...
Ο γέγονε… Γέγονε |
Γεγονότα
1913 – Υπογράφεται στη Φλωρεντία από τις Μεγάλες Δυνάμεις το ομώνυμο πρωτόκολλο, με το οποίο καθορίζονται τα σύνορα του νεοδημιουργηθέντος αλβανικού κράτους. Στους όρους του περιλαμβάνεται και η απόδοση της Βορείου Ηπείρου (περιοχές Χειμάρρας, Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Τεπελενίου και Αργυροκάστρου) από την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες μετείχαν στη συνδιάσκεψη (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Αυστροουγγαρία), θέτουν ως μοναδικό κριτήριο γι’ αυτή τους την απόφαση τη γλώσσα.
Η Διάσκεψη του Λονδίνου είχε ορίσει μια διεθνή επιτροπή για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η επιτροπή αυτή, σε συνεδρίαση της στη Φλωρεντία της Ιταλίας, οριστικοποίησε ένα κείμενο το οποίο παραχώρησε την περιοχή της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία.
Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε έντονα, αλλά τελικά το απεδέχθη.
Αν και η Ελλάδα κατέκτησε την περιοχή κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, απωθόντας τις οθωμανικές δυνάμεις από όλη την περιοχή της Ηπείρου, συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματά της. Η Ελλάδα ήθελε να εντάξει ως μέρος της οριστικά την Βόρειο Ήπειρο, ωστόσο μεταξύ άλλων η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία ήταν αντίθετες με αυτό και επιθυμούσαν να προσαρτηθεί η περιοχή στο νεοσύστατο τότε Πριγκιπάτο της Αλβανίας, όπου και τελικά έγινε μετά από απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων. Η εκκένωση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1914. Την ίδια στιγμή δημιουργήθηκε προσωρινή ελληνική αυτονομιστική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Γεώργιο Χριστάκη-Ζωγράφου. Τον επόμενο μήνα, η Αλβανία προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο της περιοχής.
1944 – Διοργανώνεται μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας στην Αθήνα για τα θύματα της 3ης Δεκεμβρίου 1944. Ακολουθούν νέα επεισόδια και συμπλοκές, με 40 νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Το ίδιο βράδυ, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του, αλλά μεταπείστηκε από τους Άγγλους και παρέμεινε στη θέση του. Η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει με το μέρος του ΕΛΑΣ, που έλεγχε σχεδόν όλη την Αθήνα, εκτός από το κέντρο της πρωτεύουσας. Οι δυνάμεις του ανέρχονταν σε περίπου 20.000 άνδρες (10.000 μάχιμους και άλλους τόσους εφεδρικούς).
Η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορούσε να υπολογίζει σε περίπου 10.000 μάχιμους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και οι άνδρες της εμπειροπόλεμης 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας, που είχε έλθει με δάφνες από το Ρίμινι με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο (θείο του υπουργού Οικονομικών και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου) και φυσικά στη βρετανική δύναμη υπό τον υποστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι, που ήταν και η καλύτερα εξοπλισμένη απ’ όλους τους εμπλεκόμενους και αριθμούσε γύρω στους 5.000 άνδρες.
«Μη διστάσεις να ενεργήσεις σαν να ήσουν σε κατακτημένη πόλη, όπου γίνεται μία τοπική εξέγερση» τηλεγραφεί στον Σκόμπι ο βρετανός πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ, που δεν διανοείτο ότι θα έχανε την Ελλάδα από τη σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας. Την είχε κερδίσει με σκληρά παζάρια από τον Στάλιν στην περίφημη «Συμφωνία των Ποσοστών», που υπογράφτηκε στη Μόσχα στις 9 Οκτωβρίου, τρεις μέρες πριν από την αναχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα.
