...
Ο γέγονε… Γέγονε |
Γεγονότα
1923 – Η αγγλική κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημα της Συνέλευσης των Κυπρίων για Ένωση με την Ελλάδα. Μετά την Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 με την οποία η Τουρκία παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα της πάνω στην Κύπρο, οι Κύπριοι βρήκαν την ευκαιρία να ζητήσουν αυτό που πάντα ήθελαν, δηλαδή την Ένωση με την Ελλάδα.
Ωστόσο, η Αγγλία απέρριψε το αίτημα και προχώρησε το 1925 στην ανακήρυξη της Κύπρου ως αποικία του Στέμματος, κάτι που χαροποίησε εν μέρει τους Κύπριους που απαλλάσσονταν από την τουρκική κυριαρχία, αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε και αίσθημα δυσφορίας για την παρεμπόδιση της Ένωσης.
Μάλιστα οι φωνές εντός Κύπρου που μιλούσαν για Ένωση προκάλεσαν την αντίδραση του τότε υπουργού Αποκιών Έιμερι που ανακοίνωσε με έντονο ύφος στους Κύπριους πως «Οφείλετε να εννοήσετε σαφώς, όπως σας υπεδείχθη πολλές φορές, ότι το ζήτημα της ενώσεως είναι οριστικά κλειστό και δεν είναι δυνατό να ανακινηθεί ξανά», βάζοντας έτσι ταφόπλακα στις ελπίδες του Κυπριακού Ελληνισμού για Ένωση με την Ελλάδα.
Μια στάση που συνεχίστηκε για τα επόμενα 30 χρόνια μέχρι και την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ.
1974 – Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Κύπρο, Ρότζερ Ντέιβις, δολοφονείται κατά τη διάρκεια αντιαμερικανικών διαδηλώσεων, ένα μήνα μετά την τουρκική εισβολή.
Στις 19 Αυγούστου 1974, λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του δεύτερου σκέλους της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (Αττίλας ΙΙ) διοργανώθηκε στη Λευκωσία μια λαοπληθής διαδήλωση έξω από την αμερικανική πρεσβεία.
Η οργή των ελληνοκυπρίων για τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και τον γενικότερο ρόλο τους στο πραξικόπημα της ελληνικής χούντας κατά του Μακαρίου και της τουρκικής εισβολής που ακολούθησε ήταν έκδηλη. Σύντομα μερίδα διαδηλωτών έκαψε την αμερικανική σημαία της πρεσβείας καθώς και αυτοκίνητα στελεχών ενώ έριξαν προς το μέρος του κτιριού και πέτρες .
Ο αμερικανός πρέσβης Ρότζερ Ντέιβις, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις, παρέμεινε στο γραφείο του. Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί, πιθανότατα από το εξωτερικό της πρεσβείας. Μία από τις σφαίρες τραυμάτισε θανάσιμα τον Ντέιβις στο στήθος. Λίγα λεπτά αργότερα νεκρή από νέους πυροβολισμούς έπεσε και η ιδιαίτερα γραμματέας του, Αντουανέτ Βαρνάβα.
1980 – Η Ελλάδα επανέρχεται στο ΝΑΤΟ, με ανοικτό το θέμα του Αιγαίου. Στις 14 Αυγούστου του 1974 η οικουμενική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ μετά τον Αττίλα 2. Σε κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου…
Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του….»
Έξι χρόνια αργότερα και 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η κυβέρνηση Ράλλη αποφασίζει την επάνοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ στις 19 Οκτωβρίου 1980. Η απόφαση γίνεται ευμενώς δεκτή από τις δυτικές κυβερνήσεις. Το σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων «Τας» μεταδίδει: «Η Ελλάδα ενέδωσε στις πιέσεις των Αμερικανών».
Στο εσωτερικό μέτωπο, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ εκφράζουν την πλήρη και έντονη αντίθεσή τους στην επανένταξη της χώρας μας στις δομές της Ατλαντικής Συμμαχίας και διοργανώνουν μαχητικά συλλαλητήρια. Ήταν η εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
2016 – Η Κατερίνα Στεφανίδη κατακτά το χρυσό μετάλλιο στον τελικό του επί κοντώ γυναικών των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο με επίδοση 4,85 μ.
