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.
Το δεύτερο αυτό βιβλίο ψηφίστηκε από το κοινό το 2017 ως «το βιβλίο με την μεγαλύτερη επίδραση στη διαμόρφωση της βρετανικής κοινωνίας τον 20ό αιώνα».
Από τον Κέυνς έχει πάρει το όνομά της και η Κεϋνσιανή ρύθμιση, η αναδιανομή δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές. Μια τέτοια ρύθμιση δεν ήταν ποτέ στόχος του ίδιου του Κέυνς.
Ο Κέυνς είχε προτείνει την άνοδο των δημοσίων δαπανών σε περιόδους κρίσεων για να καλύψουν μέρος του ελλείμματος ζήτησης, που – υπό προϋποθέσεις – μπορεί να οδηγήσει την οικονομία μακριά από μια θέση ισορροπίας πλήρους απασχόλησης. Οι δημόσιες δαπάνες μπορεί να ξοδεύονται ως επιδόματα ανεργίας κ.λπ., αλλά ο κύριος στόχος δεν είναι η αναδιανομή, αλλά η επανόρθωση της ισορροπίας. Μάλιστα η αύξηση της φορολογίας σε περιόδους κρίσης είναι πλήρως αντίθετη στη νοοτροπία του Κέυνς, ο οποίος ζητά αύξηση των ελλειμμάτων στις κρίσεις, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα στις καλύτερες εποχές.
Είχε νυμφευθεί μια Ρωσίδα μπαλαρίνα, αλλά παρά τη θέληση και των δύο, δεν απέκτησαν τέκνα. Είχε εντούτοις συγκεντρώσει πολλά χρήματα από την δραστηριότητά του στο χρηματιστήριο.
Θάνατοι
1688 – Κωνσταντίνος Γεράκης. Γεννήθηκε από Ελληνορθόδοξους γονείς στο Κάστρο της Άσσου, στην περιοχή της Ερίσου (pertinenza di Erisso) της βόρειας Κεφαλονιάς. Η οικογένεια Γεράκη (Gerachi) ήταν εγκατεστημένη στο χωριό Πλαγιά ήδη από τον 16ο αιώνα. Σε ηλικία 12 ετών, για άγνωστο λόγο, εγκατέλειψε το νησί, έγινε ναύτης και ξεκίνησε την τυχοδιωκτική δράση του, υπηρετώντας σε διάφορα αγγλικά πλοία και ταξιδεύοντας κυρίως στις Ινδίες.
Το 1669 εγκατέλειψε το επάγγελμα του ναύτη κι έγινε υπάλληλος της αγγλικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών, εργαζόμενος στις αποθήκες της, στο Μπάνταμ της Ινδονησίας. Ο Γεράκης, σαν υπάλληλος της Εταιρείας έκανε πολλά ταξίδια σε χώρες της Ασίας και έκανε φιλίες με υψηλόβαθμα στελέχη της. Το 1675 εγκαταστάθηκε στο Σιάμ, εξακολουθώντας να εργάζεται για την Εταιρεία. Εκεί έμαθε τη γλώσσα και άρχισε να δημιουργεί στενές σχέσεις με σημαντικούς αξιωματούχους της βασιλικής αυλής.
Το 1679 και μετά από δολοπλοκίες της Εταιρείας, ο Γεράκης έγινε υπεύθυνος εμπορίου του βασιλείου του Σιάμ. Γρήγορα κατέλαβε τη θέση του διερμηνέα στη βασιλική αυλή, καθώς ήταν πολύγλωσσος. Το 1680 εγκαταλείπει την Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών και το 1683 διορίστηκε πρωθυπουργός του Σιάμ. Το 1684 ξεκίνησαν οι συνομιλίες με τη Γαλλία για εμπορική συνεργασία, που τελικά επιτεύχθηκε το επόμενο έτος και οδήγησε σε πόλεμο το Σιάμ με την Εταιρεία, ο οποίος έληξε με την αποβίβαση, στη χώρα του Σιάμ, γαλλικής στρατιωτικής δύναμης.[5] Ο Γεράκης τιμήθηκε από τον Γάλλο βασιλιά με τον τίτλο του «Ιππότη του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ».
Οι Γάλλοι έγιναν αντιδημοφιλείς με την ρατσιστική συμπεριφορά τους. Ο Γεράκης, έχοντας αποκτήσει μεγάλη περιουσία, άρχισε πλέον να ανησυχεί γιατί έβλεπε ότι θα περιορίζονταν τα δικά του κέρδη. Το 1688 ο βασιλιάς Ναράι αρρώστησε βαριά από άγνωστη ασθένεια δίνοντας την ευκαιρία στους αντιπάλους του να δράσουν. Τον Μάιο ο Γεράκης προσκλήθηκε στην πρωτεύουσα του Σιάμ, Αγιουτάγια, σε συνάντηση με τον Φεράτσα ο οποίος ήταν ο ηγέτης της αντιβασιλικής παράταξης. Ο Φεράτσα αιχμαλώτισε τον Γεράκη και το Διάδοχο με την κατηγορία της προδοσίας, και τελικά τους δολοφόνησε. Στις 11 Ιουλίου πέθανε και ο Βασιλιάς Ναράι, έξαλλος με τα νέα που είχε μάθει αλλά ανήμπορος να αντιδράσει. Ο Φεράτσα αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς ηγούμενος ενός ξενοφοβικού καθεστώτος.
Το Μάιο του 1682 παντρεύτηκε την Μαρία Γκυομάρ ντε Πίνια (Maria Guyomar de Pinha), μιγάδα γιαπωνεζο-πορτογαλικής καταγωγής. Από το γάμο τους απέκτησαν δύο γιούς, τον João (Γιάννη) και τον Jorge (Γιώργο), ο πρώτος από τους οποίους απεβίωσε πριν τον φρικτό θάνατό του.
Το σπίτι του Γεράκη στο Λοπμπούρι υπάρχει ακόμα και σήμερα και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο. Οι ιστορικοί διχάζονται για το ρόλο που διαδραμάτισε, αν δηλαδή ήταν όντως καιροσκόπος που επεδίωκε την ανέλιξή του στο θρόνο του Σιάμ, ή αν χρησιμοποιήθηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος από τον επίσης καιροσκόπο Φεράτσα, για την εξουδετέρωση του νόμιμου Διαδόχου.
2012 – Ρέι Μπράντμπερι. | Ήταν Αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και μυστηρίου.
Για την επίδρασή του στη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας του 20ού αιώνα, αποκαλείτο «πατέρας» της επιστημονικής φαντασίας. Αναγνωρίζεται ως ο συγγραφέας του οποίου το έργο εξασφάλισε στη σύγχρονη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας ευρύτερη αναγνώριση.
Του άρεσε ιδιαίτερα ο Έντγκαρ Άλαν Πόου, χάρη στον οποίο ανακάλυψε τη λογοτεχνία μόλις στα επτά του χρόνια. Στις αφηγήσεις του Μπράντμπερι η καθημερινότητα μετασχηματίζεται σε ασυνήθιστη και πολλές φορές επικίνδυνη δυστοπία.
Είχε λάβει πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το «Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών των ΗΠΑ» που του απένειμε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους το 2004, και το μετάλλιο της «Ordre des Arts et des Lettres» της Γαλλίας. Γνωστότερα έργα του, το «Φαρενάιτ 451» (“Fahrenheit 451”), «Τα Χρονικά του Άρη» (“The Martian Chronicles”) και «Ο Εικονογραφημένος Άνθρωπος» (“The Illustrated Man”). Πολλά από τα έργα του έχουν διασκευαστεί για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