Από την πλευρά του, ο σοβιετικός ηγέτης τήρησε το λόγο του, αποφεύγοντας να κατηγορήσει τον Τσόρτσιλ για ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, όπως έκαναν οι Αμερικανοί, αλλά δεν αποθάρρυνε την ηγεσία του ΚΚΕ, που δεν γνώριζε το «παζάρι της Μόσχας» και πίστευε βάσιμα σε συντροφική βοήθεια.
1980 – Ο Τζίμι Πέιτζ, ο Ρόμπερτ Πλαντ και ο Τζον Πολ Τζόουνς ανακοινώνουν την απόφασή τους να μην ξαναδημιουργήσουν τους «Led Zeppelin», εξαιτίας του θανάτου του ντράμερ του συγκροτήματος Τζον Μπόναμ.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1980, ο βοηθός του συγκροτήματος, Ρεξ Κινγκ, παρέλαβε με το αυτοκίνητο του τον Τζον Μπόναμ με τελικό προορισμό τα “Bray Studios”. Στη διαδρομή, ο Μπόναμ ήπιε τέσσερις τετραπλές μερίδες βότκα, ενώ συνέχισε να πίνει κατά τη διάρκεια της πρόβας.
Μετά την πρόβα, συνέχισαν στο σπίτι του κιθαρίστα Τζίμι Πέιτζ, όπου και ο Μπόναμ αποκοιμήθηκε μετά από μεγάλες δόσεις αλκοόλ. Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, ο Τζον Πωλ Τζόουνς βρήκε τον Μπόναμ νεκρό.
Η αιτία θανάτου, ήταν αναρρόφηση εμετού, κατά τη διάρκεια του ύπνου του, ενώ δε βρέθηκαν ναρκωτικές ουσίες στο αίμα του.
Η περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, η οποία είχε προγραμματισθεί για τον Οκτώβριο του 1980 αναβλήθηκε, παρ’ όλες τις φήμες για αντικατάσταση του Μπόναμ. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1980, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ανακοίνωσαν την οριστική διάλυση των Led Zeppelin.
1996 – Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α. δηλώνει ότι ο ελληνικός εναέριος χώρος δεν εκτείνεται πέρα των 6 ναυτικών μιλίων. Η αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας είναι έξι ναυτικά μίλια από της ακτές της (ηπειρωτικές και νησιωτικές), οπότε και ο εναέριος χώρος της θα έπρεπε να ταυτίζεται, σύμφωνα με τα διεθνώς κρατούντα. Όμως, με το προεδρικό διάταγμα της 18ης Σεπτεμβρίου 1931 της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου η Ελλάδα όρισε τον εναέριο χώρο της στα 10 ναυτικά μίλια, σε μία εποχή που η αιγιαλίτιδα ζώνη ήταν μόλις 3 ν.μ. (Στα 6 ν.μ θα οριστεί το 1936). Η έκταση του ελληνικού εναερίου χώρους στα 10 ν.μ. επαναβεβαιώθηκε από το ελληνικό κράτος και το 1988 με την κύρωση του κώδικα αεροπορικού δικαίου (Ν.1815 της 11ης Νοεμβρίου 1988).
Όλες οι χώρες, από τότε μέχρι σήμερα σέβονται αυτό το «ελληνικό παράδοξο», όπως έχει χαρακτηρισθεί, εκτός από την Τουρκία. Η γείτων μέχρι το 1974 δεν είχε κι αυτή εγείρει καμία αμφισβήτηση του καθεστώτος των 10 ναυτικών μιλίων. Από τότε διαρκώς αμφισβητεί το εύρος του εναερίου χώρου από τα 6 στα 10 ναυτικά μίλια και με την πάροδο του χρόνου τον παραβιάζει όλο και περισσότερο με τα πολεμικά της αεροπλάνα, καθώς τον θεωρεί διεθνή εναέριο χώρο.
Πολλές φορές οι τουρκικές παραβιάσεις αφορούν και το εύρος των έξι μιλίων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, στο πλαίσιο της πολιτικής των «γκρίζων ζωνών», ενώ ακόμη τα αεροπλάνα της προβαίνουν σε υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά.
