...
Ο γέγονε… Γέγονε |
Γεγονότα
1648 – Υπογράφεται η Συνθήκη της Βεστφαλίας. Η Συνθήκη της Βεστφαλίας (Μάιος–Οκτώβριος 1648) αποτέλεσε σταθμό στην ευρωπαϊκή ιστορία, τερματίζοντας τον Τριακονταετή Πόλεμο (1618–1648) και τον Ογδοηκονταετή Πόλεμο (1568–1648) μεταξύ Ισπανίας και Κάτω Χωρών. Υπογράφηκε στις πόλεις Μίνστερ και Όσναμπρικ της Βεστφαλίας και σηματοδότησε τη γέννηση ενός νέου συστήματος ισορροπίας δυνάμεων στην Ευρώπη.
Οι εξαντλημένοι από τον πόλεμο γερμανικοί ηγεμόνες ανάγκασαν τον Αυτοκράτορα Φερδινάνδο Γ΄ να συγκαλέσει συνέδριο, το οποίο ξεκίνησε το 1644 με τη συμμετοχή όλων σχεδόν των εμπόλεμων δυνάμεων. Μετά από τέσσερα χρόνια δύσκολων διαπραγματεύσεων, η ειρήνη επιτεύχθηκε με τρεις συνθήκες: ανάμεσα στην Ισπανία και τις Κάτω Χώρες (Μάιος 1648), στον Αυτοκράτορα και τη Γαλλία («Συνθήκη του Μίνστερ») και στον Αυτοκράτορα και τη Σουηδία («Συνθήκη του Όσναμπρικ») στις 24 Οκτωβρίου 1648.
Η Ειρήνη της Βεστφαλίας καθιέρωσε τη θρησκευτική ελευθερία και την ισότητα των δογμάτων, ενώ επιβεβαίωσε την αρχή cujus regio, ejus religio. Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετατράπηκε σε ομοσπονδία 350 ανεξάρτητων κρατών, με δικαίωμα σύναψης συμμαχιών. Αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία των Κάτω Χωρών και της Ελβετίας, ενώ η Γαλλία και η Σουηδία ενισχύθηκαν εδαφικά και πολιτικά.
Η Γερμανία, κατεστραμμένη και αποδυναμωμένη, εισήλθε σε περίοδο παρακμής. Ωστόσο, οι αρχές που θεσπίστηκαν —εθνική κυριαρχία, ισορροπία δυνάμεων και ειρηνική συνύπαρξη κρατών— αποτέλεσαν το θεμέλιο του σύγχρονου διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος.
1857 – Ιδρύεται το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο στον κόσμο, η αγγλική Σέφιλντ (αγγλικά: Sheffield, προφορά είναι πόλη στη Βόρεια Αγγλία, στην περιοχή του Γιορκσάιρ. Έχει πληθυσμό περίπου 600.000 κατοίκους (εκτίμηση 2022) και είναι η έβδομη μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή της χώρας με 1.569.000 κατοίκους, μετά το Λονδίνο, το Μπέρμιγχαμ,το Μάντσεστερ, το Ληντς, το Λίβερπουλ και το Νιούκασλ.
Η πόλη, που ιστορικά ήταν τμήμα του Δυτικού Ρίντινγκ, μιας από τις τρεις υποδιαιρέσεις της κομητείας του Γιόρκσαϊρ, έχει βιομηχανικές ρίζες και σήμερα έχει αναπτυχθεί σε σημαντικό οικονομικό κέντρο. Η ευρύτερη περιοχή του Σέφιλντ έχει πληθυσμό 741.000 ανθρώπων.
Το Σέφιλντ κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα για την παραγωγή χάλυβα. Πολλές καινοτομίες στη σχετική βιομηχανία αναπτύχθηκαν εδώ, όπως ο χυτοχάλυβας και το ανοξείδωτο ατσάλι. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας χάλυβα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του πληθυσμού της πόλης στο δεκαπλάσιο κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης. Το 1893 το Σέφιλντ ανακηρύχτηκε επίσημα δήμος. Ο διεθνής ανταγωνισμός προκάλεσε πτώση στις τοπικές παραδοσιακές βιομηχανίες κατά τη διάρκεια του 1970 και 1980, ενώ ταυτόχρονα η γειτονική εθνική βιομηχανία άνθρακα κατέρρευσε, επηρεάζοντας έτσι τον πληθυσμό του Σέφιλντ.
Η πόλη, όπως και πολλές άλλες του Ηνωμένου Βασιλείου, άρχισε να αναπτύσσεται και πάλι τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία στην πόλη αυξήθηκε 60% τα τελευταία χρόνια και, το 2005, έφτασε τα 8,2 εκατομμύρια λίρες. Η οικονομία ως σύνολο γνώρισε σταθερή ανάπτυξη περίπου 5% κάθε χρόνο, αυξανόμενη έτσι με γρηγορότερο ρυθμό απ’ ό,τι αυτή του Γιόρκσαιρ και της Βόρειας Αγγλίας γενικότερα.