Μετά από έναν καταπληκτικό αγώνα η Κατερίνα Στεφανίδη χάρισε στην Ελλάδα το 6ο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες: με άλμα στα 4.85 κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο, αφήνοντας 2η με το ίδιο ύψος αλλά παραπάνω αποτυχημένα άλματα την Αμερικανίδα Μόρις και 3η τη ΝεοΖηλανδή Μακ Κάρτνεϊ στα 4.80.
Η Στεφανίδη ξεκίνησε εντυπωσιακά και με σταθερότητα τα άλματα της, περνώντας με την πρώτη τα 4.60 και 4.70 ενώ σε αυτό το ύψος έγινε το μεγάλο ξεκαθάρισμα, καθώς έμειναν έξω οι δύο πρώτες στο Λονδίνο, Σουρ και Σίλβα. Ένα μικρό λαθάκι στα 4.80 (ύψος που είχε άνετα η Ελληνίδα πρωταθλήτρια) και πέρασε με την 2η προσπάθεια, έφερε για λίγο πρώτη την Νεο Ζηλανδή, ενώ η Μόρις που είχε ένα αποτυχημένο άλμα στα 4.70 ακολουθούσε από κοντά.
Στα 4.85 έγινε η ανατροπή στην κατάταξη, καθώς το πέρασαν με την 2η η Στεφανίδη και η Μόρις, αλλά απέτυχε η ΜακΚάρτνεϊ, που έμεινε στο Χάλκινο.
Πλέον στα 4.90 η Στεφανίδη, έχοντας σίγουρο στο Ασημένιο, ήθελε μην το περάσει η Αμερικανίδα μια προσπάθεια νωρίτερα από εκείνη, και βγαίνοντας “ισόπαλες” (ακόμη και με 3 αποτυχημένα άλματα) να είναι εκείνη που θα ανέβαινε στο ψηλότερο σκαλί.
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια δεν μπόρεσε να ισοφαρίσει την επίδοση της στον κλειστό (στο ανοιχτό είχε 4.86) για λεπτομέρειες (στο 1ο και στο 3ο κυρίως άλμα, που έριξε τον πήχυ πέφτοντας). Ούτε όμως και η Μόρις, που απέτυχε στο 3ο της άλμα ελάχιστα να ισοφαρίσει το δικό της εφετινό 4.90. Η Στεφανίδη ήταν Χρυσή Ολυμπιονίκης και κρατώντας την Ελληνική σημαία το πανηγύρισε.
Δείτε την συγκλονιστική προσπάθειά της.
Γεννήσεις
1830 – Λόταρ Μάγερ. O Γιούλιους Λόταρ Μάγερ (Julius Lothar Meyer) ήταν γερμανός χημικός, ο οποίος ανέπτυξε ένα περιοδικό σύστημα ταξινόμησης των χημικών στοιχείων, ανεξάρτητα από τον Μεντελέγεφ. Παρ’ όλο που αρχικά πραγματοποίησε ιατρικές σπουδές, ασχολήθηκε κατά βάση με τη χημεία και με τη φυσική.
Γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου 1830 στο Φάρελ του Δουκάτου του Ολδεμβούργου (σήμερα κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας). Γιος γιατρού, σπούδασε αρχικά ιατρική στα Πανεπιστήμια Ζυρίχης και Βίρτσμπουργκ, όπου έλαβε την ειδικότητα του παθολόγου και στη συνέχεια χημεία στα πανεπιστήμια Χαϊδελβέργης και Μπρεσλάου (σημερινό Βρόκλαβ Πολωνίας).
Υπήρξε μαθητής του διακεκριμένου γερμανού χημικού Ρόμπερτ Μπούνσεν (1811-1899), όπως και ο ρώσος ανταγωνιστής του Ντμίτρι Μεντελέγεφ (1834-1907).