Η Ελλάδα από την πλευρά της απορρίπτει τους τουρκικούς ισχυρισμούς και προβάλλει τρία επιχειρήματα:
-
- Η άσκηση κυριαρχίας στον εναέριο χώρο μέχρι τα 10 ν.μ. είναι απόλυτα νόμιμη, αφού δεν υπερβαίνει τα 12 ν.μ, που ορίζει το δίκαιο της θάλασσας ως ανώτατο όριο της αιγιαλίτιδας ζώνης και του εθνικού εναερίου χώρου, σύμφωνα και με το νομικό επιχείρημα «εκ του μείζονος το έλασσον» (argumentum a majori ad minus), δηλαδή όταν το δίκαιο επιτρέπει το μείζον έπεται ότι πολύ περισσότερο επιτρέπει και το έλασσον.
- Η Τουρκία για σχεδόν 44 χρόνια αποδεχόταν το εύρος των 10 ν.μ του ελληνικού εναέριου χώρου χωρίς ουδεμία διαμαρτυρία ή αμφισβήτηση, γεγονός που θεμελιώνει σιωπηρή αποδοχή του κατά το διεθνές δίκαιο.
- Έχει προβεί σε γνωστοποίηση της νομοθεσίας της.
Γεννήσεις
1866 – Βασίλι Καντίνσκι (ή Καντίνσκυ) (ρωσικά: Василий Васильевич Кандинский, γερμανικά: Wassily Kandinsky, Μόσχα, 16 Δεκεμβρίου 1866 – Νεϊγί-συρ-Σεν, Γαλλία, 13 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα και ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της αποκαλούμενης αφηρημένης τέχνης. Έλαβε μέρος σε ορισμένα από τα σημαντικότερα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης εισάγοντας τις δικές του καινοτομίες και μία νέα αντίληψη για τη ζωγραφική, καταγράφοντας ένα πλούτο θεωριών και ιδεών στην πραγματεία Για το πνευματικό στην τέχνη.
Η ζωγραφική του είναι απαλλαγμένη από κάθε πρόθεση να μιμηθεί ή έστω να ανακαλέσει τη φύση, έχει μια ελευθερία που λίγοι ζωγράφοι εξέφρασαν πριν από αυτόν. Προτρέπει τον θεατή να παραμερίσει κάθε άλλη σκέψη και να αφεθεί εντελώς σε αυτές τις συνθέσεις σχημάτων, σε αυτούς τους συνδυασμούς χρωμάτων, η αρμονία των οποίων είναι αποτέλεσμα μακράς και σχολαστικής δουλειάς.
Ο Καντίνσκι παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής, ζωγραφικής και σχεδίου όταν ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του,
Άντλησε έμπνευση από τη μουσική στα έργα του. Υποστήριξε ότι, όταν έβλεπε το χρώμα, άκουγε μουσική. Έκανε σύνδεση συγκεκριμένων χρωμάτων με ιδιαίτερα μουσικά όργανα π.χ. το κίτρινο…με την τρομπέτα. Το κόκκινο με το τύμπανο και το μπλε με το τσέλο ή το κοντραμπάσο.
«Το χρώμα είναι το πληκτρολόγιο, τα μάτια οι αρμονίες, η ψυχή το πιάνο με πολλές χορδές. Ο καλλιτέχνης είναι το χέρι που παίζει, πατώντας το ένα ή το άλλο πλήκτρο, για να προκαλέσει δονήσεις στην ψυχή»
1963 – Σεργκέι Μπούμπκα (ρωσικά: Сергей Назарович Бубка, ουκρανικά: Сергій Назарович Бубка, γεννήθηκε 4 Δεκεμβρίου 1963) είναι Σοβιετικός, μετέπειτα Ουκρανός επικοντιστής που θεωρείται ως ο κορυφαίος στο αγώνισμά του, και από τους καλύτερους στη σύγχρονη ιστορία του κλασικού αθλητισμού. Εκπροσωπούσε τη Σοβιετική Ένωση πριν τη διάλυσή της το 1991.