Η πόλη διαθέτει γεωγραφική ποικιλία, καθώς βρίσκεται στο σημείο όπου συγκλίνουν πέντε ποταμοί, ενώ μεγάλο μέρος της έχει χτιστεί σε πλαγιές λόφων που βλέπουν προς το κέντρο της πόλης ή προς την εξοχή. Καθώς στην πόλη βρίσκονται περίπου δυο εκατομμύρια δέντρα, το Σέφιλντ διαθέτει περισσότερα δέντρα ανά κάτοικο από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή πόλη: το πράσινο αποτελεί 61% της επιφάνειας της πόλης.
1909 – Η Ελλάδα, επί κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, αγοράζει το θωρηκτό Αβέρωφ, αντί 24 εκατομμυρίων δραχμών, από τα οποία τα 8 εκατομμύρια προέρχονται από κληροδότημα του Γεώργιου Αβέρωφ.
Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ» (Θ/Κ «Γ. Αβέρωφ»), επίσης κοινώς γνωστό ως «Θωρηκτό Αβέρωφ», είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως θωρηκτό, είναι θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ (ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί το 1907 με βάση σχέδιο του ναυπηγού Ιωσήφ Ορλάντο), το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 – 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε 23.650.000 χρυσές δρχ. για την απόκτησή του. Τα 8.000.000 χρυσές δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), στην οποία όριζε ότι το ποσό αυτό διατίθεται για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομά του και θα χρησιμοποιείται ως Εκπαιδευτικό πλοίο και «Σχολή Ναυτικών Δοκίμων». Το υπόλοιπο ποσό (15.650.000 χρυσές δραχμές) καλύφθηκε από το Ταμείο Εθνικού Στόλου. Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα του τύπου (θωρακισμένο καταδρομικό) που διατηρείται στον κόσμο ως σήμερα.
Γεννήσεις
1915 – Μπομπ Κέιν. Γεννημένος στις 24 Οκτωβρίου 1915 ως Ρόμπερτ Καν, υπήρξε ο δημιουργός ενός από τους πιο αγαπημένους ήρωες όλων των εποχών — του Μπάτμαν. Από τα εφηβικά του χρόνια έδειξε κλίση στη ζωγραφική και στα 18 του άλλαξε το όνομά του σε Μπομπ Κέιν. Το 1936 εργάστηκε ως σχεδιαστής κόμικς, και το 1939, ήδη γνωστός στον χώρο, έλαβε από τη DC Comics την αποστολή να δημιουργήσει έναν ήρωα που θα ανταγωνιζόταν τον Σούπερμαν.
Εμπνεύστηκε τον Μπάτμαν από τον Ζορό (μυστική ταυτότητα και πλούτος), τον Shadow (σκοτεινός εκδικητής) και τον Δράκουλα (σύμβολο της νυχτερίδας). Το όνομα Μπρους Γουέιν προήλθε από τον Σκοτσέζο βασιλιά Ρόμπερτ Μπρους και τον Αμερικανό στρατηγό Άντονι Γουέιν. Η πρώτη στολή του ήρωα ήταν κόκκινη, ώσπου, με τη συμβολή του σεναριογράφου Μπιλ Φίνγκερ, απέκτησε τη γνωστή γκρι στολή με την κάπα και τη μάσκα-νυχτερίδα. Παρά τη συνδημιουργία του χαρακτήρα, ο Φίνγκερ πέθανε φτωχός και χωρίς αναγνώριση· ο Κέιν αργότερα εξέφρασε τη λύπη του, χωρίς να του αποδώσει τα δικαιώματα.
Ο Κέιν είχε έντονη άποψη για τους ηθοποιούς που ενσάρκωσαν τον Μπάτμαν. Ξεχώριζε τον Άνταμ Γουέστ, τον πρώτο τηλεοπτικό Μπάτμαν, στον οποίο αφιέρωσε σημείωμα ευγνωμοσύνης. Από τις κινηματογραφικές ερμηνείες, αγαπημένος του ήταν ο Βαλ Κίλμερ, ενώ ο ίδιος πρότεινε τον Τζακ Νίκολσον για τον ρόλο του Τζόκερ στην ταινία του Τιμ Μπάρτον (1989).
Παντρεύτηκε την ηθοποιό Ελίζαμπεθ Σάντερς, που εμφανίστηκε σε ταινίες του Batman, και πέθανε στις 3 Νοεμβρίου 1998, στα 83 του χρόνια, έχοντας δει το δημιούργημά του να αποκτά μυθικές διαστάσεις.
1966 – Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Είναι Ρώσος δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας, επενδυτής και πολιτικός. Από το 2018, κατέχει επίσης και την ισραηλινή υπηκοότητα. Ο Αμπράμοβιτς είναι ο κύριος ιδιοκτήτης της ιδιωτικής επενδυτικής εταιρείας Millhouse LLC και είναι περισσότερο γνωστός εκτός Ρωσίας ως ο ιδιοκτήτης της Τσέλσι, ποδοσφαιρικού συλλόγου της Πρέμιερ Λιγκ.