Την περίοδο μεταξύ 1876 και1895, ο Λόταρ Μάγερ (το Γιούλιους δεν το χρησιμοποιούσε) υπηρέτησε ως καθηγητής της χημείας στο Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης (Tübingen). Στο βιβλίο του με τίτλο «Οι σύγχρονες θεωρίες της χημείας» («Die modernen Theorien der Chemie», 1864), στο οποίο πραγματοποίησε μία διαφωτιστική περιγραφή των βασικών αρχών της χημικής επιστήμης, επιχείρησε και μία πρώτη προσπάθεια ταξινόμησης των χημικών στοιχείων με βάση το ατομικό τους βάρος και σχολίασε τη σχέση μεταξύ των ατομικών βαρών των στοιχείων και των ιδιοτήτων τους. Το σημαντικό αυτό έργο του Μάγερ διευρύνθηκε σημαντικά στη συνέχεια και δημοσιεύθηκε σε πολλές εκδόσεις.
Περί το 1868 ο Μάγερ ετοίμασε έναν εκτεταμένο περιοδικό πίνακα, ανάλογο από πολλές απόψεις με αυτόν που ο Μεντελέγεφ εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα, τον οποίο δημοσίευσε τελικά το 1870.
1968 – Νικόλαος Κακλαμανάκης (Βάρκιζα Αττικής, 19 Αυγούστου 1968) είναι Έλληνας αθλητής της ιστιοπλοΐας και δύο φορές Ολυμπιονίκης.
Γεννήθηκε στη Βάρκιζα στις 19 Αυγούστου 1968 και ξεκίνησε από πολύ μικρός την ιστιοπλοΐα και στην κατηγορία Μistral. Το 1986 συμμετέχει για πρώτη φορά σε διεθνή αγώνα και παίρνει την τρίτη θέση, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μistral νέων.
Το 1989 παίρνει τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Φινλανδίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης παίρνει την ένατη θέση και στην Ατλάντα το 1996 κατακτά το χρυσό μετάλλιο, όπου παίρνει και την προσωνυμία γιος του ανέμου και ήταν και ο σημαιοφόρος της αποστολής. Στην επόμενη ολυμπιάδα το 2000 στο Σίδνεϊ πήρε την έκτη θέση και ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής.
Το 2004 στην Αθήνα κατέκτησε το δεύτερο ολυμπιακό μετάλλιο, ασημένιο αυτή τη φορά. Μάλιστα, στην Ολυμπιάδα της Αθήνας ήταν αυτός που άναψε την ολυμπιακή φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Το 1997 πάνω σε μια ιστιοσανίδα έκανε τον διάπλου του Αιγαίου από το Σούνιο στην Κρήτη σε δύο μέρες. Είναι αθλητής του Ν.Ο.Ε..
Θάνατοι
14 – Οκταβιανός Αύγουστος. Ο Αύγουστος (Gaius Iulius Caesar Octavianus Augustus, 23 Σεπτεμβρίου 63 π.Χ. – 19 Αυγούστου 14 μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης, ο οποίος ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας, κυβερνώντας τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από το 27 π.Χ. μέχρι το θάνατό του το 14 μ.Χ.
Γεννήθηκε ως Γάιος Οκτάβιος Θουρίνος σε έναν παλιό και πλούσιο κλάδο του πληβείου γένους των Οκταβίων. Ήταν γιος του Γάιου Οκτάβιου Ρούφου ανθυπάτου και της Ατίας Βάλβας, που η μητέρα της Ιουλία η Νεότερη ήταν αδελφή του Ιουλίου Καίσαρα. Ήταν λοιπόν μικρανιψιός του Ιουλίου Καίσαρα, ο οποίος τον υιοθέτησε και τον όρισε κληρονόμο του· έτσι έλαβε το επώνυμο (nomen) αυτού: Ιούλιος Καίσαρ, αλλά είχαν το ίδιο μικρό όνομα (praenomen): Γάιος, έτσι ο περίγυρός του, για να μην τον συγχέει με τον θείο του, τον αποκαλούσε Οκταβιανό (μικρό Οκτάβιο).
Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ δολοφονήθηκε το 44 π.Χ., ο Οκταβιανός, ο Μάρκος Αντώνιος και ο Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος σχημάτισαν τη Δεύτερη Τριανδρία για να τιμωρήσουν τους δολοφόνους του Καίσαρα. Μετά τη νίκη τους στη μάχη των Φιλίππων, χώρισαν τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία μεταξύ τους και κυβέρνησαν ως στρατιωτικοί δικτάτορες[22]. Η Τριανδρία τελικά διαλύθηκε εξαιτίας των ανταγωνιστικών φιλοδοξιών των μελών της. Ο Λέπιδος οδηγήθηκε στην εξορία και καθαιρέθηκε από τη θέση του, ενώ ο Αντώνιος αυτοκτόνησε μετά την ήττα του στη ναυμαχία του Ακτίου από τον Οκταβιανό το 31 π.Χ.