Ο Μπούμπκα έχει κατακτήσει 6 συνεχόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Στίβου, ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς και έχει σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ άλματος επί κοντώ 35 φορές (17 ανοικτού και 18 κλειστού στίβου), τα περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο αθλητή στίβου. Είναι ο πρώτος που πέρασε τα 6 μέτρα το 1994.
Κατέχει τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών με 6,14 μέτρα σε ανοικτό στίβο από τις 31 Ιουλίου 1994 στο Σεστριέρε της Ιταλίας μετά από το παγκόσμιο ρεκόρ των 6,21 μέτρων του Άρμαντ Ντουπλάντις.
Στον κλειστό στίβο κατέχει την τρίτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, πίσω από τα 6,19 (7/3/22 Βελιγράδι) του Άρμαντ Ντουπλάντις και τα 6,16 μέτρα του Γάλλου Ρενό Λαβιλενί (επετεύχθη στις 15 Φεβρουαρίου 2014). Το άλμα του Μπούμπκα ήταν στα 6,15 μέτρα και σημειώθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1993 στο Ντόνετσκ της Ουκρανίας.
Θάνατοι
2004 – Έλενα Σουλιώτη. Ελληνίδα σοπράνο με μικρή, αλλά σημαντική καριέρα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 1943. Σε ηλικία πέντε ετών, η οικογένειά της μετακομίζει στην Αργεντινή και το Μπουένος Άιρες, όπου η νεαρή Έλενα λαμβάνει τα πρώτα της μουσικά μαθήματα. Το 1962 ταξιδεύει στο Μιλάνο για να συνεχίσει τις σπουδές της. Η Ιταλία θα γίνει η τρίτη της πατρίδα και η χώρα που θα τις ανοίξει διάπλατα το δρόμο στην επιτυχία.
Το 1964 και σε ηλικία 21 ετών πραγματοποιεί θριαμβευτικό ντεμπούτο στη Νάπολη. Συμμετέχει στην παράσταση της όπερας του Πιέτρο Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα» και αποθεώνεται στο ρόλο της «Σαντούτσα». Οι κριτικοί δεν διστάζουν να την αποκαλέσουν «νέα Κάλλας».
Την επόμενη δεκαετία η Σουλιώτη θα διαγράψει μια λαμπρή πορεία στο λυρικό θέατρο. Εκτός της «Σαντούτσα» θα βάλει τη σφραγίδα της στους ρόλους της «Αμπιγκαίλε» (Ναμπούκο) και της «Λουίζας Μίλλερ» και οι δύο από όπερες του Βέρντι. Σημαντική είναι και η δισκογραφική της καριέρα, με ηχογραφήσεις που άφησαν εποχή και έγιναν μπεστ-σέλερ.
Όμως η κακή διαχείριση της υπέροχης φωνής της προκάλεσε τη μετεωρική πτώση της καριέρας της. Ήταν το 1972, όταν το κοινό του Κόβεντ Γκάρντεν την αποδοκίμασε έντονα στο δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της «Αμπιγκαίλε». Ένα ρόλο, που η μεγάλη Μαρία Κάλλας απέφευγε, όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Το μεγάλο λάθος της Σουλιώτη είναι ότι ερμήνευσε απαιτητικούς ρόλους σε νεαρή ηλικία, χωρίς να περιμένει τη φυσική ωρίμανση της φωνής της. Αποτέλεσμα να τη φθείρει ανεπανόρθωτα και το 1974 να είναι μια μέτρια αοιδός. Τον ίδιο χρόνο έβαλε ουσιαστικά τέλος στη σύντομη, αλλά λαμπρή καριέρα της. Η Έλενα Σουλιώτη πέθανε στη Φλωρεντία, στις 4 Δεκεμβρίου του 2004.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
———————————————————————————-
