...
Ο γέγονε… Γέγονε|
Γεγονότα
1908 – Μία περίεργη έκρηξη σημειώνεται κοντά στον ποταμό Τανγκούσκα στη Σιβηρία, η οποία αργότερα θα υπολογιστεί στους 10 με 15 μεγατόνους. Το μέγεθος της έκρηξης είναι τόσο μεγάλο, ώστε καταστρέφονται 60.000.000 δέντρα σε έκταση 2.150 χιλιομέτρων.
Οι πρώτες έρευνες θα αρχίσουν το 1920, αλλά τα αίτια της έκρηξης είναι ακόμη άγνωστα. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για μετεωρίτη, άλλοι για πυρηνικό πείραμα, άλλοι για επίθεση εξωγήινων. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του κέντρου της εκρήξεως είναι κατά προσέγγιση πλάτος 60°53΄09΄΄ βόρειο και μήκος 101°53΄40΄΄ ανατολικό.
Η πιθανότερη αιτία για την έκρηξη ήταν η εκρηκτική διάλυση στη γήινη ατμόσφαιρα ενός μεγάλου μετεωροειδούς, ή μικρού αστεροειδούς ή και θραύσματος κομήτη, η οποία πρέπει να έλαβε χώρα σε ύψος από 5 ως 10 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για τις διαστάσεις του ουράνιου αυτού σώματος, γενικά πάντως συμφωνούν ότι είχε διαστάσεις μερικών δεκάδων μέτρων. Παρότι το μετέωρο ή ο κομήτης εξερράγη στον αέρα αντί να προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης, η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν τόσο μεγάλη (από 5 ως 30 μεγατόνοι TNT ή το χιλιαπλάσιο της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα), ώστε θέρισε περίπου 80 εκατομμύρια δέντρα σε μια έκταση πάνω από 2,15 εκατομμύρια στρέμματα. Μια έκρηξη αυτού του μεγέθους θα μπορούσε να καταστρέψει μια μεγάλη πόλη.
Η Έκρηξη της Τουνγκούσκα θεωρείται η μεγαλύτερη χερσαία πτώση μετεώρου ή αστεροειδή στη Γη στην καταγεγραμμένη Ιστορία. Πτώσεις παρόμοιου μεγέθους σε απομακρυσμένες περιοχές των ωκεανών δεν θα είχαν γίνει αντιληπτές πριν τη γενικευμένη τηλεπισκόπηση του πλανήτη από τεχνητούς δορυφόρους, την δεκαετία του 1970.
1913 – Οι Βούλγαροι, υποχωρώντας, λεηλατούν και πυρπολούν το Δοξάτο Δράμας, ενώ σφαγιάζουν περισσότερους από 650 κατοίκους, ιδίως γυναικόπαιδα. Μετά την απελευθέρωση των Σερρών, το 21ο Σύνταγμα της 7ης Μεραρχίας διατάσσεται να κατευθυνθεί προς τη Δράμα και να συνεχίσει την καταδίωξη των Βουλγάρων, που κατείχαν την περιοχή από τον Οκτώβριο του 1912. Το πρωί της 30ης Ιουνίου, μία ίλη ιππικού της 10ης Μεραρχίας του βουλγαρικού στρατού, με επικεφαλής τους ταγματάρχες Μπίρνεφ και Σιμεόνοφ, συνεπικουρούμενη από ένα τάγμα πεζικού και ομάδες κομιτατζήδων, κυκλώνει το Δοξάτο (9 χιλιόμετρα νοτιανατολικά της Δράμας.
Σκοπός τους να σφάξουν και να λεηλατήσουν το πλούσιο χωριό της Δράμας, που κατοικείται από Έλληνες χριστιανούς και μουσουλμάνους. Ως δικαιολογία προβάλλουν το επιχείρημα ότι είχαν παρενοχληθεί από ομάδες Ελλήνων προσκόπων (στρατιωτικό σώμα από εθελοντές απόμαχους του Μακεδονικού Αγώνα).
