Άνεσις | Ο Πειρατής Μαυροδόντης και η Κόμισσα του Γκρελ


...

Κινηματογράφος Δήμου Αγρινίου

|  Άνεσις | Χαρ. Τρικούπη 33 – Αγρίνιο | τηλ.: 26410 44345  | 


Ο Πειρατής Μαυροδόντης και η Κόμισσα του Γκρελ
(Captain Sabertooth and the Countess of Grel)

 | Aπό την Πέμπτη 24 έως και την Κυριακή 27 Απριλίου 2025
στον Δημοτικό κινηματογράφο Άνεσις

Ένα ακόμα animation που μπορεί να ξεκινά με καλές προθέσεις
αλλά δεν βρίσκει ποτέ τη σωστή ρότα.
Σαν καράβι που πλέει με μηχανή στον αυτόματο και όχι με πανιά.

| Ώρα προβολής: καθημερινά στις 7:00, το απόγευμα

 

Νορβηγία, 2025 | Παραγωγή: Οβε Χάιμποργκ, Σεσίλιε Τίντεμαν, Στιάν Τβέιτεν
Σκηνοθεσία: Αρε Οστνες, Γιάπρακ Μοράλι, Ράσμους Α. Σίβερτσεν
Σενάριο: Αρε Οστνες, Κάρστεν Φούλου, Ρούνε Σπανς, Μίνα Γιούνι Στενεμπράτεν
Μοντάζ: Γιάπρακ Μοράλι, Μόρτεν Ρέρβιγκ, Μάρτιν Στόλτς
Μουσική: Στάιν Γιόχαν Γκριγκ Χάλβορσεν, Έιβιντ Ανδρέας Σκέιε
Με τις φωνές των: Στα ελληνικά ακούγονται: Βαγγέλης Στρατηγάκος, Μαρία Χάνου,
Πέγκυ Μανωλά, Μάρκος Χαριτόπουλος, Φοίβος Ριμένας.
Διάρκεια: 77 λεπτά | Διανομή: Tanweer

Δύο καλύτεροι φίλοι, η Ρέιβεν και ο Πίνκι, υπηρετούν υπό τον πειρατή Μαυροδόντη, τον τρομερό βασιλιά των επτά θαλασσών. Οταν η Σιβύλλα, η πανούργα κόμισσα του Γκρελ, επιτίθεται στο πλοίο τους, κλέβει ένα πολύτιμο μενταγιόν και απαγάγει τον Πίνκι (όλα είναι μέρος του σχεδίου της να παγιδεύσει τον Μαυροδόντη και να κατακτήσει την πατρίδα των πειρατών). Η Ρέιβεν, μαζί με τον πειρατή, έναν δράκο και έναν εκκεντρικό μάγειρα πρέπει να σταματήσουν την κόμισσα και να σώσουν τον Πίνκι.

Η σκηνοθεσία είναι ευθύγραμμη, σχεδόν μηχανική. Οι ρυθμοί είναι επίπεδοι – ούτε η ένταση ανεβαίνει πραγματικά ούτε το χιούμορ παίρνει την κωμική φόρα που θα περίμενες από ένα animation αυτού του είδους. Υπάρχει μια αίσθηση πως οι σκηνές συνδέονται με κόλλα από storyboard, χωρίς πραγματική αφήγηση να τις διαπερνά.

Από την άλλη το animation, αν και τεχνικά άρτιο, μοιάζει με φτηνή απομίμηση του μεγάλου κινηματογραφικού CGI: χαρακτήρες με ψυχρά μάτια, κινήσεις που αγγίζουν το ρομποτικό και χρώματα τόσο έντονα που κουράζουν. Είναι σαν να βλέπεις μια καλοστημένη cutscene από βιντεοπαιχνίδι και όχι ένα φιλμ που θέλει να σε μαγέψει, με το art direction να μένει στην επιφάνεια – ούτε μια σκηνή δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει οπτικά, να αφήσει αποτύπωμα.

Τα θετικά βρίσκονται κυρίως στα θεματικά επίπεδα, καθώς η ταινία προσπαθεί – έστω μηχανικά – να μιλήσει για τη φιλία, την πίστη και την επιμονή απέναντι στις δυσκολίες. Το κάνει, όμως, χωρίς πραγματική συναισθηματική δύναμη. Ο,τι θα μπορούσε να γίνει συγκινητικό, μένει προβλέψιμο. Ο,τι θα μπορούσε να γίνει αστείο, καταλήγει απλώς… ανώδυνο.

Γενική είσοδος: 4 euro