Ήταν ένας από τους επτά ολιγάρχες που επιβλήθηκαν κυρώσεις από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022 , συμπεριλαμβανομένων δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων και ταξιδιωτικών απαγορεύσεων.
Στις 28 Μαρτίου 2022, αναφέρθηκε ότι ο Αμπράμοβιτς υπέστη συμπτώματα ύποπτης δηλητηρίασης στις 3 ή 4 Μαρτίου. Υπήρξε πρώην κυβερνήτης της Αυτόνομης Περιφέρειας Τσουκότκα από το 2000 έως το 2008. Σύμφωνα με το Forbes, η καθαρή περιουσία του Αμπράμοβιτς ήταν 14,5 δισεκατομμύρια δολάρια το 2021, καθιστώντας τον τον δεύτερο πλουσιότερο άνθρωπο στο Ισραήλ, τον ενδέκατο πλουσιότερο στη Ρωσία και τον πλουσιότερο άτομο στην Πορτογαλία (υπολογίζει την υπηκοότητά του σε καθεμία).
Ο Αμπράμοβιτς δημιούργησε την περιουσία του μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, επωφελούμενος από τις ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών περουσιακών που ακολούθησε. Ο Αμπράμοβιτς θεωρείται ότι έχει καλές σχέσεις με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Θάνατοι
1944 – Λουί Ρενό (21 Μαΐου 1843 – 8 Φεβρουαρίου 1918) ήταν Γάλλος νομικός και εκπαιδευτικός. Το 1907 κέρδισε (μαζί με τον ιταλό Ερνέστο Τεοντόρο Μονέτα) το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Ο Ρενώ γεννήθηκε στο Ωτέν. Από το 1868 έως το 1873 ο Ρενώ δίδαξε ρωμαϊκό και εμπορικό δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Ντιζόν. Από το 1873 μέχρι το θάνατό του ήταν καθηγητής της νομικής σχολής του Πανεπιστημίου του Παρισιού. Το 1881 ξεκίνησε να διδάσκει διεθνές δίκαιο στο ίδιο πανεπιστήμιο. Το 1890 έγινε νομικός σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών. Αυτή η θέση δημιουργήθηκε για τον Ρενώ. Εκεί ο Ρενώ ερεύνησε εξονυχιστικά τη γαλλική εξωτερική πολιτική υπό το φως του διεθνούς δικαίου.
Εκπροσώπησε τη χώρα του σε σημαντικές διασκέψεις, όπως στις διασκέψεις για την υπογραφή των Συμβάσεων της Χάγης (1899 και 1907) και τη Ναυτική Διάσκεψη του Λονδίνου των 1908-09. Ο Ρενώ εργάστηκε και ως διαιτητής. Μερικές γνωστές υποθέσεις στις οποίες εργάστηκε ο Ρενώ ήταν οι παρακάτω: υπόθεση του Ιαπωνικού Φόρου Κατοικίας του 1905, υπόθεση Καζαμπλάνκα του 1909, υπόθεση Σαρβαρκάρ του 1911, υπόθεση Καρχηδόνας του 1913, υπόθεση Μανούμπα του 1913.
Μεταξύ των γραπτών του βρίσκονται άρθρα και μονογραφίες σχετικά με εξειδικευμένα θέματα του διεθνούς δικαίου. Μαζί με τον φίλο και συνάδελφο του Γ. Λιόν-Καέν, δημοσίευσαν πολλά έργα για το εμπορικό δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης μιας δίτομης συλλογής, μιας οκτάτομης πραγματείας και ενός εγχειριδίου που ανατυπώθηκε πολλές φορές. Το 1879 ο Ρενώ δημοσίευσε την “Εισαγωγή στη Μελέτη του Διεθνούς Δικαίου”. Το 1917 δημοσίευσε το έργο του “Πρώτες Παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από τη Γερμανία”, ένα έργο που αναφερόταν στην γερμανική εισβολή εναντίον του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, κατά παράβαση των υποχρεώσεων της Γερμανίας όπως συμφωνήθηκαν σε προηγούμενες συμφωνίες.
2005 – Ρόζα Παρκς: Ήταν μία έγχρωμη μοδίστρα που έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, στις 1 Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς.
Η πράξη αυτή πολιτικής ανυπακοής γέννησε ένα κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη αυτή, που άμεσα εκφράστηκε με μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τους έγχρωμους επί 381 ημέρες, και βοήθησε έναν από τους διοργανωτές του κινήματος αυτού, ονόματι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να ξεκινήσει μια διαδρομή που θα οδηγούσε στην ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα στην Αμερική.
Για τους λόγους αυτούς, η Ρόζα Παρκς σήμερα αναφέρεται ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων» Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