Αμέσως, οι επιδρομείς άρχισαν να σφάζουν αδιακρίτως όσους Δοξατινούς και Δοξατινές είχαν απομείνει στο χωριό, με πρωτοστατούντες τους κομιταζήδες. Στη συνέχεια περιέλουσαν με πετρέλαιο τα σπίτια του Δοξάτου και το παρέδωσαν στις φλόγες. Με τους Βουλγάρους συνενώθηκαν και αρκετοί μουσουλμάνοι του Δοξάτου, τους οποίους οι επιδρομείς έπεισαν ότι η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν συμμαχήσει κατά της Ελλάδας.
Ο τραγικός απολογισμός των βουλγαρικών ωμοτήτων στο Δοξάτο ήταν 650 νεκροί (περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων), ενώ 240 σπίτια και 80 καταστήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Αφού ολοκλήρωσαν το απάνθρωπο έργο τους, οι επιδρομείς με τη λεία τους κατευθύνθηκαν προς τα βόρεια. Την επομένη, 1η Ιουλίου 1913, το 21ο Σύνταγμα του ελληνικού στρατού κατέλαβε αμαχητί τη Δράμα και το Δοξάτο και ολοκλήρωσε την απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας.
1934 – Αναταραχή επικρατεί στο ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, με την αμφισβήτηση του Αδόλφου Χίτλερ. Τελικά, ο Φύρερ επιβάλλεται, σκοτώνοντας 77 στελέχη του κόμματος ή κατ’ άλλους 400. Το επεισόδιο αυτό θα μείνει στην ιστορία ως «Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών».
Η επιχείρηση, η οποία έλαβε την ονομασία «Κολιμπρί», ξεκίνησε με την κατασκευή ενός πλαστού κατηγορητηρίου από τον Χάινριχ Χίμλερ, πως ο Ρεμ είχε λάβει 12.000.000 μάρκα από τη Γαλλία για να ανατρέψει τον Χίτλερ. Το κατηγορητήριο ήταν απαραίτητο, ώστε ο Χίτλερ στις 24 Ιουνίου να πείσει τα στελέχη της SS να αναλάβουν την επιχείρηση χωρίς συναισθηματικούς δισταγμούς.
Στον φάκελο γινόταν, επίσης, αναφορά στις ομοφυλοφιλικές τάσεις του Ρεμ, πράγμα ανήκουστο για την εποχή εκείνη, και δη για αξιωματούχο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο όχι μόνο αποκήρυττε αλλά δίωκε την ομοφυλοφιλία. Τρεις μέρες αργότερα συμφώνησε με τον στρατό για την επιχείρηση, κάτι μάλλον εύκολο, αφού το στράτευμα ελεγχόταν ακόμα από τους συντηρητικούς αστούς.
Ο Βασιλιάς των πολυβόλων της Βαυαρίας, ήταν ο αρχηγός της SA. Είχε τέτοια δύναμη, που ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που μιλούσε με τον Χίτλερ στον ενικό. Το πρωί της 30ής Ιουνίου ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους ηγέτες των βαυαρικών SA στο Μόναχο και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών της SA από τους άνδρες της SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στην αναταραχή, ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να εξοντώσει και διάφορους άλλους πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με την οργάνωση, όπως ο Γκρέγκορ Στράσερ, ο στρατηγός Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ, ο πρώην καγκελάριος Κουρτ φον Σλάιχερ[1] και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ.
Ο Ρεμ συνελήφθη στο εξοχικό του και οδηγήθηκε στη φυλακή Στάντελχαϊμ του Μονάχου, χωρίς ακριβώς να αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Ο επικεφαλής των δεσμοφυλάκων Τέοντορ Άικε άφησε στο κελί ένα πιστόλι με μια σφαίρα και αποχώρησε, προσδοκώντας ότι ο Ρεμ θα αυτοκτονούσε. Κάτι τέτοιο δε συνέβη και τελικά ο αρχηγός της SA εκτελέσθηκε στις 2 Ιουλίου. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν δημοσιεύθηκε. Ο νέος αρχηγός της SA, Βίκτορ Λούτσε, είπε αργότερα ότι εκτελέσθηκαν 81 άτομα. Σήμερα υπολογίζεται ότι στις τρεις ημέρες δολοφονήθηκαν περίπου 200 άτομα, κυρίως από την SS, με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία (Γκεστάπο) και τον Στρατό.
