.
Aγρινιώτικο καλαντάρι
3 Δεκεμβρίου
– 1907: Απαγχονισμός Νίκου Παναγιώτου ή Κουμπούρα | 1946: Εξόντωσις συμμορίας εις Ευρυτανίαν –
3 Δεκεμβρίου 1907
Οι τοπικές αρχές των Σερρών, στις 13 Ιουλίου του 1907, πληροφορήθηκαν από κάποιον καταδότη ότι σε κάποια συνοικία της πόλης με την επωνυμία «Κάτω Ταξιάρχης» κρύβονταν Έλληνες αντάρτες. Για το λόγο αυτό έστειλαν ένα στρατιωτικό απόσπασμα για να πραγματοποιήσει έρευνα με επικεφαλής τον Αχμέτ Εφένδη. Σε ένα από τα σπίτια της συνοικίας το απόσπασμα ανακάλυψε ότι πραγματικά έμεναν αντάρτες, τους οποίους ο επικεφαλής διέταξε να παραδοθούν.
Επειδή οι αντάρτες αρνήθηκαν, το απόσπασμα επιχείρησε με τη βία να μπει στο σπίτι και να τους συλλάβει. Οι περικυκλωμένοι αντάρτες, αντιστάθηκαν με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο επικεφαλής λοχαγός του τουρκικού στρατού να αυτοκτονήσει ο Καπετάνιος των ανταρτών Μητρούσης (Δημήτρης Γκογκολάκης), όταν είδε ότι κάθε αγώνας ήταν μάταιος και να συλληφθούν ο Γιάννης Ούρδας και ο Νίκος Παναγιώτου (Κουμπούρας) από το Αγρίνιο. Και οι δυο τους πέρασαν από έκτακτο στρατοδικείο στις 30 Νοεμβρίου και εκτελέστηκαν το πρωί της 3ης Δεκεμβρίου 1907.
Διαβάστε ένα αφιέρωμα στον απαγχονισμό του Παναγιώτου
από την εφημερίδα Η ΑΛΗΘΕΙΑ της 23ης Δεκεμβρίου του 1907
στο link που ακολουθεί:
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ 23.12.1907
ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΟΥΜΠΟΥΡΑ
3 Δεκεμβρίου 1946
Εμφύλιος: Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στο φύλλο της 4/12/1946 το αντάρτικο σώμα του Κορόζη και του Τσιλιγιάννη (Καπετάν Λευτέρη) επιτέθηκε κατά του στρατιωτικού τμήματος που είχε την έδρα του στο χωριό της Ευρυτανίας, Προυσσός, Το αποτέλεσμα της μάχης που ακολούθησε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, ήταν 15 νεκροί και 10 τραυματίες από την πλευρά των ανταρτών, «αποτέλεσμα της οποίας υπήρξεν η άτακτος φυγή των συμμοριτών», σύμφωνα με το λεξιλόγιο της εθνικιστικής προπαγάνδας της εποχής.
Φωτογραφία: Νίκος Παναγιώτου (Κουμπούρας), η μητέρα του
και τα δύο αδέρφια του, που ήταν καπνεργάτες
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