Μετά την κατάρρευση της Δεύτερης Τριανδρίας, ο Αύγουστος αποκατέστησε την προς τα έξω εικόνα της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, εμπιστευόμενος την κυβερνητική εξουσία στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο. Ωστόσο στην πράξη παρέμενε απόλυτος μονάρχης. Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να οριστικοποιηθεί το θεσμικό πλαίσιο, διαμέσου του οποίου ένα πρώην δημοκρατικό κράτος μετατράπηκε σε μοναρχία, οδηγώντας στην ίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η ιδιότητα του αυτοκράτορα δεν ήταν ποτέ ένα δημόσιο αξίωμα, όπως αυτό του δικτάτορα, στο οποίο ο Καίσαρ και ο Σύλλας είχαν ανέλθει στο παρελθόν.
Μάλιστα ο Οκταβιανός αρνήθηκε, όταν ο ρωμαϊκός λαός τον προέτρεψε να γίνει δικτάτορας.[23] Δια νόμου ο Οκταβιανός απέκτησε ένα σύνολο από εξουσίες, που του προσέφερε δια βίου η Σύγκλητος, όπως του τριβούνου των πληβείων (tribunus plebis) και του τιμητή (censor). Ήταν επίσης ύπατος (consul) μέχρι το 23 π.Χ. και ανθύπατος (proconsul). Την ισχύ του υποστήριξαν η οικονομική ενίσχυση, που προήλθε από τους πολέμους και τις κατακτήσεις, η οικοδόμηση σχέσεων πατρωνίας σε όλα τα μήκη της αυτοκρατορίας, η πίστη που έδειχναν στο πρόσωπό του ο στρατός και οι βετεράνοι, οι εξουσίες που απέρρεαν από τα πολλά αξιώματα, που του προσέφερε η Σύγκλητος και ο σεβασμός του απλού λαού. Ο άγρυπνος έλεγχος που ο Αύγουστος ασκούσε στην πλειοψηφία των ρωμαϊκών λεγεώνων, αποτελούσε ένα μέσο επιβολής απέναντι στη Σύγκλητο, που του επέτρεπε να κατευθύνει τις αποφάσεις της.
2016 – Ντόναλντ Χέντερσον. Αμερικανός επιδημιολόγος, πρώην επικεφαλής της ομάδας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) που εξάλειψε την ευλογιά, ασθένεια από την οποία πέθαναν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Ο Ντόναλντ Έινσλι Χέντερσον γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1928 στο Λέικγουντ του Οχάιο.
Ο πατέρας του ήταν μηχανικός και η μητέρα του νοσοκόμα. Σπούδασε ιατρική κι έκανε μεταπτυχιακό στη δημόσια υγεία στο ονομαστό πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς.
Τη δεκαετία του ‘50 εργάστηκε στα ομοσπονδιακά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) και στη συνέχεια ανέλαβε υπεύθυνος της εκστρατείας εμβολιασμού του ΠΟΥ, που οδήγησε στην οριστική εξάλειψη της ευλογιάς στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Η ευλογιά είναι μία μολυσματική, ιογενής ασθένεια, άκρως μεταδοτική, που μπορεί να αποβεί θανατηφόρα.
Χαρακτηριστικό της είναι τα κόκκινα εξανθήματα στο δέρμα που μετατρέπονται σε κύστες. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από την ασθένεια, η οποία ευθύνεται για την εξολόθρευση ολόκληρων ομάδων αυτοχθόνων στην Αμερική, την Αφρική και την Ασία. Το τελευταίο κρούσμα στον κόσμο καταγράφηκε στη Σομαλία το 1977. Η ευλογιά είναι η μοναδική ασθένεια του ανθρώπου που έχει εξαλειφθεί και η συμβολή του Χέντερσον ήταν καθοριστική.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