Γεννήσεις
1939 – Γεώργιος Γεννηματάς. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου 1939. Πατέρας του ήταν ο Μανιάτης Θεόδωρος Γ. Γεννηματάς, δικηγόρος και οικονομολόγος, που διετέλεσε γενικός διευθυντής του Οργανισμού Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως του ΟΗΕ στην Ελλάδα, σύμβουλος της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής και αργότερα της εν Ελλάδι Αμερικανικής Πρεσβείας.
Αδελφός του πατέρα του ήταν ο Αντιστράτηγος και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού επί κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, 1964-1965, Ιωάννης Γεννηματάς. Από τη μητέρα του, Φωτεινή, ήταν δισεγγονός του μεγάλου ευεργέτη της Σύμης και της Δωδεκανήσου, Γεωργίου Νικήτα Πετρίδη και θείος του Ν. Λαΐου.
Μαθήτευσε στο Α΄ Γυμνάσιο της Πλάκας. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π.), όπου ανέπτυξε σημαντική φοιτητική συνδικαλιστική δράση, οργανώνοντας πολλές διαδηλώσεις για την Κύπρο. Υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία ως ανθυποσμηναγός. Στη διάρκειά της θητείας του (1962), ασθένησε σοβαρά και διαγνώσθηκε με τη νόσο του Άντισον, από την οποία έπασχε και ο πρόεδρος Τζον Κένεντι.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ίδρυσε και διηύθυνε την εταιρεία μελετών και κατασκευών “Αρχιτεχνική ΕΠΕ”. Επίσης, διετέλεσε στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας έως το 1981, οπότε και παραιτήθηκε μετά από 17 χρόνια. Διετέλεσε Προϊστάμενος του τμήματος Γεωργικών Βιομηχανιών, της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας. Πολλές γεωργικές βιομηχανίες έχουν την υπογραφή του στις κατασκευαστικές μελέτες τους, όπως το εργοστάσιο της Νεστλέ στο Πλατύ Ημαθίας, η Ελαιουργική στον Ασπρόπυργο, κτίσματα της Ένωσης Πεζών στην Κρήτη και άλλα.
Όταν επετράπη ο συνδικαλισμός από τη δικτατορία, συμμετείχε σε συνδικαλιστικές ενώσεις μηχανικών, και από το 1974 έως το 1978 διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας. Παντρεύτηκε τον εφηβικό του έρωτα, την Αικατερίνη (Κάκια) Βέργου, κόρη ταχυδρομικού υπαλλήλου στη Σύμη, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, τη Φώφη, η οποία διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και τη Μαίρη.
1985 – Μάικλ Φελπς (Michael Fred Phelps, γεννήθηκε 30 Ιουνίου 1985) είναι Αμερικανός πρωταθλητής και ολυμπιονίκης της κολύμβησης, κάτοχος πολλαπλών παγκοσμίων επιδόσεων.
Έχει κατακτήσει 28 μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, από τα οποία τα 23 χρυσά, 3 ασημένια και 2 χάλκινα. Από αυτά, τα 8 (6 χρυσά, 2 χάλκινα) τα κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και τα 8 (όλα χρυσά και 7 από αυτά πετυχαίνοντας παγκόσμια ρεκόρ) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο. Είναι ο μεγαλύτερος ολυμπιονίκης όλων των εποχών και συγκαταλέγεται στους κορυφαίους αθλητές από όλα τα αθλήματα.
