...
Aγρινιώτικο καλαντάρι
22 Οκτωβρίου
1918: Αντιπροσωπία Αγρινιωτών στον Προυσό
1958: Διαμαρτυρία καπνοπαραγωγών
1960: Ετήσια Γ.Σ. του πανελλήνιου φαρμακευτικού συλλόγου
22 Οκτωβρίου 1918
Το 1918 η Ευρώπη, προσπαθεί ακόμη να ξεπεράσει το σοκ του «Μεγάλου Πολέμου», όπως ονομάστηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Πριν καλά-καλά όμως φύγει ο καπνός από τα πεδία των μαχών, κάπου στην Ανατολική Ασία ένας καινούργιος παγκόσμιος εχθρός κάνει την εμφάνισή του: η γρίπη. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το πρώτο κρούσμα αναφέρεται και στην Ευρώπη. Ήταν ένα Άγγλος στρατιώτης που υπηρετούσε σε σύνταγμα που βρισκόταν στην Γαλλία. Όσο ο καιρός περνούσε τόσο μεγάλωνε ο αριθμός των θυμάτων. Και όσο το στράτευμα μετακινούνταν, τόσο εξαπλωνόταν ο ιός, χωρίς ακόμη να γνωρίζει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει…
Το κακό δεν άργησε να χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδας. Στα τέλη του Ιουλίου καταγράφονται τα πρώτα κρούσματα στη χώρα. Το πρώτο «κύμα» δεν είναι τόσο καταστροφικό. Αν και αναφέρονται πιο συχνά κρούσματα, δεν επικρατεί ο πανικός μιας πανδημίας, αφού ο αριθμός των θυμάτων κυμαίνεται ακόμη σε χαμηλά επίπεδα. Όμως αυτή η κατάσταση δεν θα κρατήσει για πάντα. Καθώς το καλοκαίρι φεύγει, η επιδημία μπαίνει σε φάση έξαρσης. Ολοένα και περισσότεροι καταλήγουν στα νοσοκομεία και από εκεί στα νεκροταφεία.
Η χώρα, όπως και άλλες πριν από αυτήν, είναι απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει το κακό. Σταδιακά αποφασίζεται το κλείσιμο των σχολείων στην πρωτεύουσα αλλά και σε πόλεις τις περιφέρειας. Ειδικά η Δυτική Μακεδονία δοκιμάζεται εντονότερα από τη νέα μάστιγα, όπως και η Πάτρα, η Ηλεία, η Αιτωλοακαρνανία και το Αγρίνιο. Όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες καταστάσεις, οι άνθρωποι βλέπουν την επιδημία ως ένα είδος «θεϊκής τιμωρίας» και αρχίζουν να αμφισβητούν την δυτική ιατρική που μοιάζει ανήμπορη να βάλει τέλος στην συμφορά.
Το Αγρίνιο εκείνη την εποχή είχε κοντά στους 15.000 κατοίκους. Ο αριθμός των θανάτων μέσα στην πόλη είναι αρκετά μεγάλος και κάθε φορά που η πόλη αντιμετώπιζε ένα μεγάλο «θανατικό» στρεφόταν προς το Μοναστήρι του Προυσσού και την εικόνα της Παναγίας. Για το λόγο αυτό συγκροτούν μια επιτροπή που πηγαίνει στη Ναύπακτο, για να ζητήσει από τον τότε Μητροπολίτη Αμβρόσιο, στη δικαιοδοσία του οποίου ήταν το μοναστήρι, για να πάρουν άδεια μεταφοράς της εικόνας στο Αγρίνιο.
«Με την ευλογία του Αμβροσίου και με το σχετικό έγγραφο της άδειας στα χέρια η επιτροπή αφήνει την Μητρόπολη.» Με την άδεια στα χέρια ξεκινούν από τη Ναύπακτο με τα πόδια για το μοναστήρι του Προυσού, στο οποίο φθάνουν το απόγευμα της 22ας Οκτωβρίου, όπως αναφέρει στο αρχείο του ο Γυμνασιάρχης του Αγρινίου, Γιώργος Πάστρας.
22 Οκτωβρίου 1958
«ΑΓΡΙΝΙΟΝ, 22. (Του ανταποκριτού μας), – Εις συγκροτηθείσαν εις τα γραφεία της Ενώσεως Συνεταιρισμών σύσκεψιν, εις την οποίαν μετέσχον και κυβερνητικοί βουλευταί οι εκπρόσωποι των καπνοπαραγωγών διεμαρτυρήθησαν εντόνως, διότι η κυβέρνησης έχει πολλάκις, μεταθέσει την ημερομηνίαν λήξεως των αγορών καπνών και ενάρξεως της συγκεντρώσεως και εξέφρασαν την δυσπιστίαν των δια τα κυβερνητικά μέτρα. Απεφασίσθη, όπως το προσεχές Σάββατον συγκληθή μεγάλη καπνική σύσκεψις, εις την οποίαν θα εξετασθεί το όλον θέμα.» (Ελευθερία 23/10/1958, σελ. 6)
22 Οκτωβρίου 1960
Πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο και το Μεσολόγγι η ετήσια γενική συνέλευση του πανελλήνιου φαρμακευτικού συλλόγου. Στη συνέλευση μετείχαν 70 αντιπρόσωποι από 43 τοπικοί φαρμακευτικοί σύλλογοι, ενώ κλήθηκαν να παραστούν και μέλη της Κυβέρνησης. (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, φύλ. 22.10.1960, σελ. 7)
————————————————————————————————————————————————————–
Υποσημείωση: Οι χρονολογίες που καταγράφονται πριν την 16η Φεβρουαρίου 1923 είναι σύμφωνες με την χρονολόγηση των πηγών. Για την αντιστοίχιση με τη σημερινή χρονολόγηση πρέπει στην αντίστοιχη χρονολογία να προστεθούν 13 μέρες
Φωτογραφία: Εσωτερικό του μοναστηριού του Προυσού το 1890
(Πηγή: © Woodhouse Archive – lifo.gr)
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