Έτσι, ξεπέρασε το ρεκόρ των περισσότερων χρυσών μεταλλίων σε μία μόνο διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων με 8 χρυσά, ρεκόρ που κατείχε από την Ολυμπιάδα του 1972 ο επίσης Αμερικανός κολυμβητής ρκ Σπιτς με 7 χρυσά. 8 μετάλλια σε μία Ολυμπιάδα έχει κερδίσει και ο Σοβιετικός γυμναστής Αλεξάντερ Ντιντιάτιν με 3 χρυσά.Συνολικά σε 4 Ολυμπιάδες έχει κερδίσει 28 μετάλλια, ξεπερνώντας το 2012 τη Σοβιετική γυμνάστρια Λαρίσα Λατίνινα που έχει κερδίσει συνολικά 18 (9 χρυσά) σε 3 Ολυμπιάδες. Τα 23 χρυσά του είναι ρεκόρ όλων των Ολυμπιάδων.
Έχει τιμηθεί με το Παγκόσμιο Βραβείο του Κολυμβητή της Χρονιάς τέσσερις φορές, τα έτη 2003, 2004, 2006, 2007 και του Αμερικανού Κολυμβητή της Χρονιάς έξι φορές, τα έτη 2001, 2002, 2003, 2004, 2006 και 2007.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, αποχώρησε ήδη ως ο κορυφαίος Ολυμπιονίκης όλων των εποχών. Τον Απρίλιο του 2014 επανήλθε και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου κέρδισε 5 χρυσά μετάλλια (στα αγωνίσματα: 4×200 μ. ελεύθερο ανδρών,
Θάνατοι
1984 – Ζαν-Ανρί Καζιμίρ Φαμπρ, γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1823 στο Σαιν-Λεόν ντυ Λεβεζού (Αβεϊρόν) και απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 1915 στο Σερινιάν-ντυ-Κοντά (Βωκλύζ), ήταν Γάλλος επιστήμονας, ουμανιστής, νατουραλιστής, μεγάλος εντομολόγος, συγγραφέας με ιδιαίτερη αγάπη για την φύση και, ταυτόχρονα, ποιητής, βραβευμένος από την Γαλλική Ακαδημία, αλλά και έχοντας λάβει πολλά άλλα βραβεία.
Θεωρείται ως ένας από τους πατέρες της ηθολογίας, επιστήμης της συμπεριφοράς των ειδών, και της οικοφυσιολογίας.
Οι ανακαλύψεις του θεωρούνται υψηλής σημασίας στην Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και κυρίως την Ιαπωνία όπου ο Ζαν-Ανρί Φαμπρ θεωρείται ως το απόλυτο πρότυπο του συνδυασμού μεταξύ επιστήμονα και ανθρώπου των γραμμάτων και, ως αποτέλεσμα, βρίσκεται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Δημοτικού.
Είναι επίσης γνωστός παγκοσμίως για το έργο του Εντομολογικές Αναμνήσεις (“Souvenirs entomologiques”), το οποίο μεταφράστηκε σε δεκαπέντε γλώσσες. «Ένας μεγάλος σοφός που σκέφτεται ωσάν φιλόσοφος, βλέπει ωσάν καλλιτέχνης, αισθάνεται και εκφράζεται ωσάν ποιητής », έτσι χαρακτήρισε ο Ζαν Ροστάν τον Ζαν-Ανρί Φαμπρ.
2012 – Θύμιος Καρακατσάνης ήταν Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά και πέθανε στις 30 Ιουνίου 2012.
Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και από το 1960 εργαζόταν συνεχώς στο θέατρο, αρχικά ως βασικό στέλεχος του Θεάτρου Τέχνης και εν συνεχεία στο ελεύθερο θέατρο, όντας γνωστός για τις αριστοφανικές του ερμηνείες.
Τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο είναι την περίοδο 2008–2010 στο Θάνατο του εμποράκου του Άρθουρ Μίλερ με την Αφροδίτη Γρηγοριάδου.
Όπως αναφέρθηκε από την ηθοποιό Μάρθα Καραγιάννη στην εκπομπή Μπορώ της Άννας Δρούζα, η Μάρθα Καραγιάννη με τον Θύμιο Καρακατσάνη ήταν συμμαθητές στο σχολείο. Κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης στο θέατρο “Σμαρούλα” ο Θύμιος Καρακατσάνης ανακάλυψε τον Γιάννη Μπέζο και ξεχώρισε το ταλέντο του.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